Notebook of TGN

  အခုတေလာ က်မလည္း ဟိုေယာင္သည္ေယာင္နဲ႔...။ ဘေလာ႔ဂ္ေတြလည္း မလည္နုိင္... ကိုယ္လည္း နွစ္ကူးစရာ မရွိေပမယ္႔  လုပ္စရာေတြကလည္း အမ်ားသား။ ကိုယ့္တာ၀န္၀တၱရားေတြအျပင္ ဘေလာ႔ဂ္လည္ျခင္း စာအုပ္မ်ားဖတ္ျခင္းေတြကိုလည္း ကိုယ့္အိပ္ခ်ိန္ နားခ်ိန္ေတြထဲက ဖဲ႔ယူေနရတာ... လူလည္း ေတာ္တန္ရံုနဲ႔ေတာင္  အားအင္ကုန္လြယ္ေနျပန္ပါတယ္။ ပို႔စ္အသစ္ကလည္း ဟုိဟာေရးရေကာင္းနုိးနုိး သည္ဟာေရးရေကာင္းနုိနုိးနဲ႔...ဘာမွလည္း မေရးျဖစ္ျပန္... သူမ်ားေတြ စာေတြဖတ္ရတာေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ အရသာ ရွိသား။ ဟုိတေလာက အိမ္က ကေလးေတြ အေဖ ခရီးသြားတုန္း က်မလည္း ကေလးေတြ ေက်ာင္းပို႔ၿပီး ဟို၀င္သည္ပတ္နဲ႔ လြတ္လပ္ေရးရေနေတာ႔... ၀ယ္ျဖစ္ခဲ႔တာေတြကလည္း...။ အင္း... စာအုပ္ေတြခ်ည္းပါပဲ။ အဲဒီထဲကမွ... ဆရာမ ခင္ခင္ထူးရဲ႕ ပန္းၾကာ၀တ္မႈန္ဆိုတာကေတာ႔   စာမ်က္နွာ ေျခာက္ရာနီးပါး ရွိတဲ႔  လံုးခ်င္း၀တၳဳရွည္ႀကီးပါပဲ။ တကယ္တမ္း ကုိယ့္မွာ အဲဒီေလာက္ အခ်ိန္ေတြ အားမေနေပမယ္႔ ဆရာမရဲ႕ အညာအခန္းဆက္ လက္ရာေတြကို သေဘာက်ထားေတာ႔ မႏၱေလးတကၠသိုလ္ေနာက္ခံ ၀တၳဳျဖစ္ေနတာရယ္နဲ႔... ၀ယ္လာျဖစ္ခဲ႔တယ္။  ျမန္မာ၀တၳဳေတြကိုဆို တထုိင္တည္း ဖတ္တဲ႔ အက်င္႔ရွိေတာ႔ အဲဒီ၀တၳဳကို ဖတ္ဖုိ႔  တညေတာ႔ အခ်ိန္ေပးလုိက္ရတယ္... မီးမမွန္တဲ႔ညေတ

ဒီစာအုပ္ကိုေတြ.ေတာ႔ ေဒါင္းလုပ္ လုပ္တာ မရတာနဲ႔ embedded လုပ္ၿပီး ဘေလာ႔ဂ္မွာ တင္ထားလုိက္တာပါ.. အကုန္လံုး  အဆင္ေျပပါ႔မလားေတာ႔ မသိေသးပါ။ အဆင္မေျပခဲ႔ရင္ေတာ႔ သည္ကိုသြားပါ ။ (အထူးသျဖင္႔ ၾကယ္ပြင့္ေလးအတြက္  ရည္ရြယ္ပါတယ္။) သည္စာအုပ္ကို တင္ထားေပးတဲ႔သူကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္.. http://www.scribd.com/people/view/2477651-michael-sun   ေဒါက္တာ တုိးလွ - အေလာင္းမင္းတရားၾကီး၏ ကုန္းေဘာင္ေရႊျပည္ Publish at Scribd or explore others: Health & Medicine ebook myanmar

