မိုးေပၚက် ကထိန္တဲ႔။
ေနာက္ဆံုးေန႔ျဖစ္တဲ႔ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည္႔ေန႔က်မွ ကထိန္မရေသးတဲ႔ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြကို ရွာၿပီး ကထိန္ခင္းတာကို မိုးေပၚက် ကထိန္လို႔ ေခၚတယ္ဆိုတာကို KN ေျပာေျပာေနလို႔ သိရပါတယ္။ သိဆို.. သူ နဲ႔ အေၾကာင္းပါတာ ၁၂-ႏွစ္ဆိုေတာ့ အနည္းဆံုး တစ္ဆယ့္ႏွစ္ခါေလာက္ေတာ့ ၾကားခဲ႔ရမယ္ ထင္ပါရဲ႕။ သူက အဲဒီအေၾကာင္းေျပာတုိင္း ေပ်ာ္ရႊင္တက္ၾကြေနတတ္တာကိုး ။ မႀကံဳဖူးေသးလို႔ သူမ်ားအေျပာနဲ႔တင္ သူလည္း ေမွ်ာ္လင္႔ေပ်ာ္ရႊင္ေနမိတာ ေနမွာေပါ့။
ရံုးက စုေပါင္းဘံုကထိန္ခင္းျဖစ္ရင္း ဦးပဥၨင္းတစ္ပါးနဲ႔ စကားစပ္မိပါတယ္။ ျမစ္၀ကြ်န္းေပၚဘက္မွာဆို လျပည့္ေန႔ မနက္အေစာႀကီး ေလွတစ္စင္းနဲ႔ မိုးေပၚက် ကထိန္လိုက္ရွာၾကတဲ႔ အေၾကာင္းေျပာရင္း....။ ေနာက္ၿပီး အခုတစ္ခါ ကထိန္ခင္းျဖစ္တဲ႔ ေက်ာင္းက ေက်ာင္းသက္တမ္း ၅-ႏွစ္အတြင္း အခုအႀကိမ္က ပထမဦးဆံုးအႀကိမ္ ရျခင္း..တဲ႔။ ကထိန္ရဲ႕ အာနိသင္နဲ႔ အက်ိဳးေက်းဇူးေတြ သိရေတာ့ ကထိန္မရတဲ႔ ေက်ာင္းမ်ိဳးကို ရွာၿပီး မိသားစု ကထိန္ခင္းခ်င္လာတယ္။ သူ႔ရဲ႕ မိုးေပၚက် ကထိန္ စိတ္ကူးလည္း အေကာင္အထည္ေဖာ္ခြင့္ရလာခဲ႔တာေပါ့ေလ...။
ဒါနဲ႔ပဲ... ကထိန္အတြက္ လုိအပ္တာေလးေတြ ညတြင္းခ်င္း လုိက္၀ယ္ျခမ္း။ အျပန္ ၈နာရီခဲြ ကိုးနာရီေလာက္မွာ ဗိုက္ကဆာ..။ အခုတေလာ ဘယ္လိုျဖစ္ၿပီး ေကာ္ျပန္႔စိမ္းကို အာရံုရေနမွန္းမသိ။ ဒါနဲ႔ အာသာတစ္ခု အရင္းျပဳလို႔ တရုတ္တန္းဘက္ ခ်ီတက္ၾကျပန္ပါတယ္။ ျပန္ေရာက္ေတာ့ ည ၁၁ နာရီ ေက်ာ္ျပီ။ ကေလးေတြကေတာ့ မိဘေတြနဲ႔ ပဲြဆက္ေတြမ်ားေတာ့ မဟန္နုိင္ေတာ့။ အမ်ိဳးသားကေတာ့ မနက္ေစာေစာထ ထြက္ရေအာင္ဆုိၿပီး အိပ္ယာ၀င္သြားပါတယ္..။ လုပ္စရာရွိတာေလးေတြ ျပင္ဆင္ရင္းနဲ႔ အိပ္ယာ၀င္ေတာ့ နာရီျပန္တစ္ခ်က္ေက်ာ္ေပါ႔။
နႈုိးစက္ေတြကလည္း ေမာပန္းစြာ အိပ္ေမာက်သြားတဲ႔ က်မတုိ႔ မိသားစုကို မနႈိးေစနုိင္ေတာ့ပါဘူး။ အလန္႔တၾကား နုိးထလာေတာ့ မနက္မုိးလင္းလို႔ ၇-နာရီေက်ာ္ေနၿပီ။ ျပင္လုိက္ ဆင္လုိက္ၾကရင္း ကားေပၚတက္ၿပီး အိမ္က စထြက္ေတာ႔ ရွစ္နာရီခဲြ ကိုးနာရီ နီးပါး။
