Notebook of TGN

ဒီေန႔ ေန႔လည္ က်မတို႔ ထမင္းဆိုင္မွာ ေန႔လည္စာ သြားစားခဲ့ၾကပါတယ္...။ သားငယ္ကို ႀကိဳၿပီးမွ စားရတာမို႔လို႔ ကေလးအငယ္ နွစ္ေယာက္ က်မတို႔နဲ႔ အတူ ရွိေနခဲ႔ပါတယ္။ သမီးငယ္ကေတာ့ ကားေပၚမွာကထဲက အိပ္ေပ်ာ္ေနလို႔ ထမင္းဆိုင္ေရာက္ေတာ့ ေဘးမွာ ခ်ၿပီး သူ႔အေဖေပါင္ေပၚေခါင္းအံုး အိပ္ေနပါတယ္။ သားငယ္ကေတာ့ ထမင္းစားၿပီးသားမို႔ ထမင္းမစားေတာ့ဘဲ အေအးေသာက္မယ္လို႔ ပူဆာပါတယ္။ ဒါနဲ႔ မက်ည္းေက်ာက္ေက်ာယ္တုိက္... ခဏေနေတာ့ .. သူ႔မ်က္နွာ ပံုစံ ၾကည့္ရတာ မအီမလည္နဲ႔မို႔.. သားငယ္... အီးအီးပါခ်င္တာလား... ဆိုေတာ့ ေခါင္းညိတ္ျပပါတယ္...။ ဒါနဲ႔ ဆိုင္က ေရအိမ္က ခပ္သန္႔သန္႔ဆိုေတာ့ က်မပဲ သူ႔ လို္က္တည္ေပးရပါတယ္။ အထဲေရာက္ေတာ့ သူက အေမပ်င္းမွာ စိုးလို႔လားမသိ...။ စကားေတြ ေလွ်ာက္မ်ားေနပါတယ္။ က်မလည္း ၾကာေတာ့ သိပ္စိတ္မရွည္တာနဲ႔ .. ျမန္ျမန္လုပ္ သားငယ္ရယ္... စကားေတြ သိပ္မမ်ားေနနဲ႔ ... လို႔ ဆိုေတာ့ ျငိမ္သြားပါတယ္... ။ သူ႕စကားသံတိတ္သြားေတာ့ ေရအိ္မ္ အျပင္ဘက္မွာ ဆုိင္က ကေလးေတြ။ စားပဲြထိုးေတြ ထင္ပါရဲ.။ စကားေျပာေနတဲ့ အသံေတြ ၾကားေနရျပန္ပါတယ္။ မသဲမကြဲေပမယ့္ အာဇာနည္ဆိုတာ.... အာဇာနည္.... အာဇာနည္ဆိုတာ ဆိုတဲ့ စကားလံုး ထပ္ခါတလဲလဲ ၾကားေနေတာ့ ... က်မ စိတ္၀င္စား

ဒီကမာၻေပၚမွာ က်မ အမုန္းဆံုး သတၱ၀ါက အဲဒီသတၱ၀ါပဲ ျဖစ္မယ္ ထင္တယ္...။ အဲ.. မုန္းတယ္ ဆိုတာကလည္း တျခားအခ်ိန္ေတြမွာဆို အဲဒီေလာက္မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ က်မ အိပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူလာၿပီဆို က်မ ဘယ္လိုမွ ဆက္အိပ္လို႔မရေတာ့ပါဘူး။ က်မက ငယ္ငယ္ထဲက အအိပ္ဆတ္တယ္လို႔ ေဖေဖတို႔ ေျပာဖူးပါတယ္။ အမ်ိဳးသားကေတာ့ သူ အိပ္ခ်င္ၿပီဆိုရင္ ဘယ္လို ပတ္၀န္းက်င္မွာ ျဖစ္ျဖစ္ ေပ်ာ္ေအာင္ အိပ္တတ္တာ (မဟုတ္...) အိပ္ကို ေပ်ာ္သြားတတ္သူပါ..။ ဘယ္လို အေႏွာင့္အယွက္မ်ိဳးကမွ သူရဲ႕ အင္နားရွားကို ဖ်က္ဆီးဖို႔ မလြယ္ကူပါဘူး။ က်မက်ေတာ့ နဂိုကတည္းက အအိပ္ဆတ္ရတဲ့ အထဲ က်မမုန္းတဲ့ အဲဒီသတၱ၀ါ လာလို႕ကေတာ့ တညလံုး သူနဲ႔ hide and seek ေဆာ့ေနရသလုိပါပဲ။ တကယ္တမ္းက်မက အဲဒီအသံမ်ိဳးေတြကို သည္းမခံနုိင္တတ္တဲ့ phobia တမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိေနတာထင္ပါရဲ.