ေမလဟာ က်မအတြက္ တနွစ္တာ အမွတ္တရ ရွိေနခဲ့တဲ့ လ တစ္လပါ။ ငယ္စဥ္က ဆိုရင္ေတာ့ ျပကၡဒိန္အသစ္ေျပာင္းတိုင္း ေမလ ကို အရင္ဆံုး ရွာမိပါတယ္။ က်မတို. ေမာင္နွမ ၂-ေယာက္က ေမ-၂၄ နဲ. ေမ ၂၅ ေမြးတဲ့သူေတြမို. တလထဲမွာ တခါပဲေပါင္းျပီး ေမေမတို.က ေမြးေန.လုပ္ေပးပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္ေမြးေန.ကို အရင္ စိတ္၀င္တစား ရွိခဲ့ဖူးပါရဲ.။
အခု ၂၀၀၈ ေမလကေတာ့ ျပည္သူေတြကို ကေျပာင္းကျပန္ ျဖစ္ေစခဲ့ပါျပီ။ က်မတို.လည္း မျမင္ဖူးခဲ့တဲ့ ျမင္ကြင္းေတြ ျမင္ေတြ.ရ၊ မၾကားဖူးခဲ့တဲ့ ေၾကကြဲစရာ ျဖစ္ရပ္မွန္ေတြ ၾကားခဲ့ရ။
ဒီၾကားထဲ ေမ ၂၄ ရက္ေန.မွာ ကစားပဲြတစ္ခု။ က်မကေတာ့ အားကစားစိတ္ဓာတ္မရွိတဲ့သူပါ။ ယွဥ္ျပိဳင္ျခင္းသာ ပဓာနလို. မခံယူနိုိင္သူ။ ကိုယ္အယံုအၾကည္မရွိတဲ့ ကစားပဲြမို. participate မလုပ္ခဲ့ပါဘူး။ က်န္တာေတြေတာ့ က်မနားမလည္ဘူးေလ။
ေမ ၂၅- က်မေမြးေန.။ အသက္ ၄၀ ျပည့္ေမြးေန.မို. ဘာလုပ္ရရင္ေကာင္းမလဲ စဥ္းစားခဲ့တာ နွစ္စ ေလာက္ကတည္းက။ ဒါေပမယ့္ နာဂစ္နဲ.အတူ က်မစိတ္ေတြလည္း .... သတင္းေတြၾကား၊ ပံုေတြျမင္ခဲ့ရတဲ့ေနာက္....။ စိတ္အေတြးေတြကလည္း နာဂစ္နွိပ္စက္သြားတဲ့ က်မရဲ. လူေတြဆီကကို မလြတ္နိုင္ခဲ့ပါဘူး။ က်မလည္း ျပန္လာကတည္းက ကိုယ္တတ္နုိင္သေလာက္ ကိုယ့္အနီးအနားက ကို္ယ္လက္လွမ္းမီသေလာက္ ၾကိဳးစားကူညီခဲ့ပါတယ္။ ကုသိုလ္လိုခ်င္လို.လည္းမဟုတ္၊ ေက်းဇူးတင္ခံခ်င္လို.လည္းမဟုတ္၊ ေစတနာ ေမတၱာရွိတယ္ဆိုတာ ျပခ်င္လို.လည္းမဟုတ္။ မေနနိုင္လုိ.ပါ။ ဒါအမွန္တရားပါပဲ။ မိုးေတြရြာလို. ကိုယ္ေတြက အမိုးအကာေအာက္မွာ ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ရွိေနတဲ့အခ်ိန္မွာ မိသားစုေတြပ်က္စီး။ အမိုးအကာမလံုျခံဳတဲ့ လူေတြ.... စိတ္ေရာ လူပါ ပင္ပန္းေနတဲ့ က်မတို. တေျမထဲေန တေရထဲ ေသာက္ ေသြးခ်င္းေတြ။ ဟုတ္ပါတယ္....။ အရင္ကတည္းက ဒါေတြ ရွိေနခဲ့မွာပါ။ အမွန္၀န္ခံရရင္ ကိုယ္မတတ္န္ုိင္လို. ဥေပကၡာျပဳခဲ့တာလည္း ပါပါတယ္။
ဒီတခါေမြးေန.မွာေတာ့ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ ဖုန္းဆက္တာနဲ. ဖ်ာပံုသြားဖို. အခြင့္ၾကံဳခဲ့ပါတယ္။ က်မတို.သြားဖို. စဥ္းစားေနတာေတာ့ စ ျဖစ္ျပီးကတည္းပါပဲ။ အေျခအေနမေပးတာနဲ. မသြားျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ ၾကိဳမသိထားခဲ့လို. ကမန္းကတန္း သင့္ေတာ္မယ့္ ပစၥည္းေလးေတြ ၀ယ္ျပီး ထြက္ခဲ့ပါတယ္။ က်မတို.