ေကာင္းႀကိဳက္မွာ ဒန္ေပါက္ ေတြ ၀င္၀ယ္၊ အစီအစဥ္အတုိင္းဆို အမွတ္ (၃) လမ္းမၾကီးအတုိင္းသြားၿပီး လမ္းမွာေတြ႕တဲ႔ သံဃာေတြကို ေမးမယ္တဲ႔။ က်မကေတာ့ အဲဒီလမ္းေတြကိုလည္း မသိ.. ေကာင္းမယ္ထင္ ဒူးသာ ဒူးေပါ့..။
သြားရင္းနဲ႔ ပုလဲဘက္ေရာက္သြားေတာ့ ဆယ္နာရီေက်ာ္ေနေပ့ါ...။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းက မေတြ႔နုိင္။ မိုးေပၚက် ဆုိတာ ဒီလိုေန႔မ်ိဳးဆိုရင္ေတာ႔ ေစာေစာစီးစီး ရွာရမွာနဲ႔ တူတယ္ေပါ႔။ ဘုန္းဘုန္းတစ္ပါးကို သြားေလွ်ာက္ေတာ့ ေက်ာင္းကေတာ့ ကထိန္တခုေတာ့ ရထားတယ္လို႔ မိန္႔ပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ လမ္းမွာ ေတြ႔တဲ႔ သံဃာေတြကို ေမးလိုက္ ေလွ်ာက္လုိက္နဲ႔ ... ပုလဲ ၇-လမ္း တို႔ ၈-လမ္းတုိ႔ ဘက္ေရာက္သြားပါတယ္။ ေတာလမ္းေလးေတြထဲကေန ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြေတာ့ ေတြ႔ပါရဲ႕။ ရိပ္သာေတြ စာသင္ေက်ာင္းလို ေက်ာင္းႀကီးေတြ...။ လူခံေတြကို ေမးေတာ့လည္း ကထိန္မခင္းရေသးတဲ႔ ေက်ာင္းမရွိေတာ့ဘူး.... ဒီေန႔ေတာ့ ေနာက္ဆံုးေန႔ဆိုေတာ့ အကုန္ ကထိန္ခင္းၿပီးေနၿပီဆုိပါတယ္။
တခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း ကထိန္ေတာ့ရၿပီးၿပီ.. ဒါေပမယ့္ ပစၥည္းသိပ္မပါလို႔ ထပ္လွဴလို႔ ရတဲ႔ အေၾကာင္း။ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း ကထိန္ခင္းမယ့္သူမရွိလု႔ိ ဘုန္းႀကီးက သူ႕ဘာသာ ခင္းရတယ္ရတယ္လို႔ ေျပာတဲ႔သူက ေျပာ...။ ေနာက္ ေတာ္ေတာ္ေခါင္တဲ႔ ေနရာေရာက္သြားပါတယ္။ အထဲမွာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြ ရွိေသးတယ္တဲ႔။ အဲဒီလုိ ေနရာမ်ိဳးက်ျပန္ေတာ့လည္း ကားဆက္ေမာင္းလို႔မရ၊ လူခဲြကလည္း မပါ။ ဒါနဲ႔ပဲ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ရ။
ပုလဲကေန ျပန္ထြက္ၿပီး ႏြယ္ေခြဘက္ အထြက္မွာ ဘယ္လိုက ဘယ္္လုိ ဟုိင္းေ၀းလမ္းမႀကီးေပၚ ေရာက္သြားျပန္သလဲမသိ။ ေမာင္းရင္း ေမာင္းရင္းနဲ႔ ေလွာ္ကားဘက္မထြက္လာပဲ သာဓုကန္ဘက္ေပါက္လာျပန္ပါတယ္။ အဲဒီနားက လူေတြ ေမးၾကည့္ေတာ့လည္း ေက်ာင္းမရွိေတာ့ျပန္။ ကဲ..ရပ္ကြက္တုိ႔ ၿမိဳ႔နယ္တို႔ သံဃာ့နာယကေက်ာင္းေတြ လုိက္ရွာရေတာ့မယ္ ထင္တယ္။ နာရီၾကည့္ေတာ့ ၁၂-နာရီ။ဆြမ္းကပ္ဖုိ႔ ၀ယ္လာတဲ႔ ဒန္ေပါက္ထုပ္ေတြ လမ္းမွာပဲ ေတြ႔တဲ႔ သူ လွဴလုိက္ၾကစို႔ လို႔ ....
