ကဲ..ေမာင္း.. ျမန္ျမန္သာေမာင္း (ေနာက္ဆက္တဲြ)

အားလံုးပဲ ေတာင္းပန္ပါတယ္..။
က်မ ပို႔စ္တင္တာ အဆင္မေျပလုိ႔ပါ။
ဘယ္လုိမွ တင္မရဘူး။ ပီဒီအက္ဖ္လည္း တင္မရ။ ပံုေတြလည္း upload လုပ္မရ။ cbox ေတြထဲလည္း ေရးမရ..။
ခုတခါ ေမးလ္နဲ႔ text အေနနဲ႔ပဲ တင္လုိက္ပါတယ္။

ကဲ… ေမာင္း.. ျမန္ျမန္သာေမာင္း

ေမာင္ကုိကို (အမရပူရ) ေရးသားသည္။

ကြ်န္ေတာ္ စာမူပို႔လွ်င္ ဖက္စ္နွင့္ ပို႔သည္။ တယ္လီဖုန္းလုိင္းကို သံုး၍ အီလက္ ထေရာနစ္ စနစ္ျဖင့္ ကြ်န္ေတာ့္စာမူကို ဂ်ာနယ္တုိက္သုိ႔ ပို႔လုိက္သည္။ စက္ထဲသို႔ စာမူကို ထုိးထည့္လုိက္ရံုပင္။ ဟုိဘက္က လက္ခံသည္႔စက္မွ ကြ်န္ေတာ့္စာမူ ျပန္ထြက္လာ၏။ ကြ်န္ေတာ္႔ အေတြးနွင့္ ကြ်န္ေတာ့္ တင္ျပပံုကို အယ္ဒီတာေတြက ခ်က္ခ်က္ ၀ုိင္းဖတ္ ခ်က္ခ်င္း ပိုင္းျဖတ္လို႔ရသည္။

အျမန္ေခ်ာပို႔က တစ္ည၊ ႏွစ္ည အိပ္ေပ်ာ္ ေနဦးမည္။ ဖက္စ္ကေတာ့ အခု ခ်က္ခ်င္း ေရာက္သြားသည္။ ကြ်န္္ေတာ္ ေနသာထုိင္သာ ရွိသြား၏။ ကြ်န္ေတာ္က ျမန္တာ ႀကိဳက္သည္။

"ျမန္ဆန္ျခင္း" သည္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ေခတ္၏ အင္ဂ်င္ ျဖစ္သည္။

ကြ်န္ေတာ္သည္ မွန္လံုအဲကြန္းပါ Express ကားႀကီးျဖင့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သို႔ ေရာက္လာ၏။

ကြ်န္ေတာ္က ဓမၼေစတီလမ္းက ဟုိတယ္ ေသးေသးေလး တစ္ခုမွာ တည္းခုိသည္။ မနက္ခင္းပိုင္း လမ္းေလွ်ာက္ ထြက္၏။ လမ္းေလွ်ာက္ ထြက္ရင္း ဟုိတယ္ တစ္ခုကို ေမာ႔ၾကည့္မိ၏။ Holiday Inn Express ဆုိပါလား။

ကြ်န္ေတာ္ လမ္းဆက္ေလွ်ာက္သည္။ Pizza Hut Express ဆုိေသာ ဆုိင္တစ္ဆုိင္ကို ေတြ႔၏။ ကြ်န္ေတာ္ ပီဇာစားၾကည့္မည္ဟု ၀င္ထုိင္သည္။ ပီဇာက ကြ်န္ေတာ့္ေရွ႕ကို ခပ္ျမန္ျမန္ေရာက္လာ၏။

Express ပီသသည္။ ၀က္အူေခ်ာင္း၊ ၀က္ေပါင္ေျခာက္၊ မိႈ အဆာသြတ္ ထားသည္။ အေပၚယံလႊာမွာ ခရမး္ခ်ဥ္သီး အကြင္းလုိက္ ကပ္တင္ထား၏။ အီတာလွ်ံ ပီဇာ။ ကြ်န္ေတာ့္ေရွ႕ ခပ္ျမန္ျမန္ေရာက္ခ်လာသည္႔ ပီဇာကို ကြ်န္ေတာ္ကလည္း ခပ္သုတ္သုတ္ အုပ္ထည္႔လုိက္၏။