ဒီပို႔စ္ေလးကေတာ Blogger Post Gadget ကေန စမ္းတင္ၾကည့္တာပါ။ ရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဒါလည္း လမ္းတစ္သြယ္ျဖစ္လာလိမ့္မယ္ ထင္တယ္.. ဒါကို ထပ္ မပိတ္ခင္ထိေပါ႔...။

( အရင္ပံုေသးသြားလို႔ ေနာက္ထပ္တင္လုိက္တာပါ။ မ်က္ေစ႔စံြမွာစိုးလုိ႔ တင္ထားတဲ႔ ပံုအေဟာင္းျပန္မျဖဳတ္တာ  မဟုတ္ရပါ။  ျဖစ္သလို  တင္ေနရတာေၾကာင့္ ဘာကိုမွ modify လုပ္လို႔မရလုိ႔ပါ။ အဆင္မေျပမႈအတြက္ ေတာင္းပန္ပါသည္။ တဆက္တည္းပဲ တခ်ိဳ႔ မိတ္ေဆြေတြဆီကို ေရာက္ျဖစ္ေနေပမယ့္  ကြန္မန္႔ ဘယ္လိုမွ ေရးလုိ႔မရတာရယ္၊ ေနာက္ထပ္လင့္ခ္ေတြ ဘယ္လိုမွ ထည့္လုိ႔မရျဖစ္ေနတာရယ္ကို နားလည္ေပးဖုိ႔ ေတာင္းပန္ပါတယ္ရွင္  tg )

တန္ေဆာင္မုန္းလ ေရအိုးငတက္ျပား သိဂႌေရ ဒီတခါေတာ့ သဇင္ရဲ႕ ပညာသင္ေလးႏွစ္မွာ တစ္ႀကိမ္တစ္ခါတည္းသာ က်ေရာက္ခဲ့တဲ့ တန္ေဆာင္မုန္းလ က်ီးမႏုိးပြဲ (ငတက္ျပားေန႔) အေၾကာင္း ျပန္ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ "နင္ကလည္း ငတက္ျပားသံသရာထဲက မထြက္ကို မထြက္ႏုိင္ဘူး" လို႔ နင္ ေျပာရင္လဲ ခံရမွာပါပဲ။ ဟုတ္ပါတယ္ ခိုးသားေတြမ်ားတဲ့ ဒီကာလမွာ ဟိုတခ်ိန္တုန္းက မတရားသျဖင့္ႀကီးပြားေနတဲ့ ဥစၥာဓနေတြကို ခိုးယူၿပီး ဆင္းရဲသားေတြကို ျပန္ေဝမွ်ခဲ့တဲ့ ငတက္ျပားကို မသိစိတ္က လြမ္းေနခဲ့လ႔ို ျဖစ္မွာေပါ့။ သူငယ္ခ်င္း သင္းႏြယ္ဇင္ က နင့္ရဲ႕စိတ္ကူးယဥ္ ကိုဖတ္ၿပီး ငါ့ကို "ဆက္ၿပီးစိတ္ကူးယဥ္လိုက္ပါလားတဲ့" ေလ။ ငါ့ကို စိတ္ကူးယဥ္ခိုင္းရင္ေတာ့ အခုခ်ိန္မွာ ငတက္ျပား ျဖစ္ခ်င္တယ္။ ငတက္ျပားလို ေပါင္းစားၿပီး ေဖာင္းကားေနတဲ့ သူေဌးႀကီးေတြအိမ္က အစားအေသာက္ေတြ မိႈမတက္ခင္ အက်ဳိး႐ွိသြားေအာင္၊ ေန႔ခင္းမွာ မလိုအပ္ပဲ ထိန္ထိန္သာတဲ့ အလင္းေတြ အလဟႆ မျဖစ္ေအာင္၊ Model ေအာက္သြားတဲ့ အဝတ္ေတြ အရွက္လံုရန္ လိုအပ္သူေတြဆီေရာက္ေအာင္၊ expired မျဖစ္ခင္ ေဆးဝါးေတြ အသံုးခ်ခြင့္ရေအာင္၊ ေသာ့ခတ္ထားတဲ့ အခန္းေတြ အိမ္ေတြကို အမိုးအကာမဲ

