ႏွစ္သစ္ကူး ခါနီးေတာ့ ၾကံဳခဲ႔ရတဲ႔ နွစ္သစ္ကူး ေပ်ာ္ပဲြရႊင္ပဲြ တစ္ခု ကို သတိလိုက္မိရပါတယ္..
တိုက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ အဲဒီတုန္းက ဓာတ္ပံုေလးေတြလည္း ျပန္ေတြ႔လုိက္တာကိုး။
လြန္ခဲ႔တဲ႔ ဆယ္နွစ္ေက်ာ္ေလာက္ကဆုိေတာ့ ၾကာၿပီေပါ့။ က်မတို႔ ပထမဆံုးအႀကိမ္ ျပည္ပ ထုိင္းနုိင္ငံကို ေရာက္တဲ႔ႏွစ္မွာပဲ စက္ရံုက ေဘာ့စ္က နွစ္သစ္ကူးေပ်ာ္ပဲြ ရႊင္ပဲြကို စက္ရံုမွာ လုပ္ပါတယ္။
က်မတုိ႔ကလည္း အေတြ.အၾကံဳ မရွိေသးေတာ့ ဘာေတြလုပ္မွန္းေတာ့ မသိ....စက္ရံု၀င္း ေလဟာနယ္ ထဲမွာ စတိတ္စင္ေတြ ေဆာက္ၾက... အက ေတြ တုိက္ၾကနဲ႔ ဆိုေတာ့ မိသားစု ေပ်ာ္ပဲြရႊင္ပဲြ ကပဲြဆုိပဲြေတြ ေနမွာေပါ့ေလ..။
ပဲြစတဲ႔ ေန႔မွာ ဘန္ေကာက္ရံုးခ်ဳပ္က ၀န္ထမ္းေတြေရာ.... တျခား ဧည္႔သည္ေတြေရာ ေရာက္ေနၾကပါတယ္။ ဒီပဲြၿပီးရင္....New Year Holidays ေလ.. နယ္က လူေတြမ်ားေတာ့ ျပန္မယ့္သူေတြ ျပန္ၾကပါမယ္...။
က်မတုိ႔လည္း အသက္ေတြက ငယ္ေတာ့တဲ႔ အရြယ္ေတြမွ မဟုတ္တာ.. ျမန္မာပီသစြာ အိေျႏၵရရနဲ႔ အစားအေသာက္ေလးေတြ စားလိုက္.. သူတုိ႔ ယဥ္ေက်းမႈအေၾကာင္းေလးေတြ ေျပာလုိက္နဲ႔ ..တခါတခါလည္း ခပ္တည္တည္နဲ႔ ျမန္မာလို အခ်င္းခ်င္း အတင္းအုပ္ခ်င္ အုပ္ေနတတ္ေသး။
တကယ္တမ္းက်ေတာ့ စက္ရံုက အလုပ္သမားေတြက လာအုိနယ္စပ္က သူတို႔ အေခၚ အိစံေတြ မ်ားတယ္.. သူတို႔ ၾကိဳက္တတ္တာလည္း ျမန္မာလို ေတာသီခ်င္းေတြ.... ေရာက္ကာစ ဆုိေတာ့ ယိုးဒယားစကားက နားရည္မ၀ေသးဘူး။ ကြန္မ်ဴနီကိတ္ လုပ္ဖုိ႔ေလာက္ပဲ အလုပ္ျဖစ္ေနတာဆုိေတာ့ သူတို႔ ေျပာတာေတြ အမ်ားစုေတာ့ နားမလည္ပါဘူး..။
က တာ ဆုိတာ ေတြလည္း ဒီအတုိင္းၾကည့္.. ဟာသေတြဆုိလည္း ပံုစံၾကည့္ၿပီး ရယ္လုိက္ၾကနဲ႔....
ေနာက္.. သူေဌး စီစဥ္တဲ႔ အထူးအစီအစဥ္ဆုိတာ တစ္ခုပါတယ္ ဆုိပဲ..။ ဘယ္သူ႔မွလည္း မသိၾကပါဘူး။
အဲဒီအစီအစဥ္လည္း ေရာက္ေရာ.. က်န္တဲ႔ သူေတြ အကုန္လံုး ကိုယ့္ေနရာ ကိုယ္ယူၾကေပါ့။
လူေတြက စိတ္၀င္တစား ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကခ်ိန္မွာ... ဇာအက်ီၤရွည္ႀကီးေတြ ၀တ္ထားတဲ႔ ေရာင္စံု မိန္းကေလးေတြ စင္ေပၚတက္လာၾကေတာ့.. အကိုကာလသားေတြက တေျဖာင္းေျဖာင္းနဲ႔ လက္ခုပ္ၾသဘာ ေပးၾကတာေပ့ါေလ.. အားငယ္ရွာမွာ စိုးလုိ႔။
ေအာ္.. ကၾကမွာ ထင္ရဲ႕။ (အဲဒီတုန္းက ျမန္မာျပည္မွာ အခုလို ေခတ္မွ မမီေသးတာ) .. ေနာက္ေတာ့ ကရင္း တစ္ထပ္ ၿပီး တစ္ထပ္ ခြ်တ္လုိုက္ၾကတာ.. ေနာက္ဆံုးေတာ့ .. အင္း .. ဘာမွ မက်န္ေတာ့ေအာင္ပဲ...။
က်မတုိ႔လည္း မ်က္နွာပူၿပီး မၾကည့္ရဲေတာ့ပါဘူး..
