Skip to main content

အေဆာင္ထဲမွာ ဒီလုိပဲ ရွိတယ္ (တခန္းရပ္ျပဇာတ္) ေရးသူ- K-မမ

အေဆာင္ထဲမွာ ဒီလုိပဲ ရွိတယ္။

Comments

PAUK said…
အေဆာင္ေက်ာင္းသူဘ၀..
နံပါတ္၃..နဲ႔ ၄) ကို အၾကိဳက္ဆံုးးး
tg.nwai said…
မမေရ..တစ္ေယာက္ထဲ ေနရင္..စာက်က္တဲ႔ ထဲလဲ မပါဘူး။ အိပ္ေနတဲ႔ အထဲလည္း မပါဘူးေနာ္..ငါက.(ဘာေတြလုပ္ေနပါလိမ္႔ေနာ္..:)

နွစ္ေယာက္ထဲမုိ႔ နွလံုးသားေရးရာအေၾကာင္းလည္း မေျပာျဖစ္ပါဘူးကြယ္..ငါ႔အခန္းေဖာ္ေတြက အခန္းကပ္တယ္ရယ္မွ မရွိတာ.. :(

အေဆာင္ကို ေျပာင္းျပန္လွန္ရေအာင္လည္း ငါကေတာ႔ သူရဲေကာင္းထံုး နွလံုးမမူနုိင္ေသးဘူးေလ..။ (သိတယ္ဟုတ္)

ဖ်ာလိပ္နတ္က တကယ္ ၀င္ပူးသြားတာ ထင္တယ္.. ျပဇာတ္ကတုန္းေလ..။ သူလည္း ဟုိအေဆာင္ၾကည္႔ နင္႔ဖူးစာရွင္ ျမင္နုိ္း ျမင္နုိးနဲ႔..ေနာက္ဆံုးမေတာ႔...ငါ႔သယ္ရင္းလည္း လြတ္လြတ္ကြ်တ္ကြ်တ္..အေဆာင္မွဴးပဲ လုပ္ေနေတာ႔..ဟဲဟဲ.
MANORHARY said…
အဟဲ
မသိဂီ ၤကဘယ္ထဲမ်ားပါလဲလု႔ိသိခ်င္လာရၿပန္ေရာ..း)
ေပ်ာ္စရာေကာင္းေသာအေဆာင္ေနေက်ာင္းသူမ်ားဘဝ
ပါပဲေနာ္။မနာလိုလိုက္တာ။အရင္ကသူငယ္ခ်င္းအေဆာင္
လိုက္လိုက္အိပ္ရတာမွတ္မိတယ္။အေဆာင္ေနတဲ့ခံစားမႈ
ကိုလိုခ်င္လို႔ေလ.........
ဇနိ said…
ေက်ာင္းသူေတြဖ်ာလိတ္နတ္သိပ္ေမးၾကတာ.. ၿပီးေတာ့ ဖဲေဗဒင္... း)
ေယာက္်ားေလးမ်ားကေတာ့ အေသာက္အစား း)
ThuHninSee said…
တုိ႔အစ္မက ဘယ္နားမွ မပါဘူး။..ဘယ္ပါမလဲ..
ဓါတ္ပုံေလးကို ရင္ဘတ္ေပၚတင္ၿပီး ၾကည္ႏူးေနလုိ႔ေနမွာေပါ႔။
သုိ႔တည္းမဟုတ္..ဧည္႔သည္လာလို႔ ဆင္းေတြ႔ေနတာမွာေပါ႔။
:P said…
ဖတ္သြား၊ ေပ်ာ္သြားသည္
khin oo may said…
လာေလ႕လာသည္။
မမေရ ဖ်ာလိပ္နတ္ကို ေမးတဲ့အထဲမွာ စင္ကာပူမပါလို႕ေနမယ္ ခုထပ္ေမးၾကည့္ပါလား ဟဲ ဟဲ :)

