Skip to main content

ငါအိုသြားေသာအခါ....

ငါအိုသြားေသာအခါ
  • ငါအိုသြားေသာအခါ ငါဟာ အရင္က ငါမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ငါ့ကို နားလည္ေပးပါ။ စိတ္ရွည္ရွည္ထား ဆက္ဆံေပးပါ။
  • ခ်ည့္နဲ႔နဲ႔ လက္ေတြနဲ႔ ထမင္းဟင္းေတြ အက်ႍေပၚစင္သြားတဲ႔အခါ အက်ႍ လံုခ်ည္ ဖုိသီဖတ္သီ ျဖစ္ေနတဲ႔အခါ ငါ့ကို မရြံပါနဲ႔။ 
>>  ငယ္ငယ္တုန္းက ငါသုတ္သင္ေပးခဲ႔တာေတြကို ေက်းဇူးျပဳၿပီး သတိရေပးပါ။
  • အပ္ေၾကာင္းထပ္မက ေျပာဖူးတဲ႔ စကားေတြ ျပန္ေျပာမိတဲ႔အခါ စကားမျဖတ္ဘဲ ေက်းဇူးျပဳၿပီး နားေထာင္ေပးပါ။
>> ငယ္ငယ္တုန္းက အိပ္ရာ၀င္တုိင္း တစ္ေထာင့္တစ္ညပံုျပင္ေတြ၊ ငါးရာ့ငါးဆယ္ နိပါတ္ေတာ္ေတြ၊ ဇာတ္ႀကီးဆယ္ဘဲြ႔ေတြ စတဲ႔ ပံုျပင္ေတြကို မရိုးေအာင္ ေျပာရင္း ငါေခ်ာ့သိပ္ခဲ႔တာေတြကို သတိရေပးပါ။
  • မလႈပ္ရွားနုိင္လို႔ ေရခ်ိဳးဖုိ႔ အကူအညီလိုတဲ႔အခါ ငါ့ကို မၿငိဳျငင္ပါနဲ႔။
>> ငယ္ငယ္တုန္းက ေခ်ာ့တစ္လွည္႔၊ ေျခာက္တစ္လွည့္ ေရခ်ိဳးေပးခဲ႔ဖူးတဲ႔ ပံုရိပ္ေလးကို ျမင္ေယာင္ေပးပါ။
  • ေခတ္သစ္ နည္းပညာသစ္ေတြကို မသိနားမလည္ခဲ႔ရင္ မေလွာင္ပါနဲ႔။
>> ငယ္ငယ္တုန္းက “ဘာေၾကာင့္ဆုိတဲ႔” ေမးခြန္းတိုင္းကို စိတ္ရွည္စြာ ငါျပန္ေျဖခဲ႔တာကို သတိရေပးပါ။
  • စိတ္သြားတုိင္း ကိုယ္မပါ ႏြမ္းလ်ၿပီး လမ္းမေလွ်ာက္နုိင္တဲ႔အခါ ခြန္အားပါတဲ႔ လက္တစ္စံုနဲ႔ ငါ႔ကို ကူတဲြေပးၾကပါ။
>> လမ္းေလွ်ာက္သင္စ အရြယ္တုန္းက တစ္လွမ္းခ်င္း လမ္းေလွ်ာက ္ေလ႔က်င့္ ေပးခဲ႔တာေတြကို သတိရေပးပါ။
  • တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ အုိစာသြားတဲ႔ ငါ့ကိုၾကည့္ၿပီး ၀မ္းမနည္းပါနွင့္၊ နားလည္ေပးပါ၊ အားေပးပါ။
  • အရင္တုန္းက လူ႔ဘ၀တက္လမ္း အတြက္ ငါလမ္းညႊန္ခဲ႔သလို အခုခ်ိန္မွာ ငါ့ဘ၀ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္အတြက္ အေဖာ္ျပဳေပးပါ။
  • ခ်စ္ျခင္းေမတၱာနဲ႔ ေအးျမမႈေတြကို ငါၿပံဳးျပံဳးေလး လက္ခံမွာပါ။ အဲ႔ဒီအျပံဳးေတြထဲမွာ မဆံုးတဲ႔ ငါ့ေမတၱာေတြ ေတြ႔ရမွာပါ။
(ေအာင္သုခ ျမန္မာထမင္းဆုိင္မွ ကမ္းေသာ ဓမၼဒါန ျပကၡဒိန္ေလးမွ စာသားကုိ ကူးယူေ၀မွ်ပါသည္။ က်မတို႔လည္း တေန႔အိုရမည္ကို သတိတရားရေစရန္ႏွင့္ သက္ႀကီးရြယ္အို မိဘမ်ားကို စာနာတတ္ေစရန၊္ ႏွလံုးသြင္းနုိင္ရန္ ရည္ရြယ္ပါသည္)