။ သူ လာၿပီး ဟိုကိုက္ သည္ကိုက္ လုပ္တတ္အသံ။ အသံေလးေတြကေတာ့ က်ယ္လည္း မက်ယ္လွပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ က်မအတြက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ အခံရခက္တဲ့ အသံပါပဲ။ က်မတို႔ အိမ္ကေလးကို အပိုင္း သံုးပိုင္း ခဲြလို႔ရမယ္ထင္ပါရဲ.။ ဧည့္ခန္းရယ္၊ မီးဖိုေခ်ာင္ရယ္ အေပၚထပ္က အိပ္ခန္းရယ္ပါ။ အရင္ကေတာ့ သူတို႔ေတြ သိပ္မမ်ားေသးေတာ့ က်မတို႔ဘက္က ကာကြယ္ထိန္းသိမ္းလို႔ နုိင္ပါေသးတယ္။

ထာ၀စဥ္ တင္မိုး ဇူလိုင္ ၂၈၊ ၂၀၀၈ မျမင္ရလည္း သင္က ရဲေဘာ္ပင္။ မၾကားရလည္း အနားက ရဲေဘာ္ဟာ သင္။ မေတြ႔ရလည္း မေန႔က အတိုင္းပင္။ သစၥာ မပ်က္ ေအာက္ေမ႔လ်က္ႏွင္႔ တသက္သက္ပ လြမ္းဆြတ္တ ကာ ဘ၀ကို ျမွဳပ္ အလုပ္လုပ္သည္ ၀ိမုတၲိလမ္း ထာ၀စဥ္။ ။ - ( ဒီကဗ်ာေလးဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေနအိမ္မွာ အက်ဥ္းက်စဥ္ကာလတုန္းက ကဗ်ာဆရာၾကီး ဦးတင္မိုး ေရးခဲ႔တဲ႔ ကဗ်ာေလးပါ။ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္ေလာက္ကလို႔ ထင္ပါတယ္။ ဆရာက အဲဒီကဗ်ာ ေရးျဖစ္တဲ႔ အေၾကာင္းေလးကို စာေပေဟာေျပာပြဲတခုမွာ ေျပာျပခဲ႔ပါတယ္။ "ေဒၚစုကို မျမင္မေတြ႔ရတာ ၾကာလို႔ ျမင္ခ်င္ ေတြ႔ခ်င္စိတ္ အင္မတန္ေပါက္တယ္ တဲ႔။ ဒါေပမဲ႔ သူ စိတ္ေျဖလိုက္ပါတယ္ တဲ႔။ မျမင္ရလည္း ကိစၥ မရွိပါဘူး၊ မေတြ႔ရလဲ ကိစၥ မရွိပါဘူး တဲ႔။ သူ႔ကို သတိရ လြမ္းဆြတ္စိတ္နဲ႔ သူျဖစ္ေစခ်င္တဲ႔ လြတ္ေျမာက္ရာ လမ္းကို အလုပ္လုပ္ရင္း စိတ္ေျဖလိုက္ပါတယ္ တဲ့ …" ဒီကဗ်ာေလးကို ေ၀မွ်ေပးတဲ့ မိုးခ်ဳိသင္း ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။) မိုးမခ စာမ်က္နွာမွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။

GITANJALI " Song Offerings" Rabindranath Tagore Where the mind is without fear and the head is held high;   Where knowledge is free; Where the world has not been broken up into fragments by narrow domestic walls; Where words come out from the depth of truth; Where tireless