Notebook of TGN

၂, ၄, ၆, ၈, ၁၀, ၂၀, ၄၀, ၆၀, ? ? ? ......... မျမင္ခ်င့္စဖြယ္ အစဥ္ ညစ္က်ယ္ သည္ အျဖစ္ဆိုးေတြရယ္၊ ေအာ္... ရင္နင့္တယ္။ မရယ္ရ.. ငို မရ မဆို ရ ... ပ်ိဳ မလွ ေျပာမရ... မေဟာရ ၾသခ်ရေလာက္ေအာင္.. ဆိုး၀ါးလွတဲ႔ ဘ၀ေတြရယ္..။ အေၾကာင္းမေကာင္းလို႔ အက်ိဳးမေကာင္းရတာလား.. အေဟာင္းကံေကာင္းေတြေၾကာင့္ အေၾကာင္းဆိုးေတြ ေကာင္းက်ိဳးေတြ ရေနတာလား၊ မ်က္ေစ႔လည္ေစမယ့္ ေလာကဓံတရား...။ ေလာကေစာင့္နတ္ေတြရယ္... သည္အတုိင္းပဲ ၾကည့္ေနေတာ့ရင္ျဖင့္ အမွားက အမွန္ေတြျဖစ္၊ ဓမၼကို အဓမၼျဖင့္ အနုိင္ယူ.. အလင္းေရာင္ကို အေမွာင္ဖံုး.. တေလာကလံုး အမိုက္တိုက္လႊမ္းလို႔ အကုန္လံုး ကန္းကုန္ၾကရေတာ့မယ္.....။   ။ (update: မေန.ညက ဘေလာ.ထဲ သြားမရလုိ႔ ေမးလ္ကေန ပို.စ္လွမ္းတင္လုိက္တာ အဆင္မေျပလို႔ ေနာက္ထပ္ ပံုစံေျပာင္းျပန္ျပင္လုိက္တာပါ...)

ရီေလတီဗီတီ သီအုိရီ ေယာက်ာၤးကေလးမ်ားအဖို႔ တစ္ထြာေသာ ဆံပင္သည္ အရွည္ႀကီးျဖစ္၏။ မိန္းကေလးမ်ားအဖို႔ တစ္ထြာေသာဆံပင္သည္ တုိတုိကေလးျဖစ္၏။ ဘတ္စ္ကားေပၚမွ လူအဖို႔ အင္းစိန္နွင့္ ရန္ကုန္ခရီးသည္ အေ၀းႀကီး ျဖစ္၏။ ကိုယ္ပိုင္ကားေပၚမွ လူအဖို႔ အင္းစိန္နွင့္ ရန္ကုန္ခရီးသည္ နီးနီးကေလးျဖစ္၏။ ေတာင္ေအာက္မွ လူအဖို႔ ထိုလမ္းသည္ အတက္ျဖစ္၏။ ေတာင္ေပၚမွ လူအဖို႔ ထုိလမ္းသည္ အဆင္းျဖစ္၏။ ညအဖုိ႔ ၁၂ နာရီသည္ သန္းေခါင္ယံ ျဖစ္၏။ ေန႔အဖို႔ ၁၂ နာရီသည္ မြန္းတည့္ျဖစ္၏။ လူႀကီးမ်ားအဖုိ႔ အခ်စ္သည္ အတိတ္ျဖစ္၏။ လူငယ္မ်ားအဖို႔ အခ်စ္သည္ အနာဂတ္ျဖစ္၏။          ။ (မင္းလူ ၏ ဦးမင္းလူေကာင္းမႈ အခ်စ္ကဗ်ာစု စာအုပ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။)