အေပၚကေဒၚသႎဂီ တေယာက္ထဲဘာလုပ္ေနလဲ သိပါတယ္ေနာ္ ဟင္းဟင္း...:D
said…
သိဂႌေရ
ဟုတ္တယ္ နင္က စာလဲမက်က္၊ အိမ္လဲမအိပ္ ဒါေပမယ့္ ဗလာစာအုပ္မွာ အဆံုးမသတ္တဲ့ ဝတၳဳတုိ႔ ကဗ်ာေတြေရးတယ္ေလ။ ငါကနင့္ရဲ႕ စာဖတ္ပရိသတ္ သို႕ေပတည့္ ခရမ္းက သိဂႌ ကသာ ေ႐ႊ (စက္မႈ႔တကၠလိုလ္) ျဖစ္လာသည္။ တို႔ သိဂႌ ကႏွစ္ေပါင္း ၂၀ ေက်ာ္မွ blog ေရးသည္။
နွလံုးသားေရးရာအေၾကာင္းကိုေတာ့ နင္ပထမႏွစ္မွာ မေျပာတာေတာ့ ေသခ်ာႏိွင္သည္။ ေနာက္ႏွစ္ေတြမွာ ေတာ့ သက္ေသက နင့္ blog ထဲမွာပင္။
အေဆာင္ကို ေျပာင္းျပန္လွန္တဲ့ထဲတြင္ နင္ပါပါသည္။ KN တို႔အုပ္စု အေဆာင္ေရွ႕သီခ်င္းလာဆိုတိုင္း အုပ္စုထဲက မိန္းကေလးေတြ က အေဆာင္အဝင္ေပါက္ကို ဒိုးယိုေပါက္ျမင္ႏိွင္တဲ့ နင့္အခန္း (၃၂) ကေန အားေပးတာတို႔၊ မီးမိတ္ျပတာတို႔လုပ္တာေလ။ မွတ္မိၿပီဟုတ္။
အခန္းက်ယ္ ပဲခူးဆားေတြရဲ႕ အခန္းမွာ ဖ်ာလိပ္နတ္ေမးတာလဲ ေဘးကေန သြားစြယ္ေလးေတြ လွစ္လွစ္ျပေနခဲ့တာလဲ နင္ပဲဟုတ္။

ညီမေလး သူ႔ႏွင္းဆီ၊ ညီမေလး မေနာ္ေရ ညီမေလးတို႔ မမ tg ဘာလုပ္ေနလဲဆိုတာ သိၿပီဟုတ္

ေပါက္ ေက်ာင္းသူ-၄ ကိုအားေပးတဲ့ အတြက္ေက်းဇူး

အင္း မေအာင္ျဖဴကို အားကိုးတဲ့သူေတြမ်ားပံုပဲ ကိုဇနိ အရင္ေရးတဲ့ အိုးေဝမွာလဲ စစ္ကိုင္းသူေရးထားတဲ့ ဖ်ာလိတ္နတ္အေၾကာင္း ဖတ္ဘူးတယ္။

သင္းၾကည္ေရ စလံုးကို မေအာင္ျဖဴေၾကာက္သည္တဲ့။
မမနဲ ့ မမသိဂီၤေရ … အဲဒီျပဇာတ္ေလးကို ၾကည့္ခ်င္လိုက္တာ… မင္းသမီးေလးေတြထဲမွာ ကိုယ္သိတဲ့သူေတြပါေနေတာ့ စာေရးေကာင္းတဲ့ မမေရးလိုက္တာ မ်က္စိထဲ တကယ္ၾကည့္ေနရသလိုပဲ… လြမ္းတယ္… လြမ္းတယ္…. (တန္ခူးလဲ ဖ်ာလိပ္နတ္ေမးတဲ့ အေၾကာင္းသြားေတြးမိျပီး ဖ်ာလိပ္နတ္ပို ့စ္တင္ထားတာ… ညီအမေတြ စိတ္ခ်င္းဆက္ေနတာေနာ္)
Sonata Cantata said…
Kမမရဲ႕ ကြန္မန္႔ ျပန္ၾကားခ်က္ကို တစ္ေပါင္းတည္း ဖတ္ၿပီးမွ တခန္းရပ္ျပဇတ္လည္း မသီတာ အတြက္ ဇတ္ရည္လည္ေတာ့၏။ ခရမ္းက သိဂႌ (1st yr. R.N. 90, 1985) က ေရႊ(စက္မႈတကၠသိုလ္) ျဖစ္တာ ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ၾကာမွ သိရပေလ...ဒါနဲ႔ ေနစမ္းပါဦး R.N 91 ကေကာ ဘာျဖစ္ေနသတုန္း သိရင္ေျပာၾကစမ္းပါဦး...

