Skip to main content

က်မႏွစ္သက္ေသာ ျမန္မာ........

က်မၾကိဳက္တဲ့ ျမန္မာ၀တၳဳတိုမ်ားထဲက တပုဒ္ပါ။

Read this document on Scribd: halfbyhalf 01

Comments

ဖတ္ ျပီး သြား ျပီ.. ဝတ္ၲၴု ေလး က ေကာင္း တယ္
Unknown said…
Hope never happen like this between lovers who love each other so deeply!
Anonymous said…
ဒီလိုပဲ အဆံုးသတ္မယ္ဆိုတာ သိေပမယ့္ အေတာ္ ခံစားလိုက္ရပါတယ္ အမ။ အမၾကိဳက္သလို အၿပံဳးပန္းလည္းၾကိဳက္တယ္။

Popular posts from this blog

တို႔မ်ားလည္း က ဖူးပါတယ္..

 ဒီေန႔  ခ်ိဳသင္းရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း အိအိ နဲ႔ ကၾကတဲ႔ အေၾကာင္းဖတ္ၿပီးေတာ႔ ကိုယ္႔ရဲ႕ အနုပညာ အကဘက္မွာ ဘယ္ေလာက္မ်ား ပါရမီပါလုိက္သလဲဆုိတာ သူငယ္ခ်င္း ညီအစ္မေတြကို အမွတ္တရအျဖစ္  လက္တုိ႔ၿပီး ၾကြားခ်င္လုိ႔ တင္လုိက္တာပါ..  : P     အဲဒီပံုေလးေတြက က်မ မူၾကိဳတက္တုန္းက ေက်ာင္းကပဲြမွာ ကခဲ႔တဲ႔ပံုေလးေတြပါ... ဘယ္ပံုကေတာ႔ က်မပါလုိ႔ ေျပာျပစရာ မလုိဘူး ထင္ပါရဲ႕ေနာ္.. သူမ်ားေတြနဲ႔ မတူ..တမူထူးျခားတဲ႔ ကကြက္နဲ႔ေလ..။ လက္ခ်ိဳးတာမ်ား လြယ္တယ္မွတ္လို႔...တကယ္ဆုိ ယာဥ္ထိ္န္းရဲေမ လုပ္သင္႔တာေနာ္... ကိုယ္မွားလည္း ခပ္တည္တည္ပဲ.. ေဘးမၾကည္႔ လုိက္မညွိပဲ ေနတတ္တာကေတာ႔ ငယ္ငယ္ထဲကပဲ...။

ျမန္မာ႔နုိင္ငံေရးသမုိင္းေလ႔လာခ်က္၊ အမ်ိဳးသားေန႔ေပၚေပါက္လာပံု- (တင္နိုင္တုိး)

