Notebook of TGN

No Ones Hero Looking back I have done much in this life I was a child, a mother, and a wife Yet…I am no ones hero As a child I always tried to be helpful A little mischievous but wasn’t much trouble Yet…I am no ones hero As a mother I read stories, played games, and sang songs Baked cookies, healed wounds, and righted the wrongs Yet…I am no ones hero As a wife I did the laundry, cooked meals, and cleaned house Took care of the kids, paid bills, tried to be a good spouse Yet…I am no ones hero I encouraged triumph, success, glory and fame Dealt with pain, sorrow, guilt and shame Yet…I am no ones hero I have been looked to for security, for guidance in growth I have loved unconditionally, for that is my oath Yet…I am no ones hero I have wrapped my arms around to shield from the outside In times of turmoil, I have been right beside Yet…I am no ones hero I have concluded, after giving it much thought For everyone, a hero is sought Yet…I am no ones hero Sheryl Frasher

Today I post the poem of William Shakespeare. All the World's a Stage All the world's a stage, And all the men and women merely players; They have their exits and their entrances, And one man in his time plays many parts, His acts being seven ages. At first, the infant, Mewling and puking in the nurse's arms. Then the whining schoolboy, with his satchel And shining morning face, creeping like snail Unwillingly to school. And then the lover, Sighing like furnace, with a woeful ballad Made to his mistress' eyebrow. Then a soldier, Full of strange oaths and bearded like the pard, Jealous in honor, sudden and quick in quarrel, Seeking the bubble reputation Even in the cannon's mouth. And then the justice, In fair round belly with good capon lined, With eyes severe and beard of formal cut, Full of wise saws and modern instances; And so he plays his part. The sixth age shifts Into the lean and slippered pantaloon, With spectacles on nose and pouch on side; His yo

To my beloved one! Yesterday, Today And Tomorrow by Kit McCallum Cherished are the memories that Brought us to this day, For yesterday, was just a dream ... A wish to contemplate. A fantasy where in my mind, A fleeting glimpse I'd see ... A vision of the true desires I longed for endlessly. And when I dreamed, I did not know The love I'd feel today; The height of my true feelings, And the depths they would portray. And if I had one wish today, A simple wish t'would be ... Is that the love we feel this moment, Lasts eternally. Reality has merged now As you stand here by my side; And as I join your hand in mine, My heart does fill with pride. For as I pledge my love to you, I see in many ways, Reflections of my love for you Are mirrored in your gaze. And by our presence here today, And for the love we share, I thank you for our yesterdays That brought us to be here. But more than this, I vow to you, My wishes yet to come ... Tomorrow's dreams and fantasies,

slide show ေလးတင္ခ်င္လို. စမ္းၾကည့္လိုက္တာပါ။ ရွိေနတဲ့ ပုဂံဘုရားပံုေတြပဲ တင္လုိက္ပါတယ္။ ဘုရားဖူးရင္း ကုသိုလ္ယူလို. ရတာေပါ့..