က်မတုိ႔ အုပ္စုထဲက အုိင္စီနဲ႔ ေက်ာင္းၿပီးတဲ႔ ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္ပါပါတယ္။ သူ႔အေျပာအရ.. တကယ့္ကို ရုိးသားရွာတယ္.. ေက်ာင္းသာၿပီး သြားတယ္.. လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ တစ္ခါမွ မထုိင္ဖူးဘူး. ေက်ာင္းတစ္ခါမွ မလစ္ဖူးဘူးတဲ႔။ ဘီယာေလး နွစ္ဘူးေလာက္ ေသာက္ဖူးတာကိုပဲ ခဏ ခဏ ေျပာေနတတ္ေတာ့ က်မဆို သူ အဲဒီအေၾကာင္း ျပန္စဖုိ႔ စကားပ်ိဳးလုိက္တာနဲ႔.. ဘီယာနွစ္ဘူး ေသာက္တဲ႔အေၾကာင္း မဟုတ္ရင္ ဆက္ေျပာလို႔ ေနာက္လုိက္ရင္ ပါးစပ္ႀကီးကို တစ္ခါတည္း ပိတ္သြားတာပဲ။ (ဒါေတာင္ မမနဲ႔ မေတြ.ေသးလို႔)
အဲဒီလို ရိုးသားတဲ႔ ကိုဖိုးခြား ခမ်ာ.. အဲဒီ show လည္း ျမင္ေရာ.. ထုိင္ေနရရာကေန ဆတ္ကနဲ ထရပ္လုိက္ပါတယ္။ ဟဲ႔ ဘာလို႔ရပ္တာလဲ ျပန္ထုိင္လို႔ တစ္ေယာက္က ေျပာလိုက္ေတာ့.. သူဘာဆက္လုပ္ရမွန္းမသိ... လက္တုန္တုန္နဲ႔ သူ႔ ေရွ႔မွာ ေတြ.တဲ႔ ကင္မရာ ေကာက္ကိုင္ၿပီး ရုိက္မယ္ လုပ္ျပန္ပါေလေရာ.... ကင္မရာ ပိုင္ရွင္ျဖစ္တဲ႔ မစပယ္က... ဟဲ႔ နင္က ဘာျဖစ္လုိ႔ ငါ့ကင္မရာနဲ႔ ရုိက္မွာလဲ သည္ပံုေတြကို..ငါက ဘယ္လုိ ကူးရမွာလဲ...တဲ႔.. (အင္းေလ..အခုလို ဒီဂ်စ္တယ္ေခတ္မွ မဟုတ္ေသးတာ..ဟားဟား)
ဒါနဲ႔ သူလည္း ကင္မရာႀကီးကို ျပန္ခ်.... နဂိုက မျဖဴတဲ႔ မ်က္နွာၾကီးကို နီရဲေနတာပါပဲ။ လုပ္မိလုပ္ရာ... ေရေႏြးၾကမ္းေတြ ေကာက္ေသာက္လုိက္ျပန္ေရာ..ေရေႏြးၾကမ္းက ပူပူေလာင္ေလာင္ဆုိေတာ့ သူ႔ခမ်ာမွာ တကယ့္ကို ရုပ္ပ်က္ ဆင္းပ်က္ပါပဲ။
က်မတုိ႔ေတြလည္း မ်က္နွာပူတာကေန သူ ေယာက္ယက္ခတ္ေနတာကို ၾကည့္ၿပီး ရယ္ေနရတာနဲ႔ နဲနဲ ေနသာထုိင္သာ ရွိသြားရပါတယ္။ ခဏေနေတာ့ အဲဒီ နတ္မိမယ္ေတြ ေအာက္ဆင္းလာၿပီး အမ်ိဳးသားေတြနားမွာ ရစ္သီ ရစ္သီ လာလုပ္.. တခ်ိဳ႕ကလည္း ေပါင္ေပၚမွာ ထုိင္ခုိင္း... ၿပီး တဟီးဟီး တဟားဟားနဲ႔ သေဘာေတြ ေခြ႔ေနၾကတာေပါ့ေလ။
အဲဒီနွစ္တုန္းက ေဘာ့စ္က ဖိတ္လိုက္လို႔ ဘန္ေကာက္ကို ခဏေရာက္ေနတဲ႔ သူလည္း (မမ အေခၚ မန္းကီး) ေရာက္လာပါတယ္။ ဘယ္.. သူကေတာ့ အိေျႏၵတစ္စက္ မပ်က္ပါဘူး။ လက္ပိုက္ၿပီး ခပ္တည္တည္ပါပဲ။ အာအိုင္တီေက်ာင္းသားေဟာင္းဆုိေတာ့ ဂေလာက္ေတာ့ ဂလက္ေတာင္ မျဖစ္ေသး...ေနမွာေပါ့။
တကယ္တမ္း မိသားစုပဲြ ျဖစ္ေလေတာ့ မတင့္တယ္ပါဘူး။ တခ်ိဳ႔ သမီး ေပါက္စမ ေတြကလည္း အဲဒီ နတ္မိမယ္ေတြကို ၾကည့္ၿ႔ပီး ေပါက္တတ္ကရေတြ ေလွ်ာက္ေမးေတာ့ အေဖေတြလည္း ဘာေျဖရမွန္း မသိ။ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ လႈပ္လႈပ္ခတ္ခတ္ျဖစ္ခဲ႔ရတဲ႔ နွစ္ကူးႀကိဳပဲြ တစ္ခုပါပဲ...