ကားက ဆလြန္းကား၊ လူကလည္း ၂-ေယာက္တည္းပါတာမို. အစစ္အေဆးမခံခဲ့ရပါဘူး။ တနဂၤေႏြမို.လို. သြားတဲ့ကားတန္းေတြ လူေတြ အမ်ားၾကီးပါပဲ။ က်မတို. ထြက္တာေနာက္က်လို. တခ်ိဳ.က ျပန္လာၾကပါျပီ။ အေပၚအက်ၤ ီဗလာနဲ. အမ်ိဳးသားေလးေတြေတြ.ေတာ့ .... ေအာ္... အက်ၤ ီေတာင္ ခြ်တ္လွဴခဲ့ရေလာက္ေအာင္ သဒၶါတရားေတြ ထက္သန္ေနတဲ့ က်မတို.ျမန္မာျပည္သားေတြ။ ကိုယ္မွ မေတြ.ေသးတာကိုး။ တကယ္တမ္း ၾကံဳရေတာ့ .... ရင္နင့္စရာပါ။ ဘယ္သူေတြ ဘယ္လိုပဲေျပာေျပာ။ ဘယ္သူကမွ လုပ္စရာအလုပ္ရွိရင္ အလုပ္ကိုပစ္ထားျပီး သူမ်ားေပးစာ ကမ္းစာေတြကို လမ္းေဘးမွာ ထိုင္ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနမဲ့ သူေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ ေနရတဲ့အေျခအေနေတြကိုလည္း ျမင္ခဲ့ရတယ္။ ျမန္မာေတြ ပ်င္းေကာင္းပ်င္းမယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္သူကမွ အရေခ်ာင္တယ္ဆိုျပီး သူေတာင္းစားလို လက္ျဖန့္ေတာင္းခံေနရတဲ့ ဘ၀ လိုခ်င္ပါ့မလဲ။ ဒီေလာက္ လူအမ်ားၾကီးေလ......။
တခ်ိဳ.က ရည္စူးထားတဲ့ေနရာက တစ္ေနရာ။ မေရာက္ေသးေပမယ့္ ဒီလို ဒုကၡသည္ေတြ လမ္းမွာ ျမင္ရေတာ့ ဘယ္လိုမွ မေနနိုင္။ ကားေပၚက ပစ္ခ်ၾကတယ္။ ဒါကလည္း ထိန္းသိမ္းနုိင္စြမ္းနည္းတဲ့ လူေတြလည္း ဒီထဲပါမွာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ လူေတြကို ေပးခ်င္တဲ့ ေစတနာ၊ ရေစခ်င္တဲ့ စိတ္ေၾကာင့္လို.ပဲလို. က်မျမင္ပါတယ္။ ကိုယ့္လူမ်ိဳးကို ႏွိမ့္ခ်ေအာင္ လုပ္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵေၾကာင့္ေတာ့ ဟုတ္မယ္မထင္ပါဘူး။
ကေလးေတြကေတာ့ ေပ်ာ္လို.။ လူၾကီးေတြကေတာ့ ေမွ်ာ္လို..........။ ကြမ္းျခံကုန္းဘက္ကေတာ့ အဆိုးဆံုးပဲ ထင္တယ္။ က်မသြားတဲ့ ျမင္ခဲ့တဲ့ ခရီးတေလွ်ာက္မွာပါ။ က်မတို.က ဖ်ာပံုကို သြားတာပါ။ တခါမွ မေရာက္ဖူးေသးေတာ့ ဟုိေမး သည္စမ္းနဲ. ဖ်ာပံုျမိဳ.ကို ေရာက္ပါတယ္။ ဆရာေဇာ္ဂ်ီရဲ. ျမိဳ.ေပါ့။ တကယ္ဆို က်ိဳက္လတ္ဆိုတာ က်မအဖြားေတြရဲ. ဇာတိ။ ဒါေပမယ့္ က်မတသက္ တခါမွ မေရာက္ဖူးေသးပါဘူး။ ဖ်ာပံုေရာက္ေတာ့ ေရာက္နွင့္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီ ဆက္သြယ္။ သူတို.က ေလွဆိပ္ေရာက္ေနျပီဆိုလို. လိုက္သြားၾကပါတယ္။ သူတို.က ကားသံုးစီးနဲ. လူေေတြ ပစၥည္းေတြ အျပည့္နဲ့ပါ။.....
