အင္း.. က်မလည္း ဘေလာ႔ဂ္ေလာကထဲ ေရာက္လာတာ ဘာလိုလို ညာလိုလိုနဲ႔ ဘေလာ႔ဂ္သူ လံုးလံုးေလးေတာင္ ျဖစ္ေတာ့မယ္။ (ကြန္ပ်ဴတာေရွ႔အထုိင္မ်ားျပီး ၀ိတ္တက္လာလို႔).....။
ေျပာရရင္ေတာ့ က်မ ဘေလာ႔ဂ္လုပ္ျဖစ္တာ မင္းသား ေဒြးနဲ႔လည္း ဆိုင္တယ္ေျပာရမွာပဲဲ။ (.???)...အရင္တုန္းကေတာ့ အင္တာနက္သံုးေနေပမယ့္ ၾကည့္ျဖစ္တဲ႔ ျမန္မာစာမ်က္နွာေတြက ခပ္နည္းနည္းရယ္။ ဧရာ၀တီတုိ႔၊ ေခတ္ၿပိဳင္တို႔.. ဒီေလာက္ပဲ ၾကည့္ျဖစ္ခဲ႔တာကိုး။ ျမန္မာဘေလာ႔ဂ္ေတြ အဲဒီေလာက္မ်ားေနမွန္း အဲဒီမတိုင္ခင္က တကယ့္ကို မသိခဲ႔ပါဘူး။ အဲဒီေန႔မနက္က အျပင္ထြက္တံခါးပိတ္ေတာ့ ေဖေဖက အေပၚဖက္ ၀ရန္တာကေန လွမ္းေျပာတယ္။ ေဒြး ဆံုးသြားၿပီေနာ္... တဲ႔။ က်မ အံံ့ၾသသြားတယ္။ ထပ္ေမးမိလိုက္တယ္.. မင္းသားေဒြး လားဆိုေတာ့.. ။ ေဖေဖက က်မကို လွမ္းစ တယ္။ ညည္းတုိ႔ အင္တာနက္က ငါ႔ VOA ေလာက္ေတာင္ မျမန္ပါလားတဲ႔။ သူက သတင္းအရင္သိရတယ္ ဆိုၿပီး သေဘာေတြက်ေနလို႔ေပါ့..။
ကြ်တ္... ငါေတာ့ ဒီတခါေတာ့ ေနာက္ေကာက္က်သြားရၿပီဆိုၿပီး ကြန္ပ်ဴတာ ျမန္ျမန္ဖြင့္ အင္တာနက္ဆက္.. အဲဒီတုန္းက ကြန္နက္ရွင္က ကြန္ပလိန္းလုပ္ထားကာစမို႔ ထင္တယ္။ ထပ္ကနဲ တန္းဆက္သြားတာပဲ။ ဒါနဲ႔ ဂူးဂဲလ္ ကေန ရွာလိုက္တာ ထြက္လာတယ္..။ ဘေလာ႔ဂ္ေတြအမ်ားႀကီးမွာမွ..။ သူတို႔အညႊန္းတာက..တစ္ခုေသာ ဘေလာ့ဂ္ဆီ.. ။ အဲဒါကေတာ့ မေမဓာ၀ီ ဘေလာ့ဂ္ရဲ.စာမ်က္နွာေလး။
အဲဒီေရာက္ေတာ့မွ ေတြ႔လုိက္ရတဲ႔ မွတ္ခ်က္ေတြ အမ်ားႀကီးပါပဲ..။ ဒီၾကားထဲ အေျခအတင္ စကားမ်ားတာေတြလည္း ေတြ႔ခဲ႔ရေသး။ အဲဒီလင့္ခ္ေတြကေန သြားလုိက္ေတာ့မွ... အား..ပါး..ပါး...။ ျမန္မာဘေလာ႔ဂ္ေလာကၾကီးကို မ်က္၀ါးထင္ထင္ျမင္လို္က္ရေတာ့တာပါပဲ။ စ ေရာက္ခဲ႔တဲ႔ မေမဓာ၀ီရဲ. ေတြးမိေတြးရာ ေလးက ပို႔စ္ေတြက ဖတ္လို႔လည္းေကာင္း ဗဟုသုတလည္း ရေစတဲ႔ စာမ်ိဳးေတြမို႔ သေဘာေတြ က်မိသလို.. လင္းလက္ၾကယ္စင္ေလးဆီေရာက္ျပန္ေတာ့လည္း ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ ထက္ထက္ျမက္ျမက္အေတြးအေခၚနဲ႔ အေရးအသားေကာင္းတာေလးေတြကို ခ်စ္မိျပန္ေရာ..