ျ မန္မာ႔နုိင္ငံေရးသမုိင္း ေလ႔လာခ်က္ အမ်ိဳးသားေန႔ေပၚေပါက္လာပံု တင္ႏုိင္တုိး ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တုိင္း တန္ေဆာင္မုန္း လဆုတ္ ၁၀ ရက္ေန႔ကို အမ်ိဳးသားေန႔အျဖစ္ သတ္မွတ္ထားပါသည္။ ယင္းသုိ႔ တန္ေဆာင္မုန္းလဆုတ္ ၁၀ ရက္ေန႔အား အမ်ိဳးသားေန႔အျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳပါရန္ အဆုိျပဳခဲ႔သူမွာ ဂ်ပ္ဆင္ေကာ္လိပ္ေက်ာင္းသားေဟာင္း ကိုျမင္႔ ဆုိသူျဖစ္သည္။ ဂ်ီစီဘီေအ န၀မေျမာက္ ကြန္ဖရင္႔၏ ေနာက္ဆက္တဲြအျဖစ္ ၁၉၂၂ ခုႏွစ္ ဇြန္လ ၁၇ ရက္ေန႔တြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ဂ်ဴဗလီေဟာ (ယခုစစ္သမုိင္းျပတုိက္ေနရာ) ၌ ဂ်ီစီဘီေအ အထူးကြန္ဖရင္႔ကို က်င္းပခဲ႔ရာ ယင္းအစည္းအေ၀းႀကီးက အတည္ျပဳေပးခဲ႔ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ အမ်ိဳးသားေန႔ သတ္မွတ္ေရး မႏၲေလးၿမိဳ႕တြင္ ၁၉၂၁ ခုႏွစ္ ေအာက္တုိဘာလ ၂၀ ရက္ေန႔၌ စတင္က်င္းပခဲ႔သည္႔ ဂ်ီစီဘီေအ န၀မေျမာက္ကြန္ဖရင္႔၏ စတုတၳေန႔ျဖစ္ေသာ ေအာက္တုိဘာလ ၂၄ ရက္ေန႔တြင္ အမ်ိဳးသားေန႔ သတ္မွတ္ေရးကိစၥကို ေဆြးေႏြးခဲ႔ၾကသည္။ ထုိေန႔ အစည္းအေ၀း၏ သဘာပတိမွာ ဦးခ်စ္လိႈင္ျဖစ္ၿပီး အမ်ိဳးသားေန႔ သတ္မွတ္ရန္ အဆိုသြင္းခဲ႔သူမွာ ကန္ႀကီးေထာင္႔မွ ဦးဘေသာ္ဆုိသူ ျဖစ္ပါသည္။ ဦးဘေသာ္က ျမန္မာ တမ်ိဳးသားလံုးအတြက္ အေရးႀကီးလွေသာ အမ်ိဳးသားေန႔ဟူ၍ သတ္မွတ္သင္႔ေၾကာင္း အဆုိတင္သြင္းခဲ႔ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဥ...

Let It Be!!

ခုလို အခြေအနေကြီးထဲ ဘယ်သူ့ဘယ်သူမှ မကူမကယ်နိုင်အောင် ကိုယ်စီ ကိုယ်ငှ အပူတွေနဲ့ရယ်.... ပြောရမယ်ဆို.... ကိုယ်ဟာ သိပ်တွယ်တတ်တဲ့ ကောင်… သိပ်ပြီး ပူပန်တတ်ခဲ့တဲ့ ကောင်…. ခုတော့လည်း.... အရာရာကို ဖြေလျော့လို့ သူ့သဘောသူဆောင်လို့ သဘောထားတတ်လိုက်ချိန်မှာ အတော် သက်သာရာ ရသွားခဲ့ပြီ... အရင်က အိမ်က လူတွေ အပြန်နောက်ကျရင် ပူရဲ့... ပူတာမှ ရှာကြံပြီးကို တွေး တွေးရင်း အကြီးကြီးဖြစ်လာတဲ့အထိ ပူပန်တတ်တာမျိုး.... ကိုယ့် တာဝန်ဝတ္တရားရယ်ပဲဆိုပြီး မနိုင်ရင်ကာတွေ ထမ်းပြီး သေလုအောင် ပင်ပန်းလည်း ကြိတ်မှိတ်ပြီး လုပ်တတ်တာမျိုး... ခုတော့.... ကိုယ် ပူပင်စိတ်ဝင်လာပြီဆိုတာနဲ့ သတိလေးက အချက်ပေးပြီ.... ဆက်ပြီး အကြီးမခံတော့ဘူး.... ကိုယ် ဘာတတ်နိုင်လဲ စဉ်းစားတယ်... အဆုံးစွန်ဆုံး ကိုယ်မရှိတော့ရင်ရော ဘယ်လိုဖြစ်မလဲထိ စဉ်းစားလိုက်ရင် အရာရာဟာ အေးဆေးဖြစ်သွားတာပဲ... အရင်ကတော့ လူကြီးမိဘတွေကိုလည်း ပူတယ်... သားသမီးတွေကိုလည်း ပူတယ်...  အခုကတော့.... ပူတာကို ဘယ်လိုရှင်းလို့ရမလဲလို့ပဲ problem solve လုပ်ဖို့ကို စဉ်းစားတယ်... ဘာလုပ်နိုင်မလဲ...မလုပ်နိုင်တော့တဲ့...ကိုယ်မရှင်းနိုင်တဲ့ ကိစ္စဆိုရင် let it be… ပဲ … တတ်နိုင်သလောက် နည်းလမ်းမျ...