Notebook of TGN

ဟုိတေန႔က ၀ယ္လာျဖစ္တဲ႔ (ဆရာ)အ႔ံေမာင္ရဲ႕  စိန္ပြင္႔  ျမပြင္႔ ပတၱျမားပြင္႔ ကဗ်ာမ်ား  စာအုပ္ထဲက  ကဗ်ာေလးေတြကို  ဖတ္ျဖစ္ေနပါတယ္..။ အဲဒီ႔ သေဘာက်မိတဲ႔ ကဗ်ာေလးေတြထဲက တပုဒ္ကို တင္ေပးလုိက္ပါတယ္...။ ဆားခ်က္တာမဟုတ္ပါဘူးေနာ္.. :D    ၿပီးခဲ႔တဲ႔ရက္ေတြတုန္းက သားငယ္ ေရေက်ာက ္ဆက္ေပါက္ေနတာရယ္.. သူတုိ႔ စာေမးပဲြေတြ ဆက္ေနတာရယ္.. က်မလည္း  ဒီေလာက္  ပူေလာင္တဲ႔  ေနပူက်ဲတဲထဲ  မထြက္ခ်င္ပဲ တခ်ိန္လံုးအျပင္မွာ ရွိေနခဲ႔တာရယ္ေၾကာင္႔ ဘေလာ႔ဂ္ကို အခ်ိန္မေပးနုိင္ျ  ဖစ္သြားရပါတယ္... ကိုယ္႔ ဆီမွာ မတင္နုိင္ေပမယ္႔  မိတ္ေဆြေတြဆီေတာ႔ အေျပးအလႊားသြား ဖတ္ျဖစ္ခဲ႔ပါတယ္.. တခ်ိဳ႔လည္း ေကာ္မန္႔ေရးလုိ႔မရ.. စီေဘာက္စ္ထဲမွာလည္း ခ်န္ထားခဲ႔လုိ႔ မရလုိ႔ ေပ်ာက္သလုိ ျဖစ္ေနခဲ႔ရတာပါ...။ The  Triple  Happiness Oh, snake! you  have had  your bite. Oh, arrow! you  have had  your shot. Oh  Piliyekkha, what  a rare man you are! Your offer to serve Thuwunnathama's parents On his behalf. Oh, Pa, Mom and  Goddess! You've all  don...

၁၉၈၈-ခုနွစ္ရဲ႕ မတ္လ ၁၁-ရက္ေန႔... အဲဒီေန႔က ၾကိဳ႕ကုန္းက ရန္ကုန္ စက္မႈတကၠသိုလ္၀င္းထဲမွာ  စည္ကားေနၾကတယ္ေလ..။ စုေပါင္း ေသြးလွဴပဲြ ရွိတာကိုး။ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားေတြလည္း စိတ္အားထက္သန္စြာ ကိုယ္႔ေသြးေတြကို ေပးလွဴခဲ႔ၾကတယ္..။  (အဲဒီေန႔ ေသြးလွဴပဲြကေတာ႔ ၀မ္းေျမာက္စြာနဲ႔ေပါ႔...) က်မလည္း ေသြးလွဴဖို႔ ရည္စူးထားခဲ႔လို႔  အဲဒီ အလွဴပဲြ ၀င္ႏဲႊခြင္႔ၾကံဳခဲ႔ေသးပါတယ္.... အဲဒါ ပထမဆံုးအၾကိမ္နဲ႔ ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္မ်ားေတာင္ ျဖစ္မလားမသိ...။ ၿပီးေတာ႔ ေသြးလွဴရွင္တံဆိပ္ေလးတစ္ခုရယ္.. ေသြးလွဴမွတ္တမ္းကဒ္ေလးရယ္.. ၾကက္ဥျပဳတ္ေလး တစ္လံုးရတာေတာ႔ မွတ္မိေနခဲ႔တယ္...။ ၿပီးေတာ႔ အဲဒီ ေသြးလွဴရွင္တံဆိပ္ကေလးကို တစံုတေယာက္ကို ေမြးေန႔လက္ေဆာင္အျဖစ္ ေပးခဲ႔လုိက္တယ္... အဲဒီေန႔က သူ႔ ေမြးေန႔ပါ.....။ သူ႔ေမြးေန႔မွာ ကိုယ္ရည္စူးလွဴျဖစ္ခဲ႔တဲ႔ ေသြးအလွဴဟာ  လုိအပ္ေနတဲ႔ တစ္စံုတစ္ေယာက္အတြက္ အေထာက္အကူျဖစ္ခဲ႔ရင္.. သူေရာ ကုိယ္႔အတြက္ပါ မြန္ျမတ္တဲ႔ အလွဴျဖစ္ေစဖုိ႔ပါ...။ ေသြးလွဴၿပီးၿပီးခ်င္းပဲ  ရန္ကုန္ကေန  မိဘေတြရွိတဲ႔ ပဲခူးကို လုိင္းကားနဲ႔ ျပန္လာေတာ႔ ေခါင္းေတြ  တအားမူးေနလို႔ မရပ္နုိင္ပဲ အတူလုိက္လာတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ လက္ကိ...