။ မယ္လိုဒီေမာင္၊ ပန္ဒိုရာ၊ တို႔က်ျပန္ေတာ့လည္း သူတို႔ ေရးထားတာေလးေတြ ဖတ္ၿပီး စိတ္ထဲကေန ခင္ေနတာေလ။ ေနာက္ထပ္ သြားလည္ျဖစ္ခဲ႔တဲ႔ နွစ္သက္ခဲ႔တဲ႔ ဘေလာ႔ဂ္တြကေတာ့ အမ်ားႀကီးပါပဲ။
ေျပာရရင္ေတာ့ က်မ ဘေလာ႔ဂ္လုပ္ျဖစ္တာ မင္းသား ေဒြးနဲ႔လည္း ဆိုင္တယ္ေျပာရမွာပဲဲ။ (.???)...အရင္တုန္းကေတာ့ အင္တာနက္သံုးေနေပမယ့္ ၾကည့္ျဖစ္တဲ႔ ျမန္မာစာမ်က္နွာေတြက ခပ္နည္းနည္းရယ္။ ဧရာ၀တီတုိ႔၊ ေခတ္ၿပိဳင္တို႔.. ဒီေလာက္ပဲ ၾကည့္ျဖစ္ခဲ႔တာကိုး။ ျမန္မာဘေလာ႔ဂ္ေတြ အဲဒီေလာက္မ်ားေနမွန္း အဲဒီမတိုင္ခင္က တကယ့္ကို မသိခဲ႔ပါဘူး။ အဲဒီေန႔မနက္က အျပင္ထြက္တံခါးပိတ္ေတာ့ ေဖေဖက အေပၚဖက္ ၀ရန္တာကေန လွမ္းေျပာတယ္။ ေဒြး ဆံုးသြားၿပီေနာ္... တဲ႔။ က်မ အံံ့ၾသသြားတယ္။ ထပ္ေမးမိလိုက္တယ္.. မင္းသားေဒြး လားဆိုေတာ့.. ။ ေဖေဖက က်မကို လွမ္းစ တယ္။ ညည္းတုိ႔ အင္တာနက္က ငါ႔ VOA ေလာက္ေတာင္ မျမန္ပါလားတဲ႔။ သူက သတင္းအရင္သိရတယ္ ဆိုၿပီး သေဘာေတြက်ေနလို႔ေပါ့..။
ကြ်တ္... ငါေတာ့ ဒီတခါေတာ့ ေနာက္ေကာက္က်သြားရၿပီဆိုၿပီး ကြန္ပ်ဴတာ ျမန္ျမန္ဖြင့္ အင္တာနက္ဆက္.. အဲဒီတုန္းက ကြန္နက္ရွင္က ကြန္ပလိန္းလုပ္ထားကာစမို႔ ထင္တယ္။ ထပ္ကနဲ တန္းဆက္သြားတာပဲ။ ဒါနဲ႔ ဂူးဂဲလ္ ကေန ရွာလိုက္တာ ထြက္လာတယ္..။ ဘေလာ႔ဂ္ေတြအမ်ားႀကီးမွာမွ..။ သူတို႔အညႊန္းတာက..တစ္ခုေသာ ဘေလာ့ဂ္ဆီ.. ။ အဲဒါကေတာ့ မေမဓာ၀ီ ဘေလာ့ဂ္ရဲ.စာမ်က္နွာေလး။
