Skip to main content

နားမလည္ဘူးအက်ႌ ( သစၥာနီ )

   နားမလည္ဘူးအက်ႌ  

သစၥာနီ

ကြ်န္ေတာ္၀တ္ထားေသာ အက်ႌကို နားမလည္ဘူး အက်ႌ ဟု ေခၚပါသည္။ ထုိအက်ႌ၏ အဆင္မွာ ခါးသက္သက္အရသာ ျဖစ္ပါသည္။
ဉာဏ္တံုးေသာ သိုးေတြမွာ အက်ႌ  မရွိပါ။
စပ္စုတတ္ေသာ ေမ်ာက္ေတြမွာ အက်ႌ  မရွိပါ။
ရန္လုိတတ္ေသာ ေျမေခြးမွာလည္း အက်ႌမရွိပါ။
ထုိ႔ေနာက္....
ထို႔ေနာက္... .... တုိ႔တြင္လည္း အက်ႌ မရွိပါ။
ကြ်န္ေတာ္တြင္ အက်ႌ ရွိပါသည္။ အက်ႌ၀တ္ထားေသာ အက်ႌကို “နားမလည္ဘူးအက်ႌ” ဟု ေခၚပါသည္။ ထုိအက်ႌ၏ အဆင္႔မွာခါးသက္သက္ အရသာ ျဖစ္ပါသည္။

“ရွင္႔ကို ကြ်န္မ နားမလည္ဘူး”  (ကြ်န္ေတာ္ခ်စ္သူက ေျပာခဲ႔သည္)
“ မင္းကို တုိ႔နားမလည္ဘူး” (ကြ်န္ေတာ္႔မိဘမ်ားက ေျပာခဲ႔သည္)
“ ခင္ဗ်ားကို ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ နားမလည္ဘူး” (ကြ်န္ေတာ္႔မိတ္ေဆြမ်ားနွင္႔ ရန္သူမ်ားက ေျပာခဲ႔သည္)
“ကြ်န္ေတာ္ဟာ စာအုပ္တစ္အုပ္မဟုတ္ဘူး” (ကြ်န္ေတာ္က ေျပာခဲ႔သည္။ ျငင္းဆန္ျခင္းအတြက္ ရွက္ရမွန္း မသိေသာ  ကာလမ်ားက ျဖစ္သည္) မည္သူကမွ နားမလည္သည္ျဖစ္ေစ၊ ထုိအက်ႌမွာ ကြ်န္ေတာ္နွင္႔  တုိင္းခ်ဳပ္ထားသည္႔အလား အသားက်ေနၿပီ ျဖစ္သျဖင္႔ ခြ်တ္ပစ္ရန္  မျဖစ္နုိင္ေတာ႔ပါ။


ေဟာဟုိလူကေတာ႔  လမ္းေဘးက ေဘထုပ္ထည္  အ၀တ္ေဟာင္းပံုၾကီးကို  ေမႊေႏွာက္ရွာေဖြလုိ႔ေပါ႔။  စုတ္ဖတ္ဖတ္ ေအာက္သိုးသုိး အနံ႔အသက္နွင္႔ ထုိေစ်းေပါေပါ အက်ႌေဟာင္းမ်ားကို ၀ယ္၀တ္ဆင္ေသာ ထုိလူ၏ ခ်ိဳင္းၾကားထဲတြင္ ေခတ္မရွိေတာ႔ေသာ ႏုိင္ငံေရးက်မ္းစာအုပ္တစ္အုပ္ကို ညွပ္ထားတာ ေတြ႔ရ၏။


ေဟာဟုိလူကေတာ႔ စပ္ျဖဲျဖဲ အဆင္ႏွင္႔ အေရာင္မခုိင္ေသာ အထည္စကို ကိုင္ကာ အပ္ခ်ဳပ္ဆုိင္တြင္ ရပ္ရင္း (ခပ္ပြပြခ်ဳပ္ေပးပါ) ဟု ေအာ္ေနသည္။  ထိုအပ္ခ်ဳပ္ဆုိင္နာမည္က “ေခတ္အႀကိဳက္” ဆုိလား  ဘာလားမသိ။


