တို႔မ်ားလည္း က ဖူးပါတယ္..

ခင္ဗ်ားအခု ေန ေနတဲ့ life-style ၾကီးက ဘယ္လိုၾကီးမွန္းမသိဘူး။ တမ်ိဳးၾကီးပဲ..တဲ့.။ သူက ေျပာတယ္။

က်မ ရယ္ေနလိုက္တယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ။ ညဖက္ တေရးနိုးထျပီး အိမ္အလုပ္ေတြလုပ္၊ အင္တာနက္ေလး ေျပးကိုင္လိုက္နဲ. မိုးလင္းတဲ့ညေတြလည္း မ်ားျပီပဲ။ က်မလည္း ဒီလို နည္းလမ္းမက်တဲ့ routine ထဲမွာ လည္ေနတာ ၾကာေတာင္ ၾကာေနျပီပဲ။ က်မကို ၾကည့္ျပီး သူစိတ္ခ်မ္းသာဟန္မတူပါဘူး။ က်မကေတာ့ ကိုယ့္၀တၱရားေတြ၊ တာ၀န္ေတြၾကားထဲကေန ကြန္ျပဴတာတလံုးနဲ. အင္တာနက္ထဲ ေလွ်ာက္လည္ေနေတာ့ ကို္ယ့္ကိုကိုယ္ အရွိန္ေတြရလို.ပါပဲ။

အရင္ကေတာ့ ကေလးေတြ ေက်ာင္းပို.ရင္း လိုက္၊ ျပီး သူနဲ. မနက္စာစား၊ သူသြားတဲ့ေနာက္ေလွ်ာက္လိုက္၊ သူ.ကားေပၚမွာ စာအုပ္တစ္အုပ္နဲ. လိုက္ထိုင္၊ သူ.ေဘးနားမွာလည္း က်မအျမဲပါေနက်။ ရံုးေရာက္ရင္လည္း ကိုယ့္အလုပ္မရွိေလေတာ့ ကြန္ျပဴတာတလံုးနဲ. ထံုးစံအတိုင္းႏွစ္ပါးသြား၊ သူအလုပ္မ်ားရင္ အရိပ္အေျခၾကည့္ျပီး စကားေလး ဘာေလးေျပာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ သူနဲ.က်မ စကားေျပာတဲ့အခ်ိန္က ခပ္ရွားရွားရယ္။ သူ ဘယ္အခ်ိန္ စကားေတြ ေျပာသလဲဆို... ကားေမာင္းေနရင္း လမ္းမွာ ရႈပ္ရွက္ခတ္ေနတဲ့အခါဆို.... ေျပာျပပါလိမ့္မယ္....။ သူ စကားမ်ားေလ က်မက (ကားကို ကိုယ္မေမာင္းရပဲ) အာရံုပိုစိုက္ေနမိေတာ့ သူ.စကားေတြကို နားေထာင္ခ်င္ခ်င္၊ မေထာင္ခ်င္ခ်င္ ကားေပၚမွာ ဆိုေတာ့ ေျပးလို.လည္းမရ။ ဒီၾကားထဲ သူ ဖုန္းေတြကလည္း တခ်ိန္လံုး လာ၊ သူကားေမာင္းရင္း ဖုန္းေျပာေနရင္ က်မ ရင္တမမ။

