Skip to main content

အားနည္းေနတဲ႔ မိန္းမတစ္ေယာက္အေၾကာင္းပါ...။

Miss you too Much
Miss You : Forward This Picture

ခက္ေတာ့တာပါပဲေလ....
 
က်မလည္း သူေဘးမွာ မရွိရင္ ေကာင္းေကာင္းေတာင္ မရပ္တည္နုိင္ေတာ့ဘူး ထင္ရဲ.။
အရင္တုန္းက တစ္ေယာက္တည္းေန တစ္ေယာက္တည္းသြားခဲ႔တဲ႔ ဘ၀ေလးကို ျပန္လြမ္းမိေသးရဲ.။
အခုေတာ့လည္း အရင္တုန္းက က်မကို က်မေတာင္ ျပန္မမွတ္မိခ်င္ေတာ့သလုိလို..။
သူ ေဘးနားမွာ ရွိေနခဲ႔ရင္၊ ဒါမွမဟုတ္ ကိုယ္႔ဆက္သြယ္မႈ ဧရိယာအတြင္းမွာ ရွိေနခဲ႔ရင္ ..က်မအတြက္ ဘာမွပူပင္ေနစရာ မလုိ။ က်မအတြက္ ခက္ခဲေနတာ အကုန္လံုး သူက ေျဖရွင္းေပးခဲ႔တာခ်ည္းပါပဲ။ တခါတေလေတာ့လည္း အားေတာင္နာလာတယ္။

ကိုယ့္အား ကိုယ္ကိုးတဲ႔ အက်င့္ေတြေတာင္ ပ်က္လုိ႔။ ပ်င္းေနတာ.. အပ်င္းၾကီးၿပီး အပါးခိုေနခဲ႔တာ ၾကာေတာ့ က်မ ပ်က္စီးေနၿပီ ကိုငယ္ေရ..။ ဒါမွမဟုတ္လည္း က်မ ခံနုိင္ရည္အားေတြ က်ဆင္းလာခဲ႔ေနျပီ ထင္တယ္ေနာ္...။

ေယာက်ာၤးတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္တာ သက္သက္နဲ႔ ခ်စ္သူျဖစ္လာခဲ႔တဲ႔ က်မ. (အဲဒီလိုေျပာရင္ သူ ဘယ္ေတာ့မွ မႀကိဳက္တတ္...).. လူတစ္ေယာက္ကို မွီခုိအားထားဖုိ႔ စိတ္မကူးခဲ႔ဖူးတဲ႔ က်မ....။ ႏြယ္ ဆိုတဲ႔ နံမယ္ကို ေပ်ာ႔လုိ႔ တြယ္တတ္တဲ႔ သေဘာမို႔လို႔ မၾကိဳက္ခဲ႔တဲ႔ က်မ... အခုေတာ့လည္း ႏြယ္ပီပီ တြယ္ကပ္ေနရေတာ့တာကေတာ့ အရင္က က်မ မဟုတ္ခဲ႔တဲ႔အတုိင္း။ 

သူကေတာ့ အစစ အရာရာ စီစဥ္ၿပီး ခဏတျဖဳတ္ ခရီးထြက္သြားတာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ မေန႔က တေန႔လံုး ၾကံဳေတာင့္ၾကံဳခဲ မီးေတြ ပ်က္လို႔...။ ကေလးေတြအတြက္ အာရံုျပဳစရာ ကာတြန္းကား ၾကည့္စရာမရွိ၊ ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ ဂိမ္းကစားစရာမရွိ။ ေလေအးစက္ဖြင့္မရ.. ပူပူေလာင္ေလာင္ အုိက္စပ္စပ္ေတြၾကား ရန္ေတြျဖစ္၊ တစ္ဦးတည္းအနားမွာရွိေနတဲ႔ က်မကိုသာ ဂ်ီေတြက်။ အသက္ႀကီးလာတဲ႔ အထဲမွာ အဲဒီလို ဆူညံပူညံမခံနုိင္ေတာ့တဲ႔ ေရာဂါတမ်ိဳး ရွိေနသလားေတာ့ က်မ မသိ။ အဲဒီအသံေတြ ၾကားရရင္ သည္းညည္းခံစိတ္ေတြ ေပ်ာက္ဆံုး။ 

