အမွတ္တရ သဇင္ (၁)

သူမ်ားေတြ ေက်ာင္းအေၾကာင္းေတြ ေရးၾကတဲ႔ အခါ.. က်မလည္း က်မတုိ႔ရဲ႕ ပထမဆံုး ဘူမိနက္သန္ ေနရာမွန္ေလး ျဖစ္တဲ႔ သဇင္ေဆာင္ေလးကို ျပန္သတိရမိပါတယ္။

က်မခ်စ္တဲ႔ သဇင္ေဆာင္အေၾကာင္းေတာ့ သတိတရ ျပန္ေရးခ်င္ပါတယ္..။ ဒါေပမယ့္ ေရးစရာေတြက ရွားပါးေနသလုိလိုု..။ 

တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ပထမဦးဆံုးအေတြ.အၾကံဳေတြကို လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက အမွတ္တရ သတိရေနတတ္ပါတယ္.. ဒါေၾကာင့္သူမ်ားေတြ အေျပာအရေတာ့ ရည္းစားဦးကို ေျမးဦးရတဲ႔ အထိ မေမ႔ဘူးဆိုပဲ.. ဟဲဟဲ.. ဆုိင္မဆုိင္ေတာ့ မသိဘူးေလ.. (က်မေတာ့ အဲဒီအထဲမပါပါဘူး။)

ၾကီးမားခန္းညားလွတဲ႔ အာအုိင္တီ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးမွာထက္ မိဘအိမ္အစား ေနထိုင္ခဲ႔ရတဲ႔ အေဆာင္ေလးမွာ က်မေတာ့ ပိုေပ်ာ္ခဲ႔သလုိပါပဲ။ တဦးတည္းေသာ သမီးမိန္းကေလးျဖစ္လို. တစ္ေယာက္တည္း ေနတတ္ခဲ႔ေပမယ့္ အေဆာင္မွာဆိုရင္ေတာ့ ညဖက္မွာဆုိ ရြယ္တူ သူငယ္ခ်င္းမိန္းကေလးေတြနဲ႔ စာအတူတူ က်က္လုိက္၊ ေကာ္ဖီ အတူေသာက္လိုက္၊ လက္ဖက္သုပ္ေတြ စုစားခဲ႔ၾကတဲ႔ အားလံုးက မိေ၀းဖေ၀း လာေနထုိင္ၾကတာမို႔ တေယာက္ကို တေယာက္ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ညိွညိွနႈိင္းႏိႈင္းနဲ႔ အျပိဳင္အဆုိင္ဆိုတာ မရွိသေလာက္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းခဲ႔ပါတယ္။

က်မတို႔ အေဆာင္ေရာက္ကာစ ေက်ာင္းက ျပန္လာရင္ ညေန ပါလာခ်ိန္ ကို္ယ့္ဆီလာမယ့္ ဧည့္သည္က မရွိ။ က်မ အခန္းက ဘယ္ဘက္ျခမ္း front row ကဆိုေတာ့ ဧည့္ေခၚတဲ႔ ဦးေလးၾကီးက သူမ်ားေတြကို ေခၚေပး.. အတန္းၾကီးေတြကေတာ့ သူဧည့္သည္ေတြနဲ႔ သူတုိ႔ ေပ်ာ္လုိ႔ ပါးလုိ႔ ဟားလုိ႔။  တခ်ိဳ.ေတြလည္း အတဲြေတြနဲ႔ေပါ့။ (အားေတာ့မက်ေသးပါဘူး).. ဒါေပမယ့္ ေငါင္ေတာင္ေတာင္နဲ႔ တခ်ိဳ႕ အိမ္ကို လြမ္းလို႔ အိပ္ယာေပၚမွာ ေခြတဲ႔သူက ေခြ၊ နားတဲ႔သူက ညိႈးငယ္စြာနားေနတဲ႔ အခ်ိန္...