သူေျပာတဲ့ အေၾကာင္းေတြမွာ သူအလုပ္အေၾကာင္းနဲ. သူ.နဲ.သက္ဆိုင္တဲ့ သူမ်ားအေၾကာင္းေတြ။ အရင္ကေတာ့ သူေျပာတာနားေထာင္၊ အင္း အဲ လိုက္။ ျပီး ကိုယ္ထင္တာ ကိုယ္ေျပာေပါ့။ တခါတခါ သူ.ကို ဆရာၾကီး၀င္လုပ္ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ၾကာေတာ့လည္း ဒါေတြခ်ည္းပဲ က်မ နားမေထာင္ခ်င္ေတာ့။ ကုိယ္ေျပာတဲ့အေၾကာင္းက်ေတာ့ သူ.ဘက္က response မလာ။ တကယ့္ကို အင္း အဲ မလႈပ္၊ လွည့္ၾကည့္ရင္ေတာ့ စဥ္းစားေနတာ...ဆိုပဲ။ ျပီး အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ကိုယ္က အိမ္အလုပ္နဲ. ကေလးေတြနဲ. လံုးလည္ခ်ာလည္ ေအာ္ဟစ္ေနရျပန္ေရာ။ အကုန္လံုးျပီးျပီဆို... ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာေလးေတြကို သိပ္ရျပန္တယ္။ ကိုယ္မွ မသိပ္ရင္ သမီးေလးက ဘယ္ေတာ့မွမအိပ္။ အနားနား လာျပီး ဂ်ီက်တတ္သည္ပဲ။ သည္ေတာ့ ည ဆယ္နာရီေလာက္ဆို ကေလးေတြ ကို အေပၚထပ္မွာ မီးအားလံုးပိတ္ျပီး သိပ္။ ကို္ယ္လည္း အိပ္ေပ်ာ္သြားတတ္သည္ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ၾကာၾကာေတာ့ မအိပ္ႏိုင္၊ မီးပ်က္မဲ့အခ်ိန္နဲ. တိုင္မင္ကိုက္ျပီး လုပ္စရာေတြရွိေနေသးေတာ့ တညတည ကိုယ္ စိတ္ေျဖာင့္ေျဖာင့္မအိပ္နိုင္ခဲ့။ ကိုယ္ျပန္ထတဲ့ ၁၂-နာရီ။ နာရီျပန္တခ်က္ေလာက္ဆို ကို္ယ္ကအထ၊ သူက အိပ္ယာ အ၀င္ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေနတတ္ေသးသည္။ တကယ္တမ္းက် ခဏ အလုပ္ထ လုပ္တာေပမယ့္ ကေလးေတြ ဖြသြားတာကိုပဲ ျပန္ရွင္းရတာ မသက္သာလွ။ ျပီးျပန္အိပ္ဖို.ၾကည့္ေတာ့ မိုးလင္းလု။ ျပန္အိပ္ရင္ ျပန္ထ ဖို.က သိပ္မလြယ္တာနဲ. ... ေနာက္ သူတို.ေက်ာင္းသြားတဲ့ အခ်ိန္ေက်ာ္ေတာ့မွ မနက္စာ ေကာ္ဖီေလး ေမာ့ျပီး... အိပ္လိုက္တာ ေန.လည္ ၁၀-နာရီခဲြ ၊ ၁၁ နာရီမွ ျပန္ထ ျဖစ္ေတာ့တာပဲ။ ကေလးေတြ မရွိတဲ့အခ်ိန္ေလးဆိုေတာ့ သူတို.နဲ. လုပ္လို. မျဖစ္တဲ့ ကိစၥေတြ လက္စ ျပန္သိမ္း၊ အဲဒီအခ်ိန္ေတြကေတာ့ နည္းနည္း ေအးေအးေဆးေဆးနိုင္ပါတယ္။ မနက္အိပ္ယာကနိုးတာနဲ. မိုဒန္းနဲ. စက္က ဖြင့္ထားျပီ။ ျပီးမွ လုပ္စရာရွိတာေျပးလုပ္လိုက္၊ ဖတ္ခ်င္တာေတြ လာဖတ္နဲ.။ အဲ .. သူတို.ေလးမ်ားျပန္လာျပီဆိုရင္ေတာ့ သူတို.ကို ေကြ်းေမြးသုတ္သင္၊ အိမ္စာေတြ ျပန္စစ္ျပီးလုပ္ခိုင္းတန္တာ လုပ္ခိုင္း၊ အဲဒါက်ေတာ့ အခ်ိန္နဲ.လုပ္လို.မရေတာျပန္။ မီးမလာခင္ဆို ကစားခ်ိန္ေပး၊ မီးလာေနရင္ေတာ့ သူတို.အၾကိဳက္ ကာတြန္းကားေတြအရင္ ၾကည့္ခိုင္း၊ ေရမိုးခ်ိဳးေပး။ ျပီးမွ အိမ္စာေတြ ၾကည့္ေပးရတာေပါ့။

