၁၁၂၇

အစွဲအလမ်းတခုကို ပြတ်တောက်သွားဖို့ ဒါမှမဟုတ် ဖြတ်တောက်ပစ်လိုက်ဖို့ အချိန် ဘယ်လောက်လောက် ယူရသလဲ။ စိတ်ကို ပြင်ဆင်ဖို့ နေသားကျဖို့ လက်ခံလိုက်ဖို့အတွက် လိုတဲ့ အချိန်လား။ ကိုယ့်ဘဝမှာ စွဲစွဲလမ်းလမ်းရှိခဲ့တဲ့ အရာတခုဆိုရင် ကော်ဖီပဲ ဖြစ်ပါလိမ့်မယ်။ ကိုယ် သိတတ်စ အရွယ်က စပြီး ကော်ဖီဟာ နံနက်စာထဲ မဖြစ်မနေ ပါခဲ့တာပဲ။ ကော်ဖီမကြိုက်တဲ့ မေမေ့သမီးပေမဲ့ ကော်ဖီကြိုက်တဲ့ မားမားလာရင်တော့ ညဖက်ပါ ကော်ဖီနဲ့မုန့် သောက်ရတာပေါ့။ တခါတလေ ကိုယ်စွဲလမ်းနေတယ်ဆိုတာဟာ အလေ့အကျင့်တွေကနေ လာခဲ့တာကိုး၊ အဆောင်ရောက်တော့လည်း ကော်ဖီမတ်ခွက် တခွက်ဟာ အပြင်မထွက်ချင်တဲ့အခါ နေ့လည်စာလည်း ဖြစ်ရင် ဖြစ်သွားတာပါပဲ။ လူကြီးတွေ ဖျော်ပေးလို့ သောက်ရတဲ့ ကော်ဖီတွေကနေ ကိုယ့်ဟာကိုယ်ဖျော်သောက်၊ နောက် ကော်ဖီဆိုင်တွေမှာ သောက်၊ နောက် ကလေးတွေကို ဖျော်ခိုင်းပြီး သောက်နေတာ သားကြီးတောင် အသက် ၂၀ တော်တော် ကျော်ခဲ့ပြီပေါ့။ တခါတလေ ရှိရင်းထက် ပိုစွဲနေလို့ အစွဲအလမ်းဖြစ်နေခဲ့တာလည်း ဖြစ်နိုင်ပါတယ်။ ကော်ဖီတခွက်နဲ့ စာအုပ်တအုပ်ရှိနေရင် ရပြီးလို့ ကော်ဖီကို ထမင်းအစားထိုးလို သောက်တတ်နေခဲ့တာကလည်း ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ချည်နှောင်ခြင်းတမျိုးပေါ့။ မဖြစ်မနေ လုပ်ကို လုပ်ရမဲ့ အခြေအနေမျိုးတွေမှာ ကိုယ်တွေ ဘာမှ ငြင်းဆန်ခွင့်၊ တောင်းဆိုခွင့် မရှိတော့ပဲ လက်ခံလိုက်ရတာပဲ မဟုတ်လား။ ( အဲ...ကိုယ်က အဲဒီလို အခြေအနေမျိုးမှာဆို resist လုပ်နေရင် ပင်ပန်းတယ်၊ "လက်ခံလိုက်" လို့ ပြောတာကို သူက သိပ်သဘောမကျလှဘူး။ သူသုံးလိုက်တာ တမျိုး၊ နောက်မှတ်မိမှ လာပြန်ထည့်မယ်။) ကိုယ် ခရီးတခုကအပြန် ကော်ဖီဆိုတာ မဖြစ်မနေမဟုတ်တော့ဘူး။ ခါးခါးသီးသီး မုန်းတီး ဖြတ်တောက်ပစ်စရာလည်း မဟုတ်လေတော့ ကြုံရင် သောက်မယ်။ ခုဆို ကော်ဖီမှုန့်တွေတောင် မရှိတော့ဘူး။ အားတိုင်း သားကြီး ကော်ဖီဖျော်ပါဦးကွ၊ ကော်ဖီလေး လုပ်ပါဦး လို့ တနေ့ ၅ ကြိမ်ထက် မနည်း ခိုင်းနေတတ်တဲ့ အမေကို ကော်ဖီသောက်ဦးမလားလို့ လုပ်နေကျအလုပ် မလုပ်ရတော့လို့ နေသားမကျပုံနဲ့ လာ လာ မေးနေသေးရဲ့။ ကော်ဖီပြတ်သွားပြီလား မေးရင်.... ကော်ဖီကို မသောက်ရရင် နေလို့မကောင်းဘူးလို့ ထင်နေတဲ့ အစွဲအလမ်းတော့ ပြတ်သွားပြီဆိုပါတော့... လောလောဆယ် ဘလော့ဂ်ပေါ် ပြန်ရောက်လာပြန်ပြီ။ ဆိုရှယ်မီဒီယာတွေမှာ နေလို့ မကောင်းတော့ဘူးလေ။ ကိုယ့်ကို ဆူမဲ့သူတွေချည်းပဲ....LOL ရေးချင်တာ ရေးချင်တဲ့ စိတ်လေးအတွက် blog လေးကို ဖုံလာသုတ်သွားတယ်။ ခုလိုအချိန်တွေမှာ မွန်းကြပ်လှတယ်။ နေသာတဲ့ နေရာလေးတခုတော့ ကိုယ့်အတွက် ရှိကောင်းပါရဲ့။