ကေလးေတြကလည္း ေအာ္လွၿပီ။ ေနကလည္း ပူလာၿပီ။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကလည္း မေတြ႔နုိင္ေသး။ ကဲ.. မထူးေတာ့ပါဘူး။ ထမင္းစားၿပီးမွ ဆက္ရွာၾကတာေပါ့။
ေမွာ္ဘီသြားတဲ႔ လမ္းမေပၚက သစ္ပင္ရိပ္ေလး တေနရာ ကားထုိးၿပီး စားဖုိ႔ ၀ယ္လာတဲ႔ ဒန္ေပါက္ေတြ ထုတ္၊ အေအးဘူးေတြ ေဖာက္ၿပီး စားၾကပါတယ္။ မြန္းတည္႔ခ်ိန္ဆိုေတာ့ ေနက ေခါင္းေပၚတည္႔တည္႔မွာ.. နာဂစ္လက္ခ်က္ မိ မသြားတဲ႔ သည္သစ္ပင္ေလးေတြကိုပဲ ေက်းဇူးတင္ရပါေသးတယ္။ ေန႔လည္ ထမင္းစားပဲြကေတာ့ ခမ္းခမ္းနားနား ကားေပၚမွာပါပဲ။ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ပဲေသာက္လာခဲ႔ေတာ့ ခါတုိင္း တမင္ေရွာင္ေနရတဲ႔ ဒန္ေပါက္ကလည္း တစ္ပဲြမက စားလို႔ ေကာင္းေနျပန္ေသး။ သမီးငယ္ကေတာ့ မီးမီးတုိ႔ picnic ထြက္လာတာေပါ့ေနာ္တဲ႔။
ကေလးေတြကေတာ့ ဗိုက္ျပည့္ သြားေလေတာ့ ေနပူေပမယ့္ ေလတျဖဴးျဖဴးနဲ႔ဆို... မ်က္စိေတြေလးလံ အိပ္ငိုက္လာၾကေတာ့ အသံေတြ တိတ္ကုန္ျပန္ပါၿပီ။
က်မတို႔ ႏွစ္ေယာက္မွာေတာ့ ကားကို ေညာင္တုန္းဘက္ ဦးတည္လုိက္ျပန္ပါတယ္။ ကားရဲ႕ အေျခအေနေၾကာင့္ ေ၀းေ၀းလံလံ ေခ်ာင္ၾကိဳ ေခ်ာင္ၾကားထဲ လုိက္ရွာလို႔က မရေတာ့ လမ္းေဘးနားတစ္၀ုိက္ပဲ ရွာေနရတာကိုး။ ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ ကုိယ္ျဖစ္ေစခ်င္သလို လြယ္လြယ္ကူကူ မေတြ႔ရေပမယ့္ တနည္းေတြးရရင္ေတာ့ ခုလိုအခ်ိန္ထိ ျမန္မာေတြ သဒၶါတရားေကာင္းေနၾကတုန္းပဲဆိုတာ သိလုိက္ရလုိ႔ သာသာနာ့အတြက္ ၀မ္းေျမာက္ရပါေသးတယ္။
ေက်ာင္းကို ဘယ္နားသြားရွာရမလဲ.. လိႈင္သာယာဘက္မွာ ရွာမယ္.. မေတြ႔ရင္ ေျမာက္ဥကၠလာဘက္ ရွာမယ္ဆိုၿပီး ေနာက္ဆံုးခ်ိန္ ေလးနာရီ သတ္မွတ္လုိက္ပါတယ္။ ေလးနာရီမွ မရရင္ေတာ့ သိမ္၀င္ဖုိ႔ ခက္သြားမွာ ျဖစ္တဲ႔အတြက္ ကထိန္အာနိသင္ မရနုိင္ေတာ့ပါဘူး။
လိႈင္သာယာမွာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း ၃၈-ေက်ာင္းနီးပါး စုထားတဲ႔ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းရပ္ကြက္ကို ေရာက္သြားေတာ့ ပဲြေတာ္ေန႔မွာ စည္ကားေနတာပါပဲ။ အခုမွ ပေဒသာပင္ပို႔တဲ႔ သူတခ်ိဳ.၊ တခ်ိဳ႔လည္း သိမ္းေနၿပီ။ ကေလးေတြလည္း ၀တ္ေကာင္းစားလွေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ပါးေနၾကတဲ႔ပံု။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ “ေမးပါမ်ား ကထိန္ရ” ျဖစ္သြားရပါတယ္။ ဦးပဥၨင္းတစ္ပါးက လုိက္ပို႔ေပးတာေၾကာင့္ ကထိန္မရေသးတဲ႔ ေက်ာင္းဆီ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေရာက္ခဲ႔ပါေတာ့တယ္။ ေက်ာင္းက ႀကီးပါတယ္။ ေက်ာင္းထုိင္ဆရာေတာ္က သက္ေတာ္ ၇၂- ၀ါေတာ္ ၅၂ ၀ါပါ။ မ်က္စိမႈန္ေနတာ ကြယ္လုနီးပါးပါပဲ။ ၀ါဆို သံဃာ တစ္ဆယ့္သံုးပါး ရွိပါတယ္။ ေက်ာင္းကို မဲေပါက္ထားတဲ႔ ႀကံ႔ဖြံ႕က ကန္ေတာ့ပင္(ပေဒသာပင္) ပဲ ရတာေတာင္ ခုခ်ိန္ထိ လာမပို႔ေသးဘူးလို႔ ဆုိပါတယ္။