သတိရလုိက္တာ ကိုငယ္ရယ္။ သူကေတာ့ ဘာပဲေျပာေျပာ ကေလးေတြ ကားေပၚတင္ရင္း တေနရာရာ ပို႔ေပးလိမ့္မယ္ ထင္ရဲ႕။ က်မကေတာ့ သူတုိ႔သံုးေယာက္ တင္ၿပီး ကားေမာင္းဖုိ႔ကို စိတ္ေတာင္မကူးရဲ။ ကဲ.. ဘယ္အခ်ိန္ထိ ပ်က္မလဲ မသိတဲ႔ မီးကို အံတုဖို႔ ညေန ၅-နာရီေလာက္မွာ မီးစက္ကို ဓာတ္ဆီထည္႔။ အင္း... အိမ္မွာက ဓာတ္ဆီေရာ.. ဒီဇယ္ေရာ ရွိေနေတာ့ မွားထည့္မိမွာလည္း စိုးရေသး။ သူ ဖုန္းဆက္လာလုိ႔ ေျပာျပေတာ့ ... မီးစက္ထဲ ဆီျဖည့္မထားခဲ႔မိလုိ႔ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနရဲ.။ ကိုငယ္... က်မ ကိုယ့္အား ကိုယ္ကိုးဖုိ႔ ေနရာေလးေပးပါဦးလား။ အခု... က်မ ဘာမွ မလုပ္တတ္ေတာ့ဘူး။

မီးစက္သာ ဖြင့္ထားရ.. အရင္ကလို စိတ္ေျဖာင့္ေျဖာင့္နဲ႔ မေနနုိင္။ မီးစက္အေျခအေနကို သြား သြားအကဲခတ္ေနရေသး။ ဆီက်န္ေသးရဲ႕လား၊ load ေတြ တအားမ်ားေနသလား။
ညဖက္ ျပတ္လုိက္ ဆက္လုိက္ ျဖစ္ေနတဲ႔ အင္တာနက္ေၾကာင္႔လည္း စိတ္ညစ္မိရေသး။ Routerကပဲ ေၾကာင္ေနတာလား။ Modem ကပဲ ေၾကာင္ေနတာလား။ မီးအားမျပည့္လို႔ပဲ ခဏခဏျဖစ္ေနတာလား။ သူ ရွိေနရင္ေတာ့ ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္... ၾကည့္ေပးဖုိ႔ အပူကပ္လို႔ ရေသး။ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ လူေတြရဲ. သေဘာကလည္း တရားက်စရာပါ။ ကိုယ္႔ လုပ္ေပးမယ့္သူမရွိေတာ့လည္း မရွိ မရွိသလို ေနျဖစ္ေနတာပါပဲ။

အိပ္ေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ ည ႏွစ္နာရီခဲြ...။ ေလေတြ တုိက္လာလုိက္တာ။ က်မ နာဂစ္ကို မၾကံဳလုိက္ရေတာ့ ဘယ္ေလာက္ ေလျပင္းတယ္ မသိလုိက္ေပမယ္႔.. မေန႔ညကေတာ့ ေလေတာ္ေတာ္ျပင္းတယ္။ ၀ရန္တာဘက္ ထုတ္ထားမိတဲ႔ စာအုပ္ေတြ ေရစိုကုန္တာ ေနလွမ္းတဲ႔ အလုပ္ မေန႔ေန႔လည္က လုပ္ျဖစ္ထားတာ အလကားျဖစ္ကုန္မွာစိုးလို႔ အျပင္မွာထားထားတဲ႔ စာအုပ္ထည့္ထားတဲ႔ စကၠဴပံုးၾကီးကို လံုျခဳံတဲ႔ ေနရာေရႊ.၊ ပလတ္စတစ္စေတြ မုိးထား။ အေပၚျပန္တက္လာေတာ့ တံခါးေတြက တ၀ုန္း၀ုန္းနဲ႔ .. ပိတ္လုိ႔မရတဲ႔ တံခါးေတြကို ၾကိဳးေတြနဲ႔ လိုက္ဖမ္းၿပီး ခ်ိတ္ေနရေသးတယ္။ ကေလးေတြကေတာ့ အိ္ပ္လို႔..။ ဆက္ေနတဲ႔ အင္တာနက္ကေန weather forecast  ကို စိတ္ပူပင္စြာနဲ႔ လွမ္းၾကည့္ေနတုန္း ကြန္နက္ရွင္ ျပတ္။  မီးပ်က္သြားျပန္တာေလ။