သားငယ္ေလး  ဒီေန႔ ေျခာက္နွစ္ျပည့္ၿပီေနာ္.. သားငယ္ကို မေမြးခင္က ေမေမတုိ႔မွာ ကိုကိုမိုးဟန္တစ္ေယာက္ပဲ ရွိခဲ႔တာေပါ့။ ကိုကိုမိုးဟန္ ၅-ႏွစ္.. သူငယ္တန္းတက္မွ သားငယ္ေလး ေမေမတုိ႔ဆီ ေရာက္လာတာေလ...။ ကိုကိုမိုးဟန္ ၂-ႏွစ္ ၃-ႏွစ္ေလာက္အထိကေတာ့ ေမေမ႔မွာ ေနာက္ထပ္ကေလးတစ္ေယာက္ မလိုခ်င္ေတာ့ေလာက္ေအာင္ ပင္ပန္းေနခဲ႔တယ္။ ေမေမလည္း ေနလို႔သိပ္မေကာင္းေတာ့ ေနာက္ထပ္ကေလးေလးလည္း  မလာနုိင္ဘူးေပါ့။ ကိုကို မိုးဟန္ ေလးႏွစ္ေက်ာ္ ငါးႏွစ္ထဲလည္းေရာက္ေရာ.. တစ္ဦးတည္းသားျဖစ္ေနတဲ႔ ကိုကိုမိုးဟန္က ညီေလး ညီမေလးေတြကို သိပ္လိုခ်င္ရွာေနတာ.. အျပင္မွာ ေတြ.သမွ် ကေလးငယ္တိုင္းကို လိုက္ခ်စ္ေနေတာ့တာေလ။   ေမေမလည္း ကေလးေလး တစ္ေယာက္.. အထူးသျဖင့္ သမီးေလးတစ္ေယာက္ေလာက္ေပါ့.. လုိခ်င္သား။  အန္တီေဒါက္တာကို သြားျပၿပီး သိပ္မၾကာခင္ပဲ ကေလးေလး တစ္ေယာက္ ေမေမ႔ဗိုက္ထဲ ေရာက္လာခဲ႔တယ္။ ကိုကိုမိုးဟန္တုန္းက ေလးလေလာက္မွာပဲ သားေလးမွန္းသိခဲ႔ရေပမယ့္ သားငယ္ျဖစ္လာမယ့္ ဒီကေလးေလးကိုလည္း ေမေမတို႔ ႀကိဳမသိခဲ႔ရဘူး။  သံုးလေက်ာ္ ေလးလေလာက္မွာ ultrasound တစ္ခါရုိက္ရတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သားေလးလား သမီးေလးလား မေျပာနုိင္ေသးဘူးေလ..။ ္အန္တီေဒါက္တာနဲ႔ သြားျပတိုင္း ရိုက္ရမလား.. ေမးေ

ဟုိတေန႔ညက က်မ ေတာ္ေတာ္ေမာပန္းစြာနဲ႔ အိပ္ေပ်ာ္သြားပါတယ္။ လူပန္း၊ စိတ္ပန္းနဲ႔ေပါ့။ ရာသီအေျပာင္းအလဲျဖစ္ေနလို႔ မိသားစုတြင္းမွာလည္း ေနထုိင္မေကာင္းေတြျဖစ္၊ ေဘးပတ္၀န္းက်င္က ၾကားရတဲ႔ သတင္းေတြကလည္း သတင္းေကာင္းေတြက ခပ္နည္းနည္းရယ္။ မီဒီယာေတြထဲက နုိင္ငံတကာသတင္းေတြ ၾကည့္လိုက္.. စီးပြားေရး crisis ေတြက ပိုဆုိးသထက္ဆိုးလာ.. ရာဇ၀တ္မႈေတြ မ်ားျပားလာ.. အလုပ္လက္မဲ႔ေတြ ဒုကၡေရာက္ၾကနဲ႔...။ ျမန္မာျပည္ သတင္းေတြမွာေရာ.... ျမန္မာ့အလင္းတုိ႔ ေၾကးမံုတုိ႔ပဲ ဖတ္ျဖစ္ေတာ့ ငတုိ႔ ဗမာျပည္ႀကီးကေတာ့ ေအးခ်မ္းသာယာလွ်က္ပါပဲ.. ပံုမွန္အတုိင္း ေအးေဆးပါပဲ။ ဟုိေတြးသည္ေတြးနဲ႔ က်မလည္း ေမွးကနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားပါတယ္။ က်မတို႔ ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ ထမင္းေစ႔ေတြ တက္နင္းမိရင္ ထမင္းလံုးတေစၦေျခာက္တယ္လို႔ လူႀကီးေတြက ေျပာေလ႔ရွိၾကတယ္။ က်မလည္း ဘေလာ႔ဂ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး မက္ျဖစ္သြားေတာ့ .... +++++++++++++ ပံုကို ဒီကေန ယူထားပါတယ္။ အသံေတြၾကားလုိ႔ က်မလန္႔နုိ္းသြားရတယ္(လို႔ ထင္လုိက္တာေပါ့)။ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ က်မကို လာေခၚတာ..တဲ႔။ ထူးဆန္းတာ တစ္ခုက စိတ္ထဲမွာ သိေနသလုိပဲ..။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ ဆုိေတာ့ ကဗ်ာေရးလုိ႔တဲ႔။ ၆၅၂ ဆိုတဲ႔ ကဗ်ာဆုိပဲ။ က်မ စဥ္းစားရေတာ့ ေတာ္ေတာ္ၾကပ္ေနတယ္။ ရီလည

မိုးေပၚက် ကထိန္တဲ႔။  ေနာက္ဆံုးေန႔ျဖစ္တဲ႔ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည္႔ေန႔က်မွ ကထိန္မရေသးတဲ႔ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြကို ရွာၿပီး ကထိန္ခင္းတာကို မိုးေပၚက် ကထိန္လို႔ ေခၚတယ္ဆိုတာကို KN ေျပာေျပာေနလို႔ သိရပါတယ္။ သိဆို.. သူ နဲ႔ အေၾကာင္းပါတာ ၁၂-ႏွစ္ဆိုေတာ့ အနည္းဆံုး တစ္ဆယ့္ႏွစ္ခါေလာက္ေတာ့ ၾကားခဲ႔ရမယ္ ထင္ပါရဲ႕။ သူက အဲဒီအေၾကာင္းေျပာတုိင္း ေပ်ာ္ရႊင္တက္ၾကြေနတတ္တာကိုး ။ မႀကံဳဖူးေသးလို႔ သူမ်ားအေျပာနဲ႔တင္ သူလည္း ေမွ်ာ္လင္႔ေပ်ာ္ရႊင္ေနမိတာ ေနမွာေပါ့။ ရံုးက စုေပါင္းဘံုကထိန္ခင္းျဖစ္ရင္း ဦးပဥၨင္းတစ္ပါးနဲ႔ စကားစပ္မိပါတယ္။ ျမစ္၀ကြ်န္းေပၚဘက္မွာဆို လျပည့္ေန႔ မနက္အေစာႀကီး ေလွတစ္စင္းနဲ႔ မိုးေပၚက် ကထိန္လိုက္ရွာၾကတဲ႔ အေၾကာင္းေျပာရင္း....။ ေနာက္ၿပီး အခုတစ္ခါ ကထိန္ခင္းျဖစ္တဲ႔ ေက်ာင္းက ေက်ာင္းသက္တမ္း ၅-ႏွစ္အတြင္း အခုအႀကိမ္က ပထမဦးဆံုးအႀကိမ္ ရျခင္း..တဲ႔။ ကထိန္ရဲ႕ အာနိသင္နဲ႔ အက်ိဳးေက်းဇူးေတြ သိရေတာ့ ကထိန္မရတဲ႔ ေက်ာင္းမ်ိဳးကို ရွာၿပီး မိသားစု ကထိန္ခင္းခ်င္လာတယ္။ သူ႔ရဲ႕ မိုးေပၚက် ကထိန္ စိတ္ကူးလည္း အေကာင္အထည္ေဖာ္ခြင့္ရလာခဲ႔တာေပါ့ေလ...။ ဒါနဲ႔ပဲ... ကထိန္အတြက္ လုိအပ္တာေလးေတြ ညတြင္းခ်င္း လုိက္၀ယ္ျခမ္း။ အျပန္ ၈နာရီခဲြ ကိုးနာရီေလာက္မွာ