အမွတ္တရ ေမြးေန႔ေလး ျဖစ္ပါေစ.. သမီးငယ္! ၂၀၀၄ -ခုနွစ္ ဇန္န၀ါရီလ ၁၉-ရက္မွာ ေမြးဖြားခဲ႔တာမို႔ အခုဆုိ ငါးနွစ္ေတာင္ ရွိသြားခဲ႔ၿပီေပါ့ သမီးေမးေနက်…မီးမီးငယ္ငယ္တုန္းက အေၾကာင္း ေျပာျပေလဆုိတဲ႔ အိပ္ယာ၀င္ပံုျပင္ေလးကို အခုေမေမ သမီးေမြးေန႔ အမွတ္တရအျဖစ္ ေျပာျပမယ္ေနာ္.. သမီးႀကီးလာတဲ႔အခါ.. စာဖတ္တတ္တဲ႔အခါက်ရင္ ေမေမ သမီးကို မခ်စ္ဘူးလုိ႔ သံသယ၀င္လာတဲ႔အခါက်ရင္ သည္စာေလးက သမီးေမေမရဲ႕ ခံစားခ်က္တခ်ိဳ႕ကို ေျပာျပပါလိမ့္မယ္… သမီးက ေမေမတုိ႔ ငါးေယာက္မိသားစုထဲမွာ အငယ္ဆံုးေလး… ကိုကိုနွစ္ေယာက္ၿပီးမွ ေနာက္မွေရာက္လာတဲ႔ ေရႊဧည့္သည္ေလးေပါ့။ ကိုကိုမိုးဟန္ကိုေမြးၿပီးတဲ႔ေနာက္ေတာ့ ေနာက္ထပ္ရလာမယ့္ ကေလးကို သမီးမိန္းကေလးပဲ ျဖစ္ေစခ်င္ခဲ႔တာ… ဒါေပမယ့္ ေတာက္ေတာက္လို႔ သမီးေခၚတဲ႔ သမီးကိုကိုေလး ေရာက္လာေတာ့လည္း မိန္းကေလးမျဖစ္ခဲ႔လုိ႔ဆိုၿပီး စိတ္မညစ္ခဲ႔တာေတာ့ မိဘေတြရဲ႕ ေမတၱာပဲ ျဖစ္မယ္ထင္တယ္ေနာ္..။ ဒါ႔အျပင္ ရဲရဲေတာက္ေလး ၅-လသားအရြယ္မွာ သမီး ေမေမ႔ဗိုက္ထဲ စေရာက္လာခဲ႔တယ္..။ ေမေမမယံုခ်င္လုိ႔ သံုးေလးခါ ေလာက္ေသခ်ာေအာင္ အထပ္ထပ္ စမ္းသပ္ခဲ႔မိတယ္..။ ဟုတ္တယ္ေလ… ကိုကိုနွစ္ေယာက္စလံုးကို ဗိုက္ခဲြၿပီး ေမြးထားခဲ႔ေတာ့ ေနာက္ထပ္ကေလးတစ

