သဇင္အမွတ္ရမ်ား - ကိုယ္နွင့္ လွဧကရီ (၃) ( ေရးသားသူ- K-မမ)

၃။ ဆံပင္ျဖဴ ႏွင့္ လွဧကရီ

ေခါင္းစဥ္ၾကည့္ၿပီး မလန္႔သြားပါနဲ႔။ လွဧကရီက ျပစ္မ်ဳိးမဲွ႔မထင္ ပါ။ ဆံပင္ျဖဴတာ ငါပါ။ နင္တို႔သိတဲ့အတိုင္း ငါဟာ သူမ်ားနဲ႔မတူ နည္းနည္းေလးေတာ့ သဘာဝနဲ႔ လြဲေနတတ္ပါတယ္။ ေရဦးသူ TMG ကေတာ့ "နင္က အားလံုး ပံုမွန္မဟုတ္တာ။ စိတ္ကအစ" ဆိုၿပီး နွိပ္ကြပ္တတ္ပါတယ္။ 

ငါ့႐ဲ႕ ငယ္ဘဝ ၁-တန္းမွ ၃-တန္းထိ ရွမ္းျပည္အေရွ႕ျခမ္း နယ္စပ္ၿမိဳ႕ေလးမွာ မူလတန္းပညာကို သင္ယူခဲ့ရတာပါ။ ဆရာ မျပည့္စံုေတာ့ ေန႔စဥ္ ေက်ာင္းသင္းပုန္းႀကီးေပၚမွာ ေရးထားတာ ကူးေရးရင္ကူး၊ ဒါမွမဟုတ္ ဖတ္စာအုပ္ထဲက စာပုဒ္ကို ကူးေရးရင္ကူး၊ ဒါမွမဟုတ္ စာသင္ခန္းထဲမွာပဲ ေဆာ့ရင္ေဆာ့ေပါ့။ အၿမဲတမ္း႐ွိတဲ့ဆရာမတစ္ေယာက္နဲ႔ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီးတို႔က သူငယ္တန္းမွ စတုတၳတန္းထိ ဒါကူး၊ ဒါဖတ္ေန ဆိုၿပီးခိုင္းခ့ဲၿပီး တတန္းဝင္တတန္းထြက္ တာဝန္ယူခဲ့ၾကတာပါ။ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီးက စတုတၳတန္းကို ပို အဓိကထားသင္ပါတယ္။ ျပည္မ  က (႐ွမ္းျပည္က လူေတြကေတာ့ ဗမာျပည္လို႔ေခၚပါတယ္။) ဆရာမ ၂-ေယာက္ေတာ့႐ွိပါတယ္။ မ်ားေတာ့အားျဖင့္ ေလယာဥ္အစီအစဥ္ မ႐ွိလို႔ ေက်ာင္းဖြင့္ခ်ိန္အမွီမလာႏူိင္တာ မ်ားပါတယ္။ အပိုဝင္ေငြအတြက္ ဆရာမေတြဟာ သိုးေမြးထိုးတဲ့ အလုပ္ပါ တြဲလုပ္ၾကပါတယ္။ စာေမးပြဲဆိုတာလည္း easy going ဆိုသလိုပဲ... ဘာမွန္းကိုမသိပဲ တႏွစ္တတန္းေတာ့ မွန္မွန္ပါပဲ။ 

ေက်ာင္းကအျပန္ အိမ္ေရာက္ ဘုတ္ကနဲ လြယ္အိတ္ခ် ကစားကြင္းထဲ တန္းေရာက္သြားတာပဲ။ (မည္သူ႔ကိုမွ အျပစ္ဆိုျခင္း မဟုတ္ပါ။ ေခတ္အေျခအေန၊ ေဒသအေျခအေန ကိုေရးျပျခင္းသာျဖစ္ပါသည္။) အခုေခတ္ကေလးေတြၾကည့္ၿပီး ေက်ာင္း ၊ ေက်ာင္းၿပီးအိမ္၊ အိမ္ေရာက္ နားေတာင္မနားပဲ က်ဴရွင္ေျပး၊ က်ဴရွင္ကျပန္ အိမ္စာလုပ္... အိပ္။ ကစားခ်ိန္ကို မိဘက ကန္႔သတ္ထားေသးတာ။ ကံေကာင္းတာလား သနားစရာလားေတာင္ မသိေတာ့ပါ။ 