က်မ ဆရာၾကီးရဲ. တို.တိုင္းျပည္ကဗ်ာကို ရွာေနတာၾကာျပီ။ ရွာေတြ.ေတာ့လည္း မျပည့္စုံျပန္ဆိုေတာ့ ဖတ္ခ်င္တာ အားမရဘူး။ မေန.က စာအုပ္ အေဟာင္းေတြ ျပန္ဖြေတာ့ တကၠသို္လ္၀င္းမြန္ ေရးတဲ့ ေခတ္သစ္ကဗ်ာမိတ္ဖဲြ. ထဲမွာသြားျပန္ေတြ.ေတာ့ ေပ်ာ္သြားရတယ္။ ဒါနဲ.ပဲ အခ်စ္ကဗ်ာေတြ ေဘးဖယ္ျပီး ဒီကဗ်ာေလးကို တင္လိုက္ပါတယ္။ `တို.တုိင္းျပည္´ပါ။ က်မတို.ရဲ. ျမန္မာျပည္ေပါ့။ ဆရာၾကီးက `တို.တိုင္းျပည္´ အပါအ၀င္ ကဗ်ာငါးပုဒ္ကို `မ်ိဳးခ်စ္ကဗ်ာစု´ အမည္နဲ. ၁၉၃၅-၃၆ ခုႏွစ္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ သမဂၢက ထုတ္ေ၀တဲ့ အိုးေ၀မဂၢဇင္းမွာ ေရးဖဲြ.ခဲ့ပါတယ္ဆိုတာ အဲဒီစာအုပ္ထဲမွာ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ ဆိုေတာ့... ဆရာၾကီးကဗ်ာက အခုလို ႏွစ္ ၇၀-ေက်ာ္ၾကာတဲ့ ဒီအခ်ိန္အထိ ေခတ္မီေနတုန္းပဲဆိုတာ ေတြ.လိုက္ရေတာ့ က်မ ေတာ္ေတာ္အ့ံၾသမိပါတယ္။ တို.တိုင္းျပည္ ထေလာ့ ျမန္မာ၊ အို-ျမန္မာတို. တို.ရြာတို.ေျမ၊တို.ရြာေျမ၀ယ္ ေစတီစပါး၊မ်ားလည္းမ်ား၏ မ်ားပါေလလဲ၊ တမဲြမဲြႏွင့္ ဆင္းရဲကာသာ၊ ကာလၾကာလွ်င္ ယာစကာမ်ဳိး၊တညိႈးညိႈးႏွင့္ ပုထုိးျမင့္ေမာင္း၊ေက်ာင္းၾကိဳေက်ာင္းၾကား လွည့္လည္သြားလ်က္ မစားေလရ၊၀မ္းမ၀၍ ဆြမ္းမွ်မတင္ႏူိင္ ရွိမည္တည္း။ ထေလာ့ျမန္မာ၊ အို ျမန္မာတို. တုိ.ရြာတို.ေျမ၊ တို.ရြာေျမ၀ယ္ ေရခ်ဳိေသာက္ရန္၊

ေစာင္းတန္းကေနတက္ျပီး ဘုရားဖူးတဲ့အခါတိုင္း က်မသတိရတဲ့ ကဗ်ာေလးတပုဒ္ ရွိပါတယ္။ ဆရာ ေမာင္စိန္၀င္း (ပုတီးကုန္း) ေရးတဲ့ “ဘုရားေစာင္းတန္းက ပန္းသည္မ်ား” တဲ့။ က်မတို. ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္မွာလည္း ဘုရားေစာင္းတန္းက ပန္းသည္မ်ားနဲ.တူတဲ့ လူသားေတြကို ၾကံဳဖူးပါတယ္။ ကိုယ့္မို. ၾကံဳေတာ့ ခံရခက္သည္္။ ဒါေပမယ့္ ပုထုဇဥ္လူသားေတြရဲ. ျဖစ္တတ္တဲ့ စိတ္အေျခအေနကိုို နားလည္ သေဘာေပါက္ထားရင္ေတာ့ ၾကံဳေနရမယ့္ ေလာကဓံတရား ရွစ္ပါးကို ပိုျပီး ခံနုိင္ရည္ရွိလိမ့္မယ္လို. က်မေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္တာပါပဲ။ ဘုရားေစာင္းတန္းက ပန္းသည္မ်ာ း အတက္မွာ…. မ်က္ႏွာခ်ိဳျမ၊ ဟုိက သည္က ႏႈတ္အာ စ,ရႊင္၊ အက်ြမ္း၀င္ျပန္ အျပင္ဟန္လုပ္၊ စက္ခလုတ္ အျပံဳးႏွင့္……။ အဆင္းမွာ…. သာသာေနလ်က္၊ နႈတ္မသြက္ေတာ့ မ်က္ႏွာတည္တည္၊ တစိမ္းပီျပန္ ရင္းႏွီးဟန္ေပ်ာက္ ေနာက္ထပ္တက္သူ လူအသစ္ကို၊ ၾကိဳရန္ေစာင့္ေန…….။ ဆရာ့ရဲ.ေသာကေျခရာ ရတနာကဗ်ာစုကေတာ့ က်မ ငယ္ဘ၀ရဲ. တစိတ္တပုိင္းပါ။ သူ.အရြယ္နဲ.သူေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကို စဲြလမ္းခဲ့ပါတယ္။ ဆရာ.ကဗ်ာကို ကိုယ့္ေ၀ဒနာလုပ္လိုက္၊ ကိုယ့္ခံစားခ်က္ကို ဆရာ့ကဗ်ာထဲထည့္ ခံစားလိုက္နဲ.။ ဟုတ္ေနတာပါပဲ။ အခုခ်ိန္မွာ ျပန္ဖတ္ေတာ့လည္း ၾကည့္ျပီးသား ရုပ္