ဒါေပမယ္႔ ဇာတ္လမ္းက သည္မွာတင္ မၿပီးေသးပါဘူူး။
ေနာက္တစ္ေန႔မွာပဲ.. အလုပ္သမားေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကို “ဖီေခါက္” လုိ႔တဲ႔။ အငး္.. ျမန္မာလို သရဲစီးတယ္လုိ႔ ေခၚမယ္ ထင္တယ္။ သူတုိ႔က ေတာ္ေတာ္ သရဲေၾကာက္ၾကတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကို ေခၚသြားၿပီး.. ဘုန္းႀကီးက ပရိတ္ရြတ္ ဘုရားစာေတြ ရြတ္ေပးလုိက္မွ..ေကာင္းသြားေတာ့တယ္။ ၀င္းပိုင္က အဲဒီ နတ္မိမယ္ေတြ အဲဒီလိုပံုစံမ်ဳိးနဲ႔ ၀င္းထဲမွာ လာေရာက္ ေဖ်ာ္ေျဖတာကို ေဒါသေတြ ထြက္လို႔ လုပ္လုိက္တာလုိ႔ ဆိုပါတယ္။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေဘာ့စ္ကိုယ္တုိင္ ၀က္ေခါင္းေတြ.. စားေကာင္းေသာက္ဖြယ္ေတြနဲ႔ စက္ရံု၀န္းထဲက ေညာင္ပင္လို အပင္ၾကီးေအာက္မွာ ဖေယာင္းတုိင္ အေမႊးတုိင္ေတြနဲ႔ ျပန္ေတာင္းပန္ ပူေဇာ္ ပ သ ရွိခိုး ရပါေတာ့တယ္။
ေနာက္ထပ္လည္း အဲဒီ၀န္းထဲမွာ အဲဒီလုိ ပဲြမ်ိဳးေတြ က်င္းပ ျဖစ္ေတာ့မယ္ မထင္ပါဘူး။
က်မလည္း ေနာက္ထပ္ ထပ္မၾကံဳေတာ့ပါဘူူး..။ (ၾကံဳရင္လည္း ေျပာပါဦးမယ္.. ဟဲဟဲ)
Comments
(မ်က္ႏွာႀကီးနီ၍ ဓာတ္ပံုရိုက္လိုသူ ေနရာမွ ခံစားသည္။)
ကန္ေတာ့ ကန္ေတာ့...မသာအိမ္ေတာင္ ဒီလို
အကမိန္းကေလးေတြ ငွားျပီး ကခိုင္းေသးတယ္..
ေယာက်ၤားေတြ ေသရင္ ငွားၾကတာ..
ငိုခ်င္းသည္လဲရွိတယ္..ဒီမွာ...
က်ေနာ္တို႔ အလုပ္က တရုတ္နွစ္ကူးအတြက္
ညစာစားပြဲေတြမွာလည္း နွစ္တိုင္းလိုလို အဲ့ဒီ
အက ပါတယ္။။ အရမ္းၾကီးေတာ့ မခြ်တ္ၾကဘူးေပါ့..
ဒါေပမယ့္လည္း မၾကည့္ခ်င္ဘူး...
မတီဂ်ီရယ္..ကြန္မန္႔ေပးလို႔ မလြယ္ရင္ မေပးပါနဲ႔ဲ ရပါတယ္။ အဲဒီဘက္ကေန ဘေလာ႕ဂ္၀င္ရ ခက္ခဲတယ္ဆိုတာ နားလည္ပါတယ္။