၄-တန္းေရာက္ေတာ့ အေဖေျပာင္းရာ ေခမာရဋ္ လို႔လဲအမည္တြင္တဲ့ၿမိဳ႕ရဲ႕ ေလတပ္ အ.မ.က ေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီး ဦးေအာင္တင္ (အမည္မွားရင္ ခြင့္လႊတ္ပါ ဆရာႀကီး) လက္ေအာက္မွာ ပညာသင္ၾကားရပါတယ္။ စည္းကမ္းႀကီးၿပီး စာအသင္ျပေကာင္းတဲ့ သူပါ။ တေန႔စာ တေန႔မွန္မွန္ ျပန္ရပါတယ္။ မရရင္ ခံုေပၚတက္  မတ္တပ္ရပ္ စာရရင္ အတန္း Monitor ဆီမွာ သြားျပန္ရပါတယ္။ အတန္းထဲမွာ လိမၼာၿပီး စာအေတာ္ဆံုးသူကိုပဲ ဆရာႀကီးက Monitor ခန္႔တာပါ။ အဲ ေဆာ္ပေလာ္တီးလဲ ခံရတာပဲ။ ငါလဲလန္႔ျဖန္႔ၿပီး စာက်က္ရေတာ့တာေပါ့။ ဦးေႏွာက္သံုးမွတ္ရလို႔လား မသိဘူး အဲဒီကတည္းကစလို႔ ငါ့ရဲ႕ ဆံပင္ေတြျဖဴပါေလေရာ။ အေမကေတာ့ ငါ့ကိုငယ္ျဖဴလို႔ေခၚပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ စာေမးပြဲၿပီးလို႔႐ွိရင္ေတာ့ အဲဒီ ဆံပင္ျဖဴဟာ ၂-ပတ္အတြင္းအကုန္ျပန္နက္ပါတယ္။ အဲဒီလို ၄-တန္းကစၿပီး စာက်က္ရင္၊ မ်ားေတာ့အားျဖင့္ေတာ့ စာေမးပြဲရာသီေတြမွာ င့ါဆံပင္ေတြဟာ ျဖဴလိုက္နက္လိုက္န႔ဲ အၿမဲသံသရာလည္ေနတာ အထူးအဆန္း မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ တကယ္လို႔ အခုေခတ္ကေလးေတြလို ဆိုရင္ေတာ့ မူႀကိဳထဲက ဆံပင္ျဖဴေလာက္တယ္။

ဆံပင္နဲ႔ပတ္သက္ရင္ Sensitive ျဖစ္တဲ့ငါဟာ မည္သည့္ ဆံပင္တေခ်ာင္းမွ ႏႈတ္ေလ႔႐ွိပါ။ ဆံပင္ ေကာက္ေကာက္ေကြးေကြးလိုမ်ဳိး၊ ၾကမ္းၾကမ္းနက္နက္လိုမ်ဳိး ကိုေတာ့ လူအမ်ားကဆံယားပင္လို႔ ေခၚၾကတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ အဲဒီလိုမ်ဳိး ကိုေတာင္ အေမက ႏုတ္ခ်င္ရင္ေတာင္ ေခါင္းတခါခါ လည္ တခါခါနဲ႔ ျငင္းဆန္သူ တစ္ေယာက္ပါ။ စာေမးပြဲရက္႐ွည္ရင္ရွည္ သလို ငါ့ေခါင္းက ဆံပင္အျဖဴ အနည္းအမ်ား ျဖစ္ေလ့ရွိတာပါ။ ငါ့ေခါင္းက ဆံပင္အျဖဴ ျမင္ရင္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြက "ဟိတ္ေကာင္ မင္း အသက္ႀကီးသြားၿပီ ဟားဟား" ဆိုၿပီးႏွိပ္ကြပ္သြားၾကတာပါ။ ငါကလည္း "ေအး အခါႀကီးရက္ႀကီးၾကရင္ င့ါကိုလာ ကန္ေတာ့" လို႔ျပန္အနုိင္ယူလိုက္တာေပါ့ ဘယ္ရမလဲ။ 