ေဘးအိမ္ေတြကလည္း နုိးကုန္ၿပီး သူတို႔လည္း ေမွာင္ေမွာင္မဲမဲမွာ ဘာေတြ အလုပ္ရႈပ္ေနလည္းမသိ။ က်မလည္း ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ... ေနာက္ မိုးေတြကသည္းလာ... လွ်ပ္စီးေတြကလက္... မိုးၾကိဳးေတြကလည္း ကပ္ၿပီး ပစ္ေနသလိုပဲ။ ေယာက်ာၤးေရ.... က်မ လြမ္းတယ္ဗ်ိဳ႕။ ရွင္မရွိတာနဲ႔ က်မ တေန႔တာက အဆင္ကို မေခ်ာေတာ့တာပဲ။ အင္း... အခုအခ်ိန္ၾကီး သူ႔တည္းေနတဲ႔ ဟိုတယ္ကို ဖုန္းဆက္ရင္ေကာင္းမလားေတာင္ စဥ္းစားမိေသးရဲ႕။ ည ဆယ့္တစ္နာရီေလာက္က ေမာေမာပန္းပန္းနဲ႔ အိပ္ခ်င္ေနတဲ႔ ေလသံနဲ႔ သူ.အသံကို ၾကားေယာင္လုိက္ေတာ့ ... ေအာ္.. ငါရူးတာနဲ႔ ဘာမွ မဟုတ္ပဲ သူအိပ္ေရးပ်က္ၿပီး စိတ္ပူေရာ့မယ္။ 

ငါ့နွယ္ေနာ္.. ဘယ္နွယ္လုပ္ မိုးၾကိဳးပစ္တာကို ေၾကာက္လန္႔တတ္သြားရတာပါလိမ့္။ ငယ္ငယ္တုန္းကေတာင္ ဘာဆုိဘာမွ  မေၾကာက္တတ္ခဲ႔ပဲနဲ႔။(လူကိုေတာ႔  ငယ္ထဲက ေၾကာက္တတ္ပါတယ္)။  ခန္းဆီးၾကားေတြကလည္း လွ်ပ္ျပက္တာေတြ...။ သူ သာေဘးမွာ ရွိေနရင္.. အနည္းဆံုးေတာ့ နုိးၿပီး ေကာ္ဖီေသာက္ျဖစ္မွာပဲ ထင္ရဲ႕။

ဘာျဖစ္လို႔ ဒီလုိ ျဖစ္သြားရတာလည္း မသိေတာ့ပါဘူး။
သူ ရွိေနရင္ ကိုယ့္အတြက္ ပိုလံုျခံဳေနလို႔လား။
က်မအတြက္ ပူပင္ေနစရာ မလုိလုိ႔ပဲလား။
ဒါမွ မဟုတ္ သူမရွိတာနဲ႔ ျဖစ္တတ္တဲ႔ အေသးအဖြဲကစ ျပႆနာ ေပါင္းစံုေတြ ၾကံဳေနခဲ႔ရလို႔ပဲလားေတာ့ မသိ။ ဟုတ္ေတာ့လည္း ဟုတ္ပါတယ္။ က်မတုိ႔ ျပႆနာ တစ္ခုခုၾကံဳၿပီဆိုရင္.. သူ က အျမဲတမ္း အေ၀းေရာက္ေနတတ္ျမဲ။ တစ္ခါလည္း မဟုတ္.. နွစ္ခါလည္း မဟုတ္... အခါခါၾကံဳခဲ႔ရတာေတြ..။

အရင္ကေတာ့ မလြမ္းခ်င္လို႔ ေ၀းမေနတာ။  အခုေတာ့လည္း  အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေတြေၾကာင္႔ ေ၀းမွာ စိုးေနမိတယ္။ ။

Comments

ဒီလို... သံ....ေယာဇဥ္ေတြ.....
tg.nwai said…
အင္းေလ.. သံေယာဇဥ္ အမွ်င္တန္းကို ရွင္ခန္း ဘယ္သူျဖတ္နုိင္ပါ့.. အဲေလ.. ေယာင္လို႔ ငယ္တုန္းက က်က္ထားတဲ႔ ကဗ်ာေတြ ျပန္ေပၚလာလုိိ႔.. ဟဲဟဲ.. ကိုယ့္တစ္ေယာက္ထဲ ခ်ည္ေနမွာစိုးလုိ႔ သူ႔ကိုပါ အတင္းခ်ည္တုပ္ေနရတယ္။
Ko Nge said…
May Lay,
Chin Up ! & Cheer
You are wonderful person who delivered 3 lovely children and take care alone. ( I only assist to you ).
Don't Worry and Don't Keep in mind, you will be troubled when i'm away. Because You are talent, strong & tough to overcome everything.
You live independently all the time since i know, and i happy to accept all the things from you. We both share.
You don't know one thing is I also feel like you. Without you , I can't live & sleep worry free.
That's why we are family & we all are together.
with love & metta,

Ko Nge
ThuHninSee said…
ဟယ္..အေခၚအေ၀ၚေလးေတြကအစ ခ်စ္စရာေနာ္..
မေလးနဲ႔ကိုငယ္တဲ႔။
ဖတ္ရတာ ေအးခ်မ္းလိုက္တာ။
Unknown said…
This comment has been removed by the author.
Unknown said…
I don't know when you are changed.