အဲဒီေရာက္ေတာ့မွ ေတြ႔လုိက္ရတဲ႔ မွတ္ခ်က္ေတြ အမ်ားႀကီးပါပဲ..။ ဒီၾကားထဲ အေျခအတင္ စကားမ်ားတာေတြလည္း ေတြ႔ခဲ႔ရေသး။ အဲဒီလင့္ခ္ေတြကေန သြားလုိက္ေတာ့မွ... အား..ပါး..ပါး...။ ျမန္မာဘေလာ႔ဂ္ေလာကၾကီးကို မ်က္၀ါးထင္ထင္ျမင္လို္က္ရေတာ့တာပါပဲ။ စ ေရာက္ခဲ႔တဲ႔ မေမဓာ၀ီရဲ. ေတြးမိေတြးရာ ေလးက ပို႔စ္ေတြက ဖတ္လို႔လည္းေကာင္း ဗဟုသုတလည္း ရေစတဲ႔ စာမ်ိဳးေတြမို႔ သေဘာေတြ က်မိသလို.. လင္းလက္ၾကယ္စင္ေလးဆီေရာက္ျပန္ေတာ့လည္း ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ ထက္ထက္ျမက္ျမက္အေတြးအေခၚနဲ႔ အေရးအသားေကာင္းတာေလးေတြကို ခ်စ္မိျပန္ေရာ..။ မယ္လိုဒီေမာင္၊ ပန္ဒိုရာ၊ တို႔က်ျပန္ေတာ့လည္း သူတို႔ ေရးထားတာေလးေတြ ဖတ္ၿပီး စိတ္ထဲကေန ခင္ေနတာေလ။ ေနာက္ထပ္ သြားလည္ျဖစ္ခဲ႔တဲ႔ နွစ္သက္ခဲ႔တဲ႔ ဘေလာ႔ဂ္တြကေတာ့ အမ်ားႀကီးပါပဲ။
သူမ်ားေတြဆီ ေလွ်ာက္လည္ စာေတြဖတ္ရင္းနဲ႔ ဘေလာ႔ဂ္တစ္ခု ပိုင္ဆိုင္ခ်င္လာျပန္ေရာ...။ ဒါကေတာ့ သိပ္မခက္ဘူးေလ။ ေျမကြက္၀ယ္သလို ေလွ်ာက္လႊာတင္ေစာင့္ေနစရာလည္းမလို၊ ပိုင္ဆိုင္မႈ စာရြက္စာတန္းေတြလည္း ေရွ.ေနေတြ ဘာေတြနဲ႔ စစ္စရာမလို၊ ေငြျဖဴေငြမည္း အခြန္အခေတြ ျပေနစရာလည္း မလို။ ပိုင္ဆိုင္ေၾကာင္း ဂႏၶီေဟာမွာ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္စရာမလို။ ဂ်ီေမးလ္အေကာင့္တစ္ခု လုပ္ထားတာနဲ႔ ဘေလာ႔ဂ္တစ္ခု ပိုင္ဆိုင္နုိင္တာမို႔႔ မွတ္မွတ္ရရလည္း ျဖစ္ေအာင္ အာဇာနည္ေန႔ ၂၀၀၇ မွာ စၿပီး ဘေလာ႔ဂ္ေလးလုပ္ျဖစ္လိုက္တာ။ သူမ်ားေတြလိုေတာ့ ျမန္မာစာေပၚေအာင္ ဘယ္လို လုပ္ရမလဲ ဘယ္သိပါဦးမလဲ.. က်မက ဘေလာ႔ဂ္ ၀လံုးတန္းသူေလ။
ကို္ယ့္ဘေလာ႔ဂ္နုနုေလးကို ဒီအတိုင္းပစ္ထားလုိက္ရတာ... ၾသဂုတ္၊ စက္တင္ဘာေတြမွာေတာ့ အင္တာနက္မုန္တိုင္ေတြၾကားမွာ ဟုိဘေလာ႔ဂ္ေျပးလိုက္၊ သည္ဘေလာ႔ဂ္ေျပးလိုက္နဲ႔ စာဖတ္သူ သက္သက္သာ ျဖစ္ေနခဲ႔ရတဲ႔ အခ်ိန္ေတြေပ့ါ။ ဘေလာ႔ဂ္ဂါေတြလည္း အသစ္အသစ္ေတြေရာ ထပ္ေပၚလာျပန္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ဖတ္ျဖစ္တာေတြကေတာ့ သူမ်ားေတြ အဖတ္မ်ားတဲ႔ ဘေလာ႔ဂ္ေတြပါပဲ။
