ေစ်းႏွင့္ က်မ

တေန႔က သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က က်မကို ေစ်း မသြားဘူးလားေမးတယ္။ အဲ.. သူေျပာတာက .. စူပါမားကက္ေတြ မဟုတ္တဲ႔ေစ်း။ ဒါနဲ႔ က်မလည္း ေသေသခ်ာခ်ာ ျပန္စဥ္းစားမိတယ္။

ဟုတ္ပါတယ္။ က်မ အဲဒီလို ေစ်းသြား၀ယ္ေလ႔ မရွိဘူး။ ငယ္ငယ္ကေတာ့ အေမ႔ေစ်းျခင္းေတာင္းဆဲြတဲ႔အခါ လုိက္တယ္။ အဲဒါလည္း တခါမွ တေလ..။ ေမေမကလည္း သူ.အာရံုနဲ႔ သူ ႀကိဳက္တာ ႀကိဳက္သလို ၀ယ္တတ္တာကိုး။ ေနာက္ ေမေမက အတြက္အခ်က္မေတာ္ဘူး။ သခ်ာၤမ်ား တြက္ရၿပီဆုိ၊ ေခါင္းေတြ ကိုက္ေရာပဲတဲ႔။ ဒါနဲ႔မ်ား ေမေမ inter တက္ေတာ့ ယူတာ စီးပြားေရးဘာသာတဲြ။  ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ သူ႕သူငယ္ခ်င္းယူတာ လုိက္ယူတာတဲ႔။ ေနာက္ေတာ့လည္း ဂဏန္းျမင္တာနဲ႔ ေခါင္းကိုက္တတ္တဲ႔ ေမေမ ေက်ာင္းထြက္ၿပီး ေဖေဖနဲ႔ ယူလုိက္ပါေလေရာ။ အဲ.. စကားေတြ ေဘးေရာက္ကုန္ၿပီ။ က်မကလဲ ေမေမနဲ႔ ေစ်းလိုက္တုိင္း ေစ်းသည္က ေတာင္းခ်င္သေလာက္ေတာင္းတုိင္း ေမေမ ေပးေနတာကိုၾကည့္ၿပီး မေနနိုင္ေတာ့ လုိက္တြက္ေပး။ က်မပါလာရင္ ေစ်းသည္ေတြက သိပ္မၾကည္ခ်င္ေတာ့။ အဲဒီေတာ့ က်မကို ဘာေျပာတယ္ထင္သလဲ။ " သမီးကလည္း အေမ႔လိုလဲ မလွဘူးေနာ္" တဲ႔။ ငယ္တုန္းကေတာ့ က်မက စကားဆို ပက္ကနဲ ျပန္ေျပာတတ္သူဆိုေတာ့ " အို... ေမေမ႔ထက္ ေမေမ႔အေမက ပိုေတာင္ေခ်ာေသးတယ္" လုိ႔... ဟဲဟဲ... ဘယ္ရလိမ္႔မလဲ။ ဒါနဲ႔ ေနာက္ပိုင္း ေမေမက က်မကို ေစ်းလိုက္ဖို႔ မေခၚေတာ့ပါဘူး။

ေဖေဖနဲ႔ က်ေတာ့လည္း က်မ မလိုက္ခ်င္ပါဘူး။ ေဖေဖက ေမေမ႔ထက္ ပိုေစ်း၀ယ္တတ္ပါတယ္။ ေစ်းဆစ္တာ၊ အဆစ္ေတာင္းတာေတြ မ်ားေတာ့ က်မ ၾကားက မ်က္နွာပူရပါေရာ။ က်မဘာသာတစ္ေယာက္ထဲလည္း ေစ်းမသြားပါဘူး။ အိမ္မွာေနတုန္းဆို ေမေမတို႔ပဲ သြားၾကတာကိုး။