striving stretches its arms towards perfection; Where the clear stream of reason has not lost its way into the dreary desert sand of dead habit; Where the mind is led forward by thee into ever-widening thought and action-- Into that heaven of freedom, my Father, let my country awake. This is my prayer to thee, my lord--strike, strike at the root ofpenury in my heart. Give me the strength lightly to bear my joys and sorrows. Give me the strength to make my love fruitful in service. Give me the strength never to disown the poor or bend my kneesbefore insolent might. Give me the strength to raise my mind high above daily trifles. And give me the strength

က်မနဲ႔ မိုးစက္မ်ား အလင္းေရာင္က မွိန္ေနသလိုပဲ...။ လုပ္လက္စ အလုပ္ကို ခဏနား၊ ကြန္ပ်ဴတာ မ်က္နွာျပင္က အၾကည့္ခြာျပီး မီးေခ်ာင္းႏွစ္ေခ်ာင္းထြန္းထားတဲ့ မ်က္ႏွာက်က္ကို ေမာ့ၾကည့္မိတယ္။ အင္း... မီးေခ်ာင္းေတြလဲ လင္းသားပဲ...။ ေနပါဦး..။ အျပင္ဘက္ကမ်ား...။ ခန္းဆီးကေန အျပင္ဘက္ကို ဟ ၾကည့္လိုက္ေတာ့...မိႈင္းညိဳ.ေနတဲ့ မိုးေကာင္းကင္ရယ္... ခုန္ေပါက္ဆင္းလာေနတဲ့ မိုးေရစက္ေတြရယ္...။ ဘယ္အခ်ိန္ကမ်ား ရြာေနတာပါလိမ့္..။ လမ္းမေပၚမွာေတာင္ စီးဆင္းလာတဲ့ မိုးေရေတြေတာင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားေနၿပီပဲ။ က်မ ထုိင္တဲ့ ရံုးခန္းရဲ. အျပင္ဘက္မွာ ဘတ္စ္ကား မွတ္တိုင္ ရွိပါတယ္။ မွန္သားျပင္နဲ႔သာ စည္းျခားထားလို႕ အျပင္္ကို က်မ လွမ္းျမင္ရသလို... အျပင္ဘက္၊ လမ္းေပၚကျဖတ္သြား ျဖတ္လာေတြကလည္း ခန္းဆီး မကာခင္တုန္းကေတာ့ အထဲကို လွမ္းျမင္ေနရပါတယ္။ နဂိုကထဲကိုက ရွိသမွ်တံခါးေတြ ပိတ္၊ ခန္းဆီးေတြတပ္၊ သူမ်ားေတြ ျမင္မွာ မၾကိဳက္တတ္တဲ့သူမို႔ .. သည္ေနရာမွာ ရံုးခန္းထုိင္ဖို႔ အရင္ကေတာ့ အင္တင္တင္ရယ္ေပါ့။ တကယ္တမ္း ထုိင္ျဖစ္ေတာ့လည္း သူတို႔က ကိုယ့္ၾကည့္၊ ကိုယ္က သူတို႕ကို ျပန္ၾကည့္။ အလွဴခံေတြကလည္း မွန္နားမွာ လာရပ္၊ ပန္းသည္ေတြကလည္း ပန္းေတြ လာေရာင္းနဲ႕ ဆိုေတာ့ နဲနဲေတာ့ စိတ