  ကားေတြ မီးပြိဳင့္မိေနတုန္း လမ္းေဘးမွာ အေပါစား  စကတ္တုိ ညစ္ထပ္ထပ္ေလးနဲ႔ ေမာ္ဒယ္ေလးတစ္ေယာက္လုိ လမ္းေလွ်ာက္သြားတဲ့ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္... တခုခု လဲြေနသလားလုိ႔....ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္မိလုိ္က္ပါတယ္.... စိတ္မေကာင္းစရာ...ဆံပင္ျဖဴျဖဴ အေရေတြတြန္႔လို႔...သူ႔ပံုစံကေတာ႔ တကယ့္ကို ေမာ္ဒယ္ေလးတစ္ေယာက္ cat  walk ေလွ်ာက္သလို  confidence အျပည့္နဲ႔..... ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ ေနပူက်ဲက်ဲထဲမွာ အထပ္ထပ္ ထပ္ထားေသာ အ၀တ္အစားမ်ားက ရာသီစံု အ၀တ္စံု...၀က္၀ံႀကီး တစ္ေကာင္စာေလာက္ ျဖစ္လာတဲ႔  အ၀တ္ထုပ္ၾကားက ခပ္ပိန္ပိန္္ကိုယ္လံုးနဲ႔.... သည္ၾကားထဲ သယ္လာတဲ႔ ဘူးစုတ္ ခြက္စုတ္ ပုလင္းစုတ္ေတြနဲ႔ ကိုယ္႔ကိုယ္ေတာင္ မလဲျပိဳေအာင္ အနုိင္နုိင္ထိန္းရင္မနုိင္.... သူ႔ၾကည္႔ၿပီး ကိုယ္ေတာင္ စိတ္အုိက္ေနာက္ရႈပ္သြားမိရဲ႕။   ဓာတ္ဆီဆုိ္င္မွာ ဆီလာထည္႔တုိင္း  လမ္းလယ္ေခါင္က  ကြန္ကရစ္တံုးေတြကို သူမရဲ႕ ၾကယ္ျမင္လျမင္ နန္းေတာ္ထဲက  အေဆာင္ေတာ္လုိ  သေဘာထား။ အ၀တ္ပိုင္းေလးခင္းလို႔...သူ႔ဆီမွာ  ပလပ္စတစ္ ျခင္းေတာင္းတစ္လံုးေတာ့ ျမင္တယ္.. တခါတေလလည္း ေခါင္းၿမီးၿခံဳၿပီး..ေစာေစာစီးစီး အိပ္တတ္တယ္..သိပ္ခ်မ္းတဲ႔ ရာသီမ်ိဳးေတြမွာေတာင္  သူ ဒီလုိပဲ..စိတ္ခ်လက္ခ် လံုျခံဳစြာ အိ

၃။ ဆံပင္ျဖဴ ႏွင့္ လွဧကရီ ေခါင္းစဥ္ၾကည့္ၿပီး မလန္႔သြားပါနဲ႔။ လွဧကရီက ျပစ္မ်ဳိးမဲွ႔မထင္ ပါ။ ဆံပင္ျဖဴတာ ငါပါ။ နင္တို႔သိတဲ့အတိုင္း ငါဟာ သူမ်ားနဲ႔မတူ နည္းနည္းေလးေတာ့ သဘာဝနဲ႔ လြဲေနတတ္ပါတယ္။ ေရဦးသူ TMG ကေတာ့ "နင္က အားလံုး ပံုမွန္မဟုတ္တာ။ စိတ္ကအစ" ဆိုၿပီး နွိပ္ကြပ္တတ္ပါတယ္။  ငါ့႐ဲ႕ ငယ္ဘဝ ၁-တန္းမွ ၃-တန္းထိ ရွမ္းျပည္အေရွ႕ျခမ္း နယ္စပ္ၿမိဳ႕ေလးမွာ မူလတန္းပညာကို သင္ယူခဲ့ရတာပါ။ ဆရာ မျပည့္စံုေတာ့ ေန႔စဥ္ ေက်ာင္းသင္းပုန္းႀကီးေပၚမွာ ေရးထားတာ ကူးေရးရင္ကူး၊ ဒါမွမဟုတ္ ဖတ္စာအုပ္ထဲက စာပုဒ္ကို ကူးေရးရင္ကူး၊ ဒါမွမဟုတ္ စာသင္ခန္းထဲမွာပဲ ေဆာ့ရင္ေဆာ့ေပါ့။ အၿမဲတမ္း႐ွိတဲ့ဆရာမတစ္ေယာက္နဲ႔ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီးတို႔က သူငယ္တန္းမွ စတုတၳတန္းထိ ဒါကူး၊ ဒါဖတ္ေန ဆိုၿပီးခိုင္းခ့ဲၿပီး တတန္းဝင္တတန္းထြက္ တာဝန္ယူခဲ့ၾကတာပါ။ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီးက စတုတၳတန္းကို ပို အဓိကထားသင္ပါတယ္။ ျပည္မ  က (႐ွမ္းျပည္က လူေတြကေတာ့ ဗမာျပည္လို႔ေခၚပါတယ္။) ဆရာမ ၂-ေယာက္ေတာ့႐ွိပါတယ္။ မ်ားေတာ့အားျဖင့္ ေလယာဥ္အစီအစဥ္ မ႐ွိလို႔ ေက်ာင္းဖြင့္ခ်ိန္အမွီမလာႏူိင္တာ မ်ားပါတယ္။ အပိုဝင္ေငြအတြက္ ဆရာမေတြဟာ သိုးေမြးထိုးတဲ့ အလုပ္ပါ တြဲလုပ္ၾကပါတယ္။ စာေမးပြဲဆိုတာလည္း eas