ေနာက္ အလုပ္လုပ္ေတြလုပ္၊ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ခ်က္စားရေတာ့လည္း ကိုယ္ၾကိဳက္တာေတြ႔လို႔ ေစ်းသင့္တယ္ထင္ရင္ ၀ယ္လုိက္တာပါပဲ။ က်မက ေစ်းဆစ္ရမယ့္အလုပ္ တကယ့္ကို မလုပ္ခ်င္သူပါ။ ဒါေၾကာင့္ က်မပစၥည္းေတြ ၀ယ္ရင္ တစ္ခြန္းေစ်းဆုိင္ေတြမွာပဲ ၀ယ္ေလ႔ရွိပါတယ္။ တကယ္တမ္း က်မက လူေတြနဲ႔စကားမေျပာခ်င္တာျဖစ္မယ္ထင္တယ္။ စူပါမားကက္ေတြမွာဆို ကိုယ္ႀကိဳက္တာကိုယ္ေရြးထည့္၊ ေစ်းက ပံုေသသတ္မွတ္ၿပီးသား။ က်မ သိပါတယ္။ ရပ္ကြက္ထဲက ေစ်းေတြမွာ စူပါမားကက္မွာထက္ ပိုေစ်းသက္သာလိမ့္မယ္ဆိုတာ။ ဒါေပမယ့္ က်မ မ၀ယ္တတ္ေတာ့ အဲဒီေစ်းေတြ သြားရတာ စိတ္ပင္ပန္းတယ္။ ေစ်းေမးလုိ႔ ေျပာရင္ အဲဒါ တစ္ဆယ္သားေစ်းေျပာတာလား၊ တပိႆာေစ်း ေျပာတာလား၊ အစိတ္သားေစ်းေျပာတာလား.. က်မ မသိ။ အစိတ္သားဆို ဘယ္ေလာက္ေလာက္ ရမလဲ။ ငါးဆယ္သားဆုိ ဘယ္ေလာက္ေလာက္ ရမလဲ.. က်မ မသိ။ က်မ လိုခ်င္တဲ႔ ပမာဏသာ သိသည္။ တခါကလည္း ႏွစ္ေယာက္သား ျခင္းေတာင္းဆဲြၿပီး လမ္းထိပ္က ေစ်းေလးကို သြားသည္။ ေနာက္ ဟိုေလွ်ာက္ သည္ေလွ်ာက္နွင့္ ျပန္လာေတာ့ ျခင္းေတာင္းထဲမွာ ကန္စြန္းရြက္ တစ္စည္းသာ ပါလာၿပီးသည္႔ ေနာက္ပုိင္း က်မ ေစ်းမေရာက္ျဖစ္ေတာ့။ 

အမ်ိဳးသားကေတာ့ ေစ်း၀ယ္ ၀ါသနာပါသည္။ တခါတေလ ေစ်းေလးကို လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး သူ၀ယ္ခ်င္တာ သြား၀ယ္တတ္သည္။ ျပန္လာရင္ သူစားခ်င္တာ အစံုပါလာတတ္သည္။ ေနာက္ၿပီး က်မ ငါးအမ်ိဳးအစားေတြကိုလည္း သိပ္မသိ။ ေသေသခ်ာခ်ာသိတာဆိုလို႔ ငါးခူ နဲ႔ ငါးရံ႕ေလာက္သာရွိသည္။ ငါးသလဲထုိးတို႔ ငါးက်ီးတုိ႔ကိုလည္း သိပါေသးသည္။ အဲဒီေတာ့ စူပါမားကက္ေတြမွာဆို စာေရးထားေတာ့ ဘာငါးလဲဆုိတာ သိရတာကိုး။ ေနာက္ၿပီး အသားငါး မကိုင္တတ္တဲ႔ က်မအဖို႔ေတာ့ သန္႔စင္ၿပီးသားေတြက ပိုအဆင္ေျပေနေသးတယ္ေလ။ ပိုဆိုးတာက ေစ်းမွာေရာင္းတဲ႔ မေသမရွင္ေတြနား က်မ ဘယ္ေတာ့မွ မသြားခ်င္။ 

ခ်ဳပ္ေျပာရရင္ေတာ့ ငယ္ငယ္ထဲက ေစ်းလုိက္၀ယ္ေလ႔မရွိသူ၊ ႀကီးလာေတာ့လည္း တတ္နုိင္သမွ် စကားနည္းနည္းေျပာၿပီးသာ ေစ်း၀ယ္ခ်င္တဲ႔သူအဖို႔  တစ္ခြန္းေစ်း ဆိုင္ေတြ ေပၚလာေတာ့ ေစ်းနဲ႔ တေျဖးေျဖးေ၀း။ ေနာက္ၿပီး စူပါမားကက္ေတြလို အဆင္သင့္သန္႔စင္ၿပီးသား ကုန္ပစၥည္းေတြက က်မအဖုိ႔ ပိုအဆင္ေျပေနေတာ့..... ေစ်းဆုိတာ..... အင္း......က်မအတြက္ေတာ့ စိမ္းေနေသးတဲ႔ နယ္ေျမတစ္ခုပါပဲ။      ။