နားမလည်တဲ့ အကြောင်းများ။

Blog တခေတ် သေဆုံးသွားပြီလို့ ပြောသံတွေ ကြားနေရတော့ ကိုယ့် blog လေးဆီ ပြန်ထ မိခဲ့တယ်။

ခေတ်ကုန်သွားတာမဟုတ်ပဲ ရွေ့လျှောသွားတာလား။ ဒါမှမဟုတ် စာရေးဖို့ motive တွေ အကြောင်းအရာတွေ အချိန်တွေက တခြား လူမှုရေးကွန်ယက် တွေပေါ်မှာ ကုန်ဆုံးသွားခဲ့ကြတာလား။ ဒါတွေကတော့ အကြောင်းမျိုးစုံဖြစ်နိုင်တာပါပဲ။ ဘလော့ဂ်ပေါ်မှာ ပို့စ်တခု တင်နိုင်ဖို့က အချိန်တခုတော့ အသေအချာ လိုအပ်နေတာပါ၊ ကိုယ်ကတော့ အရိုးသားဆုံး ဝန်ခံရရင် တိတ်တဆိတ် စာရေးနေရခြင်းကိုပဲ နှစ်သက်ပါတယ်။ ဘာဖြစ်လို့လဲဆို ကိုယ်ရေးတာက ကိုယ့်စိတ်ထဲ ရှိတာတွေ တွေးမိပြီး အစာမကြေတာတွေလည်း ဖြစ်ချင် ဖြစ်နေနိုင်တာပါပဲ။ ခံစားမှုက စေ့ဆော်လို့ စာရေးဖြစ်သွားတာကတော့ အသေချာဆုံးပါပဲ။ 

ကိုယ့်အတွက်၊ ကိုယ့်မိသားစုတွက်၊ ကိုယ့်သူငယ်ချင်းတွေတွက်..... ကိုယ်ပြောချင်တာတွေ ပြောနိုင်တဲ့အတွက် ကိုယ် ဘလော့ဂ်မှာ စာရေးဖြစ်ခဲ့တာပါ။ တခါတလေတော့လည်း မှတ်တမ်းတင်ထားချင်လေးတွေပေါ့။ 

အခုလည်း ကိုယ့်စိတ်ထဲ တင်းကြပ်နေတာ တချို့ ဖြေလျော့ဖို့ ကိုယ် ဘလော့ဂ်ထဲ ပြန်ရောက်လာခဲ့ရတယ်။  

အခုလောလောဆယ် နားမလည်နိုင်တာတွေ ရှိလို့ပါ။ တခါတခါတော့ လူတွေက ကိုယ့်ရှုထောင့်ကပဲ ကိုယ်ကြည့်ပြီး ကိုယ်မှန်တယ်ထင်ရင် ပြီးရောလို့ ထင်တတ်ကြတာလဲ နားမလည်နိုင်ဘူး။ တခြားရှုထောင့်မှာလဲ ဒီလို မြင်နိုင်သေးပါလားလို့ စဉ်းစားမပေးနိုင်ကြတာကို နားမလည်နိုင်ဘူး။ စည်းဆိုတာ တားထားမှ တရားဝင်တာလား။ အမြင်ချင်းမတူတာတွေ ကွဲလွဲချက်တွေများလို့ သတ်မှတ်ပေးထားရတဲ့ စည်းကမ်းဥပဒေတိုင်းက တရားမျှတပါတယ်လို့ ယူဆလက်ခံလို့ ရပါ့မလား။ လူ့ကျင့်ဝတ် ယဉ်ကျေးမှု ဓလေ့ထုံးစံတွေဟာ လူ့ပတ်ဝန်းကျင် အသိုင်းအဝိုင်းထဲမှာ ကျင်လည်နေသမျှ လိုက်နာလက်ခံကျင့်သုံးနေရမှာ မဟုတ်ဘူးလား။ ကိုယ်မှန်တယ် ဆိုတိုင်း တဖက်က မှားတယ်လို့ ပုံသေပြောလို့ ရပါ့မလား။ အကျိုးမရှိ အရေမရ အဖတ်မရ လူ့ကျင့်ဝတ်တွေကို ဆိုလိုတာ မဟုတ်ပါဘူး။ 

ဒါက ကိုယ့်ရဲ့ ရပိုင်ခွင့်ပဲဆိုပြီး တဖက်တည်း ကြည့်နေရင်တော့ ဆက်ဆံရေးက ဘယ်လိုမှ အဆင်ပြေနိုင်မယ်လို့ မထင်မိဘူး။ Flexible ဖြစ်ဖို့ဆိုရင် လှေနံဓားထစ်တတ်တဲ့ အကျင့်ကို အရင်စွန့်ထားပစ်ခဲ့မှ ရမှာပေါ့။ ကိုယ့် rights ပဲဆိုပြီး မီးပွိုင့်မှာ မီးနီတုန်း ကားမကြည့်ပဲ မျဉ်းကြားက ဖြတ်ကူးရဲသလား။ ကိုယ်မှန်တယ်ဆိုပြီး တဝီးဝီးနဲ့ စည်းမဲ့ကမ်းမဲ့ မောင်းနေတဲ့ ကားတွေကြား လမ်းလယ်မျဉ်းပေါ်ခြေချထားလို့ ဆိုပြီး  ပုခုံးမကျုံ့ပဲ ရပ်နေရဲသလား။ ကိုယ့်ဘာသာ ပြန်မေးကြည့်နေမိတာပါ။ 

ရလဒ်ကောင်း တခုထွက်ချင်တာလား၊ ကိုယ်မှန်တယ်ဆိုတဲ့ အတည်ပြုချက်က ပိုအရေးကြီးတယ်ထင်လို့ တဇွတ်ထိုး ခေါင်းမာစွာ ငြင်းခုန်ချင်နေတာလား။ ကိုယ့်စိတ်နဲ့ ကိုယ့်ကိုယ်တောင် သဟဇာတဖြစ်အောင် ညှိနှိုင်းချိန်ဆယူနိုင်မှ စိတ်သွားတိုင်း ကိုယ်ပါ...လိုရာခရီးရောက်နိုင်တာ မဟုတ်ပေဘူးလား။ 

၄၅ နှစ် ပြည့်ခဲ့ပြီးတဲ့ မိန်းမတယောက်မှာ ခုထက်ထိ အကြောင်းအရာ အတော်များများဟာ အံ့အားတသင့်နဲ့ နားမလည်နိုင်စရာတွေ ပြည့်နှက်နေတုန်းပဲ။ အော်... ကိုယ့်မှာ သင်ယူစရာတွေ အများကြီး.....။