ဒီေန႔ အေမေန႔ဆုိပဲ... အေမေန႔အတြက္ ပို႔စ္ေလးတစ္ခုပါ။ ပံုျပင္ေလးတပုဒ္ေပါ့... ဟုိးေရွးေရွးတုန္းက သားသမီးသံုးေယာက္ မိခင္ မုဆုိးမ တစ္ေယာက္ ရွိခဲ႔ပါတယ္။ အသက္ နွစ္ဆယ္ေက်ာ္. သံုးဆယ္ေလာက္မွာ မုဆုိးမ ျဖစ္သြားတဲ႔ သူမ ေနာက္ထပ္ တစ္ပင္ထူၿပီး အားကိုးရွာခဲ႔ပါတယ္။ ဘယ္သူ ဘယ္သူအျပစ္မေျပာေပမယ့္ သူဟာ အခ်စ္မပါတဲ႔ ေနာက္ အိမ္ေထာင္ေရးမွာ မေပ်ာ္ေမြ႔ခဲ႔လုိ႔လား၊ သည္းမခံနုိင္ေလာက္ေအာင္ ဘာအေၾကာင္းေတြ ရိွိခဲ႔လဲေတာ့မသိပါဘူး။ ေနာက္အိမ္ေထာင္နဲ႔ရတဲ႔ သမီး သံုးေယာက္ကို ဖခင္နဲ႔ထားခဲ႔ၿပီး ေနရာသစ္ရွာခဲ႔တယ္။   အရင္ကေလးေတြကလည္း  ဟုိကဲြသည္ကဲြ.. ေနာက္ေတာ့ အိမ္ေထာင္ရက္သားေတြ က်ကုန္ပါတယ္။ အႀကီး  သံုးေယာက္အတြက္က သူတုိ႔ရဲ႕ မိခင္ကို နားလည္ေပမယ့္  အငယ္သံုးေယာက္ကေတာ့ မိခင္ရဲ႕ တာ၀န္မေက်မႈကို  မေက်နပ္ခဲ႔ၾကပါဘူး။  အႀကီးသံုးေယာက္ကလည္း  မိခင္ေၾကာင့္ မ်က္နွာပ်က္ခဲ႔ၾကရေပမယ့္ အေမဟာ အေမပဲလုိ႔ ေျဖေတြး ေတြးၿပီး နားလည္ေပးခဲ႔ၾကပါတယ္။ သူတို႔ဘက္က တာ၀န္ မပ်က္ကြက္ခဲ႔ၾကပါဘူး။ ဒါကေတာ့ မိခင္ဘက္က  မိဘ ၀တၱရား မေက်ပြန္ခဲ႔တာလို႔ ေျပာလုိ႔ရေပမယ့္  အဲဒါဟာ  သူမရဲ႕ ကိစၥပါပဲ။  မိခင္ကေတာ့  စိတ္သြားတုိင္း ကိုယ္ပါ.. လုပ္ခ်င္တာေတြ လုပ္.. ေပ်ာ္သလိုသာ ေနခဲ႔ေပမယ့္ အသက္အ