ဒီ၀တၳဳေလးကေတာ့ က်မ သေဘာက်တဲ့ စာေရးဆရာ မင္းလူရဲ႕ လက္ရာပါ။ ဒီမွာေတာ့ အေၾကာင္းအရာေလးကို သေဘာက်တာပါ။ ဖတ္တုိင္းလည္း ၾကက္သီးထ မိပါတယ္။ ဒီလိုမ်ဳိး အေၾကာင္းအရာေတြကေတာ့ ဖတ္ဖူးေနပါတယ္။ တကယ့္ကို အားက်စရာပါပဲ။ အခုေတာ့ ဆရာ့ အေမွာင္ရဲသူမ်ားထဲက သံုးပိုင္းကို တပိုင္းကိုပဲ စ တင္လုိက္ပါတယ္။ က်မတို႔လည္း အေမွာင္ထဲကေန အလင္းမွာ လမ္းဆံုးသင့္တဲ့ သံသရာခရီးသြားေတြပဲ ျဖစ္သင့္ပါတယ္ေလ… အေမွာင္ရဲသူမ်ား (၁) မင္းလူ လူနာသည္ မီးစာကုန္ ဆီခမ္း အေျခအေနသို႔ ေရာက္ေနျပီ။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ လုပ္သက္ရွိလာၿပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဒီလူနာသည္ ရက္ပိုင္းအတြင္း ကြယ္လြန္ေတာ့မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေဒါက္တာထြန္းညြန္႔ သိေန၏။ တျဖည္းျဖည္း ဆုတ္ယုတ္လာေနေသာ အေျခအေနကို အေတြ႕အၾကံဳအရ ရိပ္စားမိေနသည္။ သို႔ရာတြင္ သူအံံ့ၾသေနမိတာ တစ္ခုရွိ၏။ လူနာသည္ ရုပ္ပိုင္းအရ အေျခအေနမေကာင္းေတာ့ေသာ္လည္း စိတ္ပုိင္းကေတာ့ လူေကာင္းပကတိ ျဖစ္ေနေသးျခင္းပင္။ သတိလက္လြတ္ လံုး၀မရွိ၊ ကေယာင္ကတမ္း မျဖစ္။ ၾကည္ၾကည္လင္လင္ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းပင္ ျဖစ္၏။ အံ့ၾသဖို႔အေကာင္းဆံုးကေတာ့ ေ၀ဒနာခံစားရဟန္ လံုး၀မျပျခင္းပင္။ ညည္းညဴျခင္း မရွိ။ ေသဆံုးကာနီး လူမမာတစ္ေယာက္ ျဖစ္တတ္ေသာ လကၡဏာမ်ား မျပ။ “ အေမမွ်င္ ေနသာရဲ.လာ

ဒီေန႕ ဥပုသ္ေန႔ျဖစ္လို႔ က်မတို႕ေတြ ၀ါတြင္းကာလတြင္းေတာ့ ဥပုသ္ေန႔တိုင္း ကိုးပါးသီလေစာင့္ထိန္းဖို႔ စိတ္ကူးထားပါတယ္။ ကိစၥမ်ားေျမာင္လူတို႔ေဘာင္ထဲမွာမို႔ လုပ္ရမယ္မွန္း သိလ်က္သားနဲ႔ ဟုိအေၾကာင္းျပ၊ သည္အေၾကာင္းျပနဲ႔ ဆင္ေျခေတြ မ်ားေနခဲ့ပါတယ္။ သြားရမဲ့လမ္းလည္း သိတယ္၊ လမ္းေၾကာင္းကိုလည္းျမင္ေနရတယ္၊သည့္အျပင္ တျခားတစ္လမ္းမရွိဘူး ဆိုတာလည္း ႏွစ္ႏွစ္ကာကာယံုၾကည္ေနပါလွ်က္ကယ္နဲ႔ေနာ္... ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ထိ အခ်ိန္ဆဲြတတ္တဲ့ အက်င့္ေၾကာင့္နဲ႔ေတာ့ တကယ့္ကို ခက္ေနပါတယ္။ လူဆိုတဲ့ သတၱ၀ါကလည္း မေကာင္းမႈမွာပဲ ေမြ.