***********
 ေဟာဟို လူကေတာ႔ မီနီမတ္ကတ္တစ္ခုတြင္  ရယ္ဒီမိတ္အက်ႌ  တစ္ထည္အား  တံဆိပ္ၾကည္႔၍ ၀ယ္ယူေနေလသည္။  ခုလုိ အသင္႔ခ်ဳပ္ၿပီးသားေတြ ၀ယ္၀တ္ရေတာ႔ မပင္ပန္းဘူးေပါ႔ဟု  ေျပာလုိက္ေသးသည္ ထင္ပါသည္။


လူတုိ႔သည္  အက်ႌအမ်ဳးိမ်ဳိးကို ဒီဇို္င္းအမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင္႔  ၀တ္လ်က္ရွိပါသည္။  ပေလတုိး၏ မ်က္စိနွင္႔တူေသာ ၾကယ္သီးေပါက္က်ဥ္းက်ဥ္းမ်ား  မေတာ္ေလာဘနွင္႔ တူေသာ အိပ္ပြပြႀကီးမ်ား  (တစ္ခ်ဳိ႕ အက်ႌမ်ားတြင္ လူမျမင္ေအာင္ တပ္ဆင္ထားေသာ  အိတ္ခုိးမ်ားလည္း ပါေသးသည္။) ဂ်ဳးလီယက္ဆီးဇာ၏ ဓားနွင္႔တူေသာ ေကာ္လာခြ်န္ခြ်န္မ်ား။


သုိ႔ေသာ္  ထုိအက်ႌမ်ားအားလံုးမွာ  ဆင္ျခင္ျခင္နွင္႔  ကိုက္ညီေအာင္ ခ်ဳပ္လုပ္ထားရာ၌မူ အားလံုးတူၾကပါသည္။ (ဥပမာ- ညီညာေသသပ္ေသာ ခ်ဳပ္ရိုးခ်ဳပ္သားမ်ား)  ထုိအက်ႌမ်ားတြင္လည္း  ကြ်န္ေတာ္၏ အက်ႌ  အမည္ (နားမလည္ဘူး) ကဲ႔သို႔ပင္ အနည္းဆံုး အမည္နာမတစ္ခုစီေတာ႔ ရွိၾကပါသည္။ ဥပမာ- အျမင္မက်ယ္ျခင္း၊။ ေလွနံဓားထစ္၊ မစၧရိယစိတ္၊ ငါ အမွန္  စသျဖင္႔  ျဖစ္ၾကပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္႔ အက်ႌအမည္ကေတာ႔  နားမလည္ဘူး ျဖစ္ပါသည္။


ကြ်န္ေတာ္သည္ အေျဖတစ္ခု  ထြက္ရမည္႔ သခ်ာၤတစ္ပုဒ္ မဟုတ္ပါ။ လူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္သည ္  ျပဌာန္းခံ  အရာ၀တၳဳ မဟုတ္ပါ။ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္သည္  မုိးက်လွ်င္  ပြင္႔ရမည္႔ စံပယ္တစ္ပြင္႔ မဟုတ္ပါ။  လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္သည္ အုိင္းစတုိင္း၏  ရီေလတစ္ဗီတီ သီအုိရီ မဟုတ္ပါ။  လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါသည္။  ကြ်န္ေတာ္သည္ ယုတၱိေဗဒ အနည္ထုိင္ေနသည္႔  ဦးေနွာက္မ်ား  စားသံုးရမည္႔ မနက္စာ အာဟာရ တစ္ပဲြ  မဟုတ္ပါ။  လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္သည္ ေငြတစ္ရာေပးသူုတိုိင္းကို အဖံုးဖြင္႔ခြင္႔ ေပးသည္႔ ေရခဲစိမ္ဘီယာ  တစ္ပုလင္း မဟုတ္ပါ။ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါသည္။  ေလာကတြင္ ကြ်န္ေတာ္  အေမွ်ာ္လင္႔ဆံုးအရာမွာ  လူမ်ား၏ နားလည္မႈပင္ ျဖစ္ပါသည္။

