Skip to main content

သံုးဆယ္.ငါးႏွစ္ မဂၤလာနွစ္ပတ္လည္ေန႔ ဆုေတာင္း... (ဟာသ)

က်မလည္း  ပ်င္းပ်င္းရွိတာနဲ႔ ရယ္စရာေတြ သြားဖတ္မိတာ... ျပန္ေဖာက္သည္ခ်လိုက္ဦးမယ္...။

+++++++=

ႏွစ္ေယာက္စလံုး အသက္ ေျခာက္ဆယ္နီးပါး ရွိေနၿပီျဖစ္တဲ႔ ဇနီးေမာင္ႏွံ ႏွစ္ဦးက သူတုိ႔ရဲ႕ ၃၅-ႏွစ္ျပည့္ မဂၤလာႏွစ္ပတ္လည္ေန႔ ပါတီပဲြ က်င္းပေနၾကသတဲ႔။ အဲဒီပါတီက်င္းပေနတဲ႔ အခ်ိန္မွာ နတ္သမီးတစ္ပါးေပၚလာၿပီး သူတို႔မဂၤလာႏွစ္ပတ္လည္အတြက္ ေကာင္းခ်ီးေပးတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူတို႔ကို တစ္ေယာက္ခ်င္းစီကို လုိခ်င္တဲ႔ဆု ေတာင္းပါဆုိၿပီး လက္ေဆာင္ေပးတယ္ေပါ့။

အဲဒီေတာ့ အမ်ိဳးသမီးၾကီးက အရင္ဆံုး ဆုေတာင္းရေတာ့ ကမာၻအႏွ႔ံ ခရီးဆန္႔ခ်င္ပါသတဲ႔။ နတ္သမီးကလည္း သူ.ရဲ. ေဆးႀကိ္မ္လံုးကို ေ၀ွ႔ယမ္းလုိက္ၿပီး “ ျပည့္ေစ” ဆိုၿပီး ဆုေပးလုိက္ေတာ့ အမ်ိဳးသမီးႀကီးလက္ထဲမွာ ခရီးသြားခြင့္ လက္မွတ္ေတြ ေရာက္လာပါေလေရာ။ ဇနီးျဖစ္သူ အမ်ိဳးသမီးႀကီးလည္း သူ႕ဆႏၵျပည့္ေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ ေပ်ာ္ေနမွာေပါ့ေလ။

ေနာက္တစ္ခါေတာ့ ခင္ပြန္းသည္ အမ်ိဳးသားႀကီးအလွည့္..။ နတ္သမီးကေတာ့ မ်က္ႏွာမလိုက္ပါဘူး။ တစ္ေယာက္တစ္ခုေပါ့။ ဘာလိုခ်င္သလဲ ေျပာပါဦးေပါ႔။ အဲဒီမွာတင္ အႏွစ္သံုးဆယ့္ငါးႏွစ္ေတာင္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာေပါင္းသင္းလာတဲ႔ ခင္ပြန္းသည္ အမ်ိဳးသားႀကီးက
“ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ထက္ အသက္ သံုးဆယ္ေလာက္ ပုိငယ္တဲ႔ ဇနီးသည္တစ္ေယာက္ကို အလိုရွိပါတယ္” ......လို႔ ေတာင္းလုိက္သတဲ႔။

အဲဒီမွာတင္ နတ္သမီးကလည္း ခ်က္ခ်င္းပဲ သူ႕ရဲ႔ နတ္သမီးေဆးႀကိမ္လံုးကို ေ၀ွ.ယမ္းၿပီးေတာ့.... ျပည့္ေစလုိ႔ ဆုေပးလုိက္ပါေလတယ္...။ ဒါနဲ႔ ခင္ပြန္းသည္ အမ်ိဳးသားႀကီးလည္း အသက္ ၉၀-ျဖစ္သြားပါေလေရာ....။ ဟဲဟဲ
ေကာင္းတယ္။ မွတ္ကေရာ...။

ဒါနဲ႕ ဆက္စဥ္းစားမိတာ.. နတ္သမီးျဖစ္ေနလို႔  ျမက္နုၾကိဳက္ခ်င္ေနတဲ႔ အဖိုးၾကီးကို  ပညာျပလိုက္တာမ်ားလားေပါ့။ တကယ္လို႔ နတ္သားျဖစ္ေနရင္ေရာ ... အသက္ ၆၀အရြယ္ အမ်ိဳးသမီးၾကီးကေန အသက္ သံုးဆယ္အရြယ္ေလာက္ ျပန္ျဖစ္ေအာင္မ်ား လုပ္ေပးလုိက္မလား။ အဲလိုဆိုရင္ေရာ... အမ်ိဳးသားႀကီးက သေဘာက်ပါ႔မလား။ က်မေတာ့ မထင္ေပါင္...။