က်မလည္း အခုတေလာ ကဗ်ာေတြ ျပန္ဖတ္ျဖစ္ေနတယ္။ ကိုယ္စဲြမက္ခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေလးေတြ စာေလးေတြ ကို ဘယ္အခ်ိန္ ျပန္ဖတ္ဖတ္ စိတ္ထဲေက်နပ္သြားရတာပါပဲေလ။ က်မၾကိဳက္တဲ့ ကဗ်ာေလးေတြပဲ ဆက္တိုက္တင္ျဖစ္မယ္ ထင္တယ္။ ဒီေန့ေတာ့ ဆရာမၾကီး “ ၾကည္ေအး ” ရဲ. တေစၦ ဆိုတဲ့ ကဗ်ာေလး တင္ထားပါတယ္။ က်မကေတာ့ ခံစားသူ သက္သက္ပါပဲ။ တေစၧ အိပ္လို.မရ ညၾကီးမင္းၾကီး၊ ထျပီးထိုင္ေန ေမြ.ရာေတြလဲ၊ ေၾကမြတြန္.လိပ္ သိပ္စိတ္ညစ္တယ္၊ သတိျပယ္လြင့္ ခိုတြယ္စရာ၊ အတည္မက်။ အျပင္ဘက္မွာ သစ္ရြက္ေတြၾကား၊ ၾကယ္ေလး ငါးပြင့္ စကားပင္အို၊ ကန္ေရစိုစြတ္ ဟိုမွာ လႈပ္လႈပ္၊ ငုတ္တုတ္လက္ကမ္း စမ္းေလွ်ာက္သြားေန၊ ျမက္ခ်ဳံေတြထဲ တေစၧ ငါကိုယ္တိုင္ပါပဲ။ ခုတင္ေျခရင္း ျဖည္းနင္းရွပ္ရွပ္၊ မတ္တတ္ထလိုက္ ခန္း၀ကိုလာ၊ ၀ရန္တာမွာ သည္မွာတစ္ေယာက္၊ တေစၧေျခာက္လွန္. ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ.ၾကည့္၊ မ်က္ႏွာလွည့္စမ္း တည့္တည့္လွမ္းျမင္၊ ေအာ္ငုိခ်င္မိ တဆင္တည္းပဲ သူႏွင့္ငါ။ ျမစ္နက္ထဲမွာ ငါ ေရနစ္ျမွဳပ္၊ ခ်မ္းျပီးကုပ္ေန ကုကၠိဳကိုင္းၾကား၊ ငါေနနားလိုက္ ဘုရားေရွ့ေမွာက္၊ ဒူးေထာက္ေရာက္ျပန္။ ေမာပန္းလ်နွင့္ တစ္ေယာက္ေသာ ငါ၊ ငါမ်ားစြာမွ ထလာလြင့္ပါး၊ ေမာင့္အနားကို စကားေထြရာ၊ ငိုသံပါႏွင့္ ဘာမွမၾကား၊ ေမာင့္အနားမွာ `ထသြား စို.ဆိ