အိမ္ရွင္မ တေယာက္အတြက္ေတာ့ တကယ္ပါပဲ။ နားခ်ိန္ကို မရွိမွာ။ က်မကေတာ့ အိမ္ရွင္မ တ၀က္ပဲ ဆိုေတာ့ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာေတြ လုပ္ပစ္လိုက္တာပါပဲ။ အဓိက ကေတာ့ က်မ စိတ္ဓာတ္မက်ခ်င္ဘူး။ depression မ၀င္ခ်င္ဘူး။ ကို္ယ့္အတြက္ “ငါ” ဆိုတာကလြဲရင္ အကုန္ေနေပ်ာ္စရာေကာင္းေနတဲ့ဘ၀ေလး၊ က်မ ေနရတာ အဆင္မေျပဘူးဆိုရင္ ဘယ္သူမွ နားလည္မယ္မထင္ဘူး။ မေနတတ္သူ က်မအလြန္သာ ျဖစ္ေပလိမ့္မယ္ေလ။ “ငါ” ဘာလဲ ဆိုတာ မေတြးပဲနဲ. သူ.အရွိန္နဲ. လည္ပတ္ေနတဲ့ routine ထဲမွာ အသာ၀င္ေနလိုက္ရင္ေတာ့.... လူလည္း မူးလည္ခ်ာလည္နဲ.မို. ဘာမွန္းကို မသိနိုင္ပါဘူး။ ေနေပ်ာ္ေအာင္သာေနလိုက္။ အင္တာနက္ထဲကေန ကမာၻအနွံ.ေလွ်ာက္လည္၊ ေနရာအစံုက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ. စကားေတြေျပာ၊ ရန္ကုန္က သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ. ေတြ.ဖို.မေျပာနဲ.။ ဖုန္းဆက္ဖို.ေတာင္ အနို္င္နိုင္။ သူတို.က လွမ္းေမးၾကတယ္။ ဘယ္သူနဲ.ေတြ.ျဖစ္ေသးလားဆို...... မေတြ.တာၾကာျပီ။ ျပည္ပေရာက္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ.ဆို အျမဲ ေနာက္ဆံုးသတင္းေတြ သိျပီးသား။ တေျဖးေျဖးနဲ. က်မလည္း လူေတြနဲ.စကားမေျပာတတ္ေတာ့သလိုပဲ။ virtual world ထဲမွာေန၊ ခ်က္တင္ေတြလုပ္လိုက္၊ ကို္ယ္မလုပ္နိုင္တဲ့ နိုင္ငံေရးသတင္းေတြဖတ္လိုက္။ ကို္ယ္သိခ်င္တာေလးေတြ လို္က္ရွာလိုက္၊ တခါတေလေတာ့လည္း လင့္ခ္ေတြကေန သြားရင္းသြားရင္း မူရင္းအေၾကာင္းအရာေတြ ေပ်ာက္လို.။ ေလလြင့္ေနတဲ့ ေရာ္ရြက္၀ါလိုပဲ။ တကယ္ဆို အျမင္ေနာက္စရာပါ။ လက္ေတြ.ဘ၀နဲ. ကင္းလြတ္ေနတဲ့ အေနအထား။ တခါတခါေတာ့လည္း...... လြတ္ခ်င္ျပီ။ ဒီဘ၀က...။

ဟုတ္တယ္ေနာ္။ က်မ ဘယ္လို ပံုစံမ်ိဳးနဲ. ေနထုိင္ေနတာပါလိမ့္။