...
အခု ၂၀၀၈ ေမလကေတာ့ ျပည္သူေတြကို ကေျပာင္းကျပန္ ျဖစ္ေစခဲ့ပါျပီ။ က်မတို.လည္း မျမင္ဖူးခဲ့တဲ့ ျမင္ကြင္းေတြ ျမင္ေတြ.ရ၊ မၾကားဖူးခဲ့တဲ့ ေၾကကြဲစရာ ျဖစ္ရပ္မွန္ေတြ ၾကားခဲ့ရ။
ဒီၾကားထဲ ေမ ၂၄ ရက္ေန.မွာ ကစားပဲြတစ္ခု။ က်မကေတာ့ အားကစားစိတ္ဓာတ္မရွိတဲ့သူပါ။ ယွဥ္ျပိဳင္ျခင္းသာ ပဓာနလို. မခံယူနိုိင္သူ။ ကိုယ္အယံုအၾကည္မရွိတဲ့ ကစားပဲြမို. participate မလုပ္ခဲ့ပါဘူး။ က်န္တာေတြေတာ့ က်မနားမလည္ဘူးေလ။
ေမ ၂၅- က်မေမြးေန.။ အသက္ ၄၀ ျပည့္ေမြးေန.မို. ဘာလုပ္ရရင္ေကာင္းမလဲ စဥ္းစားခဲ့တာ နွစ္စ ေလာက္ကတည္းက။ ဒါေပမယ့္ နာဂစ္နဲ.အတူ က်မစိတ္ေတြလည္း .... သတင္းေတြၾကား၊ ပံုေတြျမင္ခဲ့ရတဲ့ေနာက္....။ စိတ္အေတြးေတြကလည္း နာဂစ္နွိပ္စက္သြားတဲ့ က်မရဲ. လူေတြဆီကကို မလြတ္နိုင္ခဲ့ပါဘူး။ က်မလည္း ျပန္လာကတည္းက ကိုယ္တတ္နုိင္သေလာက္ ကိုယ့္အနီးအနားက ကို္ယ္လက္လွမ္းမီသေလာက္ ၾကိဳးစားကူညီခဲ့ပါတယ္။ ကုသိုလ္လိုခ်င္လို.လည္းမဟုတ္၊ ေက်းဇူးတင္ခံခ်င္လို.လည္းမဟုတ္၊ ေစတနာ ေမတၱာရွိတယ္ဆိုတာ ျပခ်င္လို.လည္းမဟုတ္။ မေနနိုင္လုိ.ပါ။ ဒါအမွန္တရားပါပဲ။ မိုးေတြရြာလို. ကိုယ္ေတြက အမိုးအကာေအာက္မွာ ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ရွိေနတဲ့အခ်ိန္မွာ မိသားစုေတြပ်က္စီး။ အမိုးအကာမလံုျခံဳတဲ့ လူေတြ.... စိတ္ေရာ လူပါ ပင္ပန္းေနတဲ့ က်မတို. တေျမထဲေန တေရထဲ ေသာက္ ေသြးခ်င္းေတြ။ ဟုတ္ပါတယ္....။ အရင္ကတည္းက ဒါေတြ ရွိေနခဲ့မွာပါ။ အမွန္၀န္ခံရရင္ ကိုယ္မတတ္န္ုိင္လို. ဥေပကၡာျပဳခဲ့တာလည္း ပါပါတယ္။
ဒီတခါေမြးေန.မွာေတာ့ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ ဖုန္းဆက္တာနဲ. ဖ်ာပံုသြားဖို. အခြင့္ၾကံဳခဲ့ပါတယ္။ က်မတို.သြားဖို. စဥ္းစားေနတာေတာ့ စ ျဖစ္ျပီးကတည္းပါပဲ။ အေျခအေနမေပးတာနဲ. မသြားျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ ၾကိဳမသိထားခဲ့လို. ကမန္းကတန္း သင့္ေတာ္မယ့္ ပစၥည္းေလးေတြ ၀ယ္ျပီး ထြက္ခဲ့ပါတယ္။ က်မတို.ကားက ဆလြန္းကား၊ လူကလည္း ၂-ေယာက္တည္းပါတာမို. အစစ္အေဆးမခံခဲ့ရပါဘူး။ တနဂၤေႏြမို.လို. သြားတဲ့ကားတန္းေတြ လူေတြ အမ်ားၾကီးပါပဲ။ က်မတို. ထြက္တာေနာက္က်လို. တခ်ိဳ.