ေလ်ာ္ေနတတ္တာကိုး။ အခုေတာ့ ဓမၼဒါနအျဖစ္ ဖတ္၊ မွတ္ ႏွလံုးသြင္းစရာ ဆရာေတာ္ၾကီးေတြရဲ႕ ၾသ၀ါဒတရားပို႔စ္ကေလးေတြ တင္လိုက္ပါတယ္။ သတၱ၀ါမွန္သေရြ႕ တရားေတြ႕၊ ျငိမ္းေအးၾကပါေစ .... မႏၱေလးတိုင္း၊ တံတားဦးၿမိဳ႔နယ္သူငယ္ေတာ္ရြာ ေတာရ ဆရာေတာ္၏ ေန႔စဥ္ေဟာျပ ၾသ၀ါဒတရား အားထုတ္ရျခင္းအေၾကာင္း ဘုန္းႀကီးတို႔ ေယာဂီသူေတာ္စင္ေတြ ဘာေၾကာင့္ တရားအားထုတ္ရတာလဲလို႔ ေမးရင္အရိယာ သူေတာ္ေကာင္းႀကီးေတြ ျမင္ေတာ္မူ၊ ရေတာ္မူတဲ့ သႏၱိသုခ နိဗၺာနဓာတ္(အျငိမ္းဓာတ္) ႀကီးကို ရၿပီး အို၊ နာ၊ေသ ဇာတ္ အျမစ္ျပတ္ခ်င္လို႔ တရားအားထုတ္ျခင္း ျဖစ္တယ္လို႔ ေျဖရပါလိမ့္ယ္။ အက်ဥ္းခ

ငါဟာ ငါမဟုတ္...တဲ့ ေမာ္ဒန္ကဗ်ာတပုဒ္လိုပဲ နားလည္ဖို႔ ခက္ခဲေနဆဲ... ေရးခ်င္သလိုေရး ေရးျဖစ္ဖို.သာ အဓိက....တဲ့။ ဘ၀ ဆိုတာ ဘာလဲလိုမ်ား ငါ႔ လာ မေမးနဲ႔။ ငါေန ေနတာ ငါ့ဘ၀ လား။ ေပ်ာ္သလား ေလ။ ျဖစ္တည္ျခင္းအတြက္ ေပ်ာ္ေနရရင္ ပ်က္သြားေတာ့ရင္ ငိုရမွာလား။ သုခ ဆိုတဲ့ ဆင္းရဲျခင္းကို တြယ္ဖက္ထား၊ ဒုကၡ ဆိုတဲ့ ဆင္းရဲျခင္းကိုေတာ့ ဟို....အေ၀းဆံုးေမာင္းထုတ္ပစ္။ အေကာင္းတကာ့အေကာင္းဆံုးေတြ အကုန္လံုး လိုခ်င္တာ ေလာဘႀကီးသူေတြ အလုပ္...။ အဲ.....ငါ့အလုပ္။ ဒါေတြ႔ရင္ ဒါထည့္၊ ဒီလိုဆိုရင္ ဒါ လုပ္။ ပံုေသနည္းေတြလို အလြတ္က်က္မွတ္ရတာ ေက်ာင္းသင္ခန္းစာေတြမွာပဲ ရွိမယ္ထင္ခဲ့။ အခုေတာင္ ေရာဂါတျခား ေဆးက တျခား ရယ္..။ မသိကိန္း တစ္လံုး၊ မသိကိန္း ႏွစ္လံုး.. ေလးလံုး.. ရွစ္လံုး.. မေရတြက္နုိင္ေတာ့။ ပြားလာလိုက္တာ.. ဘိုးဘုိးေအာင္ရဲ. ၀ ေတြလိုလား။ AP, GP, Combination, Permutation, Exponential.. ဘာေတြလဲ မေမးနဲ.ေနာ္... ငါဘာမွ မသိ ငါသိတာ ... ငါ သိတာ ... ဘာရွိေသးသလဲ.. ဟင္။ ငါသိတာ ဘာမွ မသိျခင္း။ ၾကံဳလာသမွ်ေတာ့ စုန္လမ္းအတိုင္းသာ ေမ်ာသြားလိုက္၊ သည္အေကြ.မွာ သည္တက္နဲ႔ ေလွာ္၊ ဟိုအေကြ.မွာ ဟိုတက္နဲ႔ေလွာ္ လမ္းဆံု ေရာက္ရင္ ခဏေလာက္ရပ္ ဘယ္ညာအေရွ့ အေနာက္၊ ဘယ္ဆက္

