ေက်ာင္းသားစိတ္ဓာတ္ကို ဦးညြတ္ရင္း....။

က်မ မေန႕က ကိုဘုန္းေမာ္အမွတ္တရ ပို.စ္တင္တာ ေပ်ာက္ ေပ်ာက္သြားလို႕ သံုးခါေျမာက္မွာ လက္ေလွ်ာ့လိုက္ရပါတယ္ :(

ဒီေန႕ေတာ့ ျပန္ျပီး dash board မွာ အျပည့္အစုံ ျပန္ျမင္လိုက္ရလို. စိတ္ခ်မ္းသာသြားပါတယ္။ က်မစိတ္ခ်မ္းသာရသလို က်န္တဲ့ ဘေလာက္ဂါမ်ားနဲ႕အတူ ျပည္သူေတြလဲ စိတ္ခ်မ္းသာေစဖို. ဆုေတာင္းလုိက္ပါတယ္။

က်မက ၈၈-ကို ေက်ာင္းသူတစ္ဦးအေနနဲ ျဖတ္သန္းလာခဲ့ရတာေရာ၊ ကိုဘုန္းေမာ္တို.နဲ. ပညာရင္နို.ေသာက္စုိ.ခဲ့ၾကတဲ့ မိခင္ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးတစ္ခုထဲက ထြက္လာခဲ့သူ ညီမငယ္ တစ္ဦးအေနနဲ.ေရာ၊ ျပီး ျပည္သူတရပ္လံုးထဲက ျပည္သူတစ္ဦးအေနနဲ.ေရာ.... မတ္လ-၁၃-ရက္ေရာက္တုိင္း ကိုဘုန္းေမာ္နဲ႔ ေၾကြလြင့္သြားခဲ့ရတဲ့ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားေတြကို သတိရ ေအာက္ေမ့မိပါတယ္။ ကိုဘုန္းေမာ္ကိုေရာ၊ ကိုစိုးနိုင္ကိုပါ က်မ မျမင္ဖူးပါဘူး။ သူတို.ဟာ ေက်ာင္းသားေတြထဲက ေက်ာင္းသားေတြပါပဲ။ သူပုန္ေတြလဲ မဟုတ္ခဲ့သလို လူဆိုး လူမိုက္ေတြလဲ မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး။ ေက်ာင္းသားေတြဆိုတာ တက္ၾကြတယ္၊ တိုးတက္တဲ့အျမင္ရွိတယ္၊ သတၱိရွိတယ္၊ ကိုယ္က်ိဳးမၾကည့္တတ္ၾကဘူး။ သူတို.မွန္တယ္ထင္တာအတြက္ သူတို.အတြက္ ဘာေတြ စေတးရ စေတးရ ကိစၥမရွိၾကဘူး။ သူတို.အတြက္ အေရးၾကီးတာ ယံုၾကည္ခ်က္ကို သစၥာမေဖာက္မိဖို.ပါပဲ။ သူတို. ယံုၾကည္ေလးစား အထင္ၾကီးတဲ့ သူေတြအတြက္ သူတို. အသက္စြန္.ကာကြယ္ေပးဖုိ. ၀န္မေလးတတ္ၾကဘူး။ ေခတ္ေတြသာ ေျပာင္းသြားမယ္။ ေက်ာင္းသားေတြရဲ. အဲဒီစိတ္ဓာတ္ကို ဘာနဲ.မွ ကန္.သတ္လို.မရနုိင္ပါဘူး။ ဘယ္ေနရာမွာမဆို၊ ဘယ္အခ်ိန္မွာမဆို၊ ဘယ္စံနစ္ေအာက္မွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒါက..ေက်ာင္းသားတိုင္းရဲ. စိတ္ဓာတ္ပါပဲ။ ေက်ာင္းသားေတြရဲ. စိတ္ဓာတ္က တက္ၾကြလြန္းတယ္။ လူငယ္မို.လုိ. အေတြ.အၾကံဳ နုနယ္ေကာင္း နုနယ္လိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္.... ရိုးသားတယ္၊ ျဖဴစင္တယ္။ တိုင္းျပည္နဲ.လူထုအေပၚ ေစတနာ မွန္တယ္။ လူငယ္ေတြရဲ. စိတ္ဓာတ္ကို ရိုက္ခ်ိဳးလိုက္တာကေတာ့.... ေကာင္းဖို. မျမင္ပါဘူး။ အညြန္.ေတြ မရွိေတာ့တဲ့ အပင္ရဲ. အနာဂတ္... မွန္းၾကည့္ၾကဖို.ေတာ့ေကာင္းတယ္။ လူငယ္ရဲ. အားမပါပဲနဲ. တိုင္းျပည္ကို ေရွ့ဆက္သြားဖို. ဘယ္လိုမွ မျဖစ္နုိင္ပါဘူး။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီစာေတြက က်မတဦးတည္းရဲ. အျမင္နဲ. ခံစားမႈသက္သက္ပါ။ နုိင္ငံေရးလဲ မပါေလာက္ပါဘူး။ ပုတ္ခတ္တာလဲ မပါေကာင္းပါဘူး။ ဘယ္နိုင္ငံေရးပါတီမွလဲ မ၀င္ခဲ့ပါဘူး။ ေက်ာင္းသားျဖစ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ေက်ာင္းသားတေယာက္အေနနဲ.။ ျပည္သူထဲက ျပည္သူတေယာက္အေနနဲ. ။

ဒီေန.ဒီရက္ေရာက္တိုင္း ကိုဘုန္းေမာ္အပါအ၀င္ ေရွ့အရင္ကေရာ၊ ဒီ အနွစ္ ၂၀-အတြင္းမွာေရာ အညြန္.ခ်ိဳးခံခဲ့ရတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြအတြက္၊ ရိုက္ခ်ခံခဲ့ရတဲ့ ့ေၾကြပြင့္ရဲရဲ ေတြအတြက္ က်မ ယူၾကံဳးမရ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္။ သူတို.ေတြကိုလည္း ဦးညြတ္အေလးျပဳမိပါတယ္။ ေက်ာင္းသားစိတ္ဓာတ္ေတြကို ေထြးေပြ.ပိုက္ရင္း စြန္.ခြာသြားၾကတဲ့ သူေတြကို က်မ ေလးစားပါတယ္။

ခ်ိန္မတန္ပဲ ေၾကြလြင့္သြားရတဲ့ ညီအကို ေမာင္နွမအေပါင္းတို.ေရ...။ ေနာင္ဘ၀ ျမန္မာျပည္မွာ လူလာျဖစ္လာခဲ့မယ္ဆိုရင္ ေလးလံထုိင္းမိႈင္းတဲ့ ဦးေဏွာက္တစံုရယ္။ ၾကားရံုသာ နားေထာင္တတ္တဲ့ နားတစ္စံုရယ္၊ ျမင္ေအာင္ မၾကည့္တတ္တဲ့ မ်က္လံုးအစံုရယ္၊ အသံမထြက္နိုင္တဲ့ ပါးစပ္တေပါက္ရယ္သာ ယူလာခဲ့ပါေတာ့။ အဲ... ေက်ာင္းသားဘ၀လဲ ဘယ္လိုနည္းနဲ.မွ အေရာက္မခံနဲ.ေတာ့ေနာ္။

လြတ္လပ္မွ အမွ်ေ၀ပါရေစ....။