၂။ လွဧကရီ ေၾကာက္တဲ့ ေတာက္တဲ့ "သစ္ပင္ေပၚမွာ ထိုင္ေနတဲ့ ေတာက္တဲ့ ေတာက္တဲ့ …. မိုးေလဝသ ေဟာေနတယ္ ေတာက္တဲ့ ေတာက္တဲ့ …. အို ေဟာလိုက္စမ္းပါ .. အို ေတာက္တဲ့ …. " " ေႏြအႀကိဳေ႐ႊဥဩ ပန္းပိေတာက္ကိုျမင္မွ ေႏြေရာက္တာ ကိုယ္သိတယ္ … ေအာ္ ...ေႏြတဲ့လား…" ေႏြအလွဟာ ဥဩငွက္ေၾကာင့္ ပိုပီျပင္လာတယ္လို႔ ကဗ်ာေတြ သီခ်င္းေတြမွာ ဆိုခဲ့ၾကတာပါ။ ဒီလိုပါပဲ မိုးရာသီနဲ႔ ေတာက္တဲ့ေအာ္သံ ဟာ ပနံသင့္ခဲ့တာေပါ့။ သရက္သီး ငတက္ျပားမွာေရးခဲ့သလို သဇင္ေဆာင္ရဲ႕ အေနာက္ဘက္ ကုကၠိဳသံုးပင္မွာ ရာသီမသိတဲ့ ဥဩနဲ႔ ေတာက္တဲ့ တို႔ ရွိခဲ့ၾကတာပါ။ ငါတို႔ သဇင္ေဆာင္ေရာက္စက ဒီဇင္ဘာေပါ့။ အဲဒီဥဩနဲ႔ ေတာက္တဲ့ဟာ သံုးရာသီလံုး မနက္မွာဆို Good Morning ဆိုၿပီးႏႈတ္ဆက္အိပ္ယာထခဲ့သလို ညဘက္ဆို Good Night ဆိုၿပီးႏႈတ္ဆက္အိပ္ယာဝင္ခဲ့ၾကတာ။ ဟဲ့.. ဥဩ ဒါေဆာင္းရာသီ နင္ေအာ္စရာ မဟုတ္ဘူး။ ဟဲ့ ေတာက္တဲ့ ဒါမိုးရာသီမဟုတ္ဘူး မေအာ္နဲ႔လို႔ တားခဲ့ရင္ တရားေသာလုပ္ရပ္ မဟုတ္ပါ။ ဒါဟာ ေမြးရာပါသူ႔အခြင့္အေရးပါ။ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မထိခိုက္တဲ့ သူ႔ဆႏၵ၊ သူ႔လြတ္လပ္မႈ႕ပါ။ ေလးစားရမွာ သဇင္သူတို႔ တာဝန္ပါ။ ( အင္း...ဒါေၾကာင့္ လိုရင္းတိုရွင္းမွာ ဘဲဥ မကြဲခဲ့တာ။ ဟိုတုန္းက ေက်ာင္းဖြင့္ရက္ ေက်ာင

ေက-မမ ပိုိ႔ေပးတဲ႔ ပထမနွစ္ သဇင္အေဆာင္ ဒင္နာတုန္းက  ပံုေလးပါ။   အဲဒီပံုထဲမွာ သဇင္ကြန္း..အဲ..  ကြင္း မပါပါဘူး။ သူက ေၾကာ္ျငာအတြက္ ဓာတ္ပံုဆရာေတြ ၀ုိင္း၀ုိင္းလည္ေနတဲ႔ အခ်ိန္ေပါ့။ က်မ ဆီမွာ မရွိေတာ့တဲ႔ ပံုေလး ျပန္ေတြ႕ရလ ုိ႔ေတာ္ေတာ္  ေပ်ာ္သြားရတယ္။