Comments

Sonata Cantata said…
သင္ေသသြားေသာ္

ေၾသာ္ . . . လူ႔ျပည္ေလာက၊ လူ႔ဘ၀ကား
အိုရ နာရ၊ ေသရဦးမည္
မွန္ေပသည္တည့္။
.
သုိ႔တၿပီကား၊ သင္ ေသသြားေသာ္
သင္ဖြားေသာေျမ၊ သင္တို႔ေျမသည္
အေျခတိုးျမင့္၊ က်န္ေကာင္းသင့္၏။
.
သင္၏မ်ိဳးသား၊ စာ စကားလည္း
ၾကီးပြားတက္ျမင့္၊ က်န္ေကာင္းသင့္၏။
.
သင္ ဦးခ်၍၊ အမွ်ေ၀ရာ
ေစတီသာႏွင့္၊ သစၥာအေရာင္
ဥာဏ္တန္ေဆာင္လည္း
ေျပာင္လ်က္ ၀င္းလ်က္ က်န္ေစသတည္း။
.
ဆရာေဇာ္ဂ်ီ

တစ္စုထဲထားခ်င္လို႔ပါ tg
tg.nwai said…
ေက်းဇူးပါ TD... ေနာက္ဆံုးေတာ့ အုိျခင္း နာျခင္း ေသျခင္းကင္းတဲ႔ ေနရာေလးဆီ ဦးတည္ၾကရမွာပဲေလ..။ သည္စပ္ၾကားေတာ့ ေပၚတစ္ခါ ျမဳပ္တလွည့္... သံသရာထဲမွာ..။ က်င္လည္တဲ႔ သံသရာထဲမွာလည္း တဦးနဲ႔ တဦး ေၾကြးမထားပဲ တတ္နုိင္သေလာက္ အေက်ဆပ္ထားနုိင္ရင္ေတာ့ အေကာင္းဆံုးလို႔ ထင္တာပါပဲေလ..။ အဲ.. အေၾကြးဆုိတာထက္ ေက်းဇူးတရားလို႔ဆိုရင္ ပိုေလးနက္ေလမလား မသိ...။