၃-တန္းမွာ ေက်ာင္းႀကီးရက္ရွည္ ( ႏွစ္ရွည္ ) ပိတ္လို႔ ျပန္ဖြင့္ၿပီး သိပ္မၾကာခင္ RIT ႐ဲ႕နတ္ႀကီးတဲ့ စာေမးပြဲႀကီး ျဖန္းဆိုေရာက္လာပါေရာ။ စာေမးပြဲ အေတြ႔ႀကံဳ႐ွိတဲ့ သူေရာ၊ အခုမွ စာေမးပြဲစေျဖမယ့္ ၁-တန္းကေလးေတြေရာ၊ ေမ့ေတ့ေတ့ျဖစ္ေနတဲ့ ေက်ာင္းစာေတြကို တလတာ ဖုတ္ပူမီးတိုက္ ျပန္ေႏႊးရေတာ့ တထိတ္ထိတ္တလန္႔လန္႔ စာေမးပြဲႀကီးအတြက္ ျပင္ဆင္ရပါေတာ့တယ္။

တကယ္စာေမးပြဲေျဖေရာ..... ထင္ထားသလိုမဟုတ္ပဲ RIT ႐ဲ႕အစဥ္အလာကိုေဖာက္ၿပီး ေက်ာင္းသားအားလံုးနီးပါး ေျဖႏိူင္ေအာင္ ေမးထားတဲ့ ေမးခြန္းေတြျဖစ္ေနတာပါ။ RIT ရဲ႕ေမးခြန္းလႊာေတြဟာ ကမၻာ့ စံမွီခဲ့တယ္လ႔ို ဆိုပါတယ္။ သိဂႌေရ လိုရင္းမေရာက္ဘူးလို႔ မေအာက္ေမ့ပါနဲ႔ကြယ္။ သဇင္အေၾကာင္း မွတ္တမ္းေလး Blog မွာ႐ွိခ်င္လို႔ပါလို႔ နင္ဆိုခဲ့သလို ငါတို႔ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကလည္း သဇင္နဲ႔အတူ ဒြန္တြဲေနမွာပါပဲေလ။ စာေမးပြဲႀကီးနဲ႔အတူ စာေမးပြဲနဲ႔ဆိုင္တဲ့ ပံုျပင္ေလးေတြဟာလဲ တေန႔တမ်ဳိး မ႐ိုးရေအာင္ စိတ္မေကာင္းစြာ ၾကားေနရတာပါပဲ။ 