It's not theingi whom I knew before.

Wonderful!

Popular posts from this blog

၁၁၂၇

ဘဝမှာ အခက်ခဲဆုံး အချိန်တွေကို ကျော်ဖြတ်နေရသလိုပါပဲ.... အားလုံးက ခက်ခဲနေကြတဲ့ကြားထဲ ကိုယ်က ထူးပြီး ခက်ခဲနေတာတော့ မဟုတ်ဘူးပေါ့.....ပတ်ဝန်းကျင်လိုက်ကြီး ခက်ခဲကြပ်တည်းနေကြတာ....အစစ အရာရာပေါ့လေ... ကိုယ်လည်း စိတ်ထဲ အဆင်ပြေမနေဘူး.... နေရတာလည်း လဟုတာ၊ မုဒုတာ ဖြစ်မနေဘူး... အရင်ကလို စိတ်ထဲရှိသမျှ ရေးချနိုင်တဲ့ blog ခေတ်ကို ပြန်လွမ်းလို့ ပြန်လာခဲ့တယ် ဆိုပါေတာ့.... မနေ့...အဲ...ဟို တနေ့လောက်က စပြီး Netflix က ကိုးရီးယားဇာတ်လမ်းတွဲ တခု ကြည့်ဖြစ်တယ်.... ပုံမှန်ဆို တညထဲနဲ့ အကုန်ကြည့်တတ်ပေမဲ့...အဲဒီ့ကားလေးကိုတော့ နားနားပြီး ကြည့်ရတယ်... ပြောရမယ်ဆိုရင် စိတ်ကို ဘယ်နားထားရမှန်းမသိလို့ အချိန်ဖြုန်းနေတဲ့ သဘောပါပဲ... ကိုယ်က ငယ်ငယ်ကတည်းက တက္ကသိုလ်ဘုန်းနိုင် ရဲ့ စာအုပ်တွေဖတ်ပြီး စိတ်ပညာကို  စိတ်ဝင်စားလို့ တက္ကသိုလ်ဝင်ခွင့်တင်တော့ ကိုယ်တိုင်မတင်လိုက်ရဘူး...ဖေဖေပဲ တင်ပေးတာထင်ရဲ့... ပထမ၊ ဒုတိယ၊ တတိယ ဦးစားပေးတွေက သိတဲ့အတိုင်း ဆေး၊ စက်မှုု အီကို၊ ပြီးရင် စိတ်ပညာ လို့ လျှောက်ထားဖြစ်ခဲ့တယ်... အခု အမှတ်တမဲ့ ကြည့်မိတဲ့ ကိုရီးယားကားလေးက တက္ကသိုလ်ဆေးရုံတခု ရဲ့ စိတ်ကျန်းမာရေး unit တခုက သူနာပြုဆရာမလေးကို အခြေခံတဲ့ ဇာတ်လမ်

ဥယ်ာဥ္ေတာ္ထဲက သရက္သီး ငတက္ျပား ..အပိုင္း (၂) (K-မမ ေရးသည္)