ႏွေျမာတယ္.... ႏွေျမာတယ္ … တုိင္းျပည္ လူမ်ိဳး ႏုိင္ငံရဲ႕အနာဂတ္ကို ထမ္းပိုးမယ္တဲ့ အဲဒီ့လူငယ္အခ်ိဳ႕ရဲ႕ေခါင္းထဲမွာ တရားမွ်တမႈေတြခမ္းေျခာက္ေနတာကို ႏွေျမာတယ္ ..။ ႏွေျမာတယ္ … ျပည္သူရဲ႕ ေသြးေခၽြးမ်က္ရည္ တတိတိေၾကြေပးခဲ့ရတဲ့ လမ္းေပၚမွာေလွ်ာက္ ရုိက္သြင္းခံထားရတဲ့ တစ္လမ္းသြားဦးေနွာက္နဲ႕ ေအာက္ကို တစ္ခ်က္ေလးေတာင္ငံုမၾကည့္တဲ့သူေတြကို ႏွေျမာတယ္ …။ ႏွေျမာတယ္ … အဆင့္ျမင့္ပညာရပ္ေတြကို အဆင့္ျမင့္ႏုိင္ငံေတြမွာသင္ယူ အညြန္႕တလူလူနဲ႕ လူေတာ္ေတြ … လူေကာင္းေတြျဖစ္မလာတာကို ႏွေျမာတယ္ …။ ႏွေျမာတယ္ … မတရားမႈေတြကို ေထာက္ခံ အမွန္ကိုအမွား အမွားကိုအမွန္ အျမင္အာရံုေတြမွာ ေမာဟအေမွာင္ေတြခံေနတဲ့  ျမင္ရက္နဲ႕ကန္းေနတဲ့ မ်က္လံုးေတြကို ႏွေျမာတယ္ …။ ဘုန္းမင္းဇြန္ ဒီကဗ်ာေလးကို က်မ တစ္ခါတင္ျပီးသားပါ။ အခုတစ္ခါ ထပ္တင္ပါရေစ... နွေျမာတယ္.. နွေျမာတယ္.. ရင္ထဲမွာ မခ်ိလြန္းလို႔...  အႏွစ္ နွစ္ဆယ္နဲ႔ ေျခာက္လ တဲ႔... ဘာျဖစ္လို႔...ဘာျဖစ္လို႔လဲ.. ဘာျဖစ္လို႔ပါလဲ....။

ေဒၚမမ လာေပးတဲ႔ ကြန္မက္ေလးကို အမွတ္တရ သဇင္(၁)ရဲဲ. ျဖည့္စြက္ခ်က္အျဖစ္ တင္လုိက္ပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ေျပာတာ.. မမ တုိ႔ကေတာ့ မပါရင္ ပဲြမစည္ဘူးလို႔.....ေက်းဇူး သူငယ္ခ်င္းေရ... ************ သိဂႍေရ... တခ်ိဳ႕ေတြကို ျဖည့္ေရးလုိက္ပါတယ္။ သူခိုးက တစ္ရက္တည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ေန႔တိုင္းလာတာပါ။ သူခိုး သူခိုးလို႔ ေအာ္ရင္ slow motion နဲ႔ ေျပးျပပါတယ္။ တခါတေလ စာက်က္ေနသူေတြကို ခဲလံုးနဲ႔ ေပါက္ၿပီး စ တတ္ပါေသးတယ္။  ဂုမာၻန္တစ္ေထာင္ (ေသာ႔ခေလာက္ အထပ္ထပ္ခတ္ၿပီး) ေစာင့္ၾကပ္ထားတဲ႔ သဇင္ေဒ၀ီ မင္းသမီးေလးမ်ားမွာ ဘာမွ မတတ္နုိ္င္ပဲ သူခုိး ေျပာင္ျပတာကိုပဲ ၾကည့္ေနရတာေပါ့။  ေနာက္ေန႔ေတြမွာေတာ့ သူငယ္ခ်င္း ေယာက်ာၤးေလးေတြကို ေျပာျပေတာ့ သူတို႔က ငါဟဲ႔ ေယာက်ာၤး ဆုိၿပီး အစြမ္းျပခ်င္ခ်င္ဆိုေတာ့ (သူတို႔ ၾကိဳးစားေနတဲ႔ အေဆာင္သူ အေခ်ာအလွေလးေတြကိုလဲ သူတို႔မွာ အားကိုးေလာက္တဲ႔ အရည္အခ်င္းေတြ ရွိေၾကာင္းလည္း ျပရာေရာက္တာေပါ႔၊  ရန္မ်ိဳးေအာင္ေရ.. ဟုတ္တယ္ ဟုတ္..  ေအာင္လြင္ကေတာ့ ၀န္ခံမွာပါ..) ေဟ႔.. ဒီည သူခိုးလာရင္ ငါတို႔ကို ေအာ္ေခၚလုိက္။ ငါတုိ႔ ဒူးယား၊ ပုပၸား မွာ ရွိတယ္ေပါ့။ သူတို႔ အုပ္စုနဲ႔ သူ အသီးသီး မွာထားၾကတာေလ။ သူခုိးကလဲ မပ်က္မကြက္ လာတာပါပဲ။ ဘ

သူမ်ားေတြ ေက်ာင္းအေၾကာင္းေတြ ေရးၾကတဲ႔ အခါ.. က်မလည္း က်မတုိ႔ရဲ႕ ပထမဆံုး ဘူမိနက္သန္ ေနရာမွန္ေလး ျဖစ္တဲ႔ သဇင္ေဆာင္ေလးကို ျပန္သတိရမိပါတယ္။ က်မခ်စ္တဲ႔ သဇင္ေဆာင္အေၾကာင္းေတာ့ သတိတရ ျပန္ေရးခ်င္ပါတယ္..။ ဒါေပမယ့္ ေရးစရာေတြက ရွားပါးေနသလုိလိုု..။  တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ပထမဦးဆံုးအေတြ.အၾကံဳေတြကို လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက အမွတ္တရ သတိရေနတတ္ပါတယ္.. ဒါေၾကာင့္သူမ်ားေတြ အေျပာအရေတာ့ ရည္းစားဦးကို ေျမးဦးရတဲ႔ အထိ မေမ႔ဘူးဆိုပဲ.. ဟဲဟဲ.. ဆုိင္မဆုိင္ေတာ့ မသိဘူးေလ.. (က်မေတာ့ အဲဒီအထဲမပါပါဘူး။) ၾကီးမားခန္းညားလွတဲ႔ အာအုိင္တီ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးမွာထက္ မိဘအိမ္အစား ေနထိုင္ခဲ႔ရတဲ႔ အေဆာင္ေလးမွာ က်မေတာ့ ပိုေပ်ာ္ခဲ႔သလုိပါပဲ။ တဦးတည္းေသာ သမီးမိန္းကေလးျဖစ္လို. တစ္ေယာက္တည္း ေနတတ္ခဲ႔ေပမယ့္ အေဆာင္မွာဆိုရင္ေတာ့ ညဖက္မွာဆုိ ရြယ္တူ သူငယ္ခ်င္းမိန္းကေလးေတြနဲ႔ စာအတူတူ က်က္လုိက္၊ ေကာ္ဖီ အတူေသာက္လိုက္၊ လက္ဖက္သုပ္ေတြ စုစားခဲ႔ၾကတဲ႔ အားလံုးက မိေ၀းဖေ၀း လာေနထုိင္ၾကတာမို႔ တေယာက္ကို တေယာက္ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ညိွညိွနႈိင္းႏိႈင္းနဲ႔ အျပိဳင္အဆုိင္ဆိုတာ မရွိသေလာက္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းခဲ႔ပါတယ္။ က်မတို႔ အေဆာင္ေရာက္ကာစ ေက်ာင္းက ျပန္လာရင္ ညေန ပါလာခ်ိန္ ကို္ယ့္ဆီလာမယ့္ ဧည

အားက်မိတယ္.... တခ်ိဳ.ကလည္း ဘယ္ေနရာျဖစ္ျဖစ္ အံ၀င္ဂြင္က်...အဆင္ေျပေျပေလး..၊ တခ်ိဳ.ကလည္း ေနရာတို္င္း မဟုတ္ေတာင္ ေနရာတခ်ိဳ.မွာေတာ့ အခ်ိဳးတက် ရွိေနနုိင္ေသးရဲ႕။ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ အဆင္ေျပဖို႔ ဟန္ေဆာင္ျခင္း မ်က္နွာဖံုးစြပ္စရာလုိေပမယ့္. .. တခ်ိဳ႕က်ျပန္ေတာ့လည္း  ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ကိုယ္ပိုင္စတုိင္လ္ေတြနဲ႔.... ကိုယ့္က်ေတာ့ အရာရာတို္င္း အံမ၀င္ ခြင္မက်ေအာင္ တမင္တကာမ်ား ဘာသာ ဖန္တီးေနမိျပန္သလား.... ျဖစ္ခ်င္တာ ျဖစ္ၾကစတမ္းဆို... ကိုယ္ ဂ်ိဳကာ တစ္ေကာင္ေတာ့ ျဖစ္စမ္းခ်င္ရဲ. ကိုယ္ပိုင္တန္ဖိုး မရွိေတာင္မွ လုိေနတဲ႔ ေနရာ အစားထုိးဖုိ႔... ကိုယ့္ကို ျမင္ရင္ ေပ်ာ္ရႊင္သြားေစဖို႔... ထိုးထုိးေထာင္ေထာင္ မာန္မေယာင္ပဲ လူေတြရဲ႕ လိုအင္ေတြ ျဖည့္စြမ္းခ်င္မွာ အလုိလုိ ေနေပ်ာ္ေနတဲ႔ သူ... ကိုယ္စိတ္ကို ကိုယ္သိမ္း မယိိမ္းမယိုင္ ထိန္းသိမ္းနုိင္စြမး္တဲ႔သူ... ခုမ်ားေတာ့ေလ.... ကို္ယ့္ကိုကုိယ္လည္း ေနလို႔ မေပ်ာ္... ကိုယ့္ေဘးနားက လူေတြကိုလည္း ေပ်ာ္ေအာင္မထားနုိင္... မပိုင္ဆိုင္တဲ႔ ေနရာေလးေတာင္ စြန္႔လႊတ္ရမွာစိုး... ဘာမဟုတ္တာေလးနဲ႔ မာနေတြ ေထာင္လႊား.. ေဒါသေတြ ဗလပြ.. ေမာဟေတြ အနႏၱနဲ႔... ပုထုဇဥ္ပဲ.. ေသာတာပန္ေတာင္ ေဒါသ က်န္ေသးတာပဲ

