ခဏေလာက္ နားခြင့္ျပဳပါ .... အတြက္....

 

က်မ ဇူလိုင္ ၉-ရက္ေန႔က ခဏေလာက္ နားခြင့္ျပဳပါ ပို.စ္တစ္ခု တင္ၿပီး ဘေလာက္ဂ္က ခဏနားခဲ့တယ္။ ဘေလာက္ဂ္ကတင္ မကပါဘူး။ အင္တာနက္လည္း မသံုးေတာ့သလို ကြန္ပ်ဴတာေတာင္ က်မ မဖြင့္ခဲ့ပါဘူး။ က်မ ျပန္လာေတာ့ သူငယ္ခ်င္းတခ်ိဳ.က ေမးၾကတယ္။ ဘာျဖစ္လို႕လဲ ဆိုတာကို…။ ဟုတ္သားပဲ။ က်မ ပုစၧာေတြနဲ႔ ထားခဲ့သလို ျဖစ္သြားတယ္ထင္တယ္။ အဲဒီေတာ့ က်မ နဲနဲေတာ့ ေျဖရွင္းျပရေတာ့မွာေပါ့။

 

ဒါေပမယ့္ ေျပာဖို႕က ခက္ေနတယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ လံုျခံဳေရးကိစၥနဲ႔ေတာ့ မပတ္သက္ပါဘူး။ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ကိစၥေလးျဖစ္ေနလို႔ပါ။

 

က်မ အမ်ိဳးသား က သေဘာေကာင္းသလို သေဘာထား နုနယ္္တတ္တဲ့ လူစားမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ခုတေလာ သူသိပ္ေနမေကာင္းဘူး ထင္ပါရဲ.။ က်မ အင္တာနက္ကိုင္ရင္၊ က်မ ဘေလာက္ဂ္ ေရးတာေတြ၊ ဖတ္တာေတြြမွာ အခ်ိန္ကုန္ေနတာကို သိပ္ၾကည့္မရဘူး ျဖစ္ေနလို႔ေလ။ သူ.အေနနဲ. ပိတ္ပင္လို.မေကာင္းမွန္း သိေနေတာ့ ( က်မကို ေျပာလို႕ မရနုိင္မွန္း သိတာလည္း ျဖစ္မွာေပါ့) ေျပာေတာ့ မေျပာပါဘူး။ ခက္တာက တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ သိနားလည္ေနၾကေတာ့ က်မလည္း ဘယ္စိတ္ခ်မ္းသာပါ့မလဲ။ ဒါကလည္း သူ.စိတ္နဲ. သူျဖစ္ေနတာမ်ဳိး ဆိုေပမယ့္ က်မ လုပ္နိုင္တာေတာ့ လုပ္ေပးရမွာေပါ့။ ဒါေလးမ်ား ဘာခက္တာမွတ္လို႔ လို႔ ေျပာနုိင္ေပမယ့္…. က်မအတြက္ေတာ့…… ဟဲဟဲ … သိပ္မလြယ္တာ အမွန္ပါပဲ။

 

ဒါေပမယ့္ ဒီ ဆယ္ရက္အတြင္း … က်မ လုိင္ဘေရရီ က ငွားလာခဲ့တဲ့ က်မအတြက္ လုိအပ္တဲ့ စာအုပ္ေတြ ဖတ္ျဖစ္ မွတ္ျဖစ္ပါတယ္။ အိမ္အလုပ္ေတြလည္း စုပံုရွင္း လုပ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီၾကားထဲ သူျမန္ျမန္ေနေကာင္းေအာင္လည္း ေဆးတုိက္ရ၊ ကရုစိုက္ရေသးတယ္။ ဟဲဟဲ။ ေစတနာအမွန္နဲ႔ပါ။ အလုပ္ေတြ ရႈပ္ေနေတာ့လည္း ေနလို႔ ရေနခဲ့ပါတယ္။

 

က်မက ကိုယ့္စကားနဲ႔ ကိုယ္ မိၿပီး ကြန္ပ်ဴတာကို မတို႔မထိတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူကေတာ့ အင္တာနက္ေလးကိုင္လိုက္…။ ခ်က္တင္ေလး ေျပာလိုက္နဲ႔။ အင္း… အခံရေတာ့ အခက္သားေနာ္။  မီးပ်က္ေနလို႔ မီး မသံုးရတာနဲ႕…. မီးလာရက္သားနဲ. မီး မသံုးရတာ ခံစားခ်က္ခ်င္းေတာ့ ဘယ္တူနို္င္မလဲေလ… ေနာ္….။ သံုးေလးရက္ေလာက္ ၾကာေတာ့ သူ ဘာမွ မျဖစ္ေတာ့ပါဘူးတဲ့…။ က်မကို အင္တာနက္ ကိုင္ခ်င္ကိုင္ရင္လည္း ကိုင္ပါေတာ့…။ ဘယ္သူ.အမိန္႔နဲ.မွ နားခဲ့တာမဟုတ္ေလေတာ့ ….ဘယ္သူ.အမိန္႔နဲ. က်မ….။ က်မ သိပါတယ္။ သူ က်မ စာေတြ ေရးေနတာ မၾကိဳက္ဘူး။ ကိုယ့္ခံစားခ်က္ေတြ စာမ်က္နွာေတြေပၚတင္တာလည္း သေဘာမက်ဘူး။ ဘေလာ႔ဂ္ေရးတာကို သူကန့္ကြက္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ အားေပးပါတယ္။ ေရးပါတဲ့။ ကုမၸဏီအတြက္ စီးပြားေရး ဘေလာက္ဂ္ေလး……။

 

သူက လက္ေတြ.ဘ၀ထဲမွာ ေနပါတယ္…။ က်မက အေတြးေတြထဲမွာ ေနတယ္။ ကုိယ္ မလုပ္နု္ိင္တာေတြအတြက္ စိတ္ေတြ ေပးေနမိတယ္။ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ က်မ ျပန္လာပါျပီ။  က်မ သံေယာဇဥ္တြယ္ေနျပီျဖစ္တဲ့ က်မရဲ. ဘေလာက္ဂ္ကေလး တစ္ႏွစ္ျပည့္အတြက္ က်မ ျပန္လာပါတယ္။ က်မ ေလးစားတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္နဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြရဲ. အာဇာနည္ေန႔အတြက္ ျမန္မာျပည္သူတစ္ေယာက္အေနနဲ. (ဘယ္သူေပးေပး မေပးေပး) ျမန္မာဘေလာက္ဂါတစ္ေယာက္ရဲ. တာ၀န္အရ ျပန္လာပါတယ္။

 

ေခါင္းမာပါတယ္…။ က်မရဲ. သိကၡာအတြက္…. က်မရဲ. မွန္ကန္တယ္ ထင္တဲ့ ရပ္တည္မႈ အတြက္…။

တန္ဖိုးထားပါတယ္…။ က်မတို႔ မိသားစု ဘ၀ေလးကိုု….။

အေလးထားပါတယ္…..။  က်မ ခ်စ္တဲ့ သူ႔ ရဲ.ခံစားမႈေတြကို….။

တကယ္ပါ… ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး… ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး… ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး… ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး….......။