တဲြလဲရယ္ ေနပါဦး.. (ပံုေလးကို ဒီကယူပါသည္) “ ဟိတ္ေကာင္ .... မင္းထမီကို ခါးေတာင္းက်ဳိက္လိုက္.. ..ဒီထိုင္ခံုကို ငါ နံရံမွီထားေပးမယ္။ ထိုင္ခံုေဘာင္ကေန ေနာက္မွီတန္းေပၚကိုလွမ္း။ လက္ႏွစ္ဖက္က အဲဒီ သံဇကာကိုဆြဲ။ ဟိတ္ေကာင္ ..... မွန္ေစာင္းနဲ႔ လြတ္တဲ့ေနရာကို ေျပာတာ။ မင္းလက္ေတာ့ မွန္ရွေတာ့မွာပဲ။ ေအး.... ဟုတ္ၿပီ အဲဒီလို ခဏခိုထား။ င ါဒီျပတင္းေပါက္ကို ၿမဲၿမဲကိုင္ထားမယ္။ ညာေျခေထာက္က ျပတင္းေပါက္ေဘာင္ေပၚကို လွမ္းနင္း။ နင္း .....ရဲရဲသာနင္း။ ျပဳတ္က်ရံုအျပင္ ဘာမွမျဖစ္ဘူး။ ဘယ္ေျခေထာက္က တလွမ္းတက္။ ေအး .... ညာေျခေထာက္က ေခါင္းမိုးေပၚခ်။ ညာလက္က ေခါင္ခ်ဳပ္သစ္ကိုဆြဲ။ ဘယ္ေျခကိုပါ တခါတည္း ေခါင္းမိုးေပၚခ်။ ေအး.... ဟုတ္ၿပီ။ ေရာ့ .....ဝါးလံုး။ ဟိတ္ဟိတ္..... အဲဒီအလယ္ေလာက္မွာပဲေန။ ဆက္မဆင္းနဲ႔။ ေတာ္ၾကာ ေခါင္းမိုးေပၚက ျပဳတ္က်ေနလို႔ ေက်ာ္မေကာင္း ၾကားမေကာင္းေတြ ျဖစ္ေနအံုးမယ္။ ဟူး …… နင့္ကိုေျပာရတာ ေမာလိုက္တာ။” ဒုန္း .. ဒုန္း .. ဒ ေရာ … ဘုတ္။ ( ဒုန္း = သရက္သီး ေခါင္မိုးေပၚသို႔ ပထမက်သံ၊ ဒုန္း = ေနာက္တဆင့္ခုန္သံ၊ ဒ ေရာ = သရက္သီး သြပ္ျပားေပၚလိမ့္သံ။ ဘုတ္ = သရက္သီးေျမႀကီးေပၚက်သံ ) “ ဟာ .... ဟိတ္ေကာင္ .... ေခါင္းမိုးနဲ႔ လြတ

မမာက်န္းသူမ်ားအေၾကာင္း။

  ကားေတြ မီးပြိဳင့္မိေနတုန္း လမ္းေဘးမွာ အေပါစား  စကတ္တုိ ညစ္ထပ္ထပ္ေလးနဲ႔ ေမာ္ဒယ္ေလးတစ္ေယာက္လုိ လမ္းေလွ်ာက္သြားတဲ့ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္... တခုခု လဲြေနသလားလုိ႔....ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္မိလုိ္က္ပါတယ္.... စိတ္မေကာင္းစရာ...ဆံပင္ျဖဴျဖဴ အေရေတြတြန္႔လို႔...သူ႔ပံုစံကေတာ႔ တကယ့္ကို ေမာ္ဒယ္ေလးတစ္ေယာက္ cat  walk ေလွ်ာက္သလို  confidence အျပည့္နဲ႔..... ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ ေနပူက်ဲက်ဲထဲမွာ အထပ္ထပ္ ထပ္ထားေသာ အ၀တ္အစားမ်ားက ရာသီစံု အ၀တ္စံု...၀က္၀ံႀကီး တစ္ေကာင္စာေလာက္ ျဖစ္လာတဲ႔  အ၀တ္ထုပ္ၾကားက ခပ္ပိန္ပိန္္ကိုယ္လံုးနဲ႔.... သည္ၾကားထဲ သယ္လာတဲ႔ ဘူးစုတ္ ခြက္စုတ္ ပုလင္းစုတ္ေတြနဲ႔ ကိုယ္႔ကိုယ္ေတာင္ မလဲျပိဳေအာင္ အနုိင္နုိင္ထိန္းရင္မနုိင္.... သူ႔ၾကည္႔ၿပီး ကိုယ္ေတာင္ စိတ္အုိက္ေနာက္ရႈပ္သြားမိရဲ႕။   ဓာတ္ဆီဆုိ္င္မွာ ဆီလာထည္႔တုိင္း  လမ္းလယ္ေခါင္က  ကြန္ကရစ္တံုးေတြကို သူမရဲ႕ ၾကယ္ျမင္လျမင္ နန္းေတာ္ထဲက  အေဆာင္ေတာ္လုိ  သေဘာထား။ အ၀တ္ပိုင္းေလးခင္းလို႔...သူ႔ဆီမွာ  ပလပ္စတစ္ ျခင္းေတာင္းတစ္လံုးေတာ့ ျမင္တယ္.. တခါတေလလည္း ေခါင္းၿမီးၿခံဳၿပီး..ေစာေစာစီးစီး အိပ္တတ္တယ္..သိပ္ခ်မ္းတဲ႔ ရာသီမ်ိဳးေတြမွာေတာင္  သူ ဒီလုိပဲ..စိတ္ခ်လက္ခ် လံုျခံဳစြာ အိ