Skip to main content

ခဏေလာက္ နားခြင့္ျပဳပါ

က်မ စိတ္ညစ္တယ္။ ဟုတ္တယ္...။ တကယ္ စိတ္ညစ္ေနတယ္။ တနည္းနည္းနဲ႔ေတာ႔ ရွင္းလို႔ရမွာပဲ ဆိုၿပီး က်မလည္း ႀကိဳးစားေနတာပါပဲ။ အလုပ္မျဖစ္ျပန္ဘူး။ ေနာက္တနည္း ေျပာင္းၾကည့္လိုက္ဦးမယ္။ က်မအတြက္ေတာ့ နည္းနည္းေတာ့ ခက္ေကာင္း ခက္ေနလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ ....

က်မ ဘေလာက္ဂ္ေရးေနတာေတြ ရပ္လိုက္ေတာ့မယ္။ ဆယ္ရက္၊ အရက္ ႏွစ္ဆယ္... ဒါမွ မဟုတ္ တစ္လ၊ ႏွစ္လ ၾကာေကာင္း ၾကာသြားမလားပဲ။ ကိုယ့္ဘေလာက္ဂ္တင္မကပါဘူး။ ဘယ္သူ.ဘေလာက္ဂ္မွ က်မ သြားလည္ျဖစ္ဦးမယ္ မထင္ဘူး။ ေလာေလာဆယ္ေပါ့။ ဂ်ီေတာ့ခ္မွာလည္း တက္မေနေတာ့သလို အီးေမးလ္ေတြလည္း က်မ မစစ္ေတာ့ပါဘူး။ က်မဘေလာက္ဂ္ကို လာလည္တဲ့သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြေတြကိုလည္း ေတာင္းပန္ပါတယ္။

က်မအတြက္ေတာ့ ေရအိုင္ကြက္ကြက္ထဲမွာ ေနတဲ့ ဖားသူငယ္ အျဖစ္ကပဲ အဆင္အေျပဆံုးျဖစ္ေနမယ္္ ထင္ပါရဲ.။

လုပ္စရာေတြေတာ့ က်မမွာ အမ်ားႀကီးပါ။ စာအုပ္ေတြ ဖတ္ရဦးမယ္။ လုပ္ငန္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေလ့လာမွတ္သားစရာေတြ လုပ္ရဦးမယ္။ အင္တာနက္နဲ႔ ေ၀းရာ၊ ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ ေ၀းရာမွာ က်မ ခဏေလာက္ သြားနားလိုက္ပါဦးမယ္။....။

Comments

Hey my friend,

What's happen? Why??? I'm reading your recent articles and I feel very proud of you. I'll wait for you till you'll back to your blog & on line.

Best regards
Thinn Kyi

Popular posts from this blog

မနေ့က ဘာရယ်မဟုတ် တီဗွီရှေ့ ထိုင်ရင်း Sister's keeper ဆိုတဲ့ ရုပ်ရှင်လေး ကြည့်မိခဲ့တယ်။ ကင်ဆာဝေဒနာသည် သမီးကြီးအတွက် မိသားစုဝင်တွေ အားလုံး ကူညီပေးဆပ်ခဲ့ကြပုံတွေ.. မိခင်တယောက်အနေနဲ့ သမီးအသက်ကို ဆွဲဆန့်ဖို့ပဲ မျှော်လင့်ချက်တွေနဲ့ တခြား ဘယ်သူ့က်ုမှ ဘယ်အရာက်ုမှ ထည့်မတွက်တော့တဲ့ ပြင်းပြထက်သန်တဲ့ ဆန္ဒ... နောက်ဆုံး ကာယကံရှင် သမီးက သူ့တွက် ထိခိုက်ပေးဆပ်ခဲ့ကြတဲ့ မိသားစုတွေအပေါ် ကျေးဇူးတင်အားနာရင်း သူ့ကို လွှတ်ပေးလိုက်ဖို့သာ တောင်းဆိုလာတော့တယ်.. ဆက်စပ်ရင်း ပုံ့လေးကို သတိရမိတယ်... ဘဝတွေ..... ဒီနေ့မနက် သမီးသူငယ်ချင်းရဲ့ အမေ အသုဘ လိုက်ပို့ဖြစ်တယ်။ သိပ်ထက်မြက် ဖြတ်လတ် သွက်လက်တဲ့လအမျိုးသမီးပေါ့... အနာဂတ်ကောင်းတွေ (သူ့အတွက်သာမက) အသိုင်းအဝိုင်းကိုပါ မျှဝေမြှင့်တင်ပေးနေတဲ့ အမျိုးသမီး... ကလေးတွေနဲ့ ပတ်သက်ပြီး မျက်မှန်းတန်း သိကြရုံဆိုပေမယ့် သူ့ရဲ့ ထက်မြက်သွက်လက်တာတွေကို သဘောကျ အားကျခဲ့တယ်... inner က လာတဲ့ စိတ်အားတက်ကြွ ယုံကြည်လှုပ်ရှားမှုတွေ....  သာယာလှပတဲ့ မိသားစုဘဝလေးရယ်...အဲဒီလိုပဲ ကြည့်နေရင်းနဲ့ သမီးငယ်က သူ့သူငယ်ချင်းမေမေမှာ အဆုတ်ကင်ဆာဖြစ်နေတယ်ဆိုတဲ့ သတင်းကြားတော့ ... ကိုယ် သိခဲ့တဲ့ ကျန်းမာရေးလိုက်...