Popular posts from this blog

၁၁၂၇

ဘဝမှာ အခက်ခဲဆုံး အချိန်တွေကို ကျော်ဖြတ်နေရသလိုပါပဲ.... အားလုံးက ခက်ခဲနေကြတဲ့ကြားထဲ ကိုယ်က ထူးပြီး ခက်ခဲနေတာတော့ မဟုတ်ဘူးပေါ့.....ပတ်ဝန်းကျင်လိုက်ကြီး ခက်ခဲကြပ်တည်းနေကြတာ....အစစ အရာရာပေါ့လေ... ကိုယ်လည်း စိတ်ထဲ အဆင်ပြေမနေဘူး.... နေရတာလည်း လဟုတာ၊ မုဒုတာ ဖြစ်မနေဘူး... အရင်ကလို စိတ်ထဲရှိသမျှ ရေးချနိုင်တဲ့ blog ခေတ်ကို ပြန်လွမ်းလို့ ပြန်လာခဲ့တယ် ဆိုပါေတာ့.... မနေ့...အဲ...ဟို တနေ့လောက်က စပြီး Netflix က ကိုးရီးယားဇာတ်လမ်းတွဲ တခု ကြည့်ဖြစ်တယ်.... ပုံမှန်ဆို တညထဲနဲ့ အကုန်ကြည့်တတ်ပေမဲ့...အဲဒီ့ကားလေးကိုတော့ နားနားပြီး ကြည့်ရတယ်... ပြောရမယ်ဆိုရင် စိတ်ကို ဘယ်နားထားရမှန်းမသိလို့ အချိန်ဖြုန်းနေတဲ့ သဘောပါပဲ... ကိုယ်က ငယ်ငယ်ကတည်းက တက္ကသိုလ်ဘုန်းနိုင် ရဲ့ စာအုပ်တွေဖတ်ပြီး စိတ်ပညာကို  စိတ်ဝင်စားလို့ တက္ကသိုလ်ဝင်ခွင့်တင်တော့ ကိုယ်တိုင်မတင်လိုက်ရဘူး...ဖေဖေပဲ တင်ပေးတာထင်ရဲ့... ပထမ၊ ဒုတိယ၊ တတိယ ဦးစားပေးတွေက သိတဲ့အတိုင်း ဆေး၊ စက်မှုု အီကို၊ ပြီးရင် စိတ်ပညာ လို့ လျှောက်ထားဖြစ်ခဲ့တယ်... အခု အမှတ်တမဲ့ ကြည့်မိတဲ့ ကိုရီးယားကားလေးက တက္ကသိုလ်ဆေးရုံတခု ရဲ့ စိတ်ကျန်းမာရေး unit တခုက သူနာပြုဆရာမလေးကို အခြေခံတဲ့ ဇာတ်လမ်

ဥယ်ာဥ္ေတာ္ထဲက သရက္သီး ငတက္ျပား ..အပိုင္း (၂) (K-မမ ေရးသည္)