ကြ်န္ေတာ္ လမ္းဆက္ေလွ်ာက္သည္။ မိုးရန႔ံကို ရႈရိႈက္မိ၏။ Express Store ဟု စာတန္း ထုိးထားသည္႔ စတုိးဆုိင္ထဲ ၀င္သည္။ အသြက္ေရး အျမန္ေရး မင္စုိေဘာပင္ အေကာင္းစား တစ္ေခ်ာင္း ၀ယ္၏။ ကြ်န္ေတာ္က စာကို အျမန္ ေရးတတ္၏။ Instant ေကာ္ဖီထုပ္ႀကီး တစ္ထုပ္ ၀ယ္သည္။ ဘာမွမလုိ။ ခ်က္ခ်င္းေဖ်ာ္ ခ်က္ခ်င္းေသာက္ အျမန္ေကာ္ဖီ။

Photo Express ဆုိသည့္ဆုိင္မွာ ၀င္သည္။ ပတ္စ္ပို႔ ဓာတ္ပံု လုိေနသည္။ အျမန္ရိုက္ ခ်က္ခ်င္းရ။ အဲသည္ အနားမွာ Scan အျမန္ ဖတ္သည္။ ပီကာဆုိ၏ ပံုနွိပ္ပန္းခ်ီ စာအုပ္ တစ္အုပ္ကို သူငယ္ခ်င္းထံမွ ငွားထားသည္။ လုိခ်င္သည္႔ ပံုေတြ Scan ဖတ္ခုိင္းလုိက္သည္။ပီကာဆုိ၏ ပန္းခ်ီကားေတြက ဓာတ္ပံုေလးေတြ အျဖစ္ ထြက္ လာသည္။ ေခတ္ႀကီးက ဆန္းျပားစြာ တုိးတက္ေတာ့ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ ၾကသည္။

ေဟာ ေတြ႔ျပန္ၿပီ။ ဗီနုိင္း အျမန္ထုတ္ေပးသည္ တဲ႔။ ကြ်န္ေတာ့္ စာအုပ္အဖံုးကို ဗီနုိင္း ဆုိက္ႀကီးေတြ ထုတ္လုိက္သည္။ ပညာေရႊေတာင္နွင့္ စာေပေလာက စာအုပ္ အေရာင္းဆုိင္ေတြမွာ အျမန္ခ်ိတ္ဆဲြခုိင္းရမည္။ (အေပ်ာ္ဖတ္၊ အျမန္ဖတ္ မဟုတ္ေသာ ရသစာေပမွာ အျမန္ မေရာင္းရမွန္း စိမ္ၿပီးေစာင့္ၿပီး ေရာင္းရမွန္း ကြ်န္ေတာ္ သိပါသည္။)

ကြ်န္ေတာ္ လမ္းဆက္ေလွ်ာက္သည္။

လမ္းေဘးက ေညာင္မုတ္ဆိတ္ပင္ႀကီး တစ္ပင္ေအာက္မွာ ဆုိင္းဘုတ္ တစ္ခုကို ေတြ႔သည္။ သင္၏ Portrait ကို ေရေဆးျဖင့္ အျမန္ ေရးဆဲြေပးေနၿပီ။ ကြ်န္ေတာ္ စူးစမ္းၾကည္႔၏။ မင္းေ၀ေအာင္ မဟုတ္၊ ေမာင္ညိဳ၀င္း မဟုတ္၊ ၀သုန္ မဟုတ္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကြ်န္ုပ္ ေနာက္ဆုတ္ခဲ႔သည္။

