သီတင္းကြ်တ္ အမွတ္တရမ်ား...

သီတင္းကြ်တ္ျပီ.......။

ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ သီတင္းကြ်တ္ရင္ မီးထြန္းဖို႔.. မီးရႈးမီးပန္းလႊတ္ဖို႔ပဲ သိခဲ႔တာေပါ့။ မွတ္မွတ္ရရ တစ္ခုေသာ သီတင္းကြ်တ္မွာ အိမ္နားက ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကို ညေန တရားနာဖုိ႔ မိသားစုေတြ သြားၾကပါတယ္။ ညဘက္ ေမွာင္ၾကီးထဲမွာ နတ္သားေတြက မီးပံုးေလးေတြ ကိုင္ၿပီး ထြက္လာေတာ့ တအံ႔တၾသနဲ႔.. နတ္သားေတြကို မ်က္၀ါးထင္ထင္ ျမင္ရလုိ႔ေလ..။ အဟုတ္ၾကီး ေအာက္ေမ႔ေနခဲ႔တာေပါ့။

ေနာက္ က်မတုိ႔ ငယ္ငယ္က နယ္ေတြမွာ သီတင္းကြ်တ္ရတာဆိုေတာ့ နယ္ဓေလ႔ေလးေတြလည္း ၾကံဳခဲ႔ရဖူးတယ္။ ညဖက္ဆို သူမ်ားေတြအိမ္ေတြ လမ္းေတြမွာ မီးပံုးမ်ိဳးစံုကို စိတ္၀င္တစား လုိက္ၾကည့္ရတာကိုက သီတင္းကြ်တ္ပဲြေတာ္ရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ အရသာတမ်ိဳးေပါ့။ မိဘေတြနဲ႔ လုိက္ၿပီး လူၾကီးမိဘေတြကို လုိက္ကန္ေတာ႔ေတာ့ ေလွ်ာက္လည္ရတာကိုး။ သေဘာက်တာေပ့ါ။ ျပန္ရတဲ႔ မုန္႔ဘုိးကေလးေတြကိုလည္း သေဘာက်မွာေပါ့ေလ။

လြိဳင္ေကာ္လို နယ္ျမိဳ႕ေလး ေရာက္ျပန္ေတာ့လည္း က်မတို႔ ေဖေဖက လူၾကီးေပါ့..။ ဒီေတာ့ သူတုိ႔ကို လာကန္ေတာ့ၾကတာကလည္း သူတို႔ နယ္ဓေလ႔ေလးေတြကလည္း ခ်စ္စရာေလးေတြ..။ ေနာက္ပိုင္း ေဖေဖတုိ႔ အသက္ပိုၾကီးလာေတာ့ (အဲ.. ရာထူးပိုၾကီးလာေတာ့)..ကန္ေတာ့တဲ႔ ပစၥည္းေတြလည္း ပိုတန္ဖိုးရွိေကာင္း ရွိလာေပမယ့္.. .အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကလို ျဖဴစင္ သန္႔ရွင္း ျပီး ခ်စ္စရာေကာင္းခ်င္မွ ေကာင္းေနမွာေပါ့ေလ.. ။

က်မတို႔လည္း သီတင္းကြ်တ္လျပည့္ေန႔ဆို ေမာင္နွမေတြ ျပန္စုၿပီး မိဘေတြကို ကန္ေတာ့ၾက။ ျပီး ၾကီးစဥ္ ငယ္လုိက္ ကန္ေတာ့ရေတာ့ ကိုယ့္ကို ကန္ေတာ့ရတဲ႔ ေမာင္ေလးကို ဟန္ၾကီးပန္ၾကီးနဲ႔ ဆုေပးရတာကလည္း အရသာကိုး။ ဟဲဟဲ... ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့ ေမေမကပဲ မုန္႔ဘိုးေတြ သူသိမ္းထားေပးမယ္ ဆိုၿပီး စာရင္းပဲ က်န္ေတာ့တာပါပဲ..။ 

အရြယ္ေရာက္လာျပန္ေတာ့့ သီတင္းကြ်တ္ၿပီဆုိတာက ေနာက္အဓိပၸာယ္တမ်ိဳး ထြက္လာျပန္တယ္။ အပ်ိဳၾကီး လူပ်ိဳၾကီးေတြကို ၀ါကြ်တ္ၿပီေနာ္ လုိ႔ ေျပာရင္ကို မၾကိဳက္ခ်င္ၾကေတာ့ဘူးေလ။ အတြဲရွိတဲ႔သူေတြကလည္း သီတင္းကြ်တ္ျပီလုိ႔ သူမ်ားေတြက က်ီစယ္ရင္ပဲ မလံုမလဲ...။ ကိုယ့္တာ၀န္ပဲ မေက်သလိုလို... အိမ္စာမျပီးေသးတဲ႔ ေက်ာင္းသားေလးလုိလို...။  ေတာ္ေသးတာေပါ့။ က်မတို႔ေခတ္ေရာက္ေတာ့ အိမ္ေထာင္ျပဳတာ ေနာက္က်လာလို႔ ...။ ကိုယ္အိမ္ေထာင္ျပဳျဖစ္တာကလည္း သူငယ္ခ်င္းေတြထဲမွာဆို  အေစာဆံုးမဟုတ္ေတာင္ ေနာက္မက်ေတာ့ အဲဒီလို အစ အေနာက္ မခံလိုက္ရဘူး။ 

ေနာက္ သီတင္းကြ်တ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ရွိေသးတယ္ အမွတ္တရေလးတစ္ခု.....