ငါတို႔ထက္ တစ္တန္းဂ်ဴနီယာ ျဖစ္တဲ့ ဇီဝက(သို႔) စဥ့္ကူေဆာင္က ေကာင္းေလးတေယာက္ဆို မအိပ္မေန စာၾကည့္ရာကေန စာေမးပြဲဟာ မထင္မွတ္ပဲ သိပ္လြယ္ေနေတာ့ အိပ္ဖို႔လုပ္ေတာ့ အိပ္မရလို႔ဆိုၿပီး အိပ္ေဆးေသာက္လြန္သြားတာ။ ေနာက္တေယာက္ဆို ေမးခြန္းဖတ္ၿပီး အခန္းေစာင့္ဆရာမကိုေခၚၿပီး တေရးႏိူး ထေျဖတာေတာင္ ရႏိူင္ေၾကာင္း၊ ပါေမာကၡကိုေခၚေပးပါ အခုခဏ အိပ္ၿပီး အိပ္ယာထမွ ေျဖလိုေၾကာင္းေတြ ၾကားေနရတယ္။ အမွတ္အနည္းအမ်ားလိုက္ ေအာင္စာရင္းထြက္သလို ေနာက္ႏွစ္အတြက္ ခံုနံပါတ္ဟာ ေအာင္စာရင္းအတိုင္းျဖစ္တာ RIT ႐ဲ႕ထံုးစံ တခုပါ။ တခ်ဳိ႕ ခံုနံပါတ္ထိပ္ဆံုးက သူေတြကေတာ့ စာသင္ရက္ စာက်က္ရက္နည္းခဲ့တဲ့အတြက္ ခံုနံပါတ္ အမွတ္စဥ္မ်ားသြားမွာ စိုးရိမ္ၿပီး ခဏတာ စိတ္ေႏွာက္သြားၾကသလို၊ မသာမာတဲ့နည္းသံုးလို႔ စာသင္ႏွစ္ တႏွစ္နားလိုက္ရတာတို႔ကိုလည္း ဝမ္းနည္းစြာ၊ ယူႀကံဳးမရစြာၾကားခဲ့ရတဲ့ ျဖစ္ရပ္မွန္ေတြပါ။ ဒါေတြဟာ ဘာေၾကာင့္လဲ။ ဗမာပီပီ ကံကိုသာ ယိုးမယ္ဖြဲ႕လိုက္ပါေတာ့တယ္။

ငါ ကေတာ့ စာမွာ အာ႐ံုစိုက္ေလ ဆံပင္ပိုျဖဴေလေပါ့။ ငါက စာကို မနက္အေစာထ မၾကည့္တတ္ပါ။ ညဘက္ ၂-နာရီ၊ ၃-နာရီထိၾကည့္ၿပီး ေနာက္ေန႔ ၁၂-နာရီ၊ ေန႔လည္ ၁-နာရီထိ အိပ္တတ္သူေလ။ တစ္ရက္ လွဧကရီဟာ ၁-တန္း၊ ၂-တန္းမွာ သူ႔အခန္းေဖာ္ျဖစ္ခဲ့သူ ေရဦးသူ TMG ကိုလြမ္းလို႔ လား၊ ဒါမွမဟုတ္ ဦးေႏွာက္ေဆးတဲ့အေနနဲ႔လား ရယ္သံေတြ အၿမဲဖံုးလြမ္းေနတဲ့ ငါတို႔ သံုးေယာက္ေနတဲ့ အခန္းက်ယ္ကို အလည္လာခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ငါကေတာ့အိပ္ေမာက်လို႔ေပါ့။ သူလာတာ သူျပန္သြားတာ သူဘာလုပ္ခဲ့သလဲ ဆိုတာေတာ့ ငါ့စားပြဲေပၚမွာ သူေရးၿပီး တင္သြားတဲ့ စာအရ အတိအက်ကို သိလိုက္ရပါေတာ့တယ္။ 

"ဟိတ္...အိပ္ပုတ္ႀကီး

နင့္ေခါင္းက ဆံပင္ျဖဴ အေခ်ာင္း ၂၀ တိတိႏႈတ္သြားတယ္။ ထေတာ့။

ပံု-  သင္းၾကည္"

ဆံတပင္တင္း ခ်စ္ျခင္းမယားလို႔ ဆိုး႐ုိးစကားအရ ဆံပင္တစ္ပင္ ႏႈတ္ျခင္းဟာ မယားထိ ဓါးၾကည့္ဆိုသလို အသဲခိုက္ေအာင္နာတယ္လို႔ နားလည္ထားတဲ့ ငါကေတာ့ အိပ္မက္ထဲမွာ လွဧကရီ နတ္သမီးေလး Massage လုပ္ေနတယ္ထင္ၿပီး အေခ်ာင္း ၂၀ တိတိ ႏႈတ္သြားတာကို လံုးဝမသိခဲ့ပါ။ သူေလးကေတာ့ နဂိုကမွ ပံုမလာတဲ့ ငါ ဆံပင္ျဖဴေၾကာင့္ ပံုပိုဆိုးသြားမွာ စိုးၿပီး သူလို လွလွပပေလး ျဖစ္လိုေစတဲ့ ေစတနာနဲ႔ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ေပမယ့္ ငါကေတာ႔…… ။