လ်င္ျမန္ျခင္းသည္ ေသျခင္း၏ ဆန္႔က်င္ဘက္ ျဖစ္သည္။ မျမန္ရင္ ေသၿပီ။ ျမန္ဆန္မႈသည္ လွ်ပ္စစ္ အလင္းေရာင္လုိ ၾကည္လင္၏။ အုိလံပစ္ပဲြေတာ္မွာ အေျပးသမားေတြ အျမန္ေျပးၾက၏။ ကမာၻ႕ ေဘာလံုးပြဲေတြမွာ ေဘာလံုးသမားေတြ ျမန္ျမန္ ေပးၾကသည္။ ေျခေထာက္ထဲမွာ ေဘာလံုးကို ၾကာၾကာ မထားေတာ့။ ေပးသည္။ ေျပးသည္။ ကစ္သည္။ ျမန္ျမန္။ မျမန္လွ်င္ ခံရၿပီသာမွတ္။

ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ရန္ကုန္ ေရႊၿမိဳ႔ေတာ္မွာ အားလံုး ျမန္ျမန္ လမ္းေလွ်ာက္ၾကသည္။ လံုးခ်င္း ၀တၳဳေတြ အျမန္ ေရာင္းၾကသည္။ ၃၁ လမ္းနွင့္ ၃၂ လမ္းမွာ စာအုပ္ေတြ အျမန္ ေရာင္းၾကသည္။ ၃၄ လမ္းမွာ Express ဗီြဒီယို ထုတ္လုပ္ေရး ရွိသည္။ ဇာတ္ကားေတြ အျမန္ ထုတ္ၾကသည္။ ဇာတ္ညႊန္းကို ရုိက္ကြင္းေပၚမွာ အျမန္ ေရးသည္။ မင္းသားက တစ္ေနရာ ကူးရမွာမုိ႔ ဒါရိုက္တာက အျမန္ ရို္က္သည္။ ၿပီးေတာ႔ နယ္ကို အျမန္ ျဖန္႔သည္။

ေတြးရင္း လမ္းေလွ်ာက္၊ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ေတြး၊ ကြ်န္ေတာ္ ခဏတျဖဳတ္ နားဦးမည္။ လမ္းေဘးက ကေဖးဆုိင္ တစ္ဆုိင္သို႔ ၀င္၏။ ကြ်န္ေတာ္ ႀကိဳက္ေသာ Expresso ေကာ္ဖီ မွာေသာက္သည္။ ေကာ္ဖီဆုိလွ်င္ ခါးခါးမွ ကြ်န္ေတာ္ ႀကိဳက္၏။ ကေဖးဆုိင္မွာ စားစရာေတြလည္း ရသည္။ Restaurant Express ဟု ဆုိင္ကို ကမၸည္း တင္ထား၏။ ေၾသာ္ ေနရာတကာမွာ Express နဲ႔ မလြတ္ကင္းပါလား။

ဆုိင္နံရံေပၚမွာ Spray-gun နွင့္ အသြက္ေရးထားေသာ စာတန္း တစ္ခုကို ကြ်န္ေတာ္ ဖတ္ၾကည့္လိုက္မိ၏။

High speed is the high concept of our times.

ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ေခတ္၏ အထက္တန္းက်က် အယူအဆမွာ high speed ျဖစ္ေနေပါ့။

လူေတြက အတုိေကာက္ ေတြလည္း အေတာ္ ေျပာၾကသည္။ သုေတသနနွင့္ ဖံြ႕ၿဖိဳးေရး (research and development) ကို R and D ဟု သံုးၾကသည္။ ဥေရာပ ေငြေၾကးစနစ္ (European Currency Unit) ကို ECU ဟု ေခၚၾကသည္။ ကိုယ္ခံအားက်ဆင္းသည္႔ ေရာဂါ (Acquired Immune Deficiency Syndrome) ကို AIDS ဟု ေျပာဆုိ သံုးႏႈန္းၾကသည္။

ထုိသို႔ပင္ WHO

ထုိသို႔ပင္ ATM

ထုိသို႔ပင္ DNA

အျမန္ေခၚၾကသည္။ အတုိေခၚၾကသည္။

ထုိ႔ေနာက္ Sound bite (မိန္႔ခြန္းေကာက္ႏႈတ္ခ်က္) ေတြလည္း သံုးလိုက္ၾကတာ နုိင္ငံတကာ ရုပ္ျမင္သံၾကား ေတြေပၚမွာ ၀ီေခၚလုိ႔။