ကြ်န္ေတာ္  ၀တ္ေသာ အက်ႌကို “ နားမလည္ဘူး အက်ႌ ”  ဟု ေခၚပါသည္။ ထိုအက်ႌမွာ လူတုိ႔ နားမလည္ႏုိင္ေသာ  ေကာင္းကင္တစ္ခု၊ လူတုိ႔ နားမလည္ႏုိင္ေသာ အေတာင္ပံတစ္စံု၊  လူတုိ႔ နားမလည္ႏုိင္ေသာ အလင္းဓာတ္တစ္စံုတစ္ရာ၊ လူတုိ႔  နားမလည္နုိင္ေသာ  .... နားလည္မႈမ်ားနွင္႔ ခ်ဳပ္ထားေသာ  အက်ႌ ျဖစ္ပါသည္။


ထုိအက်ႌကို ၀တ္ဖုိ႔အတြက္ ကြ်န္ေတာ္  အဖုိးအခ အနည္းငယ္သာ ေပးခဲ႔သည္။ ထုိအဖုိးအခမွာ  လူမ်ား၏ မုန္းတီးျခင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။ (  လူမ်ား၏  မုန္းတီးျခင္းမွာ  ကြ်န္ေတာ႔္အတြက္ ပဲ၀က္မွ်ေလာက္ပင္  မတန္ေသာ အရာ ျဖစ္ပါသည္။) ထုိအက်ႌကို ၀တ္ဆင္ရမည္ ဆုိလွ်င္  သင္သည္  အရည္အခ်င္းသံုးရပ္နွင္႔  ျပည္႔စံုရန္ လိုပါသည္။  ထုိအရည္အခ်င္းမ်ားမွာ...
(၁) လြတ္လပ္စြာ ေတြးေခၚတတ္ျခင္း၊
(၂) လြတ္လပ္စြာ ေတြးေခၚတတ္ျခင္း  ႏွင္႔

(၃) လြတ္လပ္စြာ ေတြးေခၚတတ္ျခင္း  တုိ႔ ျဖစ္ပါသည္။


အထက္ပါ အရည္အခ်င္းမ်ားနွင္႔  ျပည္႔စံုၿပီဆုိလွ်င္ သင္လည္း ကြ်န္ေတာ႔္လို အက်ႌ တစ္ထည္ ရႏုိင္ပါၿပီ။ လုိခ်င္လွ်င္ ေအာက္ပါလိပ္စာအတုိင္း ေတာင္းယူႏုိင္ပါသည္။ လိပ္စာမွာ သင္နွင္႔ အေ၀းဆံုးဟု ဆုိရမည္႔  သင္ကိုယ္တုိင္၏  အသည္းႏွလံုးထဲမွာသာ  ျဖစ္ပါသည္။


သစၥာနီ


(၂၀၀၈  ခုနွစ္ ဂ်ာမန္ဘာသာျပန္ ျမန္မာ၀တၳဳတို ၂၅  ပုဒ္ စာအုပ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။)

Comments

MANORHARY said…
ကိုရဲရဲ႕ နားမလည္ဘူးအက်ီ ၤကို ၿပန္ဖတ္ရလုိ႔
ေက်းဇူးပါ မသိဂီ ၤ ...
ႏွစ္ေခါက္ေလာက္ဖတ္ျပီးမွနည္းနည္းရိပ္မိသေလာက္ပဲရွိတယ္။ ဟဲဟဲ..
PhotoVigor said…
Different ideas..
Love it.
မမtg

နားမလည္ဘူးအကၤ်ီ ဝတ္ခ်င္တယ္
:)
ဟုတ္တယ္ အမ.. အေတာ္နဲ့ နားမလည္ဘူးး
တံုးခ်က္..။

လြပ္လပ္စြာ ေတြးေခၚတတ္ျခင္းးတဲ့..။
အင္းးးး

ေခါင္းကုတ္ေနဆဲ
komin said…
အမမွာ ကိုရဲ စာေတြရွိရင္ ထပ္တင္ေပးပါဦး။
Anonymous said…
၀တၳဳေလးဖတ္ရလို႕ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ အမ။