က်မတို႔ ဒီေန.မနက္က ပန္းဆိုးတန္း ေလာကနတ္ခန္းမမွာ ခင္းက်င္းျပသေနတဲ့ မုန္တုိင္းကနုိးထျခင္း ကာတြန္းျပပဲြကို ေရာက္ခဲ.ပါတယ္။ ေစာေနေသးလို. ဟုိနားသည္နား လမ္းေလွ်ာက္ျပီး ေစာင့္ေနရပါေသးတယ္။ က်မတို႕ေက်ာင္းက ကာတြန္းေဘာက္စ္ကေလးမွာ သြားသြားေမာ့ရတာေလးေတာင္ သတိရေနမိေသး။ ၀င္၀င္ခ်င္း ညာဘက္ျခမ္းမွာ ဆရာေအာ္ပီက်ယ္ရဲ. ကာတြန္းကားကို အရင္ေတြ.ေတာ့ ျပံဳးမိလုိက္ရပါတယ္။ သၾကားမင္းကို လက္လဲ မတည့္ပဲနဲ.လို. သူ.မိန္းမက ဆူေနတဲ့ကာတြန္းေလးပါ။ဆရာ့ကားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ ေရာင္းျပီးေနပါျပီ။ အဲဒီတကားပဲ က်န္ေနေသးတာပါ။ အဲဒါက မေဟသီမဂၢဇင္းမွာ ေဖာ္ျပႀၿပီးသားကာတြန္းေလးပါ။ ကိုေဇာ္ေမာင္ရဲ. ကာတြန္းေတြေတာ့ မေတြ.ခဲ့ရပါဘူး။ ကိုစုိးေသာ္တာရဲ. ကားလည္း တစ္ကားပဲ ေတြ.ခဲ့ရပါတယ္။ အိုင္ဒီယာေလးရယ္ လက္ရာေလးကို သေဘာက်ေပမယ့္ hand-made မဟုတ္လို. မ၀ယ္ျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ က်မတို. ၀ယ္ခဲ့တဲ့ တကားက ျပပဲြျပီးမွ ယူရမွာပါ။ တလဲြတေခ်ာ္ျဖစ္ေနတဲ့ စာမဲ့ကာတြန္းေလးကို အမ်ိဳးသားက သေဘာက်လို. အားေပးလာခဲ့တာပါ။ ကို္ယ္လည္း တတ္နုိင္သေလာက္ေပါ့ေလ..။ ဆရာၾကီး ဦးေဖသိန္းကေတာ့ တရားသေဘာနဲ. ကမာၻၾၿကီးကို ေမတၱာပို.ေနတဲ့ ပံုကေလးကလည္း ရင္ထဲ ေရာက္လာပါေသးတယ္။ ဘဲဥ ဆဲြတဲ့ ကာတြန္းဆရာဆ

  က်မ ဇူလိုင္ ၉-ရက္ေန႔က  ခဏေလာက္ နားခြင့္ျပဳပါ ပို.စ္တစ္ခု တင္ၿပီး ဘေလာက္ဂ္က ခဏနားခဲ့တယ္။ ဘေလာက္ဂ္ကတင္ မကပါဘူး။ အင္တာနက္လည္း မသံုးေတာ့သလို ကြန္ပ်ဴတာေတာင္ က်မ မဖြင့္ခဲ့ပါဘူး။ က်မ ျပန္လာေတာ့ သူငယ္ခ်င္းတခ်ိဳ.က ေမးၾကတယ္။ ဘာျဖစ္လို႕လဲ ဆိုတာကို…။ ဟုတ္သားပဲ။ က်မ ပုစၧာေတြနဲ႔ ထားခဲ့သလို ျဖစ္သြားတယ္ထင္တယ္။ အဲဒီေတာ့ က်မ နဲနဲေတာ့ ေျဖရွင္းျပရေတာ့မွာေပါ့။   ဒါေပမယ့္ ေျပာဖို႕က ခက္ေနတယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ လံုျခံဳေရးကိစၥနဲ႔ေတာ့ မပတ္သက္ပါဘူး။ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ကိစၥေလးျဖစ္ေနလို႔ပါ။   က်မ အမ်ိဳးသား က သေဘာေကာင္းသလို သေဘာထား နုနယ္္တတ္တဲ့ လူစားမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ခုတေလာ သူသိပ္ေနမေကာင္းဘူး ထင္ပါရဲ.။ က်မ အင္တာနက္ကိုင္ရင္၊ က်မ ဘေလာက္ဂ္ ေရးတာေတြ၊ ဖတ္တာေတြြမွာ အခ်ိန္ကုန္ေနတာကို သိပ္ၾကည့္မရဘူး ျဖစ္ေနလို႔ေလ။ သူ.အေနနဲ. ပိတ္ပင္လို.မေကာင္းမွန္း သိေနေတာ့ ( က်မကို ေျပာလို႕ မရနုိင္မွန္း သိတာလည္း ျဖစ္မွာေပါ့) ေျပာေတာ့ မေျပာပါဘူး။ ခက္တာက တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ သိနားလည္ေနၾကေတာ့ က်မလည္း ဘယ္စိတ္ခ်မ္းသာပါ့မလဲ။ ဒါကလည္း သူ.စိတ္နဲ. သူျဖစ္ေနတာမ်ဳိး ဆိုေပမယ့္ က်မ လုပ္နိုင္တာေတာ့ လုပ္ေပးရမွာေပါ့။ ဒါေလးမ်ား ဘာခက္တာမွတ္လို႔ လို႔