အားလံုးပဲ ေတာင္းပန္ပါတယ္..။ က်မ  ပို႔စ္တင္တာ  အဆင္မေျပလုိ႔ပါ။  ဘယ္လုိမွ တင္မရဘူး။  ပီဒီအက္ဖ္လည္း  တင္မရ။  ပံုေတြလည္း  upload  လုပ္မရ။ cbox ေတြထဲလည္း ေရးမရ..။ ခုတခါ ေမးလ္နဲ႔  text  အေနနဲ႔ပဲ တင္လုိက္ပါတယ္။ ကဲ… ေမာင္း.. ျမန္ျမန္သာေမာင္း ေမာင္ကုိကို   (အမရပူရ)   ေရးသားသည္။   ကြ်န္ေတာ္   စာမူပို႔လွ်င္   ဖက္စ္နွင့္ ပို႔သည္။ တယ္လီဖုန္းလုိင္းကို သံုး၍   အီလက္   ထေရာနစ္ စနစ္ျဖင့္   ကြ်န္ေတာ့္စာမူကို ဂ်ာနယ္တုိက္သုိ႔ ပို႔လုိက္သည္။   စက္ထဲသို႔   စာမူကို   ထုိးထည့္လုိက္ရံုပင္။   ဟုိဘက္က လက္ခံသည္႔စက္မွ ကြ်န္ေတာ့္စာမူ ျပန္ထြက္လာ၏။ ကြ်န္ေတာ္႔ အေတြးနွင့္ ကြ်န္ေတာ့္ တင္ျပပံုကို အယ္ဒီတာေတြက   ခ်က္ခ်က္ ၀ုိင္းဖတ္   ခ်က္ခ်င္း ပိုင္းျဖတ္လို႔ရသည္။ အျမန္ေခ်ာပို႔က တစ္ည၊ ႏွစ္ည   အိပ္ေပ်ာ္   ေနဦးမည္။ ဖက္စ္ကေတာ့   အခု   ခ်က္ခ်င္း   ေရာက္သြားသည္။   ကြ်န္္ေတာ္ ေနသာထုိင္သာ ရွိသြား၏။   ကြ်န္ေတာ္က ျမန္တာ ႀကိဳက္သည္။ "ျမန္ဆန္ျခင္း" သည္   ကြ်န္ေတာ္တုိ႔   ေခတ္၏ အင္ဂ်င္ ျဖစ္သည္။ ကြ်န္ေတာ္သည္ မွန္လံုအဲကြန္းပါ Express ကားႀကီးျဖင့္   ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သို႔ ေရာက္လာ၏။ ကြ်န္ေတာ္က ဓမၼေစတီ

ဒီေန႔ ျမန္မာတုိင္း(မ္) မွာ  ဖတ္ျဖစ္တဲ႔ ေမာင္ကိုကို  (အမရပူရ)  ရဲ႕ စာေလးပါ။  သေဘာက်လုိ႔ တင္လုိက္တာပါ။

ဒီက ပံုေလးပါ။   စိတ္ကူးယဥ္တုိင္းသာျဖစ္မယ္ဆုိရင္....  ၾကယ္ပြင့္ေလး က စိတ္ကူးယဥ္ေပးပါဆုိၿပီး ေျပာထားတာ ၾကာပါ႔။ ဘယ္လို စိတ္ကူးယဥ္ရမလဲဆိုတာ စိတ္ကူးလို႔က မရ...။ ကိုယ္ျဖစ္ေစခ်င္တာေတြကို စိတ္ကူးယဥ္ၾကည့္ပါဆုိရင္ေတာ့...  ++++++++++++++++ တုိင္းျပည္ေလး တစ္ခု။ နုိင္ငံေလး တစ္နုိင္ငံ..ေပါ့...။.. အစမ္းသပ္ခံနုိင္တဲ႔ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ ရွိတယ္...။ အက်င့္အၾကံ သိကၡာနဲ႔ ျပည့္စံုတဲ႔ သံဃာေတာ္ အရွင္သူျမတ္ေတြ သီတင္းသံုးလို႔ရယ္....။ အဲဒီတုိင္းျပည္မွာ လူတုိင္းက ျပည္သူတိုင္းက အက်င့္သီလနဲ႔ ျပည္႔စံုၾကတယ္။ မခုိးဘူး.. မ၀ွက္ဘူး.. မလုယက္ၾကဘူး။ ညာမေျပာဘူး.. လိမ္မေျပာၾကဘူး။ သူမ်ားကို ထိခုိက္နစ္နာေအာင္.. ဘာတစ္ခုမွ မလုပ္ၾကဘူး။ လုပ္မိတဲ႔သူေတြကလည္း သတၱိရွိၾကေလေတာ့ ကိုယ္မွားရင္လည္း ၀န္ခံကာ ျပန္လည္ ျပင္ဆင္တတ္ၾကသလို... က်န္တဲ႔ သူေတြကလည္း ေမတၱာတရားနဲ႔ ျပည့္စံုလုိ႔ရယ္.. တစ္ဦးကို တစ္ဦး နားလည္ ခြင့္လႊတ္ ၾကည္ျဖဴတတ္ၾကတယ္။ အဲဒီတုိင္းျပည္မွာ.. ေရသာခုိတဲ႔သူ မရွိဘူး။ သူမ်ားကို ေခါင္းပံုျဖတ္ အနုိင္ယူခ်င္တဲ႔သူ မရွိဘူး။  အဲဒီတုိင္းျပည္မွာ ဘယ္သူမွ မတရား မလုိခ်င္ၾကဘူး။ ကိုယ္လုပ္သေလာက္သာ ကိုယ္တန္သေလာက္သာ ကို္ယ္ယူၾကတယ္။ အဲ