ေရႊ႕ေျပာင္းအိပ္မက္ ေအာင္ေ၀း ႏုိ၀င္ဘာ ၄၊ ၂၀၀၈ ဧရာ၀တီမွ မစၥစၥပီသို ့ ငမိုးရိပ္မွ မစ္ရွီဂန္သို ့။ မုဆုိးေတြ စည္းပ်က္ေတာ့ ယာခရုိးက ခ်ိဳးလင္းျပာ ငွက္ကေလးလည္း လြတ္ရာေျပးရတာေပါ့။ တရားမမွ်တတဲ့အခါ ဘ၀ဟာမလုံျခံဳပါဘူး။ ေရႊ၀ါေရာင္ ညညေတြမွာ ခဏခဏေျပာင္းေျပာင္းအိပ္ရတဲ့ ပုန္းခိုက်င္းကေလးေတြ။ ေျပးေနတဲ့ လူရဲ့စိတ္ဟာ ေလးလံလြန္းလွပါရဲ့။ အိပ္မက္ကို မစြန္ ့လြတ္ႏုိင္ဘူး သြားေလရာ အပင္ပန္းခံ လြယ္လြယ္သြားရတယ္။ ခုလည္းပဲ ကိုယ့္၀ပ္က်င္းကေလးထဲကိုယ္ ကိုယ့္အိပ္မက္နဲ ့ကိုယ္။ မေပ်ာ္ပါဘူး တတိယနိုင္ငံဆိုတာ ပထမႏိုင္ငံမွမဟုတ္တာ။ ။ ေအာင္ေ၀း (ေအာက္တိုဘာ ၁၀ - ၂၀၀၈) (နုိ၀င္ဘာလ ၄ ရက္၊ ၂၀၀၈ မိုးမခ မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္)

လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ဆုိင္ရာ ဆုိင္ရာ အစဲြအလမ္းေလးေတြ ရွိတတ္ၾကပါတယ္။ ေဒသစဲြ၊ လူမ်ိဳးစဲြ မွသည္.. အစဲြအလမ္းေပါင္း မ်ားစြာေပါ့။ က်မတို႔ သိထားခဲ႔ ေနထားခဲ႔ ကြ်မ္း၀င္ထားခဲ႔တဲ႔ ေနရာေဒသေတြကို လုိက္ၿပီး bias ေလးေတြမ်ား တခါတေလ ျဖစ္မိတတ္သလားလုိ႔႔ပါ။  က်မလည္း ကိုယ္ေပ်ာ္ခဲ႔တဲ႔ အရပ္ေဒသက အရိပ္ေလးေတြ ေတြ႔ရင္ကို သတိတရ ရွိတတ္ေနဆဲ...။ စက္မႈတကၠသိုလ္မေရာက္ခင္ကတည္းက ငယ္ငယ္က ၾကည့္ဖူးတဲ႔ ပ်ံသာ ပ်ံပါ ထက္အာကာသို႔ ရုပ္ရွင္ထဲက မင္းသမီး ေစာျမတ္သႏၱာ Building One ေလွကားအဆင္းမွာ မူးလဲတဲ႔ေနရာ... အဲဒီတုန္းက အဲဒီေက်ာင္းႀကီးရဲ႕ ခမ္းနားပံုကို သေဘာက်ခဲ႔လုိ႔ေပါ့။ အစဲြအလမ္း မကင္းနုိင္ေသးတဲ႔ က်မနဲ႔ ဂ်ီေဟာသူ ျဖစ္ခဲ႔သူမ်ားအတြက္...၊ ဂ်ီေဟာသူ မျဖစ္ခဲ႔လဲ စက္မႈတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူျဖစ္ခဲ႔သူေတြအတြက္..၊  ေနာက္... တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘ၀ အမွတ္တရ အျဖစ္ စာေရးဆရာမ မစႏၵာရဲ႕ ဂ်ီေဟာသူ ကို တင္လုိက္ပါတယ္။ (ေလးေနရင္ေတာ့ သည္းခံေနာ္..) Ma Sanda- G HALL THU Get your own at Scribd or explore others: Literature Novels