က်မ ေလးစားတဲ့ ဆရာၾကီးေဇာ္ဂ်ီရဲ. ညီသစ္ဆင္းကဗ်ာစုထဲက က်မၾကိဳက္တဲ့ကဗ်ာေလးတပုဒ္ပါ။ သခင္ေအာင္ဆန္းတရား ငါ့ညီေျပာင္၀င္း၊ ေမာင္သစ္ဆင္း မင္း၏သားငယ္၊ မင့္သက္လွယ္ကို အဘယ္တရား ေဟာမည္နည္း။ ဆန္း၏သတၱိ ဆန္း၏ သမာဓိ၊ ဆန္း၏ ပညာ ေဟာစရာကား၊ အလြန္မ်ား၏ မင့္သားအရြယ္၊ သက္ႏွစ္ဆယ္တြင္ လူငယ္ေအာင္ဆန္း၊ သူ.အစြမ္းကို ပန္းေကာင္းတစ္ပြင့္၊ ပန္ဆင္တင့္သို. မင့္သား သိေစခ်င္လွ၏။ သူ.အစြမ္းကား၊ အျခားမဟုတ္ အအုပ္ခ်ဳပ္ခံ၊ မ်ဳိးျခားဒဏ္မွ ျမန္မာလြတ္လမ္း၊ ခရီးၾကမ္း၀ယ္ ဗန္းျပအလွ၊ ပကာသနကို ျပာက်ေလာင္ျမိဳက္၊ သူမီးတိုက္၏ ေခတ္လိုက္ခါညီ၊ ေခတ္မီပညာ ၾကံဳရာဘ၀၊ မုတလံုေလာက္၊ ခံျမိဳ.ေဆာက္၏ ထိုေနာက္တစ္ဆင့္၊ မိုးထိလြင့္ေအာင္ ရိုးက်င့္ ျမင့္ၾကံ၊ သူ.အလံတည့္ ပ်ံတလူလူ၊ သူထူခဲ့ေၾကာင္း ေခါင္းေဆာင္သေဘာ မင့္သားေခ်ာကို ေျပာလိုက္ပါဘိ ေဟာပါဘိ။ ။ လမ္းစဥ္သတင္း၊ အတဲြ ၂၊ အမွတ္ ၁၄ (၁၅၊ ၇၊ ၁၉၆၆)

e-mail က ရလာတဲ့ ကဗ်ာေလးတပုဒ္ကို ၾကိဳက္လို. တင္လိုက္တာပါ..မေန.က သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ. စိတ္မေကာင္းစရာ သတင္းေလးၾကားရေတာ့ ငယ္တုန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြကို ျပန္သတိရၾကတယ္.. သူ.အေၾကာင္းေတြလည္း ေျပာျဖစ္ၾကတယ္.. တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ဒီကဗ်ာေလးဖတ္လိုက္ရေတာ့ က်မတို.တစ္ေတြ မျပီးဆံုးနိူင္တဲ့ နိစၥဓူ၀ ကိစၥေတြနဲ.ပဲ အခ်ိန္ကုန္သြားတာေတြကို ပိုသတိထားမိလာတယ္.. .သတိနဲ.ေနဖို. ၾကိဳးစားရင္း ကိုယ့္ခ်စ္သူ ကိုယ့္အေရးပါတဲ့သူေတြနဲ. ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ေႏြးေႏြးေထြးေထြး အျပစ္မကင္းတဲ့ ဟန္ေဆာင္မႈေတြ မပါပဲ ေနသြားၾကဖို. က်မစဥ္းစားမိတာပါ...

Around the corner I have a friend, In this great city that has no end, Yet the days go by and weeks rush on, And before I know it, a year is gone. And I never see my old friends face, For life is a swift and terrible race, he knows I like him just as well, As in the days when I rang his bell. And he rang mine but we were younger then, And now we are busy, tired men. Tired of playing a foolish game, Tired of trying to make a name. "Tomorrow" I say! "I will call on Jim Just to show that I'm thinking of him." But tomorrow comes and tomorrow goes, And distance between us grows and grows. Around the corner, yet miles away, "Here's a telegram sir," "Jim died today." And that's what we get and deserve in the end. Around the corner, a vanished friend. Remember to always say what you mean. If you love someone, tell them. Don't be afraid to express yourself. Reach out and tell someone what they mean to you. Because when you decide that it i