ဘေလာ႔ဂ္ရပ္၀န္းနဲ႔ နဲနဲ ေနသားက်လာေတာ့ ကိုညီလင္းဆက္၊ ကိုရန္ေအာင္၊ ကိုေမာင္လွနဲ႔ ေစတန္ေဂါ႔ဒ္တုိ႔ရဲ႕ ဘေလာ႔ဂ္ေတြသြားဖတ္ၿပီး နည္းပညာေတြ ေလ႔လာရပါတယ္။ ျမန္မာလို ေရးလို႔ရေအာင္လို႔ေလ။ က်မ လက္ရွိသံုးေနတာကေတာ့့ အလြယ္ဆံုးထင္တာပါပဲ။ ကိုေမာင္လွရဲ. ဒိုင္ယာရီကေန သူေျပာထားတဲ႔အတုိင္း လုိက္လုပ္လုိက္တာပါပဲ။ သိပ္ၿပီး ရႈပ္ရႈပ္ေထြးေထြးေတြလည္း မလုပ္ရဲပါဘူး။ သူ.ဘာသာ အဆင္ေျပေနတုန္းေလး။ လိုအပ္တာေလးေတြေတာ့ သူတို႔ ဘေလာ႔ဂ္ေတြမွာ သြားရွာၿပီး စမ္းသပ္ရတာပါပဲ။ အဲဒီလို သူတို႔ေတြက နည္းပညာေတြ ေ၀မွ် ကူညီေနၾကတာေတြေၾကာင့္လည္း ျမန္မာဘေလာ႔ဂ္ေတြ ပိုမိုတုိးတက္မ်ားျပားလာရတာလို႔ ထင္ပါတယ္။
ေနာက္ ျမန္မာလိုတင္လို႔ရျပန္ေတာ့ ျမန္မာလို မရိုက္တတ္လို႔ လက္ကြက္ေတြ က်င့္ရျပန္ပါေသးတယ္။ ကိုယ္ၾကိဳက္ႏွစ္သက္တဲ႔ ေဆာင္းပါးေလးေတြ၊ ဓမၼေလးေတြကို စာရုိက္ၿပီး ေရးတင္ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ထိ ဘေလာ႔ဂ္ရပ္ကြက္ထဲမွာ သိတာဆိုတာ မေမၿငိမ္း ဘေလာ႔ဂ္ပဲ ရွိတာပါ။ စာေရးဆရာမ ဆိုေတာ့ ကိုယ္က သူ႔စာေတြ ဖတ္ဖူးေနတယ္ေလ။ သူက ကိုယ့္မသိလည္း ကိုယ္က သူ႔ကို သိေနေတာ့ သိတယ္လို႔ပဲ ယူဆလိုက္တာကိုး။
ေနာက္ ၂၀၀၇- ႏွစ္ကုန္ပိုင္းေလာက္မွာပဲ က်မရဲ. သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘေလာ႔ဂ္စာမ်က္နွာသစ္ ဖြင႔္လာပါတယ္။ က်မမွာလည္း ၀မ္းသာအားရ သြားႏႈတ္ဆက္လုိက္ရတာေပါ့။ ဟုတ္တယ္ေလ..။ ရပ္ကြက္သစ္မွာ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း ေယာင္ေတာင္ေပါင္ေတာင္ကိုး။ အဲဒီသူငယ္ခ်င္းကေတာ့ က်မ စာေရးတာကို အားေပးေလရဲ႕။ က်မလည္း သူနဲ႔ ခ်က္တင္ေျပာတုိင္း ျမန္မာလိုရိုက္ရတာ အက်င့္ရၿပီး လက္ေတြ သြက္လုိ႔ေလ..။ စကားေျပာခ်င္လုိ႔ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ျမန္မာလို Typing က်င့္ခ်င္လို႔ Chatting လုပ္ရတာပါ။ :P...
တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ က်မလည္း ေၾကာ္ျငာေတြ ၀င္လိုက္တာ.. ဟဲဟဲ...တစ္ေယာက္ ျပီး တစ္ေယာက္နဲ႔ အြန္လိုင္းအဆက္အသြယ္ရွိတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ သိကုန္ပါတယ္။ သူတို႔အဖို႔ေတာ့ က်မ ေရးခ်င္တာေတြ ေရးေနတာကို သူငယ္ခ်င္းပီသစြာ အားေပးရမယ့္ တာ၀န္ေတြ ပိုသြားရတာေတာ့ အားနာမိပါရဲ.။ ေနာက္ထပ္မ်က္ေစ႔လည္ လမ္းမွားၿပီး ေရာက္လာတဲ႔ သူေတြကိုလည္း ဒီပို႔စ္ေလးနဲ႔ ေက်းဇူးတင္စကားေျပာခ်င္ပါတယ္။
က်မ ပို႔စ္တင္တုိင္း ဘေလာ႔ဂ္ကို လာမဖတ္မွာစိုးလို႔ ေမးလ္နဲ႔ ပို႔ေပးရတဲ႔ အိမ္က လူႀကီးကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ဖို႔ မေမ႔ပါဘူး။ ( စာေရးေနတုန္း လာၾကည့္ရင္ေတာ့ အတင္းတြန္းလႊတ္ရတာ..)။ ကိုယ့္အိမ္ေလး ရွင္သန္ဖုိ႔ အေရးဟာ.. သူ႔မ်က္နွာၾကည့္ေနရတဲ႔ ဘ၀ေလ..။( မသိသူေတြယံုလည္း နည္းလားေနာ္...)
အခုေတာ့လည္း က်မမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြ တုိးလို႔။ အရင္ကတည္းက သိခဲ႔တဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ. ဘေလာ႔ဂ္ေတြ သြားလည္သလို အခုမွ သိၿပီး ထပ္တိုးခင္မင္လာရတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းအသစ္ေတြဆီလည္း သြားလည္လိုက္ ကြန္မက္ေလးေရးလုိက္နဲ႔.. က်မ ဘေလာ႔ဂ္သူလည္း ဘေလာ႔ရပ္ကြက္ထဲမွာ ေက်နပ္စြာ ေပ်ာ္လို႔ ရႊင္လို႔ ေပါ႔.....။
အခုေတာ့လည္း က်မမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြ တုိးလို႔။ အရင္ကတည္းက သိခဲ႔တဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ. ဘေလာ႔ဂ္ေတြ သြားလည္သလို အခုမွ သိၿပီး ထပ္တိုးခင္မင္လာရတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းအသစ္ေတြဆီလည္း သြားလည္လိုက္ ကြန္မက္ေလးေရးလုိက္နဲ႔.. က်မ ဘေလာ႔ဂ္သူလည္း ဘေလာ႔ရပ္ကြက္ထဲမွာ ေက်နပ္စြာ ေပ်ာ္လို႔ ရႊင္လို႔ ေပါ႔.....။
Comments
(စီေဘာက္စ္ထဲမွ သက္ေ၀ ေရးထားခဲ႔ေသာ comment ေလးကို ကူးယူတင္ထားပါသည္)
ဒီဘက္က ဘေလာ့ဂ္သမ ေခၚေနပါတယ္။
(စကားေျပာခ်င္လုိ႔ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ေခၚခ်င္လို႔ ေခၚၾကည့္တာပါ။)
ဟားဟား.. သီတာကေတာ့ေလ..။ Rayong မွာတုန္းက တုိ႔သံုးေယာက္ အိပ္ပံုအိပ္နည္း ဓာတ္ပံုရိုက္ထားတာ ျပန္တင္ရင္ေကာင္းမလား.. ဟိဟိ
မလို႔ပဲ ေခၚေတာ႔မယ္ေနာ္.. ပထမဆံုးအၾကိမ္ လာလည္တာပါ
:) ညီမလဲ မ..လိုပဲ .... ေဒြးနာေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးမွ blogger ရပ္ဝန္းနဲ႔ ရင္းႏွီးခဲ႔တာ... မေမဓါဝီ ဘေလာ႔ ေလးကစၿပီး link ေလးေတြ ကိုသြားလိုက္တာ..... ဘေလာ႔ မဖတ္ရ မေနႏိုင္ ၿဖစ္သြားတာ....
ေနာက္လဲ လာလည္ပါ႔မယ္...
ခင္မင္စြာၿဖင္႔
တင္ဇာ