Skip to main content

၆၆ နှစ်မြောက် အာဇာနည်နေ့.....

၆၆ နှစ်မြောက် အာဇာနည်နေ့....
 
ဒီနေ့ ဒီ blog လေး လုပ်ဖြစ်ခဲ့တာ ခြောက်နှစ်တောင် ရှိသွားခဲ့ပြီ။ ဘာမှတော့ ဖြစ်ဖြစ်မြောက်မြောက် ရေးဖြစ် တင်ဖြစ်ခဲ့တာတွေတော့ မရှိခဲ့ပါဘူး...။  အာဇာနည်နေ့မှာ အမှတ်တရ လုပ်ဖြစ်ခဲ့တဲ့ ဘလော့ဂ်လေးမို့ အာဇာနည်နေ့ ရောက်တိုင်း သတိတရတော့ ရှိမိသား။ 

အထူးသဖြင့် ဒီဘလော့ဂ်လေး သတ်တမ်းတွင်းမှာ ပြောင်းလဲလာတဲ့ ဒီနှစ်ရဲ့ အာဇာနည်နေ့။ ပြောင်းလဲမှုအတုတွေကြားမှာ ပြောင်းလဲတယ်ဆိုတာ အင်္ကျီပြောင်းဝတ်ရုံပဲလား၊ အရေခွံတောင်မပြောင်းပဲ အရောင်ပြောင်းဆိုးလိုက်ရုံပဲလား။ ကျမတော့ လက်လှမ်းမမီလှပါဘူး။ အာရုံတွေများပြားတဲ့ ဒီခေတ်ကြီးထဲ တွေ့သမျှ မြင်သမျှ အာရုံတွေနောက် လိုက်ရင်း ဦးတည်ချက်တွေ ပျောက်ဆုံးကိုမှာကိုလည်း စိုးရိမ်မိပါသေးတယ်။

ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် အာဇာနည်နေ့နဲ့ အတူ ဗိုလ်ချုပ်ရဲ့ စိတ်ဓာတ်၊ အာဇာနည်တွေရဲ့ စိတ်နေသဘောထားတွေကို ကျမတို့ သားသမီးတွေဆီ လက်ဆင့်ကမ်း ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း သိမြင်နိုင်တဲ့ တနေ့ရောက်လာတဲ့ အတွက် သူရဲကောင်း ဆိုတာ ရုပ်ရှင်တွေ ဝတ္ထုတွေထဲမှာပဲ ရှိတာဆိုတဲ့ အမြင်တွေ ပြောင်းလဲလာကြပါလိမ့်မယ်။ အာဇာနည်ဆိုတာကို မရှိတော့မှ ဂုဏ်ပြုလေးစား ချီးကျူးနေကြမယ့်အစား လက်ရှိ သက်ရှိ ခေါင်းဆောင်တွေကို ဝန်းရံရင်း သဘောထားမတူညီမှုကို လက်ခံနားလည်ကြရင်း တစ်ဖက်တစ်လမ်းက ကူညီပံ့ပိုးကြရင်း... အဓိကတော့ မိမိကိုယ်ကို အကောင်းဆုံးဖြစ်အောင် ပြုပြင်ကြိုးစားရင်းနဲ့ မြန်မာပြည်သူပြည်သားတွေ မျှော်လင့်တောင့်တနေတဲ့ ရွှေပြည်တော်ကြီးဆီ  
ကိုယ်တိုင် ဖန်တီးတည်ဆောက်ရင်း ကြုံတွေ့ရမယ့် အခက်အခဲ အနှောင့်အယှက်တွေကို ပိုင်းခြားဝေဖန်တတ်တဲ့ အတွေးအခေါ်တွေနဲ့ စဉ်းစားချင့်ချိန်ရင်း မကျိုးမပေါက်ပဲ ညီညီညွှတ်ညွှတ်နဲ့ အရောက်လှမ်းနိုင်ပါစေဖို့ ၆၆-နှစ်မြောက် အာဇာနည်နေ့မှာ ဆန္ဒပြုလိုက်ရပါတယ်။