Popular posts from this blog

၁၁၂၇

ဘဝမှာ အခက်ခဲဆုံး အချိန်တွေကို ကျော်ဖြတ်နေရသလိုပါပဲ.... အားလုံးက ခက်ခဲနေကြတဲ့ကြားထဲ ကိုယ်က ထူးပြီး ခက်ခဲနေတာတော့ မဟုတ်ဘူးပေါ့.....ပတ်ဝန်းကျင်လိုက်ကြီး ခက်ခဲကြပ်တည်းနေကြတာ....အစစ အရာရာပေါ့လေ... ကိုယ်လည်း စိတ်ထဲ အဆင်ပြေမနေဘူး.... နေရတာလည်း လဟုတာ၊ မုဒုတာ ဖြစ်မနေဘူး... အရင်ကလို စိတ်ထဲရှိသမျှ ရေးချနိုင်တဲ့ blog ခေတ်ကို ပြန်လွမ်းလို့ ပြန်လာခဲ့တယ် ဆိုပါေတာ့.... မနေ့...အဲ...ဟို တနေ့လောက်က စပြီး Netflix က ကိုးရီးယားဇာတ်လမ်းတွဲ တခု ကြည့်ဖြစ်တယ်.... ပုံမှန်ဆို တညထဲနဲ့ အကုန်ကြည့်တတ်ပေမဲ့...အဲဒီ့ကားလေးကိုတော့ နားနားပြီး ကြည့်ရတယ်... ပြောရမယ်ဆိုရင် စိတ်ကို ဘယ်နားထားရမှန်းမသိလို့ အချိန်ဖြုန်းနေတဲ့ သဘောပါပဲ... ကိုယ်က ငယ်ငယ်ကတည်းက တက္ကသိုလ်ဘုန်းနိုင် ရဲ့ စာအုပ်တွေဖတ်ပြီး စိတ်ပညာကို  စိတ်ဝင်စားလို့ တက္ကသိုလ်ဝင်ခွင့်တင်တော့ ကိုယ်တိုင်မတင်လိုက်ရဘူး...ဖေဖေပဲ တင်ပေးတာထင်ရဲ့... ပထမ၊ ဒုတိယ၊ တတိယ ဦးစားပေးတွေက သိတဲ့အတိုင်း ဆေး၊ စက်မှုု အီကို၊ ပြီးရင် စိတ်ပညာ လို့ လျှောက်ထားဖြစ်ခဲ့တယ်... အခု အမှတ်တမဲ့ ကြည့်မိတဲ့ ကိုရီးယားကားလေးက တက္ကသိုလ်ဆေးရုံတခု ရဲ့ စိတ်ကျန်းမာရေး unit တခုက သူနာပြုဆရာမလေးကို အခြေခံတဲ့ ဇာတ်လမ်

ဥယ်ာဥ္ေတာ္ထဲက သရက္သီး ငတက္ျပား ..အပိုင္း (၂) (K-မမ ေရးသည္)

တဲြလဲရယ္ ေနပါဦး.. (ပံုေလးကို ဒီကယူပါသည္) “ ဟိတ္ေကာင္ .... မင္းထမီကို ခါးေတာင္းက်ဳိက္လိုက္.. ..ဒီထိုင္ခံုကို ငါ နံရံမွီထားေပးမယ္။ ထိုင္ခံုေဘာင္ကေန ေနာက္မွီတန္းေပၚကိုလွမ္း။ လက္ႏွစ္ဖက္က အဲဒီ သံဇကာကိုဆြဲ။ ဟိတ္ေကာင္ ..... မွန္ေစာင္းနဲ႔ လြတ္တဲ့ေနရာကို ေျပာတာ။ မင္းလက္ေတာ့ မွန္ရွေတာ့မွာပဲ။ ေအး.... ဟုတ္ၿပီ အဲဒီလို ခဏခိုထား။ င ါဒီျပတင္းေပါက္ကို ၿမဲၿမဲကိုင္ထားမယ္။ ညာေျခေထာက္က ျပတင္းေပါက္ေဘာင္ေပၚကို လွမ္းနင္း။ နင္း .....ရဲရဲသာနင္း။ ျပဳတ္က်ရံုအျပင္ ဘာမွမျဖစ္ဘူး။ ဘယ္ေျခေထာက္က တလွမ္းတက္။ ေအး .... ညာေျခေထာက္က ေခါင္းမိုးေပၚခ်။ ညာလက္က ေခါင္ခ်ဳပ္သစ္ကိုဆြဲ။ ဘယ္ေျခကိုပါ တခါတည္း ေခါင္းမိုးေပၚခ်။ ေအး.... ဟုတ္ၿပီ။ ေရာ့ .....ဝါးလံုး။ ဟိတ္ဟိတ္..... အဲဒီအလယ္ေလာက္မွာပဲေန။ ဆက္မဆင္းနဲ႔။ ေတာ္ၾကာ ေခါင္းမိုးေပၚက ျပဳတ္က်ေနလို႔ ေက်ာ္မေကာင္း ၾကားမေကာင္းေတြ ျဖစ္ေနအံုးမယ္။ ဟူး …… နင့္ကိုေျပာရတာ ေမာလိုက္တာ။” ဒုန္း .. ဒုန္း .. ဒ ေရာ … ဘုတ္။ ( ဒုန္း = သရက္သီး ေခါင္မိုးေပၚသို႔ ပထမက်သံ၊ ဒုန္း = ေနာက္တဆင့္ခုန္သံ၊ ဒ ေရာ = သရက္သီး သြပ္ျပားေပၚလိမ့္သံ။ ဘုတ္ = သရက္သီးေျမႀကီးေပၚက်သံ ) “ ဟာ .... ဟိတ္ေကာင္ .... ေခါင္းမိုးနဲ႔ လြတ