တဲြလဲရယ္ ေနပါဦး.. (ပံုေလးကို ဒီကယူပါသည္) “ ဟိတ္ေကာင္ .... မင္းထမီကို ခါးေတာင္းက်ဳိက္လိုက္.. ..ဒီထိုင္ခံုကို ငါ နံရံမွီထားေပးမယ္။ ထိုင္ခံုေဘာင္ကေန ေနာက္မွီတန္းေပၚကိုလွမ္း။ လက္ႏွစ္ဖက္က အဲဒီ သံဇကာကိုဆြဲ။ ဟိတ္ေကာင္ ..... မွန္ေစာင္းနဲ႔ လြတ္တဲ့ေနရာကို ေျပာတာ။ မင္းလက္ေတာ့ မွန္ရွေတာ့မွာပဲ။ ေအး.... ဟုတ္ၿပီ အဲဒီလို ခဏခိုထား။ င ါဒီျပတင္းေပါက္ကို ၿမဲၿမဲကိုင္ထားမယ္။ ညာေျခေထာက္က ျပတင္းေပါက္ေဘာင္ေပၚကို လွမ္းနင္း။ နင္း .....ရဲရဲသာနင္း။ ျပဳတ္က်ရံုအျပင္ ဘာမွမျဖစ္ဘူး။ ဘယ္ေျခေထာက္က တလွမ္းတက္။ ေအး .... ညာေျခေထာက္က ေခါင္းမိုးေပၚခ်။ ညာလက္က ေခါင္ခ်ဳပ္သစ္ကိုဆြဲ။ ဘယ္ေျခကိုပါ တခါတည္း ေခါင္းမိုးေပၚခ်။ ေအး.... ဟုတ္ၿပီ။ ေရာ့ .....ဝါးလံုး။ ဟိတ္ဟိတ္..... အဲဒီအလယ္ေလာက္မွာပဲေန။ ဆက္မဆင္းနဲ႔။ ေတာ္ၾကာ ေခါင္းမိုးေပၚက ျပဳတ္က်ေနလို႔ ေက်ာ္မေကာင္း ၾကားမေကာင္းေတြ ျဖစ္ေနအံုးမယ္။ ဟူး …… နင့္ကိုေျပာရတာ ေမာလိုက္တာ။” ဒုန္း .. ဒုန္း .. ဒ ေရာ … ဘုတ္။ ( ဒုန္း = သရက္သီး ေခါင္မိုးေပၚသို႔ ပထမက်သံ၊ ဒုန္း = ေနာက္တဆင့္ခုန္သံ၊ ဒ ေရာ = သရက္သီး သြပ္ျပားေပၚလိမ့္သံ။ ဘုတ္ = သရက္သီးေျမႀကီးေပၚက်သံ ) “ ဟာ .... ဟိတ္ေကာင္ .... ေခါင္းမိုးနဲ႔ လြတ

မမာက်န္းသူမ်ားအေၾကာင္း။

  ကားေတြ မီးပြိဳင့္မိေနတုန္း လမ္းေဘးမွာ အေပါစား  စကတ္တုိ ညစ္ထပ္ထပ္ေလးနဲ႔ ေမာ္ဒယ္ေလးတစ္ေယာက္လုိ လမ္းေလွ်ာက္သြားတဲ့ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္... တခုခု လဲြေနသလားလုိ႔....ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္မိလုိ္က္ပါတယ္.... စိတ္မေကာင္းစရာ...ဆံပင္ျဖဴျဖဴ အေရေတြတြန္႔လို႔...သူ႔ပံုစံကေတာ႔ တကယ့္ကို ေမာ္ဒယ္ေလးတစ္ေယာက္ cat  walk ေလွ်ာက္သလို  confidence အျပည့္နဲ႔..... ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ ေနပူက်ဲက်ဲထဲမွာ အထပ္ထပ္ ထပ္ထားေသာ အ၀တ္အစားမ်ားက ရာသီစံု အ၀တ္စံု...၀က္၀ံႀကီး တစ္ေကာင္စာေလာက္ ျဖစ္လာတဲ႔  အ၀တ္ထုပ္ၾကားက ခပ္ပိန္ပိန္္ကိုယ္လံုးနဲ႔.... သည္ၾကားထဲ သယ္လာတဲ႔ ဘူးစုတ္ ခြက္စုတ္ ပုလင္းစုတ္ေတြနဲ႔ ကိုယ္႔ကိုယ္ေတာင္ မလဲျပိဳေအာင္ အနုိင္နုိင္ထိန္းရင္မနုိင္.... သူ႔ၾကည္႔ၿပီး ကိုယ္ေတာင္ စိတ္အုိက္ေနာက္ရႈပ္သြားမိရဲ႕။   ဓာတ္ဆီဆုိ္င္မွာ ဆီလာထည္႔တုိင္း  လမ္းလယ္ေခါင္က  ကြန္ကရစ္တံုးေတြကို သူမရဲ႕ ၾကယ္ျမင္လျမင္ နန္းေတာ္ထဲက  အေဆာင္ေတာ္လုိ  သေဘာထား။ အ၀တ္ပိုင္းေလးခင္းလို႔...သူ႔ဆီမွာ  ပလပ္စတစ္ ျခင္းေတာင္းတစ္လံုးေတာ့ ျမင္တယ္.. တခါတေလလည္း ေခါင္းၿမီးၿခံဳၿပီး..ေစာေစာစီးစီး အိပ္တတ္တယ္..သိပ္ခ်မ္းတဲ႔ ရာသီမ်ိဳးေတြမွာေတာင္  သူ ဒီလုိပဲ..စိတ္ခ်လက္ခ် လံုျခံဳစြာ အိ