Popular posts from this blog

၁၁၂၇

ဘဝမှာ အခက်ခဲဆုံး အချိန်တွေကို ကျော်ဖြတ်နေရသလိုပါပဲ.... အားလုံးက ခက်ခဲနေကြတဲ့ကြားထဲ ကိုယ်က ထူးပြီး ခက်ခဲနေတာတော့ မဟုတ်ဘူးပေါ့.....ပတ်ဝန်းကျင်လိုက်ကြီး ခက်ခဲကြပ်တည်းနေကြတာ....အစစ အရာရာပေါ့လေ... ကိုယ်လည်း စိတ်ထဲ အဆင်ပြေမနေဘူး.... နေရတာလည်း လဟုတာ၊ မုဒုတာ ဖြစ်မနေဘူး... အရင်ကလို စိတ်ထဲရှိသမျှ ရေးချနိုင်တဲ့ blog ခေတ်ကို ပြန်လွမ်းလို့ ပြန်လာခဲ့တယ် ဆိုပါေတာ့.... မနေ့...အဲ...ဟို တနေ့လောက်က စပြီး Netflix က ကိုးရီးယားဇာတ်လမ်းတွဲ တခု ကြည့်ဖြစ်တယ်.... ပုံမှန်ဆို တညထဲနဲ့ အကုန်ကြည့်တတ်ပေမဲ့...အဲဒီ့ကားလေးကိုတော့ နားနားပြီး ကြည့်ရတယ်... ပြောရမယ်ဆိုရင် စိတ်ကို ဘယ်နားထားရမှန်းမသိလို့ အချိန်ဖြုန်းနေတဲ့ သဘောပါပဲ... ကိုယ်က ငယ်ငယ်ကတည်းက တက္ကသိုလ်ဘုန်းနိုင် ရဲ့ စာအုပ်တွေဖတ်ပြီး စိတ်ပညာကို  စိတ်ဝင်စားလို့ တက္ကသိုလ်ဝင်ခွင့်တင်တော့ ကိုယ်တိုင်မတင်လိုက်ရဘူး...ဖေဖေပဲ တင်ပေးတာထင်ရဲ့... ပထမ၊ ဒုတိယ၊ တတိယ ဦးစားပေးတွေက သိတဲ့အတိုင်း ဆေး၊ စက်မှုု အီကို၊ ပြီးရင် စိတ်ပညာ လို့ လျှောက်ထားဖြစ်ခဲ့တယ်... အခု အမှတ်တမဲ့ ကြည့်မိတဲ့ ကိုရီးယားကားလေးက တက္ကသိုလ်ဆေးရုံတခု ရဲ့ စိတ်ကျန်းမာရေး unit တခုက သူနာပြုဆရာမလေးကို အခြေခံတဲ့ ဇာတ်လမ်

ဥယ်ာဥ္ေတာ္ထဲက သရက္သီး ငတက္ျပား ..အပိုင္း (၂) (K-မမ ေရးသည္)

တဲြလဲရယ္ ေနပါဦး.. (ပံုေလးကို ဒီကယူပါသည္) “ ဟိတ္ေကာင္ .... မင္းထမီကို ခါးေတာင္းက်ဳိက္လိုက္.. ..ဒီထိုင္ခံုကို ငါ နံရံမွီထားေပးမယ္။ ထိုင္ခံုေဘာင္ကေန ေနာက္မွီတန္းေပၚကိုလွမ္း။ လက္ႏွစ္ဖက္က အဲဒီ သံဇကာကိုဆြဲ။ ဟိတ္ေကာင္ ..... မွန္ေစာင္းနဲ႔ လြတ္တဲ့ေနရာကို ေျပာတာ။ မင္းလက္ေတာ့ မွန္ရွေတာ့မွာပဲ။ ေအး.... ဟုတ္ၿပီ အဲဒီလို ခဏခိုထား။ င ါဒီျပတင္းေပါက္ကို ၿမဲၿမဲကိုင္ထားမယ္။ ညာေျခေထာက္က ျပတင္းေပါက္ေဘာင္ေပၚကို လွမ္းနင္း။ နင္း .....ရဲရဲသာနင္း။ ျပဳတ္က်ရံုအျပင္ ဘာမွမျဖစ္ဘူး။ ဘယ္ေျခေထာက္က တလွမ္းတက္။ ေအး .... ညာေျခေထာက္က ေခါင္းမိုးေပၚခ်။ ညာလက္က ေခါင္ခ်ဳပ္သစ္ကိုဆြဲ။ ဘယ္ေျခကိုပါ တခါတည္း ေခါင္းမိုးေပၚခ်။ ေအး.... ဟုတ္ၿပီ။ ေရာ့ .....ဝါးလံုး။ ဟိတ္ဟိတ္..... အဲဒီအလယ္ေလာက္မွာပဲေန။ ဆက္မဆင္းနဲ႔။ ေတာ္ၾကာ ေခါင္းမိုးေပၚက ျပဳတ္က်ေနလို႔ ေက်ာ္မေကာင္း ၾကားမေကာင္းေတြ ျဖစ္ေနအံုးမယ္။ ဟူး …… နင့္ကိုေျပာရတာ ေမာလိုက္တာ။” ဒုန္း .. ဒုန္း .. ဒ ေရာ … ဘုတ္။ ( ဒုန္း = သရက္သီး ေခါင္မိုးေပၚသို႔ ပထမက်သံ၊ ဒုန္း = ေနာက္တဆင့္ခုန္သံ၊ ဒ ေရာ = သရက္သီး သြပ္ျပားေပၚလိမ့္သံ။ ဘုတ္ = သရက္သီးေျမႀကီးေပၚက်သံ ) “ ဟာ .... ဟိတ္ေကာင္ .... ေခါင္းမိုးနဲ႔ လြတ