အဲဒီအခ်ိန္က က်မတို႔ ဘန္ေကာက္မွာ... “လူခ်မ္းသာ”ဆိုတဲ႔ ရပ္ကြက္ထဲက Townhouse ေလးမွာ ငွားေနတုန္းကေပါ့။  ရပ္ကြက္ထဲက လူေတြကလည္း ကိုယ္႔အိမ္ေရွ.မွာ မီးရႈးမီးပန္းလႊတ္တဲ႔သူေတြက လႊတ္၊ ေဗ်ာက္အိုးေဖာက္တဲ႔ သူေတြက ေဖာက္ေပါ့၊ တခ်ိဳ႕ကလည္း အျပင္ထြက္ၿပီး သူမ်ားေတြ လုပ္ေနတာ ေမာ႔ၾကည့္ၾကေပါ့ေလ..။  က်မ သားႀကီးက တစ္ႏွစ္သားအရြယ္... ၀ရန္တာ ထြက္ၿပီး မီးရႈး မီးပန္းေတြ ကေလးကို လႊတ္ျပသလုိလိုနဲ႔ လူၾကီးေတြ ေဆာ႔ေနၾကတာေပါ့။ 

မီးရႈး မီးပန္းေတြ လႊတ္တုန္းကေတာ့ အဆင္ေျပလို႔။ အဲ.. ရႈးဒိုင္းဆုိၿပီး ထြက္သြားတဲ႔ ဟာၾကီး (ဘာေခၚသလဲမသိ) ကို အမ်ိဳးသားက မီးေလးတို႔ၿပီး လႊတ္လုိက္ပါေလေရာ.. ဟာ..အဲဒီဟာၾကီးက အေပၚမတက္ပဲ အိမ္ေရွ.မ်က္ေစာင္းထုိး ႏွစ္အိမ္ေက်ာ္ အိမ္ထဲကို ၀င္သြားပါေလေရာ...။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ အဲဒီအိမ္ထဲမွာလည္း သားအမိခ်င္း စကားမ်ားေနၾကတာလား မသိပါဘူး။ အဲဒီအိမ္က လူရဲ. ေျခေထာက္ၾကား ၀င္သြားတာ.. အဲဒီလူကလည္း ေျခေထာက္ၾကီး ေျမွာက္ၿပီး ေအာ္တာေပါ့.. အလုိင္၀ါး... အလုိင္၀ါး နဲ႔... (ယိုးဒယားလိုေျပာတာ.. ျမန္မာလိုဆို.. ဘာတုန္းကြာ..ဘာတုန္းကြာ.. လို႔ ဘာသာျပန္ရမယ္ထင္တယ္)..  

ရပ္ကြက္ထဲမွာလည္း က်မတို႔ ဒီဘက္နားက အိမ္နဲ႔လည္း ရန္စ ရွိတယ္ တူပါရဲ.။ အဲဒီအိမ္ကလူေတြကလည္း အျပင္ထြက္ ေဆာ႔ေနၾကတာကိုး။ အဲဒီမွာတင္ အဲဒီလူက ျခံတံခါးဖြင့္ၿပီး အျပင္ထြက္ၿပီး ေအာ္ေတာ့တာပဲ။  သူတို႔နဲ႔ မတည့္တဲ႔ အိမ္က သူတို႔ကုိ ရန္စတယ္ ထင္လုိ႔လား မသိပါဘူး။ က်မလည္း အထဲ၀င္ရမလိုလို... အျပင္ပဲထြက္ရေတာ့ မလိုလိုျဖစ္ေနၿပီ။ 
 

က်မ အမ်ိဳးသားက အေပၚကေန မ်က္နွာေလး အေသးဆံုးေလးနဲ႔ “ ေနာင္.. ေနာင္.. ေခါတို႔...” လို႔ လွမ္းေျပာလိုက္ေတာ့ အဲဒီလူက အေပၚလွမ္းၾကည့္ၿပီး နဲနဲေတာ့ ေၾကာင္သြားတယ္။ ေျပာေတာ့ ေျပာေနေသးတယ္.. အလုိင္၀ါး တဲ႔။ က်မ အမ်ိဳးသားကလည္း သူမေတာက္တေခါက္ ယိုးဒယားလိုေရာ.. အဂၤလိပ္လုိေရာ.. ေတာင္းပန္လိုက္မွ.. ဘာမွ မေျပာပဲ အထဲ၀င္သြားေတာ့တယ္။ ေနာက္ေတာ့ က်မတို႔လည္း ကုပ္ကုပ္ကေလး ကိုယ့္အိမ္ထဲ ျပန္၀င္လာၾကရေတာ့တာေပါ့။

အခုခ်ိန္ထိ လင္မယားနွစ္ေယာက္သား သီတင္းကြ်တ္ မီးရႈးမီးပန္း ေဗ်ာက္အိုးေတြ ေဖာက္သံၾကားရင္.. သတိတရ အဲဒီ အလုိင္၀ါး ကို ေျပာျပီး ရယ္ၾကရတုန္း၊ အမွတ္ရေသးတုန္းပါပဲ... ကံေကာင္းလုိ႔ အဆဲမခံလုိက္ရတာ.. အဆင္မသင့္ရင္ အိမ္ကို ခဲေပါက္ခံထိမွာေလ...။