ဒီလထဲမွာ က်မရဲ႕ ခ်စ္ေသာ ေမာင္ငယ္နဲ႔ မိသားစု ရန္ကုန္ကို အေၾကာင္းကိစၥတခုေၾကာင္႔ ဆယ္ရက္တိတိ ေရာက္လာခဲ႔ပါတယ္။
သူ႔မိသားစုဆိုတာက သူ႔မေဟသီနဲ႔ သားေတာ္ေမာင္ အခါလည္သားအရြယ္ အမႊာညီေနာင္ နွစ္ေယာက္ရယ္..ေပါင္း ေလးေယာက္ရယ္ပါ။ က်မတုိ႔လည္း နီးမွ သိရလုိ႔ ျပင္ဆင္ခ်ိန္ သိပ္မရလုိက္ပါဘူး။ ကိုယ္႔မိဘအိမ္ျပန္လာတာေပမယ္႔ အေျခအေနေတြက ေျပာင္းလဲသြားခဲ႔ၿပီဆုိတာကို သူ ဒီေရာက္မွ သေဘာေပါက္သြားပါတယ္။ မီးပ်က္ၿပီး ပူအုိက္ေနတဲ႔ အခ်ိန္ေတြမွာ ေရေျပာင္း ေျမေျပာင္းမုိ႔ ကေလးေတြ ေနလုိ႔ ဘယ္လုိမွ အဆင္မေျပတာနဲ႔ တရက္သာ အိမ္မွာ ေနနုိင္ၿပီး ဟိုတယ္ေျပာင္းရပါေတာ႔တယ္။ ေျပာင္းဖုိ႔ကိုလည္း က်မကပဲ အႀကံေပးခဲ႔ပါတယ္။
အဲဒီမွာတင္ က်မလည္း က်မတုိ႔ရဲ႕ ငယ္ဘ၀ေလးကို ျပန္သတိရမိလုိက္ပါတယ္..။ ဘာေတြ ကြာျခားကုန္ၾကၿပီလဲ ဆုိတာကိုပါ။
က်မတုိ႔ ငယ္စဥ္က အဖုိးအဖြားေတြဆီ သြားရတာ ေပ်ာ္ရႊင္ေနတာပါပဲ။ ေဖေဖ႔ရဲ႕ မိဘမ်ားက မႏၲေလးတုိင္းက ၿမိဳ႕ေလးတၿမိဳ႕မွာ ေနၾကပါတယ္။ ေႏြရာသီ ေမာင္ႏွမေတြ စံုၾကရင္ သူတုိ႔ေနတဲ႔ အဲဒီအိမ္က်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ ျခင္ေထာင္ေတြကို တန္းစီေထာင္ၿပီး အိပ္ၾကရပါတယ္။ အိပ္ခန္းထဲက ကုတင္ေတြေပၚမွာေတာင္္ လူျပည္႔ကုန္လို႔ ေႏြဆို အျပင္က ကြပ္ပ်စ္ေပၚမွာ ေလတျဖဴးျဖဴးနဲ႔ အိပ္ရတာ ေပ်ာ္စရာ တယ္ေကာင္းပါပဲ။ ေကာင္းကင္ႀကီးကို ေမာ႔ၾကည္႔ရင္း ဗ်ိဳင္းျဖဴျဖဴေတြပ်ံေနတာကိုလည္း ျမင္ရတယ္.. ၾကယ္ျမင္လျမင္ ေကာင္းကင္ႀကီးကလည္း က်ယ္မွ က်ယ္...။ ေဖေဖ ေရာက္ေနတယ္ဆုိ.. လာလည္ၾကတဲ႔ ေဆြမ်ိဳး အေပါင္းအသင္းေတြကလည္း တေယာက္ၿပီးတေယာက္ .. သားသမီးေတြကို ေခၚ ေခၚ မိတ္ဆက္ေပးလြန္းလုိ႔ ၿပံဳးျပရတာေတာင္ ပါးေညာင္းရတဲ႔အထိ :) ညဘက္ဆုိ အဖြားရဲ႕ အစီအစဥ္နဲ႔ အေၾကာ္စံုတို႔ ေရမုန္႔တုိ႔ ေဒသအစားအစာေတြကို စားရတာလည္း ျမိန္ေရယွက္ေရ.. ေလာက္တယ္ရယ္ မရွိပါဘူး။ (အဲဒီတုန္းက မီးလာသလား မီးပ်က္သလားဆုိတာေတာ႔ သတိမထားမိေပမယ္႔ အဲဒါကို အဆင္မေျပမႈတခု အျဖစ္နဲ႔ မွတ္မိမေနခဲ႔ပါဘူး)