က်မတို႔ကလည္း ကံေကာင္းေထာက္မလုိ႔ မုိးေပၚက် ကထိန္္ခင္းခြင့္ရသြားပါတယ္။ ေက်ာင္းအေနနဲ႔လည္း ေနာက္ဆံုးအခ်ိ္န္နားနီးမွ ကထိန္ရသြားလို႔ အဆင္ေျပသြားရပါတယ္။ ထံုးစံအတုိင္း တရားနာ.. ေရစက္ခ်... ၿပီး မြန္းလဲြေနၿပီဆိုေတာ့ အေအးပဲ ကပ္ခြင့္ရပါေတာ့တယ္။ ကေလးေတြကေတာ့ တေရးနုိး ထ လာၿပီး ငွက္ေပ်ာသီးေတြစားလုိက္၊ လက္ဖက္နဲ႔ အေၾကာ္စံုေတြစား ေရေႏြးၾကမ္းေတြ ေသာက္လုိက္နဲ႔ ... ခုမွ နားရေတာ့တယ္ဆိုတဲ႔ သေဘာေပါ့ေလ...။ က်မတို႔ ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ ခုမွပဲ ဟင္းခ်နုိင္ပါေတာ့တယ္။
ပထမဆံုးအႀကိမ္ဆိုေတာ့ အဲဒီေလာက္ေတာ့ ရွိမွာေပါ့ေလ..။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေနာက္တစ္ခါဆုိရင္ေတာ့ သည္တစ္ေခါက္ထက္ ပုိၿပီး အဆင္ေျပေျပျဖစ္ေအာင္ စီစဥ္နုိင္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ အမ်ိဳးသားကေတာ့ အင္း... ေတာ္ေတာ္ေမာရတာပဲ.. ေနာက္ဆို တစ္ရက္ေလာက္ေတာ့ ႀကိဳရွာမွနဲ႔ တူတယ္တဲ႔။ အဲဒီလုိဆိုရင္ တကယ္ မုိးေပၚက် ကထိန္ျဖစ္ပါ႔မလား။
(တဖက္ကလည္း လွည့္စဥ္းစားမိေနေသးတယ္။ အခုဘ၀မွာ တုိ႔ေတြ ဒီေလာက္ အခ်ိန္ကပ္မွ ေျပးလႊားေနရတာ.. ဒီလုိသာ မိုးေပၚက်ကထိန္ လုပ္ေနရင္ တို႔ေတြ လည္း ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ေရာက္မွပဲ အက်ိဳးေပးေတာ့မွာလားမသိ..)
Comments
မိုးေပၚက် ကထိန္တဲ႔ ဆန္းတယ္ေနာ္။
စိတ္၀င္စားဖုိ႔သိပ္ေကာင္းတယ္။
မသိေသးတာေတြ သိရတဲ့အတြ႕္ေက်းဇူးပါ..
ထူးထူးျခါးျခါးအက်ိုးေလးေတြလဲအတူတူခံစားက်ရမွာပါ..
သာဓု သာဓု သာဓု.
( I have no Myanmar font).
စေနေန႔က ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း ဆြမ္းကပ္သြာေတာ့ ကထိန္ရာသီေရာက္လာၿပီမို႔ ဆရာေတာ္က
ကထိန္သကၤန္းကို
၁) ကထိန္ သကၤန္း
၂) ညတ္ (ဉတၱိ) သကၤန္း
၃) မိုးေပၚက် သကၤန္း
၄) ပံသကူ သကၤန္း
၅) မသိုး သကၤန္း လို႔ ေခၚေၾကာင္း ေဟာျပလို႔ သိခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။
(သားႀကီးကို ေက်ာင္းမွာ တရားနာရမယ္ ေျပာထားလို႔၊ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ျပန္စစ္တာ...ေျဖရွာပါတယ္။
ေျမေပၚက် သကၤန္း၊ never rotten သကၤန္း...)
သင္းႏြယ္ဇင္. ဆိုဖီနဲ.လည္း S-C တို.ကိုလည္း ျပဳသမွ် ကုသိုလ္ေတြအားလံုး မွ်ေ၀ပါတယ္ေနာ္.. သီတာေရ.. သားႀကီးေျပာတာလည္း မွန္တာပဲေလ..သူလည္း သူမွတ္တတ္သလို မွတ္လာတာပဲ..ဟဲဟဲ.. never rotten သကၤန္းတဲ.လား.. ဟားဟား