အဲ.... ေနာက္ ႏွစ္ေပါင္း နွစ္ဆယ္ေက်ာ္ေလာက္ဆိုရင္ က်မတို႔လည္း သံုးဆယ္႔ငါးနွစ္ျပည့္ မဂၤလာေန႔လုပ္မယ္ဆုိရင္.... အဲဒီ နတ္သမီးႀကီးမသိေအာင္ တိတ္တိတ္ေလး လုပ္မွ ျဖစ္မယ္။ ေတာ္ၾကာ အမ်ိဳးသားက သူေတာင္းမယ့္ ဆုကို ၾကိဳျပင္ဆင္ထားေနမွာစိုးလို႔...။ ဟဲဟဲ

Comments

Popular posts from this blog

၁၁၂၇

ဘဝမှာ အခက်ခဲဆုံး အချိန်တွေကို ကျော်ဖြတ်နေရသလိုပါပဲ.... အားလုံးက ခက်ခဲနေကြတဲ့ကြားထဲ ကိုယ်က ထူးပြီး ခက်ခဲနေတာတော့ မဟုတ်ဘူးပေါ့.....ပတ်ဝန်းကျင်လိုက်ကြီး ခက်ခဲကြပ်တည်းနေကြတာ....အစစ အရာရာပေါ့လေ... ကိုယ်လည်း စိတ်ထဲ အဆင်ပြေမနေဘူး.... နေရတာလည်း လဟုတာ၊ မုဒုတာ ဖြစ်မနေဘူး... အရင်ကလို စိတ်ထဲရှိသမျှ ရေးချနိုင်တဲ့ blog ခေတ်ကို ပြန်လွမ်းလို့ ပြန်လာခဲ့တယ် ဆိုပါေတာ့.... မနေ့...အဲ...ဟို တနေ့လောက်က စပြီး Netflix က ကိုးရီးယားဇာတ်လမ်းတွဲ တခု ကြည့်ဖြစ်တယ်.... ပုံမှန်ဆို တညထဲနဲ့ အကုန်ကြည့်တတ်ပေမဲ့...အဲဒီ့ကားလေးကိုတော့ နားနားပြီး ကြည့်ရတယ်... ပြောရမယ်ဆိုရင် စိတ်ကို ဘယ်နားထားရမှန်းမသိလို့ အချိန်ဖြုန်းနေတဲ့ သဘောပါပဲ... ကိုယ်က ငယ်ငယ်ကတည်းက တက္ကသိုလ်ဘုန်းနိုင် ရဲ့ စာအုပ်တွေဖတ်ပြီး စိတ်ပညာကို  စိတ်ဝင်စားလို့ တက္ကသိုလ်ဝင်ခွင့်တင်တော့ ကိုယ်တိုင်မတင်လိုက်ရဘူး...ဖေဖေပဲ တင်ပေးတာထင်ရဲ့... ပထမ၊ ဒုတိယ၊ တတိယ ဦးစားပေးတွေက သိတဲ့အတိုင်း ဆေး၊ စက်မှုု အီကို၊ ပြီးရင် စိတ်ပညာ လို့ လျှောက်ထားဖြစ်ခဲ့တယ်... အခု အမှတ်တမဲ့ ကြည့်မိတဲ့ ကိုရီးယားကားလေးက တက္ကသိုလ်ဆေးရုံတခု ရဲ့ စိတ်ကျန်းမာရေး unit တခုက သူနာပြုဆရာမလေးကို အခြေခံတဲ့ ဇာတ်လမ်

ဥယ်ာဥ္ေတာ္ထဲက သရက္သီး ငတက္ျပား ..အပိုင္း (၂) (K-မမ ေရးသည္)