Comments

Happy blog anniversary par Ma yay! စာေတြျပန္ေရးပါ မ ေရ. လြမ္းတာတအား

Popular posts from this blog

၁၁၂၇

ဘဝမှာ အခက်ခဲဆုံး အချိန်တွေကို ကျော်ဖြတ်နေရသလိုပါပဲ.... အားလုံးက ခက်ခဲနေကြတဲ့ကြားထဲ ကိုယ်က ထူးပြီး ခက်ခဲနေတာတော့ မဟုတ်ဘူးပေါ့.....ပတ်ဝန်းကျင်လိုက်ကြီး ခက်ခဲကြပ်တည်းနေကြတာ....အစစ အရာရာပေါ့လေ... ကိုယ်လည်း စိတ်ထဲ အဆင်ပြေမနေဘူး.... နေရတာလည်း လဟုတာ၊ မုဒုတာ ဖြစ်မနေဘူး... အရင်ကလို စိတ်ထဲရှိသမျှ ရေးချနိုင်တဲ့ blog ခေတ်ကို ပြန်လွမ်းလို့ ပြန်လာခဲ့တယ် ဆိုပါေတာ့.... မနေ့...အဲ...ဟို တနေ့လောက်က စပြီး Netflix က ကိုးရီးယားဇာတ်လမ်းတွဲ တခု ကြည့်ဖြစ်တယ်.... ပုံမှန်ဆို တညထဲနဲ့ အကုန်ကြည့်တတ်ပေမဲ့...အဲဒီ့ကားလေးကိုတော့ နားနားပြီး ကြည့်ရတယ်... ပြောရမယ်ဆိုရင် စိတ်ကို ဘယ်နားထားရမှန်းမသိလို့ အချိန်ဖြုန်းနေတဲ့ သဘောပါပဲ... ကိုယ်က ငယ်ငယ်ကတည်းက တက္ကသိုလ်ဘုန်းနိုင် ရဲ့ စာအုပ်တွေဖတ်ပြီး စိတ်ပညာကို  စိတ်ဝင်စားလို့ တက္ကသိုလ်ဝင်ခွင့်တင်တော့ ကိုယ်တိုင်မတင်လိုက်ရဘူး...ဖေဖေပဲ တင်ပေးတာထင်ရဲ့... ပထမ၊ ဒုတိယ၊ တတိယ ဦးစားပေးတွေက သိတဲ့အတိုင်း ဆေး၊ စက်မှုု အီကို၊ ပြီးရင် စိတ်ပညာ လို့ လျှောက်ထားဖြစ်ခဲ့တယ်... အခု အမှတ်တမဲ့ ကြည့်မိတဲ့ ကိုရီးယားကားလေးက တက္ကသိုလ်ဆေးရုံတခု ရဲ့ စိတ်ကျန်းမာရေး unit တခုက သူနာပြုဆရာမလေးကို အခြေခံတဲ့ ဇာတ်လမ်

ဥယ်ာဥ္ေတာ္ထဲက သရက္သီး ငတက္ျပား ..အပိုင္း (၂) (K-မမ ေရးသည္)

တဲြလဲရယ္ ေနပါဦး.. (ပံုေလးကို ဒီကယူပါသည္) “ ဟိတ္ေကာင္ .... မင္းထမီကို ခါးေတာင္းက်ဳိက္လိုက္.. ..ဒီထိုင္ခံုကို ငါ နံရံမွီထားေပးမယ္။ ထိုင္ခံုေဘာင္ကေန ေနာက္မွီတန္းေပၚကိုလွမ္း။ လက္ႏွစ္ဖက္က အဲဒီ သံဇကာကိုဆြဲ။ ဟိတ္ေကာင္ ..... မွန္ေစာင္းနဲ႔ လြတ္တဲ့ေနရာကို ေျပာတာ။ မင္းလက္ေတာ့ မွန္ရွေတာ့မွာပဲ။ ေအး.... ဟုတ္ၿပီ အဲဒီလို ခဏခိုထား။ င ါဒီျပတင္းေပါက္ကို ၿမဲၿမဲကိုင္ထားမယ္။ ညာေျခေထာက္က ျပတင္းေပါက္ေဘာင္ေပၚကို လွမ္းနင္း။ နင္း .....ရဲရဲသာနင္း။ ျပဳတ္က်ရံုအျပင္ ဘာမွမျဖစ္ဘူး။ ဘယ္ေျခေထာက္က တလွမ္းတက္။ ေအး .... ညာေျခေထာက္က ေခါင္းမိုးေပၚခ်။ ညာလက္က ေခါင္ခ်ဳပ္သစ္ကိုဆြဲ။ ဘယ္ေျခကိုပါ တခါတည္း ေခါင္းမိုးေပၚခ်။ ေအး.... ဟုတ္ၿပီ။ ေရာ့ .....ဝါးလံုး။ ဟိတ္ဟိတ္..... အဲဒီအလယ္ေလာက္မွာပဲေန။ ဆက္မဆင္းနဲ႔။ ေတာ္ၾကာ ေခါင္းမိုးေပၚက ျပဳတ္က်ေနလို႔ ေက်ာ္မေကာင္း ၾကားမေကာင္းေတြ ျဖစ္ေနအံုးမယ္။ ဟူး …… နင့္ကိုေျပာရတာ ေမာလိုက္တာ။” ဒုန္း .. ဒုန္း .. ဒ ေရာ … ဘုတ္။ ( ဒုန္း = သရက္သီး ေခါင္မိုးေပၚသို႔ ပထမက်သံ၊ ဒုန္း = ေနာက္တဆင့္ခုန္သံ၊ ဒ ေရာ = သရက္သီး သြပ္ျပားေပၚလိမ့္သံ။ ဘုတ္ = သရက္သီးေျမႀကီးေပၚက်သံ ) “ ဟာ .... ဟိတ္ေကာင္ .... ေခါင္းမိုးနဲ႔ လြတ

မမာက်န္းသူမ်ားအေၾကာင္း။

  ကားေတြ မီးပြိဳင့္မိေနတုန္း လမ္းေဘးမွာ အေပါစား  စကတ္တုိ ညစ္ထပ္ထပ္ေလးနဲ႔ ေမာ္ဒယ္ေလးတစ္ေယာက္လုိ လမ္းေလွ်ာက္သြားတဲ့ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္... တခုခု လဲြေနသလားလုိ႔....ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္မိလုိ္က္ပါတယ္.... စိတ္မေကာင္းစရာ...ဆံပင္ျဖဴျဖဴ အေရေတြတြန္႔လို႔...သူ႔ပံုစံကေတာ႔ တကယ့္ကို ေမာ္ဒယ္ေလးတစ္ေယာက္ cat  walk ေလွ်ာက္သလို  confidence အျပည့္နဲ႔..... ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ ေနပူက်ဲက်ဲထဲမွာ အထပ္ထပ္ ထပ္ထားေသာ အ၀တ္အစားမ်ားက ရာသီစံု အ၀တ္စံု...၀က္၀ံႀကီး တစ္ေကာင္စာေလာက္ ျဖစ္လာတဲ႔  အ၀တ္ထုပ္ၾကားက ခပ္ပိန္ပိန္္ကိုယ္လံုးနဲ႔.... သည္ၾကားထဲ သယ္လာတဲ႔ ဘူးစုတ္ ခြက္စုတ္ ပုလင္းစုတ္ေတြနဲ႔ ကိုယ္႔ကိုယ္ေတာင္ မလဲျပိဳေအာင္ အနုိင္နုိင္ထိန္းရင္မနုိင္.... သူ႔ၾကည္႔ၿပီး ကိုယ္ေတာင္ စိတ္အုိက္ေနာက္ရႈပ္သြားမိရဲ႕။   ဓာတ္ဆီဆုိ္င္မွာ ဆီလာထည္႔တုိင္း  လမ္းလယ္ေခါင္က  ကြန္ကရစ္တံုးေတြကို သူမရဲ႕ ၾကယ္ျမင္လျမင္ နန္းေတာ္ထဲက  အေဆာင္ေတာ္လုိ  သေဘာထား။ အ၀တ္ပိုင္းေလးခင္းလို႔...သူ႔ဆီမွာ  ပလပ္စတစ္ ျခင္းေတာင္းတစ္လံုးေတာ့ ျမင္တယ္.. တခါတေလလည္း ေခါင္းၿမီးၿခံဳၿပီး..ေစာေစာစီးစီး အိပ္တတ္တယ္..သိပ္ခ်မ္းတဲ႔ ရာသီမ်ိဳးေတြမွာေတာင္  သူ ဒီလုိပဲ..စိတ္ခ်လက္ခ် လံုျခံဳစြာ အိ