မႏၱလာသူ အသန္းက တက္ၾကြတဲ႔သူ.. သူလည္းပဲ Home sick ျဖစ္ေနေပမယ့္ သူေျဖနည္းကတမ်ိဳး.. သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ. ထမင္းခ်ိဳင့္ေတြကို ယူၿပီး လုိက္ေဆးေပးပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး သူငယ္ခ်င္းေတြကို အားေပး.. နဂိုက စကားေျပာျမန္တဲ႔ အသန္းရဲ. သြက္လက္တဲ႔ စတိုင္ေၾကာင့္ကို လူေတြက ျပန္လည္တက္ၾကြလာရပါတယ္.. အဲဒီတုန္းကေတာ့ hip hop ေပၚေနရင္ေတာ့ အသန္းက ဆုေတြရမွာ အမွန္ပါပဲ.. သူကေတာ့ ဒါေတြ မွတ္မိပါဦးမလားေတာ့ မသိဘူး.. က်မလည္း ေမ႔ခ်င္တာေတြ ေမ႔ေနၿပီး မွတ္မိခ်င္တာေတြေတာ့ တအားကို မွတ္မိေနတာပါပဲ...

တေန႔က ဂ်ီေတာ့ခ္မွာ ေဒၚမမ နဲ႔ေတြ.ေတာ့ သဇင္ေဆာင္က ကုန္ၾကမ္းေတာင္းမိပါတယ္။ သူက ေနရာတကာ ေရာက္ေတာ့ ကိုယ့္ထက္ပိုျမင္ေနတာဆုိေတာ့...။ ဒါနဲ႔ က်မလည္းကိုယ္ ေ၀ေ၀၀ါး၀ါး ျဖစ္ေနတဲ႔ သဇင္ေဆာင္ ပထမႏွစ္မွာ သူခိုးလိုက္တဲ႔ ညအေၾကာင္းျပန္ေမးမိပါတယ္။

အဲဒီညက သဇင္ေဆာင္၀င္းထဲ သူခုိး ၀င္ပါတယ္။ ဘယ္လုိက ဘယ္လို သိသြားသလဲေတာ့မသိပါဘူး။ ဦးေလးႀကီးေတြ လုိက္တာလည္းမမိ၊ ေနာက္ေတာ့ အေဆာင္ေရွ.မွာသီခ်င္းဆိုေနတဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြကို အေဆာင္တံခါး ဖြင့္ေပးလုိက္ပါတယ္။ ဂိတ္တံခါးေျပာတာေနာ္.. ။ အဲဒါနဲ႔ ဘယ္က ဘယ္လိုၾကားသြားတယ္မသိ... အေဆာင္ကင္တင္းန္မွာ ထုိင္ေနတဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြပါေရာက္လာၿပီး သဇင္ေဆာင္ သူခုိ္းလုိက္ပဲြၾကီး ျဖစ္သြားရပါေတာ့တယ္။

က်မတို႔ ေက်ာင္းသူေတြကလည္း အထဲကေန အားေပးၾကတာေပ့ါ။ ဟုိနားေျပးသြားတယ္.. သည္နားမွာထင္တယ္.. ေနာက္ဘက္တန္း (back row)မွာေနတဲ႔ သူေတြက ကုတင္တုိင္ေတြ ျဖဳတ္ေပးၿပီး သံဇကာေပါက္ကလား၊ ေအာက္ဘက္ အုတ္ေပါက္ေတြကလားမသိ..ကုတင္တုိင္ေတြ ထုတ္ေပးၾကပါတယ္။ အဲဒီသူခုိးကလည္း အေဆာင္သူေတြရဲ. ထမိန္ေတြကို လာလာခုိးတာပါ။ အဲဒီတုန္းက က်မတို႔ စက္မႈက စာေမးပဲြေျဖရင္ တစ္လေလာက္ၾကာပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ဂႏၶမာ၊ သရဖီ၊ အင္ၾကင္းစတဲ႔ အေဆာင္ေတြက ေက်ာင္းသူေတြ ေက်ာင္းၿပီးလို႔ ျပန္ေပမယ့္ က်မတို႔အေဆာင္ပဲ က်န္ခဲ႔တတ္ပါတယ္။ 

အဲဒီသူခိုးနွိပ္စက္လုိ႔ ေအာက္ထပ္က လွမ္းထားတဲ႔ ေက်ာင္းသူလံုခ်ည္ေတြလည္း ေပ်ာက္လွေပါ့။ နဂိုကတည္းက စာေမးပြဲအတြက္ လံုးပမ္းေနရတာဆုိေတာ႔ စိတ္ေတြကလည္း တုိေနမွာေပါ့။ 