က်မႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ား အမွတ္တရ (၁)   ဒီေန႔ က်မဆီ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ဖုန္းဆက္လာတယ္။ (အဲ… က်မ မအိပ္ရေသးလို႔ ဒီေန႔လို႔ ေျပာမိသြားတာ… တကယ္တမ္းက်ေတာ့ မေန႔ ေန႔လည္ကပါ။) က်မအမ်ိဳးသားက ဖုန္းယူလာေပးလို႔ ဘယ္သူလဲလို႔ ေမးေတာ့ မေျပာဘူးတဲ့။ မႏၱေလးဟန္းဖုန္းတဲ့။ ဘယ္သူမ်ားပါလိမ့္ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ. က်မ ဖုန္းလွမ္းယူလိုက္မိတယ္။ သိဂၤီႏြယ္လားဆိုေတာ့ ေအး ဘယ္သူလဲ ဆိုေတာ့ က်မကို နင္ေျပာေလတဲ့။ ဒုကၡပါပဲ။ က်မစိတ္ညစ္တဲ့အထဲမွာ ဒါလဲပါတယ္။ ကိုယ္ကသာ သူမ်ားေခါင္းစားေအာင္လုပ္ခ်င္တာေလ။ ကိုယ့္က်ေတာ့ စိတ္ညစ္သား။ ေနာက္ေတာ့ ပိုင္နုိင္တဲ့ေလသံနဲ႔ ခပ္၀ဲ၀ဲ ေလယူေလသိမ္း။ ဟဲဟဲ။ က်မ ရီလိုက္တယ္။ ငါသိပါတယ္ဟာ လို႕။ ဘယ္သူလဲလို. မယံုတဲ့ေလသံမ်ိဳးနဲ႕ ျပန္ေမးေနေသး။ သိဂီၤိဦးရာ…ဆိုေတာ့ သူရီတယ္။ နင္မွတ္မိသားပဲတဲ့။ ေက်နပ္သြားတဲ့ ဟန္နဲ႔။   သူနဲ႔ စကားေျပာၿပီးေတာ့ က်မ ေပ်ာ္ေနတယ္။ အရင္တုန္းက အေၾကာင္းေတြကိုလည္း ျပန္သတိရေနမိတယ္။ က်မ ခ်စ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ အေၾကာင္းလည္း က်မ ဘေလာက္ဂ္ထဲ ထည့္ထားရဦးမယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ။ သူတို႔ေတြလည္း က်မဘ၀ထဲမွာ ပါခဲ့ၾကတာပဲဟာ။   က်မရဲ႔ ငယ္ဘ၀က အတည္တက်မရွိခဲ့ပါဘူး။ အစိုးရ၀န္ထမ္းျဖစ္တဲ့ ေဖေဖ့ေနာက္ မိသားစုတခုလံုးလုိက္ပါေရ

အာဇာနည္ေန႔ဆႏၵ   ေဇာ္ဂ်ီ   ငါ့ညီေျပာင္၀င္း၊ ေမာင္သစ္ဆင္း မင္း၏ သားႏွင့္၊ ေျပာခ်ိန္သင့္ၿပီ လြတ္ခြင့္ရနီး၊ လြတ္စည္ တီးမွ ဖ်က္ဆီး ၾကံရြယ္၊ အႏၱရာယ္သည္ မဖြယ္ မရာ၊ တို.ျပည္ရြာ၌ ေပၚလာမေကာင္း၊ ေပၚခဲ့ေၾကာင္း။   ဖ်က္ဆီးၾကံရြယ္၊ အႏၱရာယ္တည့္ နယ္ခ်ဲ႕ေသြးထုိး၊ ေဒါသအုိးသည္ တိုင္းက်ိဳး လိုလုိ၊ ဘာလိုလုိႏွင့္ ကိုယ္က်ိဳး ထဲပိုက္၊ ေမွာင္ခိုတိုက္သည္ မိုက္ခဲ့မေကာင္း၊ မိုက္ခဲ့ေၾကာင္း။   အမိုက္ကမ္းခတ္၊ သူ႕အတတ္ေၾကာင့္ လြတ္မႈႀကိဳးပမ္း၊ ခုလတ္လမ္းတြင္ ဆန္းတို.