တို႔မ်ားလည္း က ဖူးပါတယ္..

 ဒီေန႔  ခ်ိဳသင္းရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း အိအိ နဲ႔ ကၾကတဲ႔ အေၾကာင္းဖတ္ၿပီးေတာ႔ ကိုယ္႔ရဲ႕ အနုပညာ အကဘက္မွာ ဘယ္ေလာက္မ်ား ပါရမီပါလုိက္သလဲဆုိတာ သူငယ္ခ်င္း ညီအစ္မေတြကို အမွတ္တရအျဖစ္  လက္တုိ႔ၿပီး ၾကြားခ်င္လုိ႔ တင္လုိက္တာပါ..  : P     အဲဒီပံုေလးေတြက က်မ မူၾကိဳတက္တုန္းက ေက်ာင္းကပဲြမွာ ကခဲ႔တဲ႔ပံုေလးေတြပါ... ဘယ္ပံုကေတာ႔ က်မပါလုိ႔ ေျပာျပစရာ မလုိဘူး ထင္ပါရဲ႕ေနာ္.. သူမ်ားေတြနဲ႔ မတူ..တမူထူးျခားတဲ႔ ကကြက္နဲ႔ေလ..။ လက္ခ်ိဳးတာမ်ား လြယ္တယ္မွတ္လို႔...တကယ္ဆုိ ယာဥ္ထိ္န္းရဲေမ လုပ္သင္႔တာေနာ္... ကိုယ္မွားလည္း ခပ္တည္တည္ပဲ.. ေဘးမၾကည္႔ လုိက္မညွိပဲ ေနတတ္တာကေတာ႔ ငယ္ငယ္ထဲကပဲ...။

အမွတ္တရ...

၁၉၈၈-ခုနွစ္ရဲ႕ မတ္လ ၁၁-ရက္ေန႔... အဲဒီေန႔က ၾကိဳ႕ကုန္းက ရန္ကုန္ စက္မႈတကၠသိုလ္၀င္းထဲမွာ  စည္ကားေနၾကတယ္ေလ..။ စုေပါင္း ေသြးလွဴပဲြ ရွိတာကိုး။ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားေတြလည္း စိတ္အားထက္သန္စြာ ကိုယ္႔ေသြးေတြကို ေပးလွဴခဲ႔ၾကတယ္..။  (အဲဒီေန႔ ေသြးလွဴပဲြကေတာ႔ ၀မ္းေျမာက္စြာနဲ႔ေပါ႔...) က်မလည္း ေသြးလွဴဖို႔ ရည္စူးထားခဲ႔လို႔  အဲဒီ အလွဴပဲြ ၀င္ႏဲႊခြင္႔ၾကံဳခဲ႔ေသးပါတယ္.... အဲဒါ ပထမဆံုးအၾကိမ္နဲ႔ ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္မ်ားေတာင္ ျဖစ္မလားမသိ...။ ၿပီးေတာ႔ ေသြးလွဴရွင္တံဆိပ္ေလးတစ္ခုရယ္.. ေသြးလွဴမွတ္တမ္းကဒ္ေလးရယ္.. ၾကက္ဥျပဳတ္ေလး တစ္လံုးရတာေတာ႔ မွတ္မိေနခဲ႔တယ္...။ ၿပီးေတာ႔ အဲဒီ ေသြးလွဴရွင္တံဆိပ္ကေလးကို တစံုတေယာက္ကို ေမြးေန႔လက္ေဆာင္အျဖစ္ ေပးခဲ႔လုိက္တယ္... အဲဒီေန႔က သူ႔ ေမြးေန႔ပါ.....။ သူ႔ေမြးေန႔မွာ ကိုယ္ရည္စူးလွဴျဖစ္ခဲ႔တဲ႔ ေသြးအလွဴဟာ  လုိအပ္ေနတဲ႔ တစ္စံုတစ္ေယာက္အတြက္ အေထာက္အကူျဖစ္ခဲ႔ရင္.. သူေရာ ကုိယ္႔အတြက္ပါ မြန္ျမတ္တဲ႔ အလွဴျဖစ္ေစဖုိ႔ပါ...။ ေသြးလွဴၿပီးၿပီးခ်င္းပဲ  ရန္ကုန္ကေန  မိဘေတြရွိတဲ႔ ပဲခူးကို လုိင္းကားနဲ႔ ျပန္လာေတာ႔ ေခါင္းေတြ  တအားမူးေနလို႔ မရပ္နုိင္ပဲ အတူလုိက္လာတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ လက္ကိ...