ညေနခင္း ထမင္းစားၿပီး ဆုိရင္ေတာ႔ အေဒၚေတြက စာအုပ္ၾကမ္းပိုးေတြျဖစ္တဲ႔ က်မတုိ႔ ေမာင္နွမေတြကို စာအုပ္အငွားဆုိင္ ေခၚသြားရပါတယ္။ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ႔ စာအုပ္ေတြကို တရက္စာငွားၿပီး အိမ္ျပန္.. လမ္းမွာ ႀကံရည္ေတြ ဘာေတြ ၀ယ္တုိက္ပါေသးတယ္..။ ေစ်းေန႔ဆုိရင္ စံုတဲ႔ သူတုိ႔ၿမိဳ႕ေစ်းက အိမ္နဲ႔ နွစ္အိမ္ေက်ာ္ေလာက္ဆုိေတာ႔ .. အားရင္ ေစ်းလုိက္သြားၿပီး မုန္႔ေတြ ၀ယ္စားၾကပါေသးတယ္။ စေန တနဂၤေႏြ အားလပ္ရက္ဆိုရင္ေတာ႔ စက္ဘီးေတြနဲ႔ ျမိဳ႔နားတ၀ုိက္က အသိ စပ်စ္ျခံေတြဆီ ေလွ်ာက္လည္ စပ်စ္သီးေတြ ၀ယ္ၾကနဲ႔.. ေပ်ာ္စရာ သိပ္ေကာင္းေပါ႔။ အဲဒီတုန္းက ေရရွားေတာ႔ ေရစည္၀ယ္ရတာကိုး။ ေနာက္ သူတုိ႔ဆီက ေရက ေရေစးဆုိေတာ႔ ေခ်ာ္က်ိက်ိနဲ႔။ ဖုန္ထူထူ..ေနပူပူမွာ.. ျခင္က ေပါေသး။ ေရေစးနဲ႔ ေလွ်ာ္ဖြတ္ထားတဲ႔ ဘာအနံ႔မွန္းမသိတဲ႔ ခ်ည္ထည္ေစာင္ေတြျခံဳၿပီးေတာ႔ေလ။ အဲဒီမွာ ေပ်ာ္သလားေမးရင္ ကိုယ္ႀကီးျပင္းေနထုိင္ခဲ႔တဲ႔ အရပ္မဟုတ္ေလေတာ႔ မတြယ္တာလွတာေတာ႔ အမွန္ပါပဲ။ ဒါေပမယ္႔ အဖုိးအဖြား ေဆြမ်ိဳးအသိုင္းအ၀ုိင္းေတြနဲ႔ ေနရတဲ႔ အဲဒီအခ်ိန္ေလးမွာေတာ႔ တကယ္႔ကို ေပ်ာ္ခဲ႔ပါတယ္။
လြန္ခဲ႔တဲ႔ ၃-နွစ္ေလာက္က က်မတုိ႔ မိသားစု အလုပ္ကိစၥနဲ႔ ေမၿမိဳ႕ကိုသြားရင္း အမ်ိဳးသားရဲ႕ ဇာတိ မႏၲေလးကို ၀င္ပါတယ္။ အစကေတာ႔ သူက သူ႔မိခင္ရွိတဲ႔ သူတုိ႔ ငယ္ငယ္က ေနခဲ႔တဲ႔ ေနရာေလးမွာ တည္းေစခ်င္တဲ႔ ပံုပါပဲ။ ဟုိလည္း ေရာက္ေရာ.. အမ်ိဳးသားရဲ႕ အမ မိသားစု ေလးေယာက္ရယ္ သူ႔မိခင္ရယ္ ရွိတဲ႔ အိမ္ေလးက သူတုိ႔ ပစၥည္းေတြနဲ႔ကို ျပည္႔ၾကပ္ေနပါၿပီ။ ဧည္႔သည္ မိသားစုအတြက္ ေနရာမေပးနုိင္ေတာ႔ပါဘူး။ အရင္တုန္းက မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္း ေမာင္နမေတြ မိသားစုလုိက္ တည္းခုိနုိင္ခဲ႔တဲ႔ အိမ္ေလး.. အခုေတာ႔ ဘာျဖစ္လုိ႔ က်ဥ္းသြားရပါလိမ္႔..