အေဆာင္ထဲမွာ ဒီလုိပဲ ရွိတယ္။ Publish at Scribd or explore others: Short Stories myanmar Literature-Essays

မေန႔ညက အာရွေတာ္၀င္ ေရာက္သြားပါတယ္...။ အခုတေလာ အဲဒီဘက္ ခဏ ခဏေရာက္ျဖစ္ေနတယ္..။ သားငယ္ျပလုိက္.. ကေလးေတြ အေဖျပဖုိ႔ သြားလုိက္နဲ႔....။ ဒီတစ္ခါကေတာ႔ က်မအလွည္႔ .....။ အေၾကာင္းကေတာ႔ ရင္ခုန္သံေတြ မမွန္လုိ႔ပါ...။ တခ်က္တခ်က္ ေဆာင္႔ ေဆာင္႔ခုန္တာ လူေတာင္ တြန္႔တြြန္႔သြားတယ္...။ အရင္လည္းျဖစ္ဖူးေပမယ္႔ နာရီပိုင္းေလာက္ဆုိ ပံုမွန္ျပန္ျဖစ္ေနတာကိုး။ ဒီတစ္ခါကေတာ႔ ေန႔လည္ကတည္းက ျဖစ္တာ ည..၉နာရီေလာက္ အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ႔ အထိ မသက္သာဘူး။ ဒါနဲ႔ သူလည္း လာနားေထာင္ၾကည္႔ၿပီး စိတ္ပူတာနဲ႔ အာရွေတာ္၀င္လုိက္ပုိ႔ပါတယ္။ က်မကေတာ႔ မျပခ်င္ပါဘူး။ ေမာတာလည္း မဟုတ္... နွလံုးေအာင္႔ နာေနတာလည္းမဟုတ္..။ ဒါေပမယ္႔ သူစိတ္ပူေနေလေတာ႔ လုိက္ျပလိုက္တာေပါ႔...။  ကေလးသံုးေယာက္ကိုေတာ႔ အဖိုးအဖြားတုိ႔အိမ္မွာ ခဏထားခဲ႔လုိက္ပါတယ္...။ ထံုးစံအတုိင္း သူက သူ႔အစ္မ ဆရာ၀န္မဆီ အရင္ေခၚသြားတယ္...။ မ၀ါက စမ္းၾကည္႔တယ္..ၾကားတယ္.. တခ်က္ တခ်က္ မဟုတ္ဘူးေပါ႔..ဒါေပမယ္႔ အီးစီဂ်ီ  ရို္က္လညး္ ေပၚမွာမဟုတ္ဘူးတဲ႔...။ သူကေတာ႔ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အာရွေတာ္၀င္က နွလံုးအထူးကုဆုိေတာ႔ စက္ေတြ ရွိတယ္ဆုိၿပီး... ေခၚသြားေလရဲ႕။ ္ ဟုိေရာက္ေတာ႔ ျပင္ပလူနာေဆာင္ကို သြားေတာ႔   အီးစီဂ်...

က်မကို  ကိုဖိုးဂ်ယ္ ္ေလးက Tag ပါတယ္တဲ႔... ေနာက္တုိးထဲမွာ ပါလာေတာ႔ ကိုယ္႔ကို သတိတရ ဒီကစားနည္းထဲ ဖိတ္ေခၚလုိ႔ ေက်းဇူးတင္ရပါေသးတယ္..။ တကယ္တမ္း ရန္ကုန္က မီးအေျခအေနနဲ႔ က်မမိသားစု အေျခအေနေတြေၾကာင္႔ ေရးဖုိ႔ ေနွာင္႔ေနွးခဲ႔ပါတယ္။ တတ္နုိင္သေလာက္ ဒီ ဂိမ္းထဲ ၀င္ကစားၾကည္႔တာပါ...။  :) အခုခ်ိန္ ေခါင္းထဲေရာက္လာတဲ႔ အေၾကာင္းအရာကေတာ႔ လြန္ခဲ႔တဲ႔ ဆယ္နွစ္ေက်ာ္က အျဖစ္အပ်က္ေလး တစ္ခုပါ..။ အဲဒီတုန္းက က်မ မရည္ရြယ္ထားပဲနဲ႔ ထုိင္းနုိင္ငံ ရေရာင္းက စက္ရံုတစ္ရံုမွာ အလုပ္လုပ္ျဖစ္ခဲ႔ပါတယ္။ လာဖုိ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ ရွိထားတာမဟုတ္ေလေတာ႔ စာေရာ..ထုိင္းစကားေရာ..ဘာမွ မသင္လာခဲ႔ပါဘူး။  ဘန္ေကာက္ကေန ရေရာင္းကို ဒြန္မြန္းေလဆိပ္ကေန တန္းေရာက္လာခဲ႔တာဆုိေတာ႔ တေန႔တေန႔ စက္ရံုမွာ အလုပ္လုပ္လုိက္..  စက္ရံု၀င္းထဲက အခန္းမွာ အတူလာခဲ႔တဲ႔ သူေတြနဲ႔ စားလုိက္  ေသာက္လုိက္ စကားေျပာလုိက္နဲ႔...။ စက္ရံု၀င္းထဲက ေနထုိင္တဲ႔ သူေတြနဲ႔ ယဥ္ေက်းမႈခ်င္း ဘာသာစကားခ်င္း ေသြးတုိးစမ္းရင္း ဖလွယ္ေနတဲ႔ အခ်ိန္ေလးေပါ႔...။ သူတုိ႔ေတြက စေနညဆုိ  ပိုင္ထိရို ဆုိၿပီး ေလွ်ာက္လည္ၾကၿပီ... က်မတုိ႔ အတူလာ ေရႊျမန္မာေလးေယာက္ ကေတာ႔ မ်က္စိသူငယ္ နားသူငယ္နဲ႔ သူငယ္ခ...