Notebook of TGN

ခုချိန်ဟာ ဘဝမှာ အကြပ်တည်းဆုံး အပင်ပန်း အခက်ခဲဆုံးကာလကို ဖြတ်ကျော်နေကြရတဲ့ အချိန် ထင်ပါရဲ့.... သူများတွေရဲ့ အနာတရတွေဟာ ဆိုးဝါးလွန်းလို့ ကိုယ့်အနာကို ကြိတ်ခံရင်း စုတ်သပ်ရမှာတောင် အားနာလွန်းလှ.... ရုပ်နာမ် နှစ်ပါး၊ ခန္ဓာငါးပါးသာ ရှိတဲ့ ဒီလောကကြီးဟာ ပင်ပန်းစရာတွေချည်းပဲပါလား။ လောကီ နဲ့ လောကုတ္တရာ ပါးပါးလေးကြား နှလုံးမသွင်းနိုင်လို့ စိတ်တွေဟာ ချုံးချုံးကျ ပူလောင်လို့။ လူကြီးတွေဟာ ကောင်းကောင်းညာတတ်ကြတယ်။ သူတို့ ဘဝတသက်လုံး သင်ကြားမှတ်သားထားခဲ့တဲ့ သညာတွေအားကိုး၊ သံသရာအဆက်ဆက် စုဆောင်းခဲ့တဲ့ အကုသိုလ် ကလိမ်ကကျစ်တွေ အားကိုးနဲ့ ကောင်းကောင်းကို ညာတတ်ခဲ့ကြတာပဲ။ စက်ဆုပ်ရွံရှာစရာကောင်းလောက်အောင်၊ သိက္ခာမဲ့ စုတ်ပြတ်သတ်သွားအောင်... ပြီး အရှိန်တငြီးငြီးနဲ့ သူကိုယ်တိုင်လောင်မြှိုက်ရင်း ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ကိုပါ ကူးစက်ပြာချလိုက်ဖို့ ဝန်မလေးလောက်အောင်လည်း စိတ်ဓာတ်တွေဟာ အောက်တန်းကျလှ... တဘဝစာလေးကို အဲဒီလောက်တောင် လုပ်ရက်ကြတယ်လို့ မင်တက်ရင်နာကြရင်း ငါတို့ဟာ နာနာကျင်ကျင် ကြေကြေကွဲကွဲ .. ခေါင်းအစ ခြေအဆုံး တဆင့်ပြီး တဆင့် တရစ်ပြီး တရစ် နစ်သထက် နစ်လို့.... ငါ၊ သူတပါး၊ ယောကျာ်း, မိန်းမ မရှိဘူးလို့ နှလုံး

အစွဲအလမ်းတခုကို ပြတ်တောက်သွားဖို့ ဒါမှမဟုတ် ဖြတ်တောက်ပစ်လိုက်ဖို့ အချိန် ဘယ်လောက်လောက် ယူရသလဲ။ စိတ်ကို ပြင်ဆင်ဖို့ နေသားကျဖို့ လက်ခံလိုက်ဖို့အတွက် လိုတဲ့ အချိန်လား။ ကိုယ့်ဘဝမှာ စွဲစွဲလမ်းလမ်းရှိခဲ့တဲ့ အရာတခုဆိုရင် ကော်ဖီပဲ ဖြစ်ပါလိမ့်မယ်။ ကိုယ် သိတတ်စ အရွယ်က စပြီး ကော်ဖီဟာ နံနက်စာထဲ မဖြစ်မနေ ပါခဲ့တာပဲ။ ကော်ဖီမကြိုက်တဲ့ မေမေ့သမီးပေမဲ့ ကော်ဖီကြိုက်တဲ့ မားမားလာရင်တော့ ညဖက်ပါ ကော်ဖီနဲ့မုန့် သောက်ရတာပေါ့။ တခါတလေ ကိုယ်စွဲလမ်းနေတယ်ဆိုတာဟာ အလေ့အကျင့်တွေကနေ လာခဲ့တာကိုး၊ အဆောင်ရောက်တော့လည်း ကော်ဖီမတ်ခွက် တခွက်ဟာ အပြင်မထွက်ချင်တဲ့အခါ နေ့လည်စာလည်း ဖြစ်ရင် ဖြစ်သွားတာပါပဲ။ လူကြီးတွေ ဖျော်ပေးလို့ သောက်ရတဲ့ ကော်ဖီတွေကနေ ကိုယ့်ဟာကိုယ်ဖျော်သောက်၊ နောက် ကော်ဖီဆိုင်တွေမှာ သောက်၊ နောက် ကလေးတွေကို ဖျော်ခိုင်းပြီး သောက်နေတာ သားကြီးတောင် အသက် ၂၀ တော်တော် ကျော်ခဲ့ပြီပေါ့။ တခါတလေ ရှိရင်းထက် ပိုစွဲနေလို့ အစွဲအလမ်းဖြစ်နေခဲ့တာလည်း ဖြစ်နိုင်ပါတယ်။ ကော်ဖီတခွက်နဲ့ စာအုပ်တအုပ်ရှိနေရင် ရပြီးလို့ ကော်ဖီကို ထမင်းအစားထိုးလို သောက်တတ်နေခဲ့တာကလည်း ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ချည်နှောင်ခြင်းတမျိုးပေါ့။ မဖြစ်မနေ လုပ်ကို လုပ်ရမ