စာ႐ြက္ျဖဴျဖဴေလးေပၚမွာ အျမစ္ျဖဳျဖဳေလးေတြနဲ႔ တြယ္ကပ္ေနတဲ့ ဆံပင္ျဖဴျဖဴေလးေတြကိုၾကည့္ၿပီး သစ္ပင္ေတြလို ေျမ(ေခါင္း)ဆြတူးၿပီး ျပန္စိုက္လို႔လဲမရ။ ဒါေတြဟာ ေနာက္ ၂-ပတ္ၾကာရင္ ျပန္နက္တာလို႔ တတြတ္တြတ္ေျပာေနတဲ့ ငါ့ကိုၾကည့္ၿပီး ေန႔လည္စာ ထမင္းစားဖို႔ျပင္ေနတဲ့ ေရဦးသူ ၂-ေယာက္ရယ္၊ ျမစ္ႀကီးနားသူ ေကသြယ္ရယ္ကေတာ့ မၿပိဳင္လိုက္ရတဲ့ပြဲမွာ အလဲထိုးခံလိုက္ရတဲ့ ငါ့ကိုၾကည့္ၿပီး အူတက္ေအာင္ ရယ္ေနပါေတာ့တယ္။ (ငါ အလဲထိုးခံလိုက္ရရင္ ဘာလို႔လဲမသိဘူး သူငယ္ခ်င္း အားလံုးေပ်ာ္ၾကတယ္။ နင္သိရင္ ေျဖေပးပါ သိဂႌ။)

သခြတ္ပန္းျမင္ရင္ အသူရာ က သၾကားကို အမုန္းစစ္ခင္းတယ္တဲ့။ ငါကေတာ့ ေခါင္းေပၚမွာ ဆံပင္ျဖဴျမင္ရင္ နင့္ကို ခ်စ္ခင္စြာ သတိရတတ္ပါတယ္ လွဧကရီ။ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ကစလို႔ ငါ့ေခါင္းကဆံပင္ေတြကေတာ့ အၿမဲတမ္းအတြက္ျဖဴေနပါၿပီ။ ဆံပင္တေခ်ာင္းမွ ႏႈတ္လိုစိတ္မ႐ွိတဲ့ငါ ဇရာကို ၅၀က်ပ္ အကုန္ခံၿပီး ကာလာဖံုးဖို႔ ႀကိဳးစားပါေသးတယ္။ ထံုးစံအတိုင္း ငါရဲ႕ဆံပင္ျဖဳေတြကေတာ့ ၂-ပတ္အၾကာမွာ အျဖဴေတြက အျဖဴေရာင္ျပန္ျဖစ္ၿပီး အနက္ေတြကေတာ့ ေ႐ႊၫိုေရာင္ေလးနဲ႔ အခုေတာ့ အၫိုေရာင္၊ အနက္ေရာင္၊ အျဖဳေရာင္ သံုးေရာင္ျခယ္ High Light လုပ္ထားသလို အရမ္းရမ္းကို လွေနပါေတာ့တယ္။ 

(မွတ္ခ်က္။ ။ဆံပင္ျဖဴကၽြမ္းက်င္စြာ ႏႈတ္တတ္ေသာ သူငယ္ခ်င္း Bloger သင္းႏြယ္ဇင္ အတြက္ အခမဲ့ေၾကာ္ျငာေပးျခင္း ျဖစ္ပါသည္။)

photo  source: http://thebeautybrains.com/wp-content/uploads/2007/02/gray-hair.jpg