က ျပန္လာၾကပါျပီ။ အေပၚအက်ၤ ီဗလာနဲ. အမ်ိဳးသားေလးေတြေတြ.ေတာ့ .... ေအာ္... အက်ၤ ီေတာင္ ခြ်တ္လွဴခဲ့ရေလာက္ေအာင္ သဒၶါတရားေတြ ထက္သန္ေနတဲ့ က်မတို.ျမန္မာျပည္သားေတြ။ ကိုယ္မွ မေတြ.ေသးတာကိုး။ တကယ္တမ္း ၾကံဳရေတာ့ .... ရင္နင့္စရာပါ။ ဘယ္သူေတြ ဘယ္လိုပဲေျပာေျပာ။ ဘယ္သူကမွ လုပ္စရာအလုပ္ရွိရင္ အလုပ္ကိုပစ္ထားျပီး သူမ်ားေပးစာ ကမ္းစာေတြကို လမ္းေဘးမွာ ထိုင္ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနမဲ့ သူေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ ေနရတဲ့အေျခအေနေတြကိုလည္း ျမင္ခဲ့ရတယ္။ ျမန္မာေတြ ပ်င္းေကာင္းပ်င္းမယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္သူကမွ အရေခ်ာင္တယ္ဆိုျပီး သူေတာင္းစားလို လက္ျဖန့္ေတာင္းခံေနရတဲ့ ဘ၀ လိုခ်င္ပါ့မလဲ။ ဒီေလာက္ လူအမ်ားၾကီးေလ......။
တခ်ိဳ.က ရည္စူးထားတဲ့ေနရာက တစ္ေနရာ။ မေရာက္ေသးေပမယ့္ ဒီလို ဒုကၡသည္ေတြ လမ္းမွာ ျမင္ရေတာ့ ဘယ္လိုမွ မေနနိုင္။ ကားေပၚက ပစ္ခ်ၾကတယ္။ ဒါကလည္း ထိန္းသိမ္းနုိင္စြမ္းနည္းတဲ့ လူေတြလည္း ဒီထဲပါမွာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ လူေတြကို ေပးခ်င္တဲ့ ေစတနာ၊ ရေစခ်င္တဲ့ စိတ္ေၾကာင့္လို.ပဲလို. က်မျမင္ပါတယ္။ ကိုယ့္လူမ်ိဳးကို ႏွိမ့္ခ်ေအာင္ လုပ္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵေၾကာင့္ေတာ့ ဟုတ္မယ္မထင္ပါဘူး။
ကေလးေတြကေတာ့ ေပ်ာ္လို.။ လူၾကီးေတြကေတာ့ ေမွ်ာ္လို..........။ ကြမ္းျခံကုန္းဘက္ကေတာ့ အဆိုးဆံုးပဲ ထင္တယ္။ က်မသြားတဲ့ ျမင္ခဲ့တဲ့ ခရီးတေလွ်ာက္မွာပါ။ က်မတို.က ဖ်ာပံုကို သြားတာပါ။ တခါမွ မေရာက္ဖူးေသးေတာ့ ဟုိေမး သည္စမ္းနဲ. ဖ်ာပံုျမိဳ.ကို ေရာက္ပါတယ္။ ဆရာေဇာ္ဂ်ီရဲ. ျမိဳ.ေပါ့။ တကယ္ဆို က်ိဳက္လတ္ဆိုတာ က်မအဖြားေတြရဲ. ဇာတိ။ ဒါေပမယ့္ က်မတသက္ တခါမွ မေရာက္ဖူးေသးပါဘူး။ ဖ်ာပံုေရာက္ေတာ့ ေရာက္နွင့္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီ ဆက္သြယ္။ သူတို.က ေလွဆိပ္ေရာက္ေနျပီဆိုလို. လိုက္သြားၾကပါတယ္။ သူတို.က ကားသံုးစီးနဲ. လူေေတြ ပစၥည္းေတြ အျပည့္နဲ့ပါ။.....
Comments