ေက်ာင္းသားေတြကလည္း အေဆာင္၀င္းထဲ ၀င္ခြင့္ၾကံဳတုန္း.. အေဆာင္ေနာက္ဖက္က ျမက္ခင္းေတြကုိပါ တခါတည္း ကုတင္တုိင္ေတြနဲ႔ ရိုက္ရုိက္ၿပီး ရွင္းေပးသြားေသး.... ေဒၚမမ က ေျပာတယ္။ ငါတုိ႔ back-row ကလူေတြ ေနာက္ေန႔က်ေတာ့ ကုတင္တုိင္မပါပဲ ျခင္ေထာင္ေထာင္အိပ္ရတယ္တဲ႔.. ျမက္စိမ္းန႔႔ံေတြလည္း နံလုိ႔တဲ႔... က်မကေတာ့ အဲဒါေတြ သိပ္မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး။ အစပိုင္း အေဆာင္မွဴးရယ္ အေဆာင္သူ ႏွစ္ေယာက္ရယ္ တုတ္ေတြကိုင္ၿပီး ဆင္းသြားေသးတယ္ဆုိပဲ...။ ဟဲ႔ .. ဟုတ္ရဲ႕လား ဆိုေတာ့ နင္ေမ႔ေနပါၿပီလုိ႔ က်မကို ျပန္ ေျပာေနေသး။ ေနာက္ေတာ့ အေဆာင္သူ သူငယ္ခ်င္းက ၾကိမ္း၀ါးေသးတယ္ဆိုပဲ.. စာေမးပဲြ မေျဖနုိ္င္လို႔ လူသတ္ခ်င္ေနတာလို႔ .. ဆုိပဲ...။ ဟုတ္ေလာက္တယ္.. ဟဲဟဲ...

ေနာက္တေန႔ သူငယ္ခ်င္းေကာင္ေလးေတြနဲ႔ ျပန္ဆံုေတာ့ သတင္းေတြ ျပန္ဆက္စပ္ၾကည္ ့ရပါတယ္။ လာခုိးတဲ႔သူခုိးက ႏွစ္ေယာက္ပါ..။ တစ္ေယာက္က လူၾကီးျဖစ္ၿပီး ခုနစ္နွစ္၊ ရွစ္နွစ္အရြယ္ ကေလးေလးကို ေရေျမာင္းကေန အထဲ၀င္ျပီး ခုိးခုိင္းခဲ႔တာကိုး...။ 

ဂုဏ္ယူစရာက အဲဒီ ကေလးေလးကို ဖမ္းမိတာ က်မတို႔ရဲ. သူငယ္ခ်င္း ေအာင္လြင္ရယ္ သူ႔ရဲ႕ အခန္းေဖာ္ ဟသာၤတက ရန္မ်ိဳးေအာင္ရယ္.. တုိက္ဆုိင္တာက သူတုိ႔ နွစ္ေယာက္က ပထမနွစ္အခန္းေဖာ္ေတြ..။ မိၿပီဆိုၿပီး တစ္ေယာက္တစ္ဖက္ဆီ ဆဲြလုိက္တာမွာ တစ္ေယာက္ တေနရာစီက ထ လာၿပီး သဇင္ေဆာင္ သူခို္းဖမ္း ေအာ္ပေရရွင္းမွာ ပါ၀င္ခဲ႔ၾကတဲ႔ အခန္းေဖာ္နွစ္ေယာက္...။ က်မတုိ႔ကလည္း ေနာက္ပါတယ္။ နင္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ သူခုိးနဲ႔အတူတူ ဓာတ္ပံုရုိက္ၿပီး မွတ္တမ္းတင္ထားရမွာလို႔....။

အဲဒီေနာက္ပိုင္းေတာ့ က်မတို႔ လံုခ်ည္ေတြလည္း မေပ်ာက္ေတာ႔ပါဘူး။ ေနာက္တစ္နွစ္ ဒုတိယထပ္ေရာက္သြားၿပီကိုး။

(ကဲ.. ဖတ္မိတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ.. မွားတာေလးေတြ၊ လဲြတာေလးေတြ ရွိရင္လည္း ျပင္ေပးၾကဦးေနာ္.. နာမယ္ရင္းနဲ႔ ေရးမိတာကိုလည္း စိတ္မဆိုးၾကနဲ႔.. အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္ေအာက္ေမ႔ဖြယ္ေတြေပါ့...ကုန္ၾကမ္းေပးတဲ႔ ေဒၚမမကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ရွိပါေၾကာင္း။)