သို႔ေသာ္ ျမန္ဆန္မႈကို ေ၀ဖန္သည္႔ အသံအခ်ိဳ႕ကိုလည္း ကြ်န္ေတာ္ ၾကားရသည္။

ခ်စ္သူ နွစ္ဦး ခပ္ျမန္ျမန္ ခ်စ္သြားလို႔ ရသလား။ ျမန္ျမန္ခ်စ္၊ ျမန္ျမန္လက္ထပ္၊ ျမန္ျမန္ ကြာရွင္း လုိက္တာမ်ိဳးလည္း ရွိ၏။ လက္ထပ္ျခင္းတြင္ တစ္ဦးနွင့္ တစ္ဦး နားလည္ေအာင္ အခ်ိန္ယူတာ ျမန္မာတုိ႔၏ ထံုးစံ။ ထုိ အခ်ိန္ယူျခင္းသည္ မမွားနုိ္င္ပါ။ သုိ႔မဟုတ္ အမွား နည္းမည္။

အျမန္ဆုိတာ ဒီဂရီျမင္႔ေလ ေမ႔ေပ်ာက္သြားတာလည္း ျမန္ေလဟု ေျပာသူက ေျပာသည္။

ျမန္ဆန္မႈသည္ "တိမ္" သည္။ ျမန္ဆန္မႈသည္ "နက္ရိႈင္းမႈ" ၏ ဆန္႔က်င္ဘက္ဟု ေျပာသူက ေျပာ၏။

Restaurant Express က အထြက္မွာ ကြ်န္ေတာ့္ ကိုယ္ေပၚသို႔ ရန္ကုန္မုိးက က်ေရာက္လာ၏။ ခပ္ျမန္ျမန္ ရြာခ်လုိက္ေသာ မုိး။ ခပ္ျမန္ျမန္ တိတ္သြား၏။ မုိးေျပးက ပလက္ေဖာင္းေပၚမွာ ေရေတြ အေငြ႕ျပန္သြားသည္။

ျမန္ဆန္မႈသည္ "တိမ္" ၏။ မနက္ရိႈင္း ဟူသည္ မုိးေျပးနွင့္ ပတ္သက္ ေနသလား။ ကြ်န္ေတာ္ ေတြး၏။ အခုစို၊ အခုေျခာက္သြား၊ ေရမတင္ခဲ႔။

ျဖည္းေဆးေနွးေကြးျခင္း (Slowness) သည္ ေသခ်ာ စဥ္းစား ဆင္ျခင္ျခင္း (deliberation) ျဖစ္သည္ဟု ေျပာသူက ေျပာသည္။ စပိဒ္ခေရစီ (Speed-crazy) ေခတ္ႀကီးမွာ " မင္း ျမန္ျမန္ သြားရင္ ေနရာအမွားမွာ ဆံုးခန္းတုိင္မွာပဲ" ဟု ေျပာသူကလည္း ေျပာ၏။

ကြ်န္ေတာ္က အျမန္ အလင္းေရာင္ေခတ္ထဲမွာ ေပ်ာ္ရႊင္ ေက်နပ္ေန၏။ ကြ်န္ေတာ္ လမ္းျမန္ျမန္ ေလွ်ာက္တာ မ်ားလာၿပီ။ Taxi Express ဆုိသည္႔ တကၠစီ အျမန္ တစ္စီးကို အျမန္တား၊ အျမန္တံခါးဖြင့္၊ အျမန္ခုန္တက္၊ အျမန္ တံခါးပိတ္ၿပီး " ကဲ - ေမာင္း အျမန္သာ ေမာင္း ျပန္ဖုိ႔ အေရးႀကီးတယ္" ဟု ေျပာလိုက္ေသာ္လည္း "ဘယ္ကို ေမာင္းရမွာလဲ" ဟု မေျပာမိပါ။

(အတဲြ ၂၀၊ အမွတ္ ၃၉၆ (၉- ၁၅၊၁၊၂၀၀၉) ထုတ္ ျမန္မာတုိင္း(မ္) မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္)