မမာက်န္းသူမ်ားအေၾကာင္း။

  ကားေတြ မီးပြိဳင့္မိေနတုန္း လမ္းေဘးမွာ အေပါစား  စကတ္တုိ ညစ္ထပ္ထပ္ေလးနဲ႔ ေမာ္ဒယ္ေလးတစ္ေယာက္လုိ လမ္းေလွ်ာက္သြားတဲ့ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္... တခုခု လဲြေနသလားလုိ႔....ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္မိလုိ္က္ပါတယ္.... စိတ္မေကာင္းစရာ...ဆံပင္ျဖဴျဖဴ အေရေတြတြန္႔လို႔...သူ႔ပံုစံကေတာ႔ တကယ့္ကို ေမာ္ဒယ္ေလးတစ္ေယာက္ cat  walk ေလွ်ာက္သလို  confidence အျပည့္နဲ႔..... ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ ေနပူက်ဲက်ဲထဲမွာ အထပ္ထပ္ ထပ္ထားေသာ အ၀တ္အစားမ်ားက ရာသီစံု အ၀တ္စံု...၀က္၀ံႀကီး တစ္ေကာင္စာေလာက္ ျဖစ္လာတဲ႔  အ၀တ္ထုပ္ၾကားက ခပ္ပိန္ပိန္္ကိုယ္လံုးနဲ႔.... သည္ၾကားထဲ သယ္လာတဲ႔ ဘူးစုတ္ ခြက္စုတ္ ပုလင္းစုတ္ေတြနဲ႔ ကိုယ္႔ကိုယ္ေတာင္ မလဲျပိဳေအာင္ အနုိင္နုိင္ထိန္းရင္မနုိင္.... သူ႔ၾကည္႔ၿပီး ကိုယ္ေတာင္ စိတ္အုိက္ေနာက္ရႈပ္သြားမိရဲ႕။   ဓာတ္ဆီဆုိ္င္မွာ ဆီလာထည္႔တုိင္း  လမ္းလယ္ေခါင္က  ကြန္ကရစ္တံုးေတြကို သူမရဲ႕ ၾကယ္ျမင္လျမင္ နန္းေတာ္ထဲက  အေဆာင္ေတာ္လုိ  သေဘာထား။ အ၀တ္ပိုင္းေလးခင္းလို႔...သူ႔ဆီမွာ  ပလပ္စတစ္ ျခင္းေတာင္းတစ္လံုးေတာ့ ျမင္တယ္.. တခါတေလလည္း ေခါင္းၿမီးၿခံဳၿပီး..ေစာေစာစီးစီး အိပ္တတ္တယ္..သိပ္ခ်မ္းတဲ႔ ရာသီမ်ိဳးေတြမွာေတာင္  သူ ဒီလုိပဲ..စိတ္ခ်လက္ခ် လံုျခံဳစြာ အိ