တစ္စု၊ တိုင္းျပည္ျပဳတို႔ မရႈမလွ၊ ေၾကြလိုက္ရသည္ က်ခဲ့မေကာင္း က်ခဲ့ေၾကာင္း၊   ငါ့ညီေျပာင္၀င္း၊ ေမာင္သစ္ဆင္း မင္းက ျပန္ေျပာင္း၊ မင့္ သားေကာင္းကို အေၾကာင္းစံုသိ၊ မင့္၀န္ရွိ၏ ရွိပါကတဲ၊ သူ႕စိတ္ထဲ၌ တိတ္စဲြေသာက၊ စဲြေဒါသတို႔ မၾကြေစခ်င္၊ ေျပေစခ်င္၏ ပညာအသိ၊ သတိျဖစ္ေရး အေတြးမွန္ကန္၊ နုိင္ငံလူထု ကိုသာ ရႈ၍ ျပဳေစခ်င္၏ ျပဳပါဘိ။   ။   လမ္းစဥ္သတင္း၊ အတဲြ ၄၊ အမွတ္ ၁၄ (၁၅၊ ရ၊ ၁၉၆၈) စိတ္ကူးခ်ိဳခ်ိဳမွ ထုတ္ေ၀ေသာ ဆရာႀကီးေဇာ္ဂ်ီ၏ ညီသစ္ဆင္းကဗ်ာစုမွကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။

ျဂိဳလ္ေမႊေသာ ထုိစေန   ' ဗိုလ္ခ်ဳပ္၊ နက္ျဖန္ ၀န္ႀကီး အစည္းအေ၀းလုပ္ဖို႔ ခ်ိန္းထားတယ္။ လႊတ္ေတာ္ ေကာ္မတီ အစည္းအေ၀းကလည္း နက္ျဖန္ ၁၀ နာရီပဲ ျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒါ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ'   'ေဟ၊ ဟုတ္လား။ ဒါျဖင့္ လႊတ္ေတာ္ ေကာ္မတီကိုပဲ တက္မယ္။ အီးစီ ၁ (E.C) ကို စေနေန႔ မနက္ ေျပာင္းလုပ္လိုက္ကြာ '   အထက္ပါ ေမးခြန္းကို ေမးသူမွာ ဗိုလ္ထြန္းလွ (တကၠသိုလ္ေန၀င္း) ျဖစ္၍ အေျဖနွင့္ တကြ ညႊန္ၾကားခ်က္ပါ တစ္ပါတည္း ေပးလိုက္သူမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းပင္ ျဖစ္သည္။   ထိုေန႔ ထိုရက္မွာ ၁၉၄၇ ခု၊ ဇူလိုင္လ ၁၅ ရက္ အဂၤါေန႔ ျဖစ္သည္။   ျဗိတိသွ်တို႔သည္ ဒုတိယကမာၻစစ္ႀကီး ၿပီးဆံုးခဲ့သည့္ (၁၉၄၅ ခုႏွစ္) ေနာက္ပိုင္း ျမန္မာျပည္အား ျဗိတိသွ်ဘုရင္ခံတစ္ဦး ေခါင္းေဆာင္သည့္ ၀န္ႀကီးမ်ား အဖြဲ႔တစ္ဖြဲ႔ကို ဘုရင္ခံ၏ အမႈေဆာင္အဖဲြ႔ (Governor's Executive Council) ဟု အမည္ေပး အုပ္ခ်ဳပ္လာခဲ့သည္။   အဆိုပါ ၀န္ႀကီးမ်ားအဖဲြ႔ အစည္းအေ၀းမ်ားကို ၁၉၄၆ ခုႏွစ္အထိ အဖဲြ႔၏ သဘာပတိျဖစ္ေသာ ဘုရင္ခံ၏ အိမ္ေတာ္၌ က်င္းပလာခဲ့ရာမွ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္၊ ဇန္န၀ါရီလတြင္ ေအာင္ဆန္း-အက္တလီစာခ်ဳပ္ (Aung San – Atlee Agreement) ခ်ဳပ္ဆိုခဲ့ၿပီးေနာက္ ဘုရင္ခံအိမ္ေတ