ကိုယ္ ႏွင့္ လွဧကရီ သိဂႌေရ ေရးမကုန္ေျပာမကုန္ႏွိင္တဲ့ သဇင္အမွတ္တရအမ်ားႀကီးထဲ ကတစ္ခုေပါ့။ မစႏၵာရဲ႕ “ဂ်ီေဟာသူ” လိုပဲ စာသင္ႏွစ္ ေလးႏွစ္တာက်င္လည္ခဲ့တဲ့ သဇင္ေဆာင္ ရဲ႕ ညိဳေထြးတို႔ ခင္ခ်ိဳတို႔ အေၾကာင္းဖတ္ခ်င္သူ တစ္ေယာက္ပါ။ ဒါန႔ဲ နင့္ Blog မွာ “ဂ်ီေဟာသူ” ကိုတင္တဲ့ေန႔ နင့္ “ C Box” မွာ သဇင္သူ ဆိုၿပီးေရးဖို႔လာေအာ္ခဲ့တာပါ။ တကယ္ေတာ့ ဖတ္ဖို႔ပဲ ဆႏၵရွိသူပါ။ ေရးဖို႔ဆိုတာ ဘယ္တုန္းကမွ မေတြးခဲ့ဘူးေလ။ အခုေတာ့ စူဠလိပ္ ေရထဲလႊတ္လိုက္သလို ဆိုတဲ့ကိန္းျဖစ္ေနပါၿပီ။ တိတ္တိတ္ေလး မဝံ့မရဲလြမ္းခဲ့ရတဲ့ သဇင္ကို ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် အတိုးခ်လြမ္းခြင့္ေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးကမၻာပါ။    ၁။ လွဧကရီ ႏွင့္ အတိုစိုးတူ ဟိုတုန္းက စက္မႈတကၠသိုလ္ဟာ ျမန္မာတျပည္လံုးမွာမွ တစ္ခုတည္းတာရွိခဲ့တာေလ။ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္က ရန္ကုန္စာစစ္ဌာနမွ ဝင္ေျဖသူကလြဲရင္ စက္မႈတကၠသိုလ္တက္ခြင့္ရသူ အားလံုး အေဆာင္ေနခြင့္ရၾကတာပါ။ ဝင္ခြင့္ရသူရဲ႕ ၁၅ % ရွိတဲ့ နယ္ေက်ာင္းသူေတြ သဇင့္ရင္ခြင္မွာ ခိုလံႈခြင့္ ရခဲ့ၾကတာေလ။ ျမန္မာျပည္ထဲကဆိုေပမယ့္ တူသေယာင္နဲ႔ မတူတဲ့ ေလယူေလသိမ္း၊ ဓေလ့စရိုက္၊ အေခၚအေဝၚေတြ အနည္းငယ္စီ ကြဲျပားၾကပါတယ္။ ရွမ္းမေလးေတြက ရွမ္းသံေလးဝဲလို ၊ ကခ်င္မေလးေတြက ကခ်င္သံေ