တဲ႔။ အရင္က တီဗီြမရွိဘူး၊ ကြန္ပ်ဴတာမရွိဘူး။ အခုလုိ ေခတ္ေပၚ အသံုးအေဆာင္ေတြ မရွိဘူးေလ။ ေနာက္ဆံုးေတာ႔ အိမ္ရွင္ကိုလည္း အလုပ္မရႈပ္ရေလေအာင္.. ဧည္႔သည္ကလည္း အရႈပ္ထုပ္ မျဖစ္ရေလေအာင္ .. ဟိုတယ္မွာပဲ ေအးေအးေဆးေဆး လြတ္လြတ္လပ္လပ္ သြားတည္းရပါေတာ႔တယ္။ တေယာက္ခ်င္းဆုိ ျပႆနာမဟုတ္ေပမယ္႔ မိသားစုေတြနဲ႔ဆုိ အဆင္မေျပေတာ႔ပါဘူး။ ဒါကေတာ႔ တျခားေရြးစရာ ရွိေနေသးရင္ေပ႔ါ။ ေရြးခ်ယ္စရာ မရွိေတာ႔ရင္လည္း မျဖစ္မေနရင္ဆုိင္ရမွာေပါ႔ေလ။
စဥ္းစားေနမိတာပါ.. ေနာင္ဆုိ ေနရပ္ျပန္လာတယ္ဆုိတာ ဟုိတယ္မွာပဲ တည္း၊ မိဘဆီ ဧည္႔သြားဧည္႔လာ.. အဲဒီလုိေတြမ်ား ျဖစ္ေတာ႔မလားလုိ႔ပါ.. ေနာက္ၿပီး ဒီအရပ္မွာ ေမြးဖြားႀကီးျပင္းလာတာ မဟုတ္တဲ႔ ကေလးေတြအတြက္ ဒီအရပ္ဟာ တြယ္တာစရာ မျဖစ္ရင္ေတာင္ ေဆြမ်ိဳးအသို္င္းအ၀ို္င္းေတြနဲ႔ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ႔ အရိပ္ေလး ျဖစ္ေနေစခ်င္တာပါ။
Comments
ဘာေၿပာရမွန္းမသိေတာ့ပါဘူး
ကိုယ္လည္း အဲလုိေလးေတြေတြးမိလို႔
စဥ္းစားေနတာ ေရးၿဖစ္လိမ့္မယ္ထင္ပါတယ္
မတက္ဂ္ပဲ ေရးေသာစာေပါ့..း)
ုျခင္ကိုက္၊မီးပ်က္၊လူေတြရႈပ္လြန္းလို႔တဲ႔။ ၿပီးေတာ႔ သြားလည္တဲ႔အိမ္တုိင္းလိုလိုက
ေကာ္ဖီတိုက္တာကို သူတို႔မွာ အထူးအဆန္းနဲ႔စိတ္ေတြညစ္ေနၾကတယ္။
သူတုိ႔က ေကာ္ဖီမႀကိုက္ၿကဘူးေလ။
သားေလးခ်န္းခ်င္ေခတ္ေရာက္ရင္ ဘယ္လုိလာမလဲ မသိဘူး။
သူ႔ကုိ ျမန္မာျပည္ကုိ ခ်စ္ေစခ်င္တယ္။ ေဆြမ်ဳိးေတြကုိ တြယ္တာေစခ်င္တယ္။
ေလာေလာဆယ္ ဘယ္မွာ သူ႔ကုိ ၾကီးျပင္းေစရမလဲဆုိတာ မဆုံးျဖတ္ရေသးဘူး။
ခင္မင္စြာျဖင့္
သီဟသစ္
လုိ႕သာ ေျပာႏုိင္ပါေတာ့တယ္.....
ဒီေျမ ..ဒီေရကို မေမ့ေစခ်င္ဘူးး..
ဟဲ ဟဲ... း)
သိပ္လည္း ေတြးမပူပါနဲ႔