မမာက်န္းသူမ်ားအေၾကာင္း။

  ကားေတြ မီးပြိဳင့္မိေနတုန္း လမ္းေဘးမွာ အေပါစား  စကတ္တုိ ညစ္ထပ္ထပ္ေလးနဲ႔ ေမာ္ဒယ္ေလးတစ္ေယာက္လုိ လမ္းေလွ်ာက္သြားတဲ့ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္... တခုခု လဲြေနသလားလုိ႔....ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္မိလုိ္က္ပါတယ္.... စိတ္မေကာင္းစရာ...ဆံပင္ျဖဴျဖဴ အေရေတြတြန္႔လို႔...သူ႔ပံုစံကေတာ႔ တကယ့္ကို ေမာ္ဒယ္ေလးတစ္ေယာက္ cat  walk ေလွ်ာက္သလို  confidence အျပည့္နဲ႔..... ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ ေနပူက်ဲက်ဲထဲမွာ အထပ္ထပ္ ထပ္ထားေသာ အ၀တ္အစားမ်ားက ရာသီစံု အ၀တ္စံု...၀က္၀ံႀကီး တစ္ေကာင္စာေလာက္ ျဖစ္လာတဲ႔  အ၀တ္ထုပ္ၾကားက ခပ္ပိန္ပိန္္ကိုယ္လံုးနဲ႔.... သည္ၾကားထဲ သယ္လာတဲ႔ ဘူးစုတ္ ခြက္စုတ္ ပုလင္းစုတ္ေတြနဲ႔ ကိုယ္႔ကိုယ္ေတာင္ မလဲျပိဳေအာင္ အနုိင္နုိင္ထိန္းရင္မနုိင္.... သူ႔ၾကည္႔ၿပီး ကိုယ္ေတာင္ စိတ္အုိက္ေနာက္ရႈပ္သြားမိရဲ႕။   ဓာတ္ဆီဆုိ္င္မွာ ဆီလာထည္႔တုိင္း  လမ္းလယ္ေခါင္က  ကြန္ကရစ္တံုးေတြကို သူမရဲ႕ ၾကယ္ျမင္လျမင္ နန္းေတာ္ထဲက  အေဆာင္ေတာ္လုိ  သေဘာထား။ အ၀တ္ပိုင္းေလးခင္းလို႔...သူ႔ဆီမွာ  ပလပ္စတစ္ ျခင္းေတာင္းတစ္လံုးေတာ့ ျမင္တယ္.. တခါတေလလည္း ေခါင္းၿမီးၿခံဳၿပီး..ေစာေစာစီးစီး အိပ္တတ္တယ္..သိပ္ခ်မ္းတဲ႔ ရာသီမ်ိဳးေတြမွာေတာင္  သူ ဒီလုိပဲ..စိတ္ခ်လက္ခ် လံုျခံဳစြာ အိ