တဲြလဲရယ္ ေနပါဦး.. (ပံုေလးကို ဒီကယူပါသည္) “ ဟိတ္ေကာင္ .... မင္းထမီကို ခါးေတာင္းက်ဳိက္လိုက္.. ..ဒီထိုင္ခံုကို ငါ နံရံမွီထားေပးမယ္။ ထိုင္ခံုေဘာင္ကေန ေနာက္မွီတန္းေပၚကိုလွမ္း။ လက္ႏွစ္ဖက္က အဲဒီ သံဇကာကိုဆြဲ။ ဟိတ္ေကာင္ ..... မွန္ေစာင္းနဲ႔ လြတ္တဲ့ေနရာကို ေျပာတာ။ မင္းလက္ေတာ့ မွန္ရွေတာ့မွာပဲ။ ေအး.... ဟုတ္ၿပီ အဲဒီလို ခဏခိုထား။ င ါဒီျပတင္းေပါက္ကို ၿမဲၿမဲကိုင္ထားမယ္။ ညာေျခေထာက္က ျပတင္းေပါက္ေဘာင္ေပၚကို လွမ္းနင္း။ နင္း .....ရဲရဲသာနင္း။ ျပဳတ္က်ရံုအျပင္ ဘာမွမျဖစ္ဘူး။ ဘယ္ေျခေထာက္က တလွမ္းတက္။ ေအး .... ညာေျခေထာက္က ေခါင္းမိုးေပၚခ်။ ညာလက္က ေခါင္ခ်ဳပ္သစ္ကိုဆြဲ။ ဘယ္ေျခကိုပါ တခါတည္း ေခါင္းမိုးေပၚခ်။ ေအး.... ဟုတ္ၿပီ။ ေရာ့ .....ဝါးလံုး။ ဟိတ္ဟိတ္..... အဲဒီအလယ္ေလာက္မွာပဲေန။ ဆက္မဆင္းနဲ႔။ ေတာ္ၾကာ ေခါင္းမိုးေပၚက ျပဳတ္က်ေနလို႔ ေက်ာ္မေကာင္း ၾကားမေကာင္းေတြ ျဖစ္ေနအံုးမယ္။ ဟူး …… နင့္ကိုေျပာရတာ ေမာလိုက္တာ။” ဒုန္း .. ဒုန္း .. ဒ ေရာ … ဘုတ္။ ( ဒုန္း = သရက္သီး ေခါင္မိုးေပၚသို႔ ပထမက်သံ၊ ဒုန္း = ေနာက္တဆင့္ခုန္သံ၊ ဒ ေရာ = သရက္သီး သြပ္ျပားေပၚလိမ့္သံ။ ဘုတ္ = သရက္သီးေျမႀကီးေပၚက်သံ ) “ ဟာ .... ဟိတ္ေကာင္ .... ေခါင္းမိုးနဲ႔ လြတ

မမာက်န္းသူမ်ားအေၾကာင္း။

  ကားေတြ မီးပြိဳင့္မိေနတုန္း လမ္းေဘးမွာ အေပါစား  စကတ္တုိ ညစ္ထပ္ထပ္ေလးနဲ႔ ေမာ္ဒယ္ေလးတစ္ေယာက္လုိ လမ္းေလွ်ာက္သြားတဲ့ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္... တခုခု လဲြေနသလားလုိ႔....ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္မိလုိ္က္ပါတယ္.... စိတ္မေကာင္းစရာ...ဆံပင္ျဖဴျဖဴ အေရေတြတြန္႔လို႔...သူ႔ပံုစံကေတာ႔ တကယ့္ကို ေမာ္ဒယ္ေလးတစ္ေယာက္ cat  walk ေလွ်ာက္သလို  confidence အျပည့္နဲ႔..... ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ ေနပူက်ဲက်ဲထဲမွာ အထပ္ထပ္ ထပ္ထားေသာ အ၀တ္အစားမ်ားက ရာသီစံု အ၀တ္စံု...၀က္၀ံႀကီး တစ္ေကာင္စာေလာက္ ျဖစ္လာတဲ႔  အ၀တ္ထုပ္ၾကားက ခပ္ပိန္ပိန္္ကိုယ္လံုးနဲ႔.... သည္ၾကားထဲ သယ္လာတဲ႔ ဘူးစုတ္ ခြက္စုတ္ ပုလင္းစုတ္ေတြနဲ႔ ကိုယ္႔ကိုယ္ေတာင္ မလဲျပိဳေအာင္ အနုိင္နုိင္ထိန္းရင္မနုိင္.... သူ႔ၾကည္႔ၿပီး ကိုယ္ေတာင္ စိတ္အုိက္ေနာက္ရႈပ္သြားမိရဲ႕။   ဓာတ္ဆီဆုိ္င္မွာ ဆီလာထည္႔တုိင္း  လမ္းလယ္ေခါင္က  ကြန္ကရစ္တံုးေတြကို သူမရဲ႕ ၾကယ္ျမင္လျမင္ နန္းေတာ္ထဲက  အေဆာင္ေတာ္လုိ  သေဘာထား။ အ၀တ္ပိုင္းေလးခင္းလို႔...သူ႔ဆီမွာ  ပလပ္စတစ္ ျခင္းေတာင္းတစ္လံုးေတာ့ ျမင္တယ္.. တခါတေလလည္း ေခါင္းၿမီးၿခံဳၿပီး..ေစာေစာစီးစီး အိပ္တတ္တယ္..သိပ္ခ်မ္းတဲ႔ ရာသီမ်ိဳးေတြမွာေတာင္  သူ ဒီလုိပဲ..စိတ္ခ်လက္ခ် လံုျခံဳစြာ အိ