က်မ သူငယ္ခ်င္းက သတိေပးလို႔ ေက်ာင္းတုန္းက ေအာ္တုိစာအုပ္ေတြကို ရွာဖုိ႔ သတိရသြားတယ္။ နာဂစ္လာတုန္းက ေရထိသြားတဲ႔ ပထမႏွစ္တုန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြ ၀ုိင္းေရးေပးထားၾကတဲ႔ စာအုပ္ေလးကို မေပ်ာက္ပ်က္ခင္ scanned လုပ္ၿပီး သိမ္းထားလုိက္နုိင္လို႔ သူငယ္ခ်င္းကို ေက်းဇူးတင္ရဦးမယ္။ ဒါေပမယ့္ scanner ကလည္း အေဟာင္းျဖစ္ေနတဲ႔ အျပင္၊ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ ေက်ာ္ ၾကာျမင့္ခဲ႔ၿပီး ေရထိသြားလို႔ စာရြက္ေတြက မင္ေတြျပန္႔၊ အေရာင္ေတြ ေျပာင္းကုန္ရပါၿပီ။ ပထမႏွစ္ဆိုေတာ့ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ အေၾကာင္းသိပ္မသိခင္ ေရးထားခဲ႔တာေပမယ့္ အမွတ္တရေပါ႔။ တခ်ိဳ႔ကလည္း ခဲတံနဲ႔ ေလွ်ာက္ေနာက္လုိ႔ မိန္းကေလး သူငယ္ခ်င္းတခ်ိဳ.လည္း စိတ္တုိခဲ႔ရပါေသးတယ္။ တခ်ိဳ႕လည္းေရးခ်င္တာေတြ ေလွ်ာက္ေရးၿပီးမွ သူငယ္ခ်င္းေတြ ျဖစ္ကုန္လို႔ေပါ့။ ရီစရာေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ႔ ဘ၀ေလးပါပဲ။ ဖုိင္နယ္တုန္းက ေရးထားတဲ႔ စာအုပ္ကေတာ့ ဘယ္ေရာက္ေနမွန္းမသိလုိ႔ ထပ္ရွာရပါဦးမယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႔ လိပ္စာေတြကိုေတာ့ blur လုပ္ထားလိုက္ပါတယ္။ မႀကိဳက္မွာ စိုးလုိ႔ပါ။...
ဘဝမှာ အခက်ခဲဆုံး အချိန်တွေကို ကျော်ဖြတ်နေရသလိုပါပဲ.... အားလုံးက ခက်ခဲနေကြတဲ့ကြားထဲ ကိုယ်က ထူးပြီး ခက်ခဲနေတာတော့ မဟုတ်ဘူးပေါ့.....ပတ်ဝန်းကျင်လိုက်ကြီး ခက်ခဲကြပ်တည်းနေကြတာ....အစစ အရာရာပေါ့လေ... ကိုယ်လည်း စိတ်ထဲ အဆင်ပြေမနေဘူး.... နေရတာလည်း လဟုတာ၊ မုဒုတာ ဖြစ်မနေဘူး... အရင်ကလို စိတ်ထဲရှိသမျှ ရေးချနိုင်တဲ့ blog ခေတ်ကို ပြန်လွမ်းလို့ ပြန်လာခဲ့တယ် ဆိုပါေတာ့.... မနေ့...အဲ...ဟို တနေ့လောက်က စပြီး Netflix က ကိုးရီးယားဇာတ်လမ်းတွဲ တခု ကြည့်ဖြစ်တယ်.... ပုံမှန်ဆို တညထဲနဲ့ အကုန်ကြည့်တတ်ပေမဲ့...အဲဒီ့ကားလေးကိုတော့ နားနားပြီး ကြည့်ရတယ်... ပြောရမယ်ဆိုရင် စိတ်ကို ဘယ်နားထားရမှန်းမသိလို့ အချိန်ဖြုန်းနေတဲ့ သဘောပါပဲ... ကိုယ်က ငယ်ငယ်ကတည်းက တက္ကသိုလ်ဘုန်းနိုင် ရဲ့ စာအုပ်တွေဖတ်ပြီး စိတ်ပညာကို စိတ်ဝင်စားလို့ တက္ကသိုလ်ဝင်ခွင့်တင်တော့ ကိုယ်တိုင်မတင်လိုက်ရဘူး...ဖေဖေပဲ တင်ပေးတာထင်ရဲ့... ပထမ၊ ဒုတိယ၊ တတိယ ဦးစားပေးတွေက သိတဲ့အတိုင်း ဆေး၊ စက်မှုု အီကို၊ ပြီးရင် စိတ်ပညာ လို့ လျှောက်ထားဖြစ်ခဲ့တယ်... အခု အမှတ်တမဲ့ ကြည့်မိတဲ့ ကိုရီးယားကားလေးက တက္ကသိုလ်ဆေးရုံတခု ရဲ့ စိတ်ကျန်းမာရေး unit တခုက သူနာပြုဆရာမလေးကို အခြေခံတဲ့ ဇာတ်လမ်
Comments
btw, tg တို႔ ဆံပင္ေတြ အေရာင္ မဆိုးဘူးသိလား။
ျဖဴတာေတြ ျဖဴတဲ့ အတိုင္းထားတယ္...
ကို ေက်ာ္ျပီး အခန္းက်